 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
.. การันตี .. บทที่ 15 ..
.. การันตี ..
.. บทที่ 15 ..
.. พ่อหายไปในฝูงชน ..
“วันนี้รถติดมากจัง” เอกบ่น
“จีพีเอสแดงไปถึงอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิเลย..” นิคมองจอบนแผงคอนโซล “กลับรถเถอะเอก”
“ขับอ้อมไปทางไหนก็ติดทังนั้น ขามาจำไม่ได้หรือกว่าจะถึงร้านของผม อีกอย่างรถมากแทบชนตูดกันอย่างนี้กลับรถไม่ได้แน่”
“แต่ยังเคลื่อนไปได้เรื่อย ๆ” นิคเปิดกระจกชะโงกดูข้างทาง “มีเจ้าหน้าที่ยืนอยู่..เอ๊ะ ! มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือ?”
“ติ้งติ่งติ้งติ้ง..” มือถึงของนิคดังขึ้น
“อยู่ไหน?” เสียงแคทในมือถือ
“กำลังจะกลับบ้าน”
“อย่าผ่านไปแถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมินะ การจราจรติดขัดมากถึงขั้นเป็นอัมพาต”
“อ้าว ! ทำไมหรือ?”
“ช่างไม่รู้อะไรเล้ย..มัวแต่หวานกันทั้งวันทั้งคืน” แคทบ่น
“อะไร ๆ” นิคยิ้มกับมือถือ
“อะไร?” เอกถามนิค
“แคทหาว่าเราหวานกันจนไม่รู้สถานการณ์อะไรสักอย่างนี่แหละ”
“มีอะไรหรือครับคุณการันตี” เอกเอียงหน้าส่งเสียงดังเข้ามือถือของนิค
“เปิดให้ ๆ” นิคกดปุ่มเปิดลำโพง
“คนทั้งประเทศรู้ว่าวันนี้เป็นวันนัดชุมนุมขับไล่นายกที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ..ข่าวตั้งหลายวันแล้วไม่รู้เรื่องกับเขาบ้างรึ?”
“ก็พอรู้อยู่บ้าง แต่พอดีผมมีเรื่องส่วนตัวให้ต้องจัดการหลายเรื่อง ไม่ใช่ไม่รักประเทศนะแต่ทำอย่างไรได้” เอกตอบ
“เกน้ำมันอยู่แค่ไหนล่ะ?”
“แหม ๆ” เอกแกล้งส่งเสียง
“เราไม่มีรถเหมือนนายแต่มีความรู้ความรอบคอบย่ะ”
“ขอบคุณนะที่เป็นห่วง รถกำลังเข้าเขตอนุสาวรีย์แล้ว วางหูก่อนนะ บาย”
การจราจรติดขัดก็จริงแต่รถยังวิ่งไปได้เรื่อย ๆ แม้ไม่คล่องตัวนัก เหลือเพียงเลนเดียวสุดขอบถนนเดิม ประชาชนยืนอออยู่สองฟากที่รถเคลื่อนผ่านฟังคำปราศรัยของนักการเมืองและผู้ที่เคยมีบทบาททางการเมือง เกือบทุกคนมีสีหน้าแจ่มใสยิ้มแย้มพูดคุยกัน ในมือถือธงไตรรงค์เล็กบ้างใหญ่บ้าง
ผู้คนที่ชุมนุมอยู่มีทุกเพศวัย วัยหนุ่มสาว กลางคนและสูงอายุ วัยหนุ่มสาวมีสีหน้าจริงจัง กลางคนรับรู้และอยากได้รับความถูกต้อง ผู้สูงอายุเต็มไปด้วยอุดมการณ์และความหวังให้ประเทศมีความสุขอย่างอดีตที่ผ่านมา เขาเหล่านั้นโดยเฉพาะเธอ ๆ จึงรื่นเริงเป็นพิเศษกว่าใคร ๆ
“นั่น !” นายดอกรักเอ่ยขึ้นเป็นครั้งแรกตั้งแต่ขึ้นรถมา..เขาชี้มือไปที่ข้างทาง
“อะไรหรือพ่อ?” นิคหันไปถาม
“คนแก่ในรถวีลแชร์..” เอกชะลอรถลงจนเป็นการจอดเพราะรถคันหน้าจอดแล้วพาวีลแชร์คันนั้นออกจากรถ เข็นไปที่รถพยาบาลที่จอดรอให้บริการในกรณีที่มีคนป่วยในการชุมนุม
“เป็นอะไรนะ?” นิคเปิดกระจก ปลดล็อคขยับประตูรถออกดู..รู้ต่อมาว่าญาติกำลังพาผู้สูงอายุไปโรงพยาบาลราชวิถี แต่ผู้ป่วยเกิดหน้ามืดกะทันหันจึงแวะเข้ารถพยาบาลที่มีคุณหมอประจำการอยู่เพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน
“โป๊ะ..” นิคดึงประตูรถปิด..เอกเหยียบคันเร่ง
“ระวังหน่อยครับ !” เสียงเตือนดังขึ้นข้างรถของเอก
“อะไรหรือ?” เอกหันไปดูพร้อมนิค แต่ภาพที่เห็นทำให้นิคต้องร้องออกมา
“พ่อ !” นิคเห็นหลังพ่อไว ๆ เข้าไปในกลุ่มประชาชน
“นิครีบตามลงไปเลยนะ..” เอกร้อนรน เขาสังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นตั้งแต่ได้ยินเสียงปิดประตูรถที่เหมือนเป็นเสียงแอคโค่เพราะประตูปิดพร้อมกันสองด้าน “เราไปหาที่จอดแล้วจะตามไปช่วย”
“พ่อ..” นิคเดินแทรกไปในฝูงชน ปากพร่ำเรียกพ่อที่ถูกกลบด้วยเสียงปราศรัยและเสียงโห่ร้อง
ถ้าหาพ่อไม่พบนิคคงเสียใจมากเพราะเขาเป็นคนปลดล็อคประตูทำให้พ่อเปิดออกไปได้..เขาจะหาพ่อเจอไหม !
.
| Create Date : 02 สิงหาคม 2568 |
| Last Update : 2 สิงหาคม 2568 13:02:09 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 216 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
BlogGang Popular Award#21
|
| สมาชิกหมายเลข 2607062 |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
