.. ลืมแล้วหรือไร .. บทที่ 16

... ลืมแล้วหรือไร ...
... บทที่ 16 ...
 
 
 
ดวงอาทิตย์ค่อย ๆ โผล่จากทะเลเหมือนไม่ใช่ดวงอาทิตย์ เป็นลูกกลมโตสีแดงมองได้สบายตา ท้องฟ้าเริ่มสว่าง..ผมสูดลมหายใจด้วยความสดชื่น
 
ไม่น่าเชื่อว่าที่ถนนริมหาดมีพระสงฆ์ออกบิณฑบาตและมีชาวบ้านใส่บาตรให้ท่าน..ผมพนมมือขึ้นสาธุโมทนากับภาพที่เห็น
 
ดวงอาทิตย์ลอยขึ้นเหนือผิวน้ำเป็นดวงโตสวยงามน่ากอด เธอโตขึ้น ๆ ลอยสูงจนผมมองไม่ได้เพราะเริ่มแสบตาจึงเดินไปเรื่อย ๆ บนหาดทราย.. เริ่มมีคนลงมาเล่นน้ำทะเล เป็นคู่หนุ่มสาวบ้างเป็นครอบครัวบ้าง มีเด็ก ๆ มาเล่นทรายส่งเสียงหัวเราะกันสนุกสนาน..ผมนึกอยากลงไปเล่นน้ำทะเลเหมือนกันแต่ยังเขินทั้งที่เตรียมแต่งตัวมาพร้อมด้วยกางเกงขาสั้นรองเท้าแตะและเสื้อฮาวายหลวม ๆ
 
แดดร้อนมากขึ้นผมตัดสินใจแวะสั่งอาหารเช้าขึ้นคอนโด
 
               “ขอสองชุดครับ..” ไม่ใช่เสียงของผม “เหนื่อย หิวละซี” คุณปีเตอร์นั่นเอง
 
               “อ้าว !” ผมสะดุ้ง
 
               “ตกใจอะไร..” คุณปีเตอร์ยิ้ม “ตินห์อยู่ทีไหนผมก็อยู่ที่นั่น เราเป็นแฝดกันนี่นะ”
 
               “คุณปีเตอร์..” ผมรวบรวมความกล้าพูดขึ้น “มั่วหลายอย่างครับ”
 
               “มั่วอะไร” คุณปีเตอร์ถาม..ชำระค่าอาหาร
 
               “ผมถือเอง !” ผมรีบหยิบถุงอาหารก่อนคุณปีเตอร์
 
               “ยังไม่ตอบเลยว่าผมมั่วเรื่องอะไร” คุณปีเตอร์โอบไหล่ผมเดินเข้าคอนโด
 
ผมคงไม่มีทางขัดขวางคุณปีเตอร์จึงเดินไปอย่างเงียบ ๆ ถึงหน้าประตูห้อง สอดคีย์การ์ดเปิดประตู..คุณปีเตอร์หันมายิ้มพร้อมกับชูคีย์การ์ดอีกใบหนึ่งให้ผมดู
 
               “ลืมแล้วหรือว่าห้องนี้เป็นชื่อของผม..” คุณปีเตอร์หยิบบัตรประชาชนให้ผมดู “บัตรประชาชนชื่อตินห์”
 
               “นั่นมันบัตรของผม !” ผมแย่งมาทันที
 
               “ไหน ๆ ดูให้ดีซะก่อน น น..” คุณปีเตอร์ไม่ขัดขืน “เลขที่ไม่เหมือนกันสักหน่อย”
 
               “นายตินห์ ไทยจีนคง ..” ผมอ่านข้อมูลบนบัตร “เลขประจำตัวประชาชน 3 1005 01701 781 ..” ผมหยิบบัตรประชาชนของผมออกมาเทียบ “อือ..ไม่ใช่ของผมจริง ๆ”
 
               “คนเราชื่อซ้ำกันได้หรือ..คุณกับผมหน้าไม่เหมือนกันทำไมถึงว่าเป็นฝาแฝด” ผมไม่ยอมรับความจริงที่อาจจะไม่จริงก็ได้
 
               “พ่อเราอยากได้ลูกชายแฝดจึงทำกิฟออกมาเป็น 2 ตินห์นี่แหละ” คุณปีเตอร์ดึงผมเข้าไปกอด
 
               “ไม่เชื่อ !” ผมขืนตัวออก “ก็คุณชื่อปีเตอร์”
 
               “ปีเตอร์มาทีหลัง..กลับกรุงเทพฯ แล้วจะให้ดูใบเปลี่ยนชื่อ”
 
               “ยังสงสัยอยู่ดีว่าทำไมตินห์ทั้งสองคน” ผมไม่ยอมแพ้
 
               “คนหนึ่งตินห์เฉย ๆ”
 
               “คนนั้นคือผม” ผมรีบขัด
 
               “ใครว่า?” คุณปีเตอร์เลิกคิ้ว ยิ้ม “อีกคนมี junior ต่อท้าย”
 
               “อ๋อ..ที่แนะนำผมบนเวทีคืนนั้น ตินห์ จูเนียร์”
 
               “ในบัตรก็มีเขียนอยู่ไม่เห็นหรือ”
 
               “เป็นภาษาอังกฤษตัวเล็ก ๆ ก็นึกว่าเขาบันทึกอะไรไว้” ผมเห็นภาพขึ้นมาทันที
 
               “ตกลงเชื่อแล้วใช่ไหมว่าเราเป็นพี่น้องกัน” คุณปีเตอร์เอนตัวลงบนโซฟา
 
               “ไม่เชื่อครับ !” ผมยังยืนยันตามเดิม
 
               “ตามใจ !” น้ำเสียงเคือง ๆ “ผมจะพักที่นี่สักสองสามวัน..ซื้อมาตั้งหกล้านต้องอยู่ให้คุ้ม”
 
 
.
คุณปีเตอร์กอดผมทั้งคืน ผมขยับตัวทีไรคุณปีเตอร์ก็ตามตะครุบ..กอดไปเถอะ ! พรุ่งนี้ผมจะหาวิธีหนีอีก..ไปถอนเงินที่เหลือออกมาให้หมดแล้วทำลายบัตรทิ้ง คุณปีเตอร์ก็จะตามหาผมไม่ได้อีก


 
 

Create Date : 31 พฤษภาคม 2568		0 comments
Last Update : 31 พฤษภาคม 2568 14:43:42 น.
Counter : 34 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet