Diarist
ความทรงจำมวลดอกไม้ตั้งแต่เริ่มปลูกสวนป่า
เก็บมาชื่นชมกันครั้งที่ 1
***************************************************** 
ไม่คิดจะกลับมาเขียนบล็อกหมวดบ้านและสวนอีกหรอกค่ะ แม้จะแจ้งเกิดอย่างรุ่งเรืองมาจากหมวดนั้นก็ตาม แต่บางทีก็อยากเอาต้นไม้ดอกไม้ที่มีอยู่และนับวันจะมีมากขึ้นเรื่อยๆมาฝากเพื่อนๆชมกันบ้าง เพราะบางทีตัวเองก็คิดถึงดอกไม้เหล่านั้น แอบเข้าไปดูไฟล์ภาพที่เก็บไว้มากมายบ่อยๆ

วันนี้จึงนำภาพเก่าบ้างใหม่บ้างมาฝากให้เพื่อนๆชมค่ะ ภาพแรกเป็นภาพที่มือกล้องชรายืนอยู่บนบ้าน มองลงไปที่แปลงดอกไม้บนเกาะกลางบึงข้างบ้าน เป็นแปลงดอกบานชื่น เล็งกล้องไปซูมเอามา ก็คิดว่าจะได้แต่ดอกบานชื่น แต่ก็ดีใจมาก ที่ได้ผีเสื้อขาวตัวน้อยติดมาด้วย




อีกครั้งหนึ่ง ยืนอยู่บนบ้านเช่นกัน เห็นแมงปอเกาะกิ่งไม้แห้งอยู่นิ่งๆ ภาพแบบนี้ถ้าลงไปส่องใกล้ๆก็ไม่มีทางได้ภาพ แต่เห็นแบบนี้ก็ซูมเข้ามามาโคร ก็ได้ภาพมาสมใจ แม้จะไม่สมบูรณ์ก็ยังดีกว่าในชีวิตนี้ไม่เคยถ่ายได้แบบนี้สักครั้ง




แต่ภาพต่อไปนี้เดินไปเจอแมงมุมหน้าคน จะมีพิษมีภัยหรือไม่ก็ยังไม่ทันได้คิดหรอก ส่องภาพมันมาก่อน หัวทิ่มหัวตำอย่างที่เห็นแล้วรีบโกยแน่บไปตั้งหลัก เขาว่าตัวนี้หายากแล้ว ได้มาเก็บใส่บล็อกไว้ ก็ปลื้มพอประมาณ




ดอกไม้ดอกเก่งๆที่โดนแฮ้ปไปเป็นของคนอื่นบ่อยทั้งชาวบล็อกชาวเฟซและพวกเอาไปทำโปสการ์ดก็ต้องบัวสวรรค์คู่นี้แหละ ตอนนี้ก็เก่าจนไม่มีใครมองแล้ว




แถมเจ้าต้นบัวสวรรค์นี้ตอนนี้ก็สูงใหญ่เกือบสิบเมตร แต่กลับให้ดอกทีละดอก ใกล้จะต้องฟันทิ้งแล้วมั้ง




เราไม่ตั้งใจปลูกผลไม้ที่บ้านป่าเพราะเชื่อว่า บ้านที่ไม่มีรั้วรอบขอบชิดเช่นบ้านเพื่อการปลูกป่า ปลูกผลไม้ก็คงไม่ได้กิน น่าจะมีผู้หวังดีไปช่วยเก็บกินเสียมากกว่า แต่ถึงกระนั้น เมื่อมีเพื่อนเอามะเดื่อฝรั่งมาให้ลองปลูก นี่ก็เป็นมะเดื่อผลแรกที่เราได้ชิม แม้ผิวจะดูไม่ได้ แต่รสชาติไร้ที่ติจริงๆ ตอนนี้กำลังฟื้นฟูให้กลับมาออกผลอีก กำลังติดผลอยู่หลายผล




วัชพืชก็มีเยอะ เก็บทิ้งไม่ค่อยไหว เจ้าสองชนิดนี้ก็นับว่าสวยน่ารักดี เจอก็เก็บใส่กล้องบ้าง ถอนทิ้งบ้าง ปล่อยไว้งั้นบ้าง






ถ้ากล้วยไม้ ก็มีต้นเก่งๆอยู่เยอะ ต้นแรกนี้เลี้ยงง่าย ตายยาก แพร่พันธุ์เก่ง ออกทีละหลายดอก นับกันแทบไม่ถ้วนเลยทีเดียว นับไปนับมาอ่ะนะคะ




ส่วนต้นนี้ออกครั้งละดอกสองดอก แต่ก็หรูหราและออกปีละหลายครั้ง






ส่วนช่อข้างล่างนี้คือ เอื้องกุหลาบเหลืองโคราช ต้นนี้ไม่มีไม่ได้เลย เพราะบ้านป่าอยู่โคราชนี่นา




ที่ตามมาต่อไปเป็นไม้ดอกกึ่งเลื้อย เรด้าร์หรือว่าหมวกจีนนั่นแหละ เราปลูกไว้ริมระเบียงเอนกประสงค์ด้านหนึ่ง ให้ความสดชื่นสวยงามตลอดปลายฝนจนสิ้นหนาว




อีกต้นที่รุ่งเรืองมากแต่ตอนนี้ก็เฉยๆไปแล้ว คือ โบตั๋นเลื้อย คงต้องรีบเอามาฟื้นฟูกันใหม่ เสียที่เธอขี้อาย ดอกบานสี่ทุ่ม ฟ้าสางก็หุบ




นางแย้มจีนก็มีนะ แม้ตอนที่มีมาใหม่ๆนั้น ราคาจะแพงพอดู แต่เราก็ไม่อยากน้อยหน้าใคร ถอยมาต้นแล้วก็แพร่พันธุ์จนแจกกันไปทั่ว





วันนี้ขอลาไปแต่เพียงเท่านี้ก่อนนะคะ ช่วงนี้สุขภาพทั้งของตัวเองและเจ้านุ้งยังไม่ค่อยสมประกอบ วางเอนทรี่ละนานๆเพราะอยากพักให้มาก จะได้ฟื้นตัวได้เร็วๆค่ะ
 Diarist