ประสบการณ์การเขียนบล็อก
ตั้งแต่ปี 2551 ถึงปัจจุบัน
ล่าสุดรวมตัวในหมวด Diarist

การเขียนบล็อกนี้ เริ่มมาจากการอยากมีเพื่อนคุยเท่านั้น แต่กิจกรรมของบล็อกแก๊งก็นำพาให้มาได้ครองสายสะพายอันดับหนึ่งหมวดต้นไม้หลายครั้งจนคิดว่าน่าจะลงจากหมวดนี้ไปหาหมวดอื่นๆเขียนบ้าง หาประสบการณ์การเขียนหมวดอื่นๆไปอีกและเปิดโอกาสให้คนอื่นเข้ามาครองรางวัลนี้บ้าง แต่ด้วยวัยและสุขภาพก็ได้แต่ไปเขียนหมวด hobby แล้วก็เขียนถนนสายนี้มีตะพาบรวมงานเขียนอื่นๆที่อยากเขียน รวมทั้งหมวดสัตว์เลี้ยง รวมเป็น 3 หมวด ได้ครองสายสะพายอันดับ 1 ทั้ง 3 หมวด เพราะไม่มีคู่แข่ง 55

ผลประกอบการสำหรับปีที่ผ่านมาก็ไม่น่าชื่นชมเท่าไร เป็นปีที่เขียนบล็อกน้อยที่สุดในรอบสิบกว่าปี สรุปได้ดังนี้

1. Hobby 33 เอนทรี่ 1146 โหวต
2. งานเขียน 35 เอนทรี่ 1162 โหวต
3. สัตว์เลี้ยง 16 เอนทรี่ 609 โหวต
รวม 3 หมวด 84 เอนทรี่ 2917 โหวต เพื่อนๆบางคนเขียนหมวดเดียว
ยังเขียนได้มากกว่าเลย
เป็นโหวตหน้าบล็อกนะคะ อาจมีโหวตผิด โหวตเผลอ ไม่ว่ากันค่ะ
และปีที่แล้วก็ผ่านไปด้วยสติกำลังของสว.วัยกว่าแปดทศวรรษด้วยประการฉนี้

มาถึงปีนี้ ก็ด้วยวัยและสุขภาพอีก ทำให้ต้องลดการเขียนบล็อกลงอีกมาก และไม่คิดว่าจะเขียนอะไรดิบดีจนจะได้ครองสายฯ 1 ในหมวดใดได้อีก ก็จะคงทำไปเรื่อยๆเท่าที่จะยังสามารถอยู่เขียนแถวๆนี้ได้ จึงจะขอรวบงานอดิเรกและงานเขียนเข้ามากอดกันอยู่ในหมวดประสบการณ์ชีวิตของคนบ้านป่านะคะ จะยังคงร่วมเขียนโจทย์ตะพาบและอาหาร 3F เท่าที่จะสามารถเขียนเข้าหมวด Diarist ได้ คงนับได้ว่าเป็นแกงโฮะหม้อเล็กๆเมื่อเปรียบกับหม้อยักษ์ของน้องชาย กะว่าก๋า

บางคนอาจจะอยากแซวว่า แค่เรื่องราวของต้นไม้เนี่ยนะ เอามาเขียนได้หลายหมวดเป็นวรรคเป็นเวรจริงจิ๊งงงงง ก็ถูกอย่างนั้นแหละค่ะ เรื่องของอะไรเรื่องเดียวก็สามารถเขียนเข้าได้หลายหมวด อยู่ที่มุมมองและวิธีการพรีเซ็นต์ คนมีต้นไม้แค่ 10 ต้นก็สามารถเขียนได้ 50 เอนทรี่ถ้ามีมุมมองที่น่าสนใจมาจำแนกแจกแจง อย่าได้ปรามาสคนมีต้นไม้น้อยแล้วเขียนวนอยู่กับจำนวนที่มี ดีกว่ามีมากมายแล้วไม่สามารถดึงจุดเด่นออกมานำเสนอ อีกทั้งผู้เขียนก็ไม่ได้ตีกรอบว่าต้องโหวตตามที่แนะนำ เอาที่ผู้โหวตพอใจให้ก็พอค่ะ อะไรก็ไม่สำคัญสำหรับจขบ.มากไปกว่าการได้อยู่ตรงนี้ และมีเพื่อนดีๆเท่าที่มี

จขบ.เขียนเอนทรี่นี้เพื่อนำเสนอการเขียนบล็อกของตัวเองโดยประมาณว่า ในหนึ่งเอนทรี่ก็อาจมีหลายเรื่องเท่าที่นึกได้ในช่วงนั้นมาคุยกัน และวันนี้ก็จะขอลาไปด้วย ทองกวาวต้นที่เป็นตำนานของบ้านป่า เพราะแม้ว่าไม้งามต้นนี้จะปลูกมา 20 ปีแล้ว ตั้งแต่ต้นสูงเพียงไม่ถึง 50 ซ.ม. แต่ก็เติบโตมาด้วยน้ำพักน้ำแรงดูแลรักษาของเรา ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก็เยอะ เคยมีนักเขียนภาพชื่อดังมาพักอยู่ในรีสอร์ทใหญ่เยื้องบ้านเรา วาดภาพไม้ต้นนี้ เป็นภาพใหญ่สวยงามมากมอบให้เจ้าของรีสอร์ทนำไปติดใน lobby โรงแรมใหญ่ของเขา

และต้นนี้อีกเช่นกัน ที่จขบ.นำต้นโบตั๋นเลื้อยไปอิงอาศัยอยู่กว่าสิบปี ก่อนจะสังเกตว่า เจ้าโบตั๋นแทรกรากเข้าไปในเปลือกไม้ของทองกวาว จนตอนนั้น ทองกวาวเริ่มจะหมดแรงอยู่ต่อไป

จขบ.ใช้ทุกวิธีการที่นึกได้พยายามกู้ชีพไม้งามต้นนี้ซึ่งให้ดอกหงอยๆอยู่ถึงสองปี ปีนี้ฟื้นกลับมาใกล้สู่สภาพเดิมแล้ว

ขอถือโอกาสนี้นำมามอบให้เป็นของขวัญรับปีใหม่แด่ทุกๆท่านที่มาส่งความปรารถนาดีแก่จขบ.และครอบครัวเนื่องในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ 2562 นี้นะคะ ขอให้ทุกท่านและผู้เป็นที่รัก มีความสุขทุกประการ มั่งคั่งเรืองรองเสมือนทองกวาวนี้นะคะ