เขียนถึงเพื่อนร่วมชายคา BlogGang
เฮียก๋า
 
วันนี้ Facebook วนลิ้งค์ที่เขียนเรื่องนี้มาให้ อ่านแล้วก็คิดว่าน่าจะนำเนื้อหามาอัพบล็อกอีกสักครั้ง เพราะนอกจากจะพูดถึงคุณกะว่าก๋าแล้วก็ยังพูดถึงความเป็นมาของจขบ. ก่อนที่จะได้มาเปิดบล็อกของตัวเอง เพื่อนๆที่เพิ่งมารู้จักกันไม่กี่ปีจะได้รู้จักเราสองคนมากขึ้น เนื้อหาก็มีดังต่อไปนี้ค่ะ

*********

เขียนถึงเพื่อนร่วมชายคา BlogGang
ตอน เฮียก๋า มือวางอันดับหนึ่ง

เมื่อกลุ่มเพื่อนๆน้องๆมาทำกิจกรรมร่วมกันสักเรื่อง เป็นรอบละปี ยาวนานเป็นหลายๆปี ก็มีอะไรขำๆให้นึกเอ็นดูได้มาก อยากเก็บมาบันทึกไว้อ่านเล่น เมื่อเวลาผ่านไปนานๆ กลับมาอ่านก็คงได้ยิ้มอีก

จริงๆแล้ว คนที่ร่วมกิจกรรมโหวตมิตรภาพมักมีเพื่อนร่วมอัธยาศัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กำลังใจกันไปมา ย่อๆ คือ แลกกัน ก็จะไปแลกกับคนที่เค้าไม่เล่นแบบแลกได้งัยล่ะจริงป่ะ เมื่อก่อนก็มีอุดมการว่า โหวตต้องแลกด้วยคุณภาพ คิดไปคิดมา ถ้าเน้นคุณภาพ ตูนี่แหละคงหาโหวตไม่ได้เลย งานเขียนแต่ละหมวดคงจะเข้าตากรรมการน้อยมาก เมื่อสรุปเสียได้ดังนี้ ที่เคยฟาดงวงฟาดงาว่าไม่ควรเป็นลักษณะยื่นหมูยื่นแมว หรือเมื่อหมูไปไก่ต้องมา ทุกอย่างก็ลงรอยที่เล่นกันอย่างมีน้ำใจไมตรี อีกอย่าง อยู่บ้านท่านก็ต้องช่วยท่านทำมาหากิน

อย่างที่พอจะรู้กันอยู่ว่า เราเข้ามาเขียนบล็อกที่นี่เพราะตามเพื่อน (คุณแป๋ง) ที่ลากเรามาจากพันทิป เอามาสิงไว้ในบล็อกเค้าทั้งที่ไม่รู้มาก่อนว่าเราเป็นหญิงหรือชาย (อาจจะแอบหวังว่าเป็นหญิงและยังไม่แกร่ก็ได้ 55 ใครอย่าไปตามคุณแป๋งมาอ่านล่ะ แต่เดี๋ยวนี้ก็ยังนับถือกันฉันญาติ แล้วคุณแป๋งก็สรุปเอาเองว่าเราเป็นชาย เราก็เลยเป็นชายมาแต่บัดนั้น จะบอกว่าไม่ใช่ก็เกรงใจว่าเพื่อนจะหน้าแตกท่ามกลางสาวๆ) เราก็ถือโอกาสด้วยความชำนาญฝากเนื้อฝากตัวกับเพื่อนสาวๆของคุณแป๋ง จนกระทั่งกลับมาสู่สภาพหญิงชราได้อีกครั้ง

อยู่มาไม่นานก็สังเกตว่ามีหนึ่งหนุ่มแฟนสวยกำลังตั้งครรภ์ขยันอัพบล็อกได้ทุกวัน สม่ำเสมอ เหมือนเป็นอาชีพหลักยังงัยงัยงั้น โอ๊ะ!!! ทึ่งมากมาย ไปอ่านสองสามครั้งก็ชวนพี่แกคุย คือเฮียก๋าของน้องๆของเธอนั่นแหละค่ะ เฮียก๋าก็มาคุยด้วยนะ ทั้งที่ปกติ เฮียก๋ากะเฮียแป๋งเกือบจะไม่คุยกัน เพราะเป็นกระบี่มือกาว เอ๊ย มือหนึ่งคนละสำนัก (อิอิ คิดเอาเอง) อ้อ กาวคือที่เหนียวๆคล้ายๆแป้งเปียกนะคะ ไม่ใช่กาวที่คนรุ่นใหม่ถุนกันอยู่ทุกวันนี้

ออกอ่าวไปหน่อย กลับมาใหม่...

คุยกันไปมาพักใหญ่ เพื่อนๆชักเบื่อที่ต้องมากวนบ้านเฮียแป๋งคุยกะเรา ก็ลุ้นให้เปิดบล็อก ตอนนั้นเราก็ยังไม่อยากหาอะไรมาผูกคอมากกว่าที่มีอยู่แล้ว หลบเลี่ยงเรื่องนี้อยู่นาน มันสองจิตสองใจยังงัยไม่รู้ ภายหลังจึงจับไต๋ตัวเองได้ว่า แหยงวิธีเขียนบล็อกของเฮียก๋า ก็ตอนนั้น คือ เมื่อ 10 กว่าปีมาแล้ว เฮียเขียนวันละกว่าสิบถึงเกือบยี่สิบเอนทรี่ทุกวัน นึกในใจว่า แล้วตูจะเอาอะไรมาเขียนได้มากขนาดน้านนนน

อีกความเสมอต้นเสมอปลายของเฮียก๋าในตอนนั้นคือ สวัสดีเพื่อนบล็อกทุกคนในตอนเช้า เท่านั้นไม่พอ พอหลานสองหมิงลืมตามาดูโลก เฮียก็อุ้มลูกไปสวัสดีเพื่อนทุกวัน เป็นบล็อกเก้อร์คนแรกที่เลี้ยงลูกในบล็อกเลยเราว่า ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า บล็อกไหนไม่อัพบล็อกนานๆจนใครๆก็เลิกไปเยี่ยม บล็อกต้องร้างถ้าเฮียก๋าไม่อุ้มลูกไปหาทกวัน เพราะเฮียไม่ทิ้งเพื่อน บล็อกนั้นจึงมีเฮียอุ้มลูกไปหาทุกว้านทุกวันยาวววเหยียดดดดด

สมัยโน้น การเล่นบล็อกสนุกมากจริงๆ มีเรื่องให้เล่าขานมากมาย ถึงวันนี้เฮียก๋าก็ยังคงอัพบล็อกสม่ำเสมอ จนถ้าปีไหนมีจำนวนเอนทรี่แค่ 364 ก็จะอยากรู้ว่า แอบหนีบล็อกไปไหนมา 1 วัน แต่เฮียก็ยังเขียนบล็อกแบบเอาความสุขของตนเป็นที่ตั้งไปลูกเดียว ไม่เคยแนะนำโหวต บางทีเนื้อหาคาบลูกคาบดอก ไม่รู้จะเลือกโหวตอะไรดี ไปเซ้าซี้ให้แนะนำ เธอก็จะบอกว่า "ตามสบายเลยครับพี่ โหวตอะไรก็ได้ บล็อกผมแกงโฮะ" อ่ะจ้า ก็ไปช่วยแกงมาจนทุกวันนี้

บางครั้งมีคอมเม้นท์ขอโทษขอโพยว่า ตั้งใจไปโหวตอย่างนึง แต่กดผิดไปอีกอย่าง เราแอบอ่านแล้วก็รู้ว่าเฮียไม่ว่าอะไรอยู่ดีแหละ เพราะแกงโฮะจะให้อร่อยแบบเปลี่ยนรสชาดไปบ้าง ก็ต้องมีแกงแปลกๆหลงมาโฮะอ่ะจิ๊ เนาะ

การเขียนบล็อกของเฮียก๋า ดูว่าเขียนเพราะชอบเขียนจริงๆ และที่มีเรื่องมาเขียนมากก็เพราะชอบอ่านมากด้วย ส่วนวิธีการหรือแนวคิดจะถูกใจใครหรือไม่ เฮียคงไม่ได้ให้ความสำคัญในประเด็นนี้มาก ถ้ามีอะไรอธิบายเพิ่มได้ก็ทำ เคยมีบางครั้งที่เขียนเรื่องธรรมะแล้วมีพระคุณเจ้าเข้ามาคอมเม้นท์ เฮียก็ตอบหน้าบล็อกนั้นแหละ ยาววววเชียว เราก็อ่านไปพยักหน้าหงึกๆไปคนเดียว จะผิดจะถูกหรือไม่ เราก็เข้าใจว่า เฮียพยายามตอบตามความเห็นของตนเองโดยสุภาพ ตอบว่าอย่างไร ท่านที่สนใจคงต้องไปค้นบล็อกเก่าๆของเธอเองนะคะ ขืนให้อิชั้นเล่า จะออกไปอีกอ่่าว

สรุปว่า ถ้าเรื่องการเขียนบล็อกอย่างมีวินัย สม่ำเสมอและไม่เคยใส่อารมณ์ของตัวเองลงในข้อเขียนหรือคอมเม้นท์แล้ว นับว่าเฮียก๋าคือมือวางอันดับหนึ่งในเรื่องนี้

วันนี้ก็คงจะเม้าได้เพียงท่านเดียว ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ก่อน นึกจะเขียนก็เขียนเท่าที่ยังเหลืออยู่ในความทรงจำ คราวหน้า (คงต้องนานๆที) จะไปเล็งๆหาน้องๆที่มีเบื้องหลังเด็ดๆฮาๆมาฝากอีก ถ้าครั้งนี้ หลังคาบ้านไม่กระเจิงเสียก่อน

*********

วันนี้ก็มีเรื่องเล่าเพียงเท่านี้ พักนี้สังเกตว่า อัพอะไร บล็อกก็เงียบๆอยู่ดี