.
..
...
รู้ทางใจ
...
..
.

ยามความเศร้าเข้าสุมรุมใจเร้า
โลกทึมเทาหดหู่ดูหม่นแสง
มองโลกผ่านม่านน้ำตาพร่าบวมแดง
โลกก็แล้งแรงก็ไร้ใจก็โรย

แต่โลกยังหมุนไปไม่เคยหยุด
ใจมนุษย์นั่นใช่ไหมที่ไห้โหย
ใจนี้แหละที่เบียดเบียนและเฆี่ยนโบย
เสียงโอดโอยนั่นจากใจใช่ไหมเออ

พอใจเศร้าตาก็โศกโลกก็ร้าย
พอเศร้าคลายตาใสชื่นคืนเสมอ
ใจคือแหล่งดลสุขเศร้าที่เราเจอ
ควรที่เธอฝึกระวังรู้ทางใจ.

โดย: ลุงแว่น 27 กันยายน 2552 9:52:52 น.