bloggang.com mainmenu search
จากเมืองกรุง...มุ่งสู่อ่างทอง (ตอนที่1)


lozocatlozocat

คราวก่อนเล่าว่าอยู่สุพรรณบุรี - ตาก ได้ 4 ปี ก็มีอันต้องระเห็จย้ายอีกครั้ง คราวนี้มาอยู่ กทม.บ้านเกิด แต่อยู่แค่ 6 เดือน ก็สอบเลื่อนระดับได้ ย้ายไปอยู่อ่างทอง ช่วง 6 เดือน ใน กทม. ก็ดีที่ได้อยู่บ้าน อยู่กับครอบครัว แต่เวลาเดินทางไป – กลับ บ้าน – ที่ทำงานแถวริมคลองหลอด เป็นอะไรที่น่าเบื่อมากๆ ปัญหาของ กทม.ที่ไม่เคยแก้ไขได้ รถติดไงครับพี่น้องครับ ติดได้ติดดี ติดเป็นชั่วโมงๆ ไม่ขยับไปไหน ช่วงเช้าไม่ค่อยเท่าไหร่ เพราะรีบออกจากบ้านแต่มืด ไปถึงที่ทำงานไม่เคยเกินเจ็ดโมงครึ่ง แต่เวลากลับบ้านนี่ซิ บางครั้งนั่งอยู่บน รถ ปอ.เป็นชั่วโมงๆ นั่งเบื่อแล้วเบื่ออีก ถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก ใหม่ๆ อยากจะร้องกรี๊ดๆ แต่กลัวเค้าจะหาว่าบ้า

ออกจากที่ทำงาน กว่าจะฝ่าด่านสนามหลวง ก็ติดจนเลือดตาแทบกระเด็น มาติดหนึบตรงแยกยมราชอีก เพื่อนๆ เชื่อมั๊ยว่า เคยนั่งนับขบวนรถไฟ ผ่านไป –มา ได้ถึง 6 ขบวน พอเบื่อมาก ๆ เข้า ก็หาวิธีแก้เบื่อ แก้เครียด ด้วยการนั่งนับรถยี่ห้อต่าง ๆ สีต่าง ๆ แบบต่าง ๆ สลับกันไปในแต่ละวัน เพลินดีเหมือนกัน บางทีก็หาหนังสือมาอ่าน แต่ก็อ่านไม่ได้นาน เพราะเป็นคนสายตาสั้น อ่านนาน ๆ แล้วปวดตา มีพี่ทำงานด้วยกันคนหนึ่ง บ้านเค้าอยู่แถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ รถติดอยู่แถวยมราช พี่เค้าลงจากรถ มาซื้อทุเรียนกินแถวสะพานขาว จนทุเรียนหมดไปลูกหนึ่งแล้ว รถยังไม่ไปไหนเลย...555



พอรถหลุดจากช่วงยมราช ก็ไปติดย่านประตูน้ำอีก จากประตูน้ำ ก็มาติดที่แยกคลองตัน ไป รามคำแหง บางครั้งติดมากๆ เดินมันจากคลองตัน ไปหน้าปากซอยบ้าน แล้วต่อสองแถวเข้าบ้านก็ยังเคยมาแล้ว เดินจากประตูน้ำ ไปคลองตันก็เคยนะ ฝนตก รถเมล์ก็แน่น แท็กซี่ก็ไม่มี (ตอนนั้นสมัยเรียนหนังสือ) เพราะฉะนั้น แค่นี้ จิ๊บๆ



พอได้ย้ายออก...ดีใจมาก ๆ ชอบอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ไปไหนๆ ก็แป๊บเดียวก็ถึงแล้ว ถึงแม้จะได้กลับมาอยู่บ้าน แต่คงเป็นเพราะความเบื่อนั่นเอง ชอบ กทม.ที่สุด ตอนหน้าเทศกาล เพราะผู้คนจะพากันออกไปต่างจังหวัดกันหมด ถนนหนทางงี้โล่งเชียว ช่วงนั้นลูกสาวเข้าเรียนอนุบาลแล้ว คุณซะมีไม่ได้ย้าย ขืนย้ายคงได้โกลาหลอีกครั้ง จัดระเบียบชีวิตตัวเองไม่ถูก คุณซะมีเคยพูดไว้ว่า หากใครคนหนึ่งย้าย อีกคนต้องอยู่เป็นหลักกับลูก (แต่ปัจจุบันนี่ซิ อยู่กันคนละที่เลย สามคนพ่อ – แม่ – ลูก แต่ดีที่ลูกโตพอที่จะรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว )


ไปอยู่อ่างทองแรกๆ เช่าอพาร์ตเม้นต์อยู่ในตลาด เดินข้ามสะพานข้ามแม่น้ำมา ก็มาถึงที่ทำงานแล้ว แต่ว่า เพราะว่าขับรถไม่เป็น เวลาไปอยู่ไหนๆ จึงต้องหาบ้านพักใกล้ๆ ที่ทำงาน ค่ะ น่าจะหัดขับรถซะตั้งนานแล้วนะ ไปทำงานอาทิตย์แรก น้ำก็ท่วมอ่างทองเลย ฝั่งตลาดที่เช่าอพาร์ตเม้นต์อยู่ (ตอนอยู่ตากก็ท่วม ไปนครนายกก็ท่วม ไปสุพรรณ ก็ท่วม มาอยู่นี่ ยังท่วมอีกแน่ะ เลยมีคนบอกว่า จขบ.มากับน้ำค่ะ) สมัยนั้นอาคารศาลากลางจังหวัดยังเป็นอาคารสองชั้น แต่ไม่ได้ทำงานที่ตึกใหญ่ อยู่คนละตึกกัน ทำงานก็สนุกดีเหมือนกัน เพื่อนๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ก็น่ารักกันทุกคน ทำกับข้าวกินกันตอนกลางวัน วันไหนเบื่อๆ ก็ขี่มอเตอร์ไซต์ไปกินข้างนอก ที่นี่ใกล้แม่น้ำ ปลาน้ำจืดเยอะ พวกเราจึงชอบกินปลากันมากๆ เพราะว่ามันถูก



อยู่ที่อพาร์ตเม้นต์ได้ไม่นาน ก็ย้ายมาอยู่บ้านพักข้าราชการแถววัดท้องคุ้ง ที่นั่นมีหัวหน้าอยู่ แล้วก็พี่ๆ ที่ทำงานด้วยกันอยู่อีกหลายหลัง แต่ไม่มีรั้ว เพราะยังไม่มีงบฯ ทำรั้ว เวลาไป – กลับ ที่ทำงาน ก็ไปกับพี่คนหนึ่งที่ทำงานห้องเดียวกัน แต่บางทีก็นั่งรถสองแถวไปเอง เพราะมีรถสองแถวผ่าน ไม่ลำบากเท่าไหร่ อยู่ได้สักพัก ก็ทำรั้ว เพราะหัวหน้าบอกว่า เห็นเราอยู่คนเดียว ใครเดินมา ก็ถึงหน้าบ้านเลย ทำรั้วรอบบริเวณบ้านพักทั้งหมดที่มีอยู่ 4 หลัง ตอนทำประตูรั้ว หัวหน้าก็ให้เรามาทดลองเดินเข้าเดินออก แกถามว่าความสูงแค่นี้พอมั๊ย ความกว้างแค่นี้พอมั๊ย เราก็บอกหัวหน้าไปว่า หัวหน้าก็... ใช่ว่าจะมีคนเตี้ยๆ อ้วน ๆ มาอยู่บ้านหลังนี้ตลอดเมื่อไหร่กัน เดี๋ยวก็มีคนอื่นมาอีก ก็ทำตามปกตินั่นแหล่ะ แถวบ้านพักที่อยู่ มีผัดไทยโบราณอยู่เจ้าหนึ่ง รู้จักกันในนามผัดไทยวัดท้องคุ้ง อร่อยมากๆ บ้านไม้เก่าๆ แต่คนแน่นร้านทุกวัน เวลามีงานของจังหวัด ก็มักจะเหมาให้เค้าไปออกร้านอยู่บ่อยๆ


ตอนนี้ยังมีต่ออีกจ้ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะจ้ะ ...แล้วจะมาเล่าต่อจ้ะ


lozocatlozocat












Create Date :30 มิถุนายน 2554 Last Update :30 มิถุนายน 2554 16:42:08 น. Counter : Pageviews. Comments :61