bloggang.com mainmenu search
เมื่อครั้งอยู่นครนายก(ครั้งแรก)
lozocatlozocatlozocat



ทำงานอย่าง จขบ.การโยกย้ายเป็นเรื่องปกติ แต่ก็มีบางคนที่อยู่กับที่เป็นหลักแหล่ง ลงหลักปักฐานในจังหวัดที่ตัวเองอยู่ มีครอบครัว บางทีถึงขนาดไม่ยอมไปสอบเพื่อเลื่อนระดับให้สูงขึ้น เพราะไม่อยากย้ายนั่นเอง บล็อกก่อน จขบ.เล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตอนทำงานที่ จ.ตาก หากเพื่อนๆ ลืมไปแล้ว ย้อนไปอ่านย้อนหลังได้ที่นี่ค่ะ เมืองตาก จขบ.ทำงานอยู่ จ.ตากได้ 5 ปี ทำเรื่องขอย้ายกลับ กทม.หรือมาอยู่ใกล้ๆ กทม.ทุกปี แต่ไม่เคยได้ย้าย จนครั้งล่าสุด ไม่ได้เขียนคำร้องขอย้าย เจ้าเพื่อนที่ทำเรื่องขอย้าย มาถามว่าปีนี้ไม่ยื่นเรื่องเหรอ ก็ทำเรื่องส่งไปงั้น ๆ เพราะคิดว่าคงจะไม่ได้ย้ายอีกตามเคย



แต่ปรากฏว่าเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น จขบ.ได้ย้ายมาอยู่นครนายก ตอนที่คำสั่งย้ายออก ยังเล่นน้ำสงกรานต์อยู่ที่เชียงใหม่อยู่เลย สมัยก่อนไม่มีโทรศัพท์มือถือ รู้ว่าตัวเองได้ย้ายก็เมื่อกลับมาตากแล้ว ตอนนั้นใจไม่อยากย้ายแล้ว เพราะกำลังสนุกกับงาน ชอบทั้งพื้นที่ ชอบทั้งคน เจ้านายก็รักใคร่เมตตา(ท่านรองฯ ฮึกหาญ) จะระงับก็ไม่ได้ ก็คงต้องย้ายอ่ะนะ



วันที่ย้ายมานครนายก มีเพื่อน ๆ น้องๆ มาส่งกันหลายคน มาเช่าบ้านพักของกรมประชาสงเคราะห์(สมัยก่อน) หลังศาลากลางจังหวัด เดินไปทำงานได้สบายๆ ขนของมาหนึ่งคันรถปิคอัพ (ตอนไปอยู่ตากใหม่ๆ มีแค่กระเป๋าใบเดียว..หุหุ) พอเพื่อนๆ กลับไปแล้ว น้ำตาร่วงเลย คิดถึงน่ะ เคยสนุกด้วยกัน กิน นอน เที่ยวเล่น มาด้วยกันตั้ง 5 ปี ไปทำงานที่นครนายกวันแรกๆ ก็ยังไม่รู้จักใคร แต่มีพี่ที่ย้ายมาพร้อมกันอีกคนหนึ่ง พี่เค้าย้ายมาจากสิงห์บุรี จขบ.ชอบล้อนามสกุลเค้า พี่เค้า นามสกุล แก้วสลับสี จขบ.ก็มักจะแหย่ถามพี่เค้าไปว่า อยากรู้ว่ามีสีอะไรบ้าง พี่เค้าก็ยิ้มอย่างเดียวเลย ตอนนี้พี่เค้าเป็นรองผู้ว่าฯแล้วค่ะ ตอนนี้ถ้าขืนไปถามแบบนั้นอีก ไม่รู้ว่าจะยังยิ้มอยู่หรือเปล่า...อิอิ แต่พี่เค้าใจดีและน่ารักมากๆเลย สอนงานทุกอย่าง ไม่เคยหวง แล้วก็เป็นคนที่มีน้ำใจมากๆ ช่วยเหลืองานทุกอย่างจริงๆ


สมัยนั้นศาลากลางฯ ยังไม่มีแอร์ จำได้ว่าปี 2532 เป็นปีแรกที่มีการนำคอมพิวเตอร์มาใช้ในงานราชการ จอเป็นขาว – ดำ ใช้ เวิรด์จูฬาฯ เปิดเครื่องมาทีก็จะมีเพลงมหาจุฬาลงกรณ์ดังแว่วๆ มา มีน้องเจ้าพนักงานธุรการ (เจ้าหนิง) รับผิดชอบดูแลเจ้าเครื่องคอมพิวเตอร์นี้ แถมเป็นคนเดียวที่ได้นั่งในห้องแอร์กับหัวหน้าสำนักงานจังหวัดซะด้วย เพราะเครื่องคอมฯ ต้องอยู่ห้องแอร์ เวลาร้อนๆ ก็แอบเข้าไปหาเจ้าน้องนี่ แต่คุยไม่ได้นาน เพราะหัวหน้านั่งอยู่ด้วย แต่หัวหน้าก็ไม่ได้ว่าอะไร หัวหน้าคนนี้เป็นอีกคนหนึ่งที่รู้สึกประทับใจมาก ๆ ตำแหน่งสุดท้ายก่อนเกษียณ คือ ผู้ว่าราชการจังหวัด หัวหน้าเป็นคนใจดีมากๆ รักลูกน้องทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง แล้วก็ตลกมากๆ ด้วย แต่เมื่อใดก็ตามที่น้ำสีอำพันเข้าปากไปเมื่อใด หัวหน้าจะพูดไม่หยุด พูดไปเรื่อย จนหาลานบินลงไม่ได้ พวกเราทุกคนทราบดี ก็พยายามจะไม่ให้หัวหน้าดื่มมากนัก แต่บางครั้งก็ทำไม่ได้ ยิ่งเวลามีการเลี้ยงส่ง หัวหน้าจะพูดนานมากๆ จนเราหาวกันแล้วหาวกันอีก จนมีอยู่ครั้งหนึ่ง พี่เจ้าหน้าที่การเงิน ถึงขนาดมุดใต้โต๊ะหนีกลับบ้านไปก่อนเลย 555



นครนายกเป็นเมืองเงียบ ๆ สงบ ๆ เดี๋ยวนี้ก็ยังเงียบๆ อยู่นะ ไม่มีห้างสรรพสินค้า สมัยนั้นมีห้างอยู่ห้างหนึ่ง ชื่อว่าห้างศรีเมือง จขบ.กับเจ้าหนิง เดินเที่ยวกันได้ทุกเย็น เพราะไม่รู้ว่าจะไปไหน บางวันพี่ปิติก็พาไปหัดตีเทนนิสที่ รร.นายร้อย จปร. จขบ.หัดน๊อคบอร์ด โดยใช้ไม้เทนนิสของเด็ก ที่นครนายกนี่แหล่ะ ที่ จขบ.เจอกับคุณซะมี เค้าย้ายมาจากนครพนม ตอนที่เค้าจีบ จขบ.ใหม่ ๆ เวลาที่ จขบ.ไปตีเทนนิส กลับมาถึงบ้าน ก็จะมีทุเรียนแขวนไว้ที่หน้าประตูบ้านหนึ่งลูก (เค้าชอบทานทุเรียน) วันรุ่งขึ้น จขบ.ก็หิ้วทุเรียนลูกนั้นไปให้เค้าบอกว่า ให้มาทั้งลูกแบบนี้ใครจะไปกินได้ ทีหลังให้แกะมาให้เรียบร้อย คราวต่อมา เค้าก็แกะใส่ทัพเพอร์แวร์มาให้เรียบร้อยเลย...อิอิ รู้จักกันได้ปีกว่าๆ ก็แต่งงานกัน ลูกสาวก็เกิดที่นี่ ที่โรงพยาบาลนครนายก ย้ายกลับมาที่นี่อีกครั้งยังเห็นคลินิกหมอที่ จขบ.ไปฝากท้องอยู่เลย อยู่นครนายกครั้งนี้ได้สามปีกว่าๆ ก็ย้ายไปจังหวัดสุพรรณบุรี ได้ย้ายไปสุพรรณฯ ทั้งคู่ คงเพราะว่าลูกยังเล็กอยู่ หากไปอยู่กันคนละทิศละทาง กระทรวงฯก็คงจะดูใจร้ายเกินไปมั้ง....


lozocatlozocat




















Create Date :27 มิถุนายน 2554 Last Update :28 มิถุนายน 2554 17:02:07 น. Counter : Pageviews. Comments :30