ย้อนหลังไปเมื่อ 4 ปีที่ผ่านมา ฉันกำลังหาลูกสุนัขตัวใหม่มาเลี้ยงเพื่อเป็นเพื่อนแก้เหงาและคอยเฝ้าบ้านให้ด้วย แรกเริ่มเดิมทีนั้นที่อยากได้จริงๆ ก็คือสุนัขพันธุ์อัลเชเชี่ยล ด้วยคุณสมบัติที่สำคัญคือ ชอบ และคิดมานานแล้วว่าอยากจะเลี้ยงสุนัขพันธุ์ใหญ่กับเขาบ้าง พอมันโตขึ้นตอนกอดคงเต็มไม้เต็มมือดี แต่พอจะเลี้ยงเข้าจริงๆ ก็ต้องเปลี่ยนใจเพราะพอเริ่มศึกษาข้อมูลของอัลเชเชี่ยลแล้วทำให้รู้ว่า หมาตัวโตใจดีพันธุ์นี้ถ้าคิดจะเลี้ยงต้องระวังเรื่อง.....(โรค) เป็นอันว่าความคิดที่จะได้ได้กอดเจ้าอัลเชเชี่ยลก็ต้องถูกพับไป การมองหาสุนัขพันธุ์ใหม่จึงเริ่มต้นขึ้น
 

     บางแก้ว...สุนัขพันธุ์ไทยที่ทนทายาท เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการเลี้ยงไว้เฝ้าบ้าน แต่ปัญหาคือความดุพอๆ กับความสวยของมัน
     ไซบีเรียล ฮัสกี้...ทั้งสวยงามและใจดีภายใต้ดวงตาที่เหมือนดุ แต่....ที่ราคาแพงเหลือร้าย (ถ้าเลี้ยงวันๆ คงกลายเป็นโรค ไซบีเรียล ลิซึ่ม)
     มิดเดิ้น โรด...หรือที่รู้จักกันในชื่อ หมาข้างถนน...เหมาะที่จะเลี้ยงอย่างยิ่ง แม้จะสวยสู้ไซบีเรยลไม่ได้ แต่ไม่ค่อยมีโรค จะเลี้ยงให้ดุหรือใจดีก็ได้ ที่สำคัญหาได้ฟรี ไม่ต้องเสียเงินซื้อ (แต่เลี้ยงมาหลายตัวแล้วค่ะ)
     โกลเด้น รีทีฟเวอร์...สุนัขยอดนิยมของคนไทยในชั่วโมงนี้ ราคาขึ้นอยู่กับระดับเพชรดีกรี และเงินในกระเป๋า แต่ถ้าคิดจะเลี้ยงต้องขยันแปรงขนให้ประหนึ่งว่านั้นคือผมตัวเอง
     ลาบาร์ดอร์ รีทีฟเวอร์...สายพันธุ์เดียวกันกับโกลเด้น รีทีฟเวอร์ แต่ขนสั้นกว่า

     จากข้อมูลเท่าที่จะพอหาได้ในเวลานั้น ทำให้ตัดสินใจที่จะเลี้ยงลาบาร์ดอร์ รีทีฟเวอร์ โดยหมายมั่นปั้นมือเอาไว้ว่ามันจะต้องโตขึ้นเป็นหมาที่ฉลาด แสนรู้ และที่สำคัญต้องเฝ้าบ้านได้
ว่าแต่มือใหม่หัดเลี้ยงหมานอกจะไปหาลาบาร์ดอร์ รีทีฟเวอร์ดีๆ ได้จากที่ไหน...ฟาร์มขายสุนัขคือคำตอบแรกที่คิดได้ แต่พอติดต่อเข้าไปแล้วก็ถึงกับอึ้งทึ่งเสียวในราคา จึงจำต้องเปลี่ยนจากฟาร์มที่จะมีใบเพดดีกรีการันตีเป็นคนที่ประกาศขายลูกสุนัขตามหนังสือ...
นี่คือที่มาที่ทำให้ฉันได้พบกับ...เปียกปูน
 

     ลาบาร์ดอร์ รีทีฟเวอร์ที่ฉันตั้งใจเอาไว้อย่างแน่วแน่ที่จะเลี้ยงคือสีชอกโกแลต แต่พอไปถึงบ้านที่ขายเจ้าลูกหมาคอกนี้ก็ปรากฏว่าอยู่ๆ ก็มีเจ้าตัวสีดำมาทำท่าเรียกร้องความสนใจโดยการเดินมางับขากางเกงยีนส์ไม่ยอมปล่อย แล้วใครจะไปรู้ก็ลูกหมาแค่สองเดือนฉันก็เลยสนองตอบมันด้วยการเดินลากมันไปทั้งอย่างนั้น พอรู้สึกตัวก็เลยก้มลงไปเขี่ยมันออก แต่จนแล้วจดรอดไอ้ตัวดีก็ยังคอยวนเวียนพันแข้งพันขาอยู่ไม่เลิก
 
     “ไหนดูซิหางเหมือนนาคไหม...อืม...คงเหมือน แล้วหูละยาวแค่ไหน...ประมาณนี้คงได้...ขาใหญ่ไหม...น่าจะใหญ่” หลังจากถามเองตอบเองเสร็จฉันก็อุ้มลูกสุนัขขึ้นมากอดพร้อมกับจ่ายเงินตามที่ได้ตกลงกันไว้ตั้งแต่ตอนที่โทรศัพท์มาจองตัวสีชอคโกแลตเอาไว้แล้ว
      “สีดำๆ แบบนี้ชื่อเปียกปูนละกัน” ฉันพูดขึ้นก่อนจะตบหัวเจ้าลูกหมาตัวใหม่ที่ตอนนี้นั่งหน้าจ๋องกระดิกหางให้อยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว

แนะนำตัวอย่างเป็นทางการ

ชื่อ : เปียกปูน
สัญชาติ : ลาบาร์ดอร์ รีทีฟเวอร์
สีผิว : สีดำ
วัน เดือน ปี เกิด :10 กุมภาพันธ์ 2547
อายุ : 4 ขวบ
นิสัย : ขี้เล่น ขี้อ้อน ขี้งอน...ขี้เกีจย
กิจวัตรประจำวัน : นอน กิน(ขนม) เล่น อ้อน
ความสามารถพิเศษ : งอนได้ อ้อนได้ตลอดเวลาที่ไม่ง่วง เถียงได้เวลาไม่ได้ของที่อยากได้...ข้อสำคัญ หวงความรักมากที่สุด (กลัวเป็นหมาหัวเน่านั่นเองค่ะ)