เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีที่แล้วได้ ตอนนั้นเดินทางเยอะมาก แล้วปกติเป็นคนประเภทถ้ามีอะไรมาดึงดูดความสนใจ จะลืมความหิวไปเลย (นิสัยเสียเนอะ) ปัญหา คือ ตัวเองเป็นโรคกระเพาะอยู่แล้ว
วันนึง หลังจากกลับมาจากที่ไหนสักที่ ไปทริปตะลอน ๆ นี่แหละ (แน่นอนว่าไปคนเดียวตามสไตล์อะนะ) พอกลับถึงบ้าน ปวดท้อง แบต ฯ หมด เลยนอนยาวววววววววววว แบบปกติเรามักจะเปิดแอร์นอน แต่วันนั้นไม่สามารถจริง ๆ พอเข้าห้องปุ๊บ เห็นเตียงก็ล้มตัวลงนอนแปะเลย หลับไปแบบไม่รู้ตัว ไม่ได้สติ ไป 1 วันกว่า ๆ O_o'
ตื่นขึ้นมาแบบงง ๆ หยิบมือถือขึ้นมาจะดูเวลา เอ๊ยยย สายโทรเข้าเยอะมากกกกกก ตั้งแต่คุณน้องชาย ลูกพี่ลูกน้อง เพื่อน ๆ พอดูวันที่แล้วก็ตกใจ หลับไปได้ไง (วะ) ก็เลยพอจะเข้าใจว่าทำไมสายโทรเข้าเยอะ (- -')
จากนั้นก็เลยเริ่มโทรกลับหาทุกคน เริ่มตั้งแต่คุณเพื่อน (ที่ปัจจุบันพัฒนาแล้ว haha) แล้วก็ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นสัตวแพทย์ เรื่องมันฮาตอนคุยกับลูกพี่ลูกน้องนี่แหละ คือ พอเราโทรกลับ หมอ (เรียกหมอละกัน เพราะบล็อคก่อนก็เรียกไปแล้ว) ก็พูดด้วยน้ำเสียงโล่งใจ ถามว่า "ตื่นแล้วเหรอ" จากนั้นก็เล่าให้ฟังว่าระหว่างที่เราหลับเป็นตาย เกิดอะไรขึ้น
คือ ตอนนั้นอยู่กัน 3 สาว ...แต่เราไป ๆ มา ๆ เพราะไปอยู่ภูเก็ตบ้าง ตะลอน ๆ บ้าง... วันเกิดเหตุ เรากลับบ้านตอนที่ทุกคนออกไปทำงานกันแล้ว พอ 2 สาวกลับมาก็เลยเห็นเราในสภาพนอนนิ่งไป โดยที่ไม่เปิดแอร์ด้วย ซึ่งหมอรู้สึกว่ามันผิดปกติวิสัยของเรา (ปกติเป็นคนขี้ร้อนอ่ะนะ)
แรก ๆ 2 สาวก็ไม่คิดอะไร แต่พอนาน ๆ ไป เราไม่ตื่นสักที 2 สาวก็เลยชักเป็นห่วง ยิ่งหมอผิดสังเกตเรื่องไม่เปิดแอร์ ก็ยิ่งเป็นห่วงเข้าไปใหญ่ ก็เลยโทรไปหาคุณน้องชาย (หลังจากนั้นคุณน้องชายถึงโทรหา แต่ก็ไม่ได้รับ เพราะไม่ได้ยิน ฮา)
แต่จนแล้วจนรอด เราก็ไม่ตื่น 2 สาวก็เลยเริ่มคิดว่า 'หรือเราตายแล้ว' คือ สภาพเราคงนอนนิ่งจริง ๆ แล้วปกติกระหน่ำโทรขนาดนั้น มันต้องตื่นกันบ้างละวะ แต่นี่ไม่ตื่น แต่ 2 สาวก็ยังเกี่ยงกันขึ้นมาดู แบบกลัวทั้งคู่ ทั้ง ๆ ที่คนนึงเป็นหมอ (หมา) อีกคนเรียนจบเภสัช ฯ (ฮา)
หมอเล่าไปก็ขำไป (ขำออก เพราะเราตื่นแล้ว haha) เราก็ขำ เพราะนึกถึงท่าทาง 2 สาว ...หลังจากนั้น ก็พาตัวเองไปโรงพยาบาล แอดมิทซะ 1 คืน เพื่อให้ร่างกายฟื้นตัว
หลังจากนั้น ก็ไม่คิดจะใช้ร่างกายแบบนี้อีกเลย เสียดายตังค์ค่ารักษา นอนแค่ 1 คืน หมดไปเกือบหกหมื่น (>_<) ...เข็ด ๆ
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เห็นชื่อก็วิ่งเข้ามาก่อนเลยค่ะ กลัวจะหาทางเข้าไม่เจออีก :D
อ่านเรื่องราวนี้แล้ว ก็เป็นห่วงเหมือกนันนะค่ะ แบบว่าถ้าเป็นเพื่อนสนิท
หรือว่าคนในครอบครัว โทรมาแล้วติดต่อไม่ได้นี่คิดไปหลากหลายอ่ะค่ะ
ว่าเป็นอะไรไปหนอ ... หายไป 1 วันเต็มๆ แบบนี้ก็เป็นห่วงค่ะ
แต่ก็ว่าไม่ได้นะค่ะเพราะว่าเวลาเพลียๆ กันจริงๆ อะไรก็ฉุดไม่อยู่
เลยจริงๆ ค่ะ