และทะเลก็ได้แต่แหงนหน้ามองฟ้า ตอนจบ

ออกจากอ่าวพระนางประมาณ 2 ทุ่มค่ะ ...ขนาดนั้น บุ๊งยังถามว่าจะแวะเดินชมตลาดก่อนไหม แต่พวกเราได้ยินข่าวว่าน้ำกำลังจะท่วมหาดใหญ่ เลยบอกว่ากลับกันเลยดีกว่า...

ขากลับน้ำในพื้นที่ต่าง ๆ ท่วมสูงมากขึ้น ทำให้ไม่สามารถใช้เส้นทางขามาได้ค่ะ ต้องขับวน หาทางไปเรื่อย ๆ - -' ((เรากับบุ๊งช่วยกันดูแผนที่แล้วหาทางอะค่ะ เอ่อ จริง ๆ หนูอุ๊พยายามช่วยด้วย แต่เราสองคนไม่ค่อยสนใจ แหะ แหะ))

จนไปถึงตรัง ปรากฏว่าไปต่อไม่ได้ ตอนแรกนึกว่าจะได้ค้างคืนที่ตรังซะแล้ว แต่พอดีระหว่างที่ขับกลับเปิดวิทยุฟังรายงานสถานการณ์น้ำท่วมไปด้วยตลอด บุ๊งเลยตัดสินใจโทรถามเส้นทาง แล้วในที่สุดก็ได้เส้นทางที่ต้องขับขึ้นไปทุ่งสง นครศรีธรรมราช แล้วย้อนลงมาพัทลุง เข้าหาดใหญ่ค่ะ

ตอนนั้นก็เกือบห้าทุ่มได้แล้วมั้งคะ บุ๊งขับรถได้อึดมาก ๆ >_< ...แต่เราก็อึดนะ ไม่หลับเหมือนกัน เพราะคอยนั่งเป็นเพื่อนบุ๊งอะค่ะ พยายามทำทุกวิถีทางไม่ให้บุ๊งง่วง - -' จนน้องไกรบอกว่า ตื่นมาทีไหน เห็นพี่นุ่นนั่งเป็นเพื่อนพี่บุ๊งตลอดเลย ((อ๊ะ แน่นอนสิ ))

มีอยู่ครั้งนึง เราหันไปเห็นบุ๊งพยายามทำตาโต ๆ ก็เลยถามว่า "พยายามจะไม่ง่วงเหรอ" บุ๊งบอกว่า "ช่าย" สักพักตาบุ๊งเริ่มหรี่ลง ๆ เราเลยบอกว่า "บุ๊ง ทำตาโต ๆ บุ๊ง" แล้วบุ๊งก็เบิ่งตาให้กว้างขึ้นค่ะ ...น่ารักดี hahaha

พอขับไปตามถนนที่จะตัดเข้าทุ่งสง ก็มองหาเลขถนนไม่เจอสักที บุ๊งเลยบอกให้เราช่วยดูให้หน่อย แต่ไม่รู้เราเผลอหลับไปตอนไหนค่ะ - -' มารู้ตัวอีกทีตอนบุ๊งชะลอรถ กำลังจะเลี้ยวกลับ เหลือบตาดูนาฬิกา 'อ๊ะ ชั้นหลับไปไม่ถึง 10 นาทีเลย' hahaha

ตอนนั้นเพิ่งตื่นค่ะ นึกว่าบุ๊งจะเลี้ยวเข้าปั๊ม เลยบอกว่า "ปั๊มปิดนะบุ๊ง" บุ๊ง บอกว่า "อ๋อ บุ๊งจะเลี้ยวกลับน่ะ"

เรา: "อ้าว ทำไมล่ะ"

บุ๊ง: "ก็มองหาเลขถนนไม่เจอ"

หนูอุ๊: "เมื่อกี้ตอนนุ่นหลับ มันผ่านทางแยกเข้าถนนมาเส้นนึง เลยไม่แน่ใจ"

ตกลงก็เลยเลี้ยวกลับค่ะ แต่พอขับ ๆ ไป เราก็คิดว่ามันควรจะเลี้ยวกลับ แล้วขับตรงไปทางเดิม เลยบอกบุ๊ง บุ๊งก็เลยเลี้ยวกลับอีกรอบ แต่ก็ไม่ลืมจอดถามทางชาวบ้านแถวนั้นค่ะ ((จะว่าไปที่พวกเราไปเที่ยวกันรอดหนนี้ก็เพราะได้ชาวบ้านตลอดเส้นทางช่วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ))

หลังจากแน่ใจแล้วว่าขับตรงขึ้นไปทางที่เราบอก บุ๊งก็หันมาถามว่า "นุ่นจะช่วยบุ๊งขับใช่มะ งั้นนุ่นขับต่อนะ" ...ได้เลย

แล้วก็ให้ตายเถอะ พอตาเราขับ ดันต้องขึ้นเขา ลงเขาอีกแน่ะ รถก็ยังไม่ค่อยชินมือ - -' แถมเกียร์ 3 รถบุ๊งก็เร่งได้สุด ๆ จนบุ๊งคงนอนไม่หลับ ต้องบอกว่าถ้ามันยังเร็วไป นุ่นลดเหลือเกียร์ 2 ก็ได้ ...แหะ แหะ...

ระหว่างที่เราขับ แล้วบุ๊งหลับ เราก็ได้หนูอุ๊อยู่เป็นเพื่อนคุยค่ะ ...จะบอกว่าทั้งหนูจ๊ะและน้องแดงเป็นหัวข้อสนทนาด้วย hahaha...

ตัวอย่างการสนทนาของเรากับหนูอุ๊
สืบเนื่องจากมีการวิเคราะห์พฤติกรรมพี่อาเธอร์ของหนูจ๊ะกันเล็กน้อย แล้วหนูอุ๊ก็สรุปว่า "ยังบอกอะไรไม่ได้ เพราะพวกเรายังไม่เคยเจอพี่อาเธอร์"

เรา: "ใช่" ((ในใจก็คิดว่า 'ขนาดตัวเราเองยังเอาไม่รอดเลย' ...แหะ แหะ แต่พูดออกไปไม่ได้อะ เผื่อบุ๊งยังไม่หลับ hahaha))

หนูอุ๊: "อยากให้หนูจ๊ะมีความรักจังน้า"

เรา: "ทำไมล่ะ"

หนูอุ๊: "อ้าว ก็จะได้หวานขึ้นไง"

เรา: "ไม่จริงอะ เรายังไม่เห็นหวานขึ้นเลย" - -'

หนูอุ๊: "เออ จริง"

เรา: ((หันขวับไปทางหนูอุ๊)) "อะไรนะ" ...เสียงเข้ม...

((ตอนหลังหนูอุ๊มาโวยวายว่า ตอนนุ่นหลับ แล้วเราช่วยดูทางให้ บุ๊งไม่เชื่อเรา แต่พอนุ่นตื่นมาแล้วบอกบุ๊งคำเดียว บุ๊งเชื่อเลย ...อ่ะนะ))

ระหว่างที่เราขับ บุ๊งจะตื่นขึ้นมาถามเป็นระยะ ๆ ว่า ไหวไหม น้ำมั้ย แต่แค่นี้เราสามารถค่ะ ((คือเราถือขวดน้ำไว้ติดมือตลอดอะค่ะ hahaha พอหมดก็บอกหนูอุ๊ส่งขวดใหม่มาให้))

จากทุ่งสงก็ขับตรงลงมาเรื่อย ๆ เลยค่ะ ไม่ต้องเลี้ยวไหนเลย ขับ ๆ ไป หนูอุ๊เริ่มไม่แน่ใจ แต่เราก็คิดว่าน่าจะตรงตลอด แต่ก็แซวกันเองกับหนูอุ๊ว่า "ไม่ใช่พอบุ๊งตื่นขึ้นมา ถามว่านี่นุ่นกำลังจะขับไปไหนเนี่ย... แป่ว" hahaha

พอจะเข้าตัวเมืองหาดใหญ่ ...เย้ ในที่สุดพวกเราก็กลับถึงหาดใหญ่โดยสวัสดิภาพ ... ก็ปลุกบุ๊งให้ตื่นมาบอกทางค่ะ บุ๊งก็ถามว่า "นุ่นจำทางไม่ได้เหรอ" (('โห คงจะจำได้เนอะ เพิ่งมาครั้งแรกเนี่ยนะ - -''))

ถึงหาดใหญ่ประมาณตี 3 นิด ๆ ค่ะ ขับรถสวนกับกลุ่มคนที่ตื่นมาวิ่งออกกำลังกายตอนเช้า เราก็พูดว่า "นี่อย่าบอกนะว่าเค้าตื่นขึ้นมาวิ่งกัน ในขณะที่พวกเราเพิ่งกลับจากเที่ยวอะ" ((คือจริง ๆ มันก็เป็นอย่างนั้นแหละค่ะ hahaha)) บุ๊งเลยบอกว่า "นี่ไง เที่ยวตี 4 กลับตี 4 ...ยืนอยู่หน้าโรงแรมจนกว่าจะตี 4 นะ แล้วค่อยเข้า"

เรา: "อ่ะนะ ด๊ายยยยยยย"

กลับถึงโรงแรม พวกเราสามคนก็ไม่มีแรงทำอะไรแล้วค่ะ เราถอดคอนแทค เลนส์ ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วก็นอนเลย hahaha ตื่นมาอีกทีเพราะได้ยินเสียงมือถือดัง ตอน 7 am

มารดาท่านโทรมาบอกว่าน้ำท่วมหาดใหญ่ค่ะ ท่านดูข่าว แล้วเป็นห่วง ตอนนั้นเรายังไม่รู้ ก็เถียงค่ะว่าฝั่งที่เราอยู่ไม่ท่วม ท่วมอีกฝั่งนึง จนมารดาท่านคลายกังวล พอวางสายมารดาท่าน เราก็หลับต่อทันที

มาตื่นอีกที เกือบ 8 am เพราะบุ๊งโทรมาบอกว่า น้ำท่วมแล้วนะนุ่น จะออกไปไหนก็รีบติดต่อรถนะ ...คือบุ๊งต้องทำงานแล้วอะค่ะ พวกเราเลยกะว่าจะเที่ยวกันเอง แล้วบุ๊งแนะนำให้ไปแถวชายแดน... เราก็คุยกับบุ๊งได้พักนึงค่ะ เชื่อไหมคะว่าพอวางสายจากบุ๊ง เราก็หลับต่ออีกเช่นกัน น้องไกรบอกว่า "ตอนนั้นไกรตื่นแล้ว เห็นพี่นุ่นน่ะพอคุยกับพี่บุ๊งเสร็จก็ป๊อก ((ทำท่าประกอบว่าเราคอพับลงพร้อมมืออีกข้างที่ถือมือถือก็หล่นข้างตัว)) ไม่น่าเชื่อเลย"

เอ่อ แต่เรายังมีสตินะคะ เพราะสามารถจำได้ว่าบุ๊งโทรมา แล้วก็จำบทสนทนาได้ด้วย ไม่ใช่นึกว่าตัวเองฝันไป hahaha

พอ 10 am ทุกคนก็เริ่มได้ฤกษ์ขยับตัวจากเตียงค่ะ เราเดินไปมองตรงหน้าต่าง เห็นน้ำท่วมจริง ๆ ด้วย



เปิดทีวีดูข่าว ก็ได้ข่าวว่าไฟไหม้ร้านอาหาร ที่ตั้งอยู่บริเวณอ่าวพระนาง พวกเราก็เลยเริ่มคุยกันว่า หรือว่าพวกเราเป็นตัวหายนะ - -'

หลังจากอาบน้ำ แต่งตัว เก็บกระเป๋า ลงมา check out ตอนเที่ยง แต่ทางโรงแรมใจดีมาก ๆ ค่ะ เห็นว่าน้ำท่วม เลยเปิดห้องให้พวกเราเก็บกระเป๋าต่อ โดยไม่คิดค่าห้องอีกวัน ... ขอบคุณนะคะ... แต่ เอ่อ ที่บอกว่า เผื่อเดินทางกลับไม่ได้ ต้องพักอีกคืน นี่ไม่ไหวนะคะ เพราะดิชั้นติดห้ามขาด ห้ามลา ห้ามตายอยู่อะค่ะ - -'


บริเวณ Lobby ค่ะ

เมื่อได้ที่เก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็พร้อมตะลุยหาดใหญ่ค่ะ




น้ำท่วมบริเวณหน้าโรงแรม




^
^
พวกเราพยายามนั่งรถสามล้อตระเวนหาที่เที่ยวค่ะ

หนูอุ๊อยากทานไก่ทอดหาดใหญ่ แต่ถามพี่สามล้อ พี่สามล้อบอกว่าคงไม่มีร้านไหนเปิด เลยให้พี่สามล้อแนะนำว่าจะไปทานข้าวร้านไหนดี ...เพราะยังไม่ได้ทานอะไรกันเลยตั้งแต่ตื่นมาอะค่ะ แหะ แหะ

ในที่สุดพี่สามล้อพามาส่งร้านนี้ค่ะ



ลองสั่งบะกุ๊ดเต๋มาทาน แล้วก็สั่งข้าวมันไก่ ติ่มซำ ซาลาเปามาทานค่ะ ...อิ่มมาก ๆ

จากนั้นพวกเราก็โบกสามล้อ ถามว่าจะไปไหนได้อีก พี่สามล้อคันที่ 2 บอกว่า มีห้างเปิด ((เอ่อ จำชื่อห้างไม่ได้อะค่ะ)) พวกเราก็เลยตกลงไป พอไปถึง ห้างปิด ...แป่ว...

ไม่ท้อค่ะ ไม่ท้อ โบกสามล้อคันที่ 3 ถามว่ามีที่ไหนไปได้อีก พี่สามล้อคันที่ 3 บอกว่า มีตลาดเปิดท้ายตรง บขส. น้ำไม่ท่วม ไปไหม ...ok เลยพี่

แต่พอไปถึง ร้านปิดหมดค่ะ พี่สามล้อบอกว่า ปกติตลาดจะเปิดช่วง 4-5 โมงเย็น ...เอ่อ แต่ตอนนั้นมันเพิ่งบ่ายโมงกว่า ๆ เกือบบ่าย 2 เองนะคะ พี่ ทำไมไม่บอกพวกหนูให้เร็วกว่านี้ล่ะ - -'


หลักฐานค่ะ

เลยตัดสินใจเดินเข้าไปใน บขส. เผื่อจะหารถออกไปเที่ยวนอกตัวเมืองหาดใหญ่ได้ แล้วเราก็โรคเก่ากำเริบค่ะ เดินผ่านร้านหนังสือไม่ได้ ต้องแวะแล้วก็เลยตัดสินใจซื้อหนังสือ OK มาอ่านแก้เซ็ง ตอนซื้อเราก็ชี้เอาอะค่ะ ลุงคนขายก็หันมาพูดภาษาต่างด้าวกับเราชุดนึง ทำเอาเราเอ๋อ รับประทาน ถามว่า "พูดว่าอะไรคะ" ลุงคนขายก็หัวเราะแหะ แหะ บอกว่า "คนไทยเหรอ นึกว่ามาเลย์อะ" ...แป่ว...

หลังจากพิจารณาแล้วไม่มีรถออกนอกเมืองชัวร์ พวกเราก็เลยโบกสามล้อคันที่ 4 แล้วเรากับหนูอุ๊ก็ถามพี่เค้าว่า "มีที่ไหนเที่ยวได้บ้างคะ" พี่สามล้อคันนี้ทำหน้า surprise สุด ๆ แล้วถามว่า "นี่ ยังคิดจะเที่ยวกันอีกเหรอ" ...โอ๊วววววว ทำเอาสำนึกผิดในทันใด คือ คนหาดใหญ่กำลังเดือดร้อนจากน้ำท่วม แต่พวกเรากลับนึกแต่จะหาที่เที่ยว - -'

สุดท้ายเลยให้พี่สามล้อมาส่งที่โรงแรมค่ะ ...กลับมาตายรังมาก ๆ...





หลังจากนั่ง ๆ นอน ๆ ดูทีวี เขียนโปสการ์ดหาเพื่อน ๆ กัน ก็เริ่มนึกอยากทานอาหาร เลยใช้บริการ Room Service ค่ะ สั่งไอศกรีมมาคนละถ้วย และสั่งมะม่วงน้ำปลาหวานมา 1 จานค่ะ

ตอนพนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟ เรากับหนูอุ๊ออกไปเปิดประตูด้วยกัน พนักงานก็พูดภาษาอังกฤษไฟแล่บ ((แต่ฟังไม่ถนัด)) หนูอุ๊เลยถามออกมาเบา ๆ ว่า "อะไรนะคะ" แต่เค้าไม่ได้ยินอะค่ะ ยังคง speak English ต่อไป พร้อมกับมองหน้าเรา หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อย พวกเราก็มานั่งงงว่าทำไมเค้าไม่พูดภาษาไทยกับพวกเรา แล้วก็เลยคิดกันว่า เพราะเราใส่ contact lens สี Aqua ค่ะ เลยดูไม่เหมือนคนไทย ...แป่ว...


มะม่วงน้ำปลาหวาน ...น้ำปลาหวานใส่กะปิด้วยค่ะ หนูอุ๊ไม่เคยทาน แต่ค่อนข้างติดใจ ((หรือเปล่า))



พอสัก 4.30 pm เราก็โทรไปสนามบินค่ะว่าเครื่องบินออกได้ตามปกติหรือเปล่า

ประชาสัมพันธ์: "สนามบินเปิดให้บริการตามปกตินะคะ เครื่องออกได้ตามปกติค่ะ"

เรา: "แล้วจะเดินทางไปสนามบินได้ยังไงคะ"

ประชาสัมพันธ์: "เดี๋ยวคุณไปรอที่วงเวียนน้ำพุนะคะ จะมีรถรับ-ส่งบริการค่ะ"

เรา: "แล้วรถรับส่งนี่ออกกี่โมงคะ" ...คิดในใจจะให้ออกไปรอทั้ง ๆ ที่ฝนตกอย่างนี้เนี่ยนะ ((เริ่มเดือด))

ประชาสัมพันธ์: "ก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ต้องไปยืนรอดูน่ะค่ะ"

เรา: "แล้วจะให้ไปยืนรอทั้ง ๆ ที่ฝนตกเนี่ยเหรอคะ ทางคุณคิดว่ามีรถรอบกี่โมง จะได้กะเวลาออกไปรอถูก" ...เดือดแล้วนะเฟ้ย

ประชาสัมพันธ์: "4 pm ค่ะ"

เรา: อึ้งไปชั่วขณะ "เอ่อ แต่ตอนนี้มัน 4.30 pm แล้วนะคะ" ...กัดฟันพูดแล้วนะเฟ้ยยยยยยยยย

ประชาสัมพันธ์: "ยังไง ๆ ก็ลองออกมารอละกันค่ะ ถ้ามีรถบริการก็มาได้เลย" ....โอ๊ววววววววววว

หนูอุ๊เห็นเราเดือดจัด เลยโทรไปถามเองอีกรอบ คำตอบร้ายแรงกว่า คือทางสนามบินบอกว่า ไม่มีรถบริการ แต่ถ้ามีรถโฟร์วีล สามารถไปสนามบินได้โดยใช้ถนน... (จำชื่อไม่ได้อะค่ะ hahaha)

เราก็เลยต้องโทรไปกวนบุ๊งให้ออกมารับพวกเราไปส่งสนามบิน ...ขอโทษนะบุ๊ง แล้วก็ขอบคุณมาก ๆ...

ระหว่างทางเราถามบุ๊งว่า บุ๊งได้เตรียมเสบียงอะไรไหม (เผื่อน้ำท่วมนาน ๆ แล้วอาหารขาดแคลน) บุ๊งก็หยิบถุงขนมปั้นสิบที่เราซื้อไปฝากขึ้นมาแล้วก็พูดยิ้ม ๆ ว่า "นี่ไง" ...เจอมุกนี้ของบุ๊งเข้าไป เราก็อึ้งเลยค่ะ หน้าเอ๋อ ได้แต่บอกว่า "อ่ะจ้ะ" - -'


ประชาสัมพันธ์ที่เราประทับใจสุด ๆ กับการบริการ


หลังจาก check in เรียบร้อย พวกเราก็ฝากท้องไว้กับ Dairy Queen


หนูอุ๊กับของกินที่อุดมด้วย... ย้ำว่าทั้งหมดนั้นหนูอุ๊ทานคนเดียวค่ะ จริง ๆ มี Hot Dog ที่ทานหมดแล้ว แต่หนูอุ๊ไม่ยอมเอากล่องที่ใส่มาเข้ากล้อง hahaha

ระหว่างนั้นเราโทรไปถามบุ๊งว่าหาที่จอดรถได้ไหม ...คือต้องเอารถไปจอดไว้ที่สูงเพื่อหนีน้ำอะค่ะ แล้วเพราะบุ๊งต้องมาส่งเราเลยไม่แน่ใจว่ากลับไปจะหาที่จอดได้หรือเปล่า... แต่บุ๊งบอกว่าบุ๊งได้ที่จอดที่เดิม ((ค่อยยังชั่วหน่อย - -'))

...ขอโทษนะบุ๊งที่เราไปช่วงนั้นพอดี ทำให้บุ๊งไม่มีเวลาเก็บของเลย


เราใช้บริการ Air Asia ทั้งไปและกลับค่ะ แต่ที่ถ่ายนกแอร์มา เพราะเพิ่งเห็นว่าทำเป็นหน้านกด้วยอะ

เครื่องออกจากหาดใหญ่ตอน 9.35 pm ค่ะ คราวนี้ไม่มีเลทเลยสักกะติ๊ด ...ทั้ง ๆ ที่เรายังไม่อยากกลับเลยแท้ ๆ T T... มาถึงท่าอากาศยานภายในประเทศ ดอนเมืองตอน 11 pm คุณพ่อคุณแม่หนูอุ๊มารับแล้วก็มาส่งเราที่บ้านค่ะ ...ขอบคุณมากค่ะ

และสุดท้ายเราดีใจที่ได้เจอบุ๊งค่ะ

Je Veux Que tu A'aimes...

__________________________________________
ป.ล. หลังจากที่พวกเรากลับมาจากหาดใหญ่ ฝนก็หยุดตก น้ำที่ท่วมก็ลด ...หมายความว่ายังไงเนี่ยยยยย >_<

Create Date : 05 มกราคม 2549 Last Update : 10 ธันวาคม 2549 12:29:55 น. Counter : 2322 Pageviews.		12 comments
Share Tweet