เฮฮาประสานิติกร # 4

ช่วงนี้งานเราก็ยังคงยุ่งอยู่ค่ะ ยอมรับว่าเครียดมั่กมาก อยากไปเที่ยวก็ไปไม่ได้ ช่วงสงกรานต์เพื่อน ๆ นักดำน้ำไปดำน้ำกันที่อันดามัน เราก็อดไป เพราะลางานวันที่ 12 ไม่ได้ T_T แถมเพื่อนร่วมงานหลายคนก็ชอบถามคำถามแทงใจ "นุ่น สงกรานต์นี้ไปดำน้ำที่ไหน" เวลาจะเอ่ยตอบเนี่ย มันเจ็บใจมากเลยนะคะ

แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราจะเครียดกับงานจนไม่ได้หัวเราะนะคะ ต้องขอบคุณน้อง อ. น้องในกลุ่มงานเรา ที่ทำให้เราหัวเราะได้บ้าง วีรกรรมเด็ด ๆ ของน้อง อ. มีเยอะมากค่ะ

เริ่มจากวันนึง น้อง อ. ต้องทำเอกสารเข้าที่ประชุม โดยมีพี่ยี่ หัวหน้าเรานั่งกำกับอยู่ข้าง ๆ พี่ยี่ก็บอกให้น้อง อ. แก้ไขสิ่งที่น้อง อ. พิมพ์ แต่น้อง อ. ก็ไม่แก้สักที ยังคงนั่งเหม่อ มือคาอยู่ที่แป้นพิมพ์ พี่ยี่ก็บอกซ้ำ ๆ ให้พิมพ์สิ น้อง อ. ก็ไม่พิมพ์ พอดีพี่ยี่เหลือบไปเห็นเวลาในเครื่องคอมฯ ปรากฏว่าขณะนั้นเกินเวลา 4.30 pm เวลาเลิกงานแล้ว พี่ยี่ก็เลยพูดว่า "อ๋ออออ นี่ถือว่าเลิกงานแล้ว เลยไม่ยอมพิมพ์ใช่ไหม" แล้วสุดท้ายพี่ยี่ก็ต้องพิมพ์เองอะค่ะ

เหตุการณ์นี้เราเดินมาเห็นตอนพี่ยี่นั่งพิมพ์ โดยมีน้อง อ. นั่งอยู่ข้าง ๆ แล้วคนแถวนั้นก็ฟ้องเราว่าน้อง อ. ใช้ให้พี่ยี่พิมพ์อะค่ะ พี่ยี่ก็เลยหันมาเล่าให้เราฟัง

อีกครั้งเราเจอเองกับตัว พี่ยี่ให้น้อง อ. แก้ไขงานเหมือนเดิม โดยมีเรายืนอยู่อีกข้าง เจตนาของพี่ยี่ พี่ยี่จะให้น้อง อ. ทำเป็นย่อหน้า แต่พี่ยี่บอกน้อง อ. ว่า "อ. ครับ อ. กดให้มันเยื้องเข้าไปสิครับ" หลังจากน้อง อ. ใช้เวลาประมวลผลสัก 10 วินาที น้อง อ. ก็เคาะ space bar 1 เคาะ แล้วก็เอามือลงมาวางข้างตัว เอ่อ กรุณานึกภาพหุ่นยนต์ที่ทำตามคำสั่งอะค่ะ น้อง อ. ทำท่านั้นเด๊ะ ๆ

พี่ยี่: ...อึ้ง... พูดอะไรไม่ออก (- -')

เรา: ...อึ้งเหมือนกัน... แต่ก็บอกว่า "อ. ครับ พี่ว่าพี่ยี่จะให้ อ. ใช้ tab นะครับ" พร้อมกับกด tab ให้

พี่ยี่: "ใช่ ๆ พี่จะให้ทำอย่างนี้แหละ" พร้อมกับเหลือบไปดูเวลาที่หน้าจอคอมฯ จากนั้นก็พูดว่า "อ๋อ มัน 4.30 pm แล้วนี่เอง อ. ก็เลยไม่ทำงานแล้ว"

น้อง อ.: ...เพิ่งได้สติ ทำหน้าตกใจ... "ไม่ใช่ครับพี่ยี่ ไม่ใช่ครับ แต่ไม่รู้ อ. เป็นอะไร พอ 4.30 pm แล้วสมองมันไม่รับ มัน error อะครับ" ...ข้อแก้ตัวฟังขึ้นไหมเนี่ย (- -')
__________________________________________

เรื่องนี้สืบเนื่องมาจากงานเข้ามาเยอะมาก ๆ จนเครื่องบันทึกเทปของสำนักงานไม่พอใช้ พวกเราบางคนก็เลยต้องซื้อเป็นของส่วนตัวคนละเครื่อง ซึ่งเรา น้องอุ๋ย พี่นิ ซื้อแล้วเรียบร้อย น้อง อ. ยังเลือกรุ่นที่ถูกใจไม่ได้สักที แต่ก็จะมาเล่าให้ฟังเป็นระยะ ๆ ว่าเล็งรุ่นไหนบ้าง

วันนึง หลังจากประชุมเสร็จ กำลังนั่งรถตู้กลับสำนักงาน น้อง อ. ก็เล่าให้พี่ยี่ เติ้ล เราฟังว่าน้อง อ. เคยมีเครื่องเล่นเทปอยู่เครื่องนึง ตัวเครื่องบาง ดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ พวกเราก็ฟังกันเพลิน นึกว่าน้อง อ. จะซื้อเครื่องรุ่นที่น้อง อ. เคยใช้นี่แหละ แต่สุดท้ายน้อง อ. ก็สรุปว่า "แต่มันอัดเทปไม่ได้" คราวนี้ทุกคนอึ้งไปชั่วขณะ แล้วก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน พี่ยี่ก็ถามน้อง อ. ว่า "แล้ว อ. จะซื้อมาทำไมล่ะครับ พี่ว่าที่กำลังต้องการกันคือเครื่องที่ใช้อัดเทปได้ไม่ใช่เหรอครับ" ...ขอบอกว่าไม่ใช่มีแต่พวกเราที่ขำน้อง อ. นะคะ คนในรถตู้ก็แอบขำกันเป็นแถว

ต่อมาน้อง อ. ก็ซื้อเครื่องบันทึกเทปมาจนได้ แต่รุ่นที่น้อง อ. ซื้อเนี่ย เป็นรุ่นก่อนหน้าเครื่องของเรา 1 รุ่น พอพี่ยี่ถาม น้อง อ. ก็ตอบด้วยความภาคภูมิใจว่า "เครื่องนี้รุ่นล่าสุดครับ" เราได้ยินก็หันกลับไปบอกว่า "ไม่จริง รุ่นนี้ออกมาก่อนรุ่นที่พี่ใช้ 1 รุ่น"

น้อง อ.: ...ยังไม่ยอมแพ้... "แหมม ยังไงก็ Sony Walker อะ"

เติ้ล: "มีด้วยเหรอ Sony Walker เคยได้ยินแต่ Sony Walkman ไอ้ Walker นี่ Johny Walker มากกว่ามั้ง"

น้อง อ.: ...ค้อน 1 ที... "แหมมมม นี่นะถ้าเป็นเค้าได้ยินเพื่อนพูดผิด เค้าจะไม่บอกหรอก เค้ากลัวเพื่อนจะหน้าแตก"

เติ้ล: "เออ แต่ชั้นไม่กลัวอะ"
__________________________________________

เหตุการณ์ล่าสุด เกิดขึ้นก่อนช่วงสงกรานต์ 1 อาทิตย์ เรากำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ อยู่ ๆ พี่ยี่ก็เดินมาเรียกเรากับเติ้ล แล้วก็ถามว่า "นุ่นครับ เติ้ลครับ ลางานวันที่ 12 กันไหมครับ"

เรากับเติ้ล: "ไม่ลาค่ะ"

พี่ยี่: "อ. เค้าจะขอลาเล็กอะครับ แต่เค้าจะออกเที่ยง เค้าจะไปอุบล" ...ลาเล็กในที่นี้คือขอออกไปก่อนเวลาเลิกงาน 2 hrs อะค่ะ

เติ้ล: "อ้าว เหรอ แล้ว อ. จะออกจากกรุงเทพฯ กี่โมงล่ะ"

น้อง อ.: "7.00 pm" ...ตอบเสียงดังฟังชัด พูดด้วยความภาคภูมิใจ

เรา เติ้ล พี่ยี่: ...อึ้ง... และแล้วพี่ยี่ก็พูดขึ้นมาว่า "อ. จะออกไปตอน 7.00 pm แล้ว อ. จะขอออกไปตั้งแต่เที่ยงทำอะไรล่ะครับ"

แต่สุดท้ายน้อง อ. ก็ลาพักผ่อนวันที่ 12 เลยค่ะ แถมพอเราไม่ได้ลา ก็มีการเยาะเย้ยว่า "งี้แหละ ยื่นก่อนได้ก่อน" แต่พี่ยี่ได้ยิน พี่ยี่ก็บอกว่า "นุ่นเค้ามีความรับผิดชอบ เค้าเห็นว่ามีงานก็ไม่ลา ไม่เหมือน อ."

คือ จริง ๆ ไม่ใช่มีความรับผิดชอบอะไรหรอกค่ะ แต่พูดช้ากว่าพี่ยี่นิดนึงอะ พอรู้ว่าไม่มีประชุมร่างพระราชบัญญัติที่เรารับผิดชอบในวันที่ 12 เราก็กะจะหันไปบอกพี่ยี่ว่าจะลาไปดำน้ำที่อันดามัน แต่พี่ยี่หันมาพูดก่อนว่า "นุ่นครับ วันที่ 12 นุ่นไม่ลาใช่ไหมครับ" เราก็เลยพูดไม่ออก แหะ แหะ
__________________________________________

ล่าสุดน้อง อ. จะได้ไปสัมมนากับสำนักงานที่ประจวบฯ โดยมีพี่ยี่นำทีมไป แล้วพี่ยี่ก็ทำ list ของที่เห็นว่าจำเป็นต้องใช้มาให้น้อง อ. กับเติ้ลช่วยกันเตรียม ระหว่างที่น้อง อ. กับเติ้ลอ่าน list น้อง อ. ก็พูดว่า "ต้องเอา ป.อ.พ. (รถเมล์) ไปด้วยเหรอครับ"

เรา: "ฮะ?" ...พร้อมดึงกระดาษ list มาดู

น้อง อ.: "นี่ไง พี่ยี่เขียนไว้ว่า ป.อ.พ." ...จริง ๆ พี่ยี่เขียนว่า ป.พ.อ. หมายถึง ประมวลแพ่งกับอาญาอะค่ะ

พอพี่ยี่รู้ พี่ยี่ก็บอกว่า "อ. จะเอาไปก็ได้นะครับ ขับไปร่วมสัมมนาเองเลยละกัน"

list ต่อมาที่มีปัญหาคือ พี่ยี่เขียนไว้ว่า notebook PC น้อง อ. เห็นก็ตกใจ หันไปมองเครื่องคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะที่อยู่ข้าง ๆ พร้อมกับพูดว่า "พี่ยี่จะเอา PC ไปด้วยเหรอครับ"

พี่ยี่: "เปล่า แต่พี่กลัวว่า อ. จะเข้าใจว่าเป็นสมุด notebook ไม่ใช่เครื่อง Notebook ก็เลยเขียน PC กำกับไว้ด้วย แต่ถ้า อ. จะเอา PC ไปด้วย พี่ก็ไม่ว่า อ. ก็ขอผอ.สำนักเอาไปละกัน"

หลังจากเตรียมอุปกรณ์เรียบร้อย ก็เหลือเตรียมเอกสารจำพวกรัฐธรรมนูญ ข้อบังคับต่าง ๆ ระหว่างที่พวกเราช่วยกันหาเอกสารให้ครบ พี่ยี่ก็บอกให้แบ่งคนที่จะไปสัมมนาเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มนึงรับผิดชอบอุปกรณ์ (มีอยู่ 1 กล่องกระดาษ) อีกกลุ่มนึงรับผิดชอบเอกสาร ซึ่งเยอะมาก ๆ และบางเล่มก็หนาปึ้ก โดยพี่ยี่บอกว่าพี่ยี่ขออยู่กลุ่มรับผิดชอบอุปกรณ์ น้อง อ. ก็ลากกกกกกกล่องใส่อุปกรณ์จากที่ที่วางอยู่เดิม ไปซ่อนไว้ที่ใต้โต๊ะตัวเองทันที พร้อมกับบอกว่า "พี่ยี่พูดได้ก็พูดไป แต่ อ. เอามาเก็บไว้แล้ว เพราะฉะนั้นพี่ยี่ก็ต้องรับผิดชอบเอกสารไป"

พี่ยี่: "พี่ไม่คิดเลยนะว่าพี่จะได้เห็นภาพนี้ พี่ไม่อยากเห็นภาพอย่างนี้อีกนะ อ." แต่พูดขำ ๆ อะค่ะ
__________________________________________

หลายเดือนก่อน น้อง อ. ได้เดินทางไปประเทศอินเดียกับสำนักงานค่ะ แต่น้อง อ. เพิ่งมาเล่าให้พี่ยี่ฟังเมื่อวันพุธที่ผ่านมาว่าคนอินเดียทักน้อง อ. เป็นคนญี่ปุ่น

พี่ยี่: "นุ่นครับ เติ้ลครับ อ. บอกว่าคนอินเดียทักเค้าเป็นคนญี่ปุ่นครับ"

น้อง อ.: "จริง ๆ นะ แต่คนอินเดียเค้าจะออกเสียงว่า จา-ปาล Are you จา-ปาล?"

เรา: 'ไม่ใช่เค้าจะทักว่าเป็นจัณฑาลเหรอ' ((version คิดในใจค่ะ))

เติ้ล: "แน่ใจนะว่าเค้าไม่ได้ถามว่า Are you จัณฑาล? น่ะ" ((version ออกเสียงค่ะ hahaha))

น้อง อ.: ...ค้อน 1 ที... "ไม่ใช่หรอก เค้ายังตอบเลยว่า No, I'm Thai."

เติ้ล: "ฮะ? อ. ตอบเค้าว่า No, I'm ไพร่ เหรอ"

น้อง อ.: ...ค้อนอีก 3 ที... "วันนี้เค้าจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น พรุ่งนี้เค้าก็จะลาพักผ่อนแล้ว"

งานนี้เล่นเอาเรากับพี่ยี่ขำกันไม่หยุดเลยค่ะ
__________________________________________

ปิดท้ายด้วยเพื่อนร่วมงานอีกกลุ่มนึง ที่อยู่ใกล้เคียงกับกลุ่มเรา เย็นวันนึง ขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นวายกับงานของตัวเอง ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น น้องอ้อมเป็นคนรับสาย แล้วก็เรียก "โทรศัพท์ (ของ) อุสาค่ะ"

อุสา: ไม่ขยับ ยังคงง่วนกับการทำงานของตัวเอง

น้องอ้อมและพี่อ้อยช่วยกันเรียก "อุสา ๆ"

ปรากฏว่าพี่ทศวิ่งมาจะรับสาย พี่อ้อยก็เลยบอกว่า "มาทำไม เค้าเรียกอุสา"

พี่ทศ: "อ้าว นึกว่าเรียก ทศจ๋า" ...คิดได้ไงคะ พี่ทศ (- -')

พี่ยี่ขำนำก่อนเลยค่ะ จากนั้นทุกคนก็ฮาตาม จากนั้นเราก็เรียกพี่ทศว่า "ทศจ๋า ๆ" ตลอดเลยค่ะ

ป.ล. ขออภัยนะคะถ้าไม่ขำกัน แต่ถ้าได้เห็นภาพ หรือได้ยินมันขำจริง ๆ ค่ะ เพราะมีเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นแหละ ทำให้เราทำงานต่อได้จนถึงทุกวันนี้ ก็เลยอยากจะเก็บเรื่องราวพวกนี้เอาไว้อะค่ะ

Create Date : 12 เมษายน 2550 Last Update : 13 เมษายน 2550 0:47:13 น. Counter : 589 Pageviews.		9 comments
Share Tweet