11.12.15 เมื่อวานตอนเย็นหลังเลิกงาน บึ่งรถเอาหนังสือไปคืนห้องสมุดและแวะร้านขายปลา ซื้อปลาหนวดปลาหมึกมาเคี่ยวกับน้ำซอสเนื้อมะเขือเทศกินเป็นมือเย็นไปแล้ว เที่ยงนี้ยังมีปลาซาบะอีกหนึ่งตัว ปลาก็ไม่ค่อยสดหรอก บนเขาบนดอยเช่นนี้ ตอนแรกกะว่าจะต้มซีอิ๊วน้ำขลุกขลิก แต่เปลี่ยนใจมาต้มปลาแบบบ้านเราที่ปัตตานี คือการทุบกระเทียม หอมแดง ส้มแขกตากแห้งสักชิ้นสองชิ้นเล็ก (หอบมากจากไทยเชียวนะเนี่ย) ใส่ในน้ำเดือด ใส่เกลือนิดหน่อย ปลาหั่นเป็นท่อนๆ แล้วสุดท้ายใส่น้ำตาลแว่น (ที่ทำจากน้ำตาลโตนด อิชั้นซื้อมาจากอำเภอยะหริ่ง คงไม่ใช่ของแท้หรอก คงจะปนๆน้ำตาลทรายมาแล้ว) รสชาติน้ำแกงปลาต้มนั้นจะออกหวานนิดเค็มหน่อย เมนูนี้ปลาต้องสดจริงๆนะคะถึงจะอร่อย อิชั้นและเด็กแถวบ้านโตมากับปลาต้มแบบนี้ คิดเมนูไหนไม่ออก ได้ปลาสดๆมาก็กลายร่างเป็นปลาต้ม ก็จะเป็นปลาทะเลในถิ่นที่เราอยู่กันนั่นแหละ เด็กเล็กๆแม่ก็จะแกะเนื้อปลา ยีๆใส่ข้าว ตักน้ำแกงราดพอให้แฉะๆ โรยเม็ดกระถินลงไป อร่อยเหาะกันเลยทีเดียว แต่อิชั้นมาอยู่บนดอยแบบนี้ ปลาสดสดๆหายากยิ่งกว่าทอง เอ้า พูดจริงค่ะ ไม่ได้ล้อเล่น อิชั้นไม่เคยรู้สึกว่าอาหารทะเลที่เค้าส่งมาขายที่นี่ว่ามันสดหรืออร่อยเลย ทนๆกินกุ้งที่เค้าละลายน้ำแข็งแล้วมาขายต่อให้เราอีกทีนึงต่อไป 

ปลาซาบะตัวย่อมๆที่อิชั้นซื้อมานี้ ตัวนึงสองยูโรกว่าๆนะคะ ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว อิชั้นต้มกินมื้อเดียวมื้อเที่ยงนี้ก็หมดเสียแล้ว แถมร้านขายก็อยู่ไกลบ้าน แต่ไม่ไกลจากที่ทำงาน ปกติก็แวะซื้อเดือนละครั้งสองครั้ง แล้วแต่โอกาสว่าจะแวะเข้าไปซื้อของแถบนั้นหรือเปล่า ไม่เหมือนบ้านเราเนอะ อาหารทะเลหากินง่าย มีขายทุกตลาด

ดูตาปลาซาบะนั่นซิคะ ถึงแม้จะไม่สดใส แป๋วแหวว แต่ดูๆไปก็แอบน่ากลัวอยู่นะเนี่ย

แต่ถึงยังไงๆ อิชั้นก็จัดการกินปลาตัวนี้หมดแล้วเรียบร้อย เอ้า เมนูต่อไป กินไรดีคะท่านผู้โช้ม...

ปล เพิ่งเห็นว่าเขียงพลาสติกของอิชั้นนี่ สีเหลืองอ๋อยแล้ว