สวัสดีค่ะ
เพื่อนๆ ชาวดอกกุหลาบบลายน์เกอลล์ทุก ๆ ท่าน
วันนี้ หนูมีเรื่องจะมาเล่าให้ทุก ๆ ท่านได้ฟังกันอีกแล้วค่ะ

ชีวิตเด็กหอและเด็กบ้านในความคิดของหนู

แน่นอนคะ มูลนิธิหรือโรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลหาดใหญ่
อันเป็นที่พักของหนู กับบ้านอันแสนอบอุ่นที่ อำเภอเมือง
อันเปี่ยมล้นไปด้วยความสุขของครอบครัว ถาวรรัตน์
ย่อมแตกต่างกันอยู่แล้ว

ก้าวแรกที่หนูเดินเข้าไปในโรงเรียนการศึกษาคนตาบอดแห่งนี้
ตั้งแต่ตอน ม.1 หนูรู้สึก ว้าเหว่ เงียบเหงา
เพราะรู้ดีว่า เราต้องอยู่ห่างพ่อแม่ซึ่งอยู่กันคนละอำเภอ
แม้จะมีมิตรก็ตามที แต่...
หนูขอ เอ่อ ขอเล่าความหลังหน่อยนะคะ

หนูเรียนร่วมที่โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัยสมบูรณ์กุลกันยา 2 ปี
แล้วก็อยู่ที่หอ 2 ปี เพราะปีที่ 3 หนูย้ายออกมาเรียนที่ โรงเรียนแจ้งวิทยา
อันเป็นโรงเรียนใกล้บ้าน

ตอนอยู่หอ หนูเศร้ามาก
พอกลับบ้าน หนูก็ปล่อยมันออกมาเต็มอัตราศึก
ระบายให้พ่อแม่ฟังเต็มที่
เฮ้อ! เสียงพ่อถอนหายใจ
แม่ก็ทักว่าผอมลง
พ่อถึงกับพูดว่า
"ลูกไม่ใช่โรสคนเดิมเลยนะตอนนี้"

พอปีที่สอง พ่อเห็นว่าหนูซูบลง แล้วก็เป็นโรคประจำตัว
พอจบม.2 พ่อเลยตัดสินใจย้ายหนูออกจากหอ พามาเรียน
ที่โรงเรียนใกล้บ้าน
ซึ่งแน่นอน หนูสุดแสนจะมีความสุข ยิ้มแก้มปริ
ไม่มีความหมองเศร้าใด ๆ เพราะ หนูไว้ใจพ่อแม่เหนือใครทั้งมวล

ปีที่สี่ คือปีนี้ หนูทำใจได้แล้วว่าจะต้องกลับไปอยู่ที่เดิมอีก
แต่คราวนี้แม่ให้เหตุผลว่า

"ลูกโตแล้ว อีกอย่าง พ่อก็อายุมากขึ้น
คงตามเรียนกับลูกเหมือนตอนอยู่โรงเรียนแจ้งไม่ไหว
แล้วที่ ญว.ก็มีเด็กเรียนร่วมอยู่ด้วยนะลูก"

หนูเข้าใจและพร้อมคะ จึงตัดสินใจว่าจะอยู่ แล้วกลับบ้านเดือนละครั้ง
(คุณพ่อบอกทุกครั้งตอนรับหนูกลับบ้านว่า สมาชิกบล็อกคิดถึง
ขอบคุณนะคะ หนูก็คิดถึงทุก ๆ ท่านเหมือนกันคะ )

อ้าว ต่อนะ
แล้วหนูก็ไปอยู่ที่นั่นแบบผู้ใหญ่ ๆ แต่ไม่ใช่ผู้ใหญ่เท่าไรหรอก
กลับเป็น "ผีใหญ่" ประจำหอหญิงซะมากกว่า
หนูชอบไปคลุกคลีกับน้อง ๆ เตรียมความพร้อม
หานิทานสนุก ๆ มาเล่าให้น้องฟัง
อาบน้ำกับน้องบั๊ดดี้ที่ครูจัดให้
ดู ๆ ไปแล้วก็สนุกเหมือนกันนะคะ

แถมพี่เลี้ยงคราวนี้กับเป็นอาจารย์ท่านใหม่ที่ใจเย็น
สนุกสนาน เป็นกันเองกับเด็กด้วยคะ แต่เราไม่ควรเลือกครูนะ
แม่เคยสอนไว้

หนูคิดว่า โรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลหาดใหญ่แห่งนี้
เป็นก้าวแรกของการห่างพ่อ แม่หรือห่างบ้าน

หนูเฝ้าบอกตัวเองว่า
"เราจะต้องอยู่ให้ได้ เพราะ พ่อแม่ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป"
อีก 2 ปี หนูก็จะจบม. 6 แล้ว ไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่หนูหมายไว้
เย่ ไปละ เมาท์เท่านี้นะ
บ๊ายบาย เจอกันวันที่ 4 กรกฎาคม ศกนี้

ด้วยแรงแห่งรัก ( 1 ) บททดสอบจากโชคชะตา /
ด้วยแรงแห่งรัก ( จบ )ก้าวสู่ชัยชนะด้วยความเพียร /
ภาพถ่าย เบื้องหลังสารคดี บันทึกหัวใจแกร่ง ในชีวจิต /
บทความ ช่วยให้ผู้อื่นมองเห็นโลกกว้างขึ้น ในหนังสือ ชีวิตจริง
ประวัติโรส

Create Date : 06 มิถุนายน 2551
Last Update : 9 มิถุนายน 2551 22:44:39 น.		15 comments
Counter : 1166 Pageviews.
Share Tweet