สวัสดีวันเด็ก
วันเด็กหนูไม่ได้ไปเที่ยวไหนนอกจากโรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากลหาดใหญ่ ซึ่งอันที่จริงเป็นหอพักของหนูเอง

หนูได้พบกับน้อง ๆ พี่ ๆ จาก AIS มาแจกของขวัญ ให้น้อง ๆ ได้เล่นเกมต่าง ๆ
น้อง ๆ ที่ว่านี้คือเด็กเตรียมความพร้อมนะคะ ไม่ใช่เด็กเรียนร่วมอย่างหนู

แล้วหนูก็ได้พบเพื่อนสนิทสนมซี้ป้ก แล้วก็นั่งคุยกันหัวร่อต่อกระซิก ได้พบรุ่นพี่ตาบอดมากมาย ตอนกลางวันมีการเลี้ยงอาหาร เป็นข้าวผัดปู อร๊อย อร่อย อ้อ หลังเลิกงานเนี่ย พี่ ฐิษิรักษ์ คงศรี หรือ พี่ทราย นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ได้ขึ้นไปร้องเพลง แก้วกัลยาเป็นการปิดงาน
เสียงหวานมากค่ะ
โอ้โห นี่ถ้าลุงสิน วายวายสวิมมาหอหนูเนี่ยคงจะได้รูปเป็นพัน ๆ เลยมั้งคะ ฮิ ๆ ๆ

เอาละค่ะ วันเด็กหนูก็อยากจะฝากอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ถึงเด็กพิการทางสายตาเหมือนผู้พิมพ์บล็อกนี้ และเด็กปกติทุก ๆ ท่านว่า

“เด็กในวันนี้ เปรียบเสมือนของมีค่า ดังนั้น เราจึงควรเห็นคุณค่าของตัวเอง เพื่อตัวเราจะได้เป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ไร้ค่า” ( ถ้างงก็พยายามตีความเอาเองนะคะ )

สวัสดีค่ะ
( โรส เจ้าเดิม รายงาน )

ไปทัวร์ทำบุญ 9 วัด กะเพื่อนๆbloggang@อยุธยา ตอนแรกพาไปวัดพนัญเชิง จ๊ะ

บทความ เรื่อง การช่วยเหลือผู้พิการทางด้านจิตใจ
นอกจากการให้ความช่วยเหลือแก่ผู้พิการทางด้านร่างกายแล้ว จิตใจของผู้พิการก็เป็นสิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งที่ผู้ที่ปกติควรจะได้รับรู้ เพราะ
ผู้พิการ คือ บุคคลคนหนึ่งที่เป็นมนุษย์เหมือนคนทั่วไป แต่ขาดตกบกพร่องเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

การดูแลจิตใจของผู้พิการที่สำคัญอย่างยิ่ง คือ

ไม่ควรนินทา หรือนำข้อบกพร่องนั้นมาล้อเลียน เพราะจะเป็นการซ้ำเติมจิตใจแก่ผู้พิการอย่างมาก

สอง ควรคบหากับผู้พิการเช่นเดียวกับคนปกติทั่วไป

สาม หลีกเลี่ยงการใช้คำว่า น่าสังเวช น่าสมเพช หรือ น่าสงสาร เพราะ ผู้พิการสามารถทำสิ่งใด ๆ ได้เช่นเดียวกับคนปกติ แต่สิ่งที่ทำไม่ได้ก็จำเป็นต้องพึ่งพิง ควรใช้คำว่า เขาทำได้ เขาก็มีความสามารถและศักยภาพเช่นเดียวกับเรา

นี่คือสิ่งที่ผู้พิการอยากได้ยินเป็นที่สุด

การดูแลจิตใจผู้พิการอีกอย่างหนึ่ง คือ การสร้างอารมณ์ขันแก่ผู้พิการ ทำให้เขาได้สนุกสนานไปกับเรา
ไม่กันเขาออกจากกิจกรรม เพราะ เขาก็อยากมีส่วนร่วมในกิจกรรมนั้น ๆ ด้วย

ควรเปิดโอกาสโดยการสอนให้เขาดีกว่าบอกว่า อย่าทำเลย เธอพิการอย่างนั้นอย่างนี้ เรากลัวว่าเธอจะทำไม่ได้

อย่างที่สี่ ควรให้ความอิสรเสรีแก่คนพิการ ด้วยการให้เขาได้เผชิญกับสังคมภายนอก ชมธรรมชาติ ไม่เก็บตัวหรือจำเจอยู่ในบ้านหรือในห้องด้วยกลัวว่าจะถูกสังคมเยาะเย้ยถากถาง

ควรให้เขาได้เรียนรู้สังคมจะดีกว่า เพื่อเขาจะได้เอาตัวรอดและยอมรับปัญหาได้ในอนาคต

นี่คือ การดูแลจิตใจแก่ผู้พิการที่หนูกล่าวมาอย่างคร่าว ๆ นะคะ

ขอมอบภาพดอกแก้วกัลยา ให้น้องโรสเป็นที่ระลึก ในฐานะคนดี คนเก่งคับผม

สวัสดีค่ะ ชาวบล็อก
ฮัลโหล สวัสดีค่ะ แฟนคลับชาวโรสบลายน์เกอลล์อยู่ไหมคะ นี่หนู โรส เจ้าเดิมมารายงานตัวแล้วค่ะ

ช่วงนี้การบ้านหนูเยอะหน่อย อีกทั้งต้องเตรียมตัวสอบเข้ามัธยมศึกษาปีที่ 4 ( ซึ่งอันที่จริงยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย ) ก็เลยไม่ค่อยได้แวบมาเขียนทักทายท่านผู้อ่านค่ะ ขออภัยด้วยนะคะ ฮิ ๆ

ป้าซ่า ลุงแอ๊ด ป้าแป๋ว ลุงวายวายสวิม ( หรือลุงสิน ) พี่ประกายดาว ( หรือพี่พิมพ์ ) และแฟนคลับคนอื่น ๆ คงจะทราบผลการประกวดการอ่านอักษรเบรลล์ของหนูกันแล้วนะคะ ว่าได้ที่ 2 ตอนนี้หนูก็กำลังฝึกอ่านภาษาอังกฤษ แบบมีโค้ด ไปเรื่อย ๆ ค่ะ เพราะปีหน้าพ่อพูดทีเล่นทีจริงว่าจะยกขโยงครอบครัวถาวรรัตน์จองตั๋วเครื่องบินล่วงหน้าสัก 1 ปี สำหรับไปกรุงเทพ เฮ้อ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ หนูจะได้นั่งเครื่องบินครั้งที่ 3 น้องสาวหนูก็จะได้นั่งครั้งแรก ส่วนที่หนูดีใจสุด ๆ ก็คือ จะได้เที่ยวกรุงเทพให้เต็มอิ่มไปเลย

คิดว่าวันพรุุ่งนี้ หนูจะเขียนเรื่อง การปรับตัวของคนปกติ เพื่อจะอยู่้ร่วมกับตยจาบอดค่ะ คอยอ่านนะคะ

สวัสดีค่ะ