เล่าความประทับใจในการไปท่องเที่ยว

ฮัลโหล แฟนคลับชาวโรสบลายน์เกอลล์อยู่ไหมคะ หนู โรส เจ้าเดิม กลับมารายงานตัวอีกแล้วค่ะ วันนี้จะมาเล่าเกี่ยวกับความประทับใจที่ได้ไปเที่ยวให้ทุก ๆ ท่านได้รับฟังกันนะคะ จะเป็นที่ไหนนั้น อ่นแอนแอ๊น เดี๋ยวจะบอกให้ค่ะ

ในวันพฤหัสบดี ที่ 29 พฤศจิกายน พ. ศ. 2550 ทางโรงเรียนแจ้งวิทยามีการสอบธรรมมะ ซึ่งทั่วทั้งจังหวัดสงขลาทุกโรงเรียนก็มีการสอบค่ะ แต่บังเอิ๊ญบังเอิญ หนูไม่มีรายชื่อในการสอบ เพราะ รุ่นหนูสอบชั้นเอก แต่หนูยังไม่ได้สอบตั้งแต่ชั้นตรี ก็เลยไม่ได้สอบ เพราะเพิ่งเข้าปีนี้ค่ะ

เอาล่ะค่ะ ทีนี้เมื่อหนูไม่ได้สอบ หนูก็เลยได้ไปเที่ยวตำบลควนรู อำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลากับแม่และทีมงาน บ้านสงขลา 3 คน เพื่อไปมอบของกินของใช้แก่เด็กยากไร้ตามโครงการของบ้านสงขลาค่ะ ไปเยี่ยมบ้านแต่ละหลังรวมทั้งหมดประมาณ 13 ครอบครัว แหม สนุกจริง ๆ ค่ะ บ้านของพวกเขาจะมีลักษณะแบบคล้าย ๆ ชนบท บรรยากาศสบาย มีพี่ ๆ อาสาสมัครจากอนามัยควนรูเป็นผู้นำพวกเราไปมอบของค่ะ หนูก็มีความสุขที่ได้ช่วยแม่ถือของที่จะนำไปมอบ ซึ่งจะมีเป็นชุด อาทิ แป้ง ดินสอ สมุด ขนมปัง รวมกันอยู่ในห่อเดียว แล้วก็นำไปมอบเด็ก ๆ น้อง ๆ ก็น่ารักนะคะ

เมื่อถึงเวลาเที่ยงก็ไปรับประทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารซึ่งมีอาณาบริเวณกว้างขวางมาก กล่าวคือ เป็นร้านอาหารและบ้านไปในตัวค่ะ แต่ทว่า มีแม่ค้าเพียงคนเดียวและลูกค้าก็คือพวกเรา จึงดูเงียบ ๆ แต่ไม่ค่อยเงียบเท่าไรเพราะอาหารอร่อย เผ็ดจี๊ดจ๊าดน่ากิน จะบอกฮื่อ

แล้วก็กลับโรงพยาบาลสงขลา โดยทีมงานบ้านสงขลาขับรถตู้ไปส่ง พอถึงโรงพยาบาลปุ๊บ หนูก็หลับไป 1 ตลบเพราะเหนื่อย

เย็นวันนั้น หนูและแม่พร้อมด้วยทีมงานนักสังคมสงเคราะห์ทั้งทีม ก็แห่กันไปเลี้ยงฉลองต้อนรับพี่ที่เข้าทำงานใหม่ 1 คน ที่ร้านอีสานรสแซบ แหม กินของแซบ ๆ เข้าไปหลายอย่าง พอตอนเช้าวันรุ่งขึ้น ไปโรงเรียนเริ่มเรียนวิชาแรกปวดท้องหนัก เข้าห้องส้วมตั้ง 3 ครั้งแน่ะค่ะ เฮ้อ ทรมาน แต่อาหารอร่อย ฮิ ฮิ คุ้มนะคะ

แล้ววันศุกร์ตอนเย็น ครอบครัวหนูก็เดินทางกลับถิ่นฐานบ้านเกิด ซึ่งก็ไม่ใช่ที่ไหนหรอกค่ะ จังหวัดนครศรีธรมราชนั่นเอง ไปหนำน่ะค่ะ

วันเสาร์ หนูและครอบครัวไปส่งคุณตาที่ตำบลทวยเทพ (ซึ่งเป็นบ้านเดิมของแม่) แล้วเลยไปอำเภอชะอวด ( แต่หนำหนูอยู่อำเภอเชียรหญ่นะคะ ) เพื่อไปพบคุณป้าเพื่อนของพ่อซึ่งเดินทางมาจากสหรัฐอเมริกา บ้านของคุณป้าสบาย ๆ กล่าวคือ ข้างหน้าเป็นโรงพิมพ์ ส่วนลึกเข้าไปจะเป็นสวนริมคลองชะอวด โอ้โห ไม่อยากจะเมาท์ ลมเย็นพัดดี ชวนเคลิ้ม

แล้วหนูก็ได้รู้จักกับพี่ตาพิการเช่นเดียวกับหนู อายุ 21 ปี (โดยประมาณ) เพียงแต่บอดสนิททั้ง 2 ข้าง ไปเรียนหนังสือชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ที่โรงเรียนสอนคนตาบอด จัังหวัดสุราษฎร์ธานีเพียงปีเดียวแล้วคุณแม่ก็ไม่ให้เรียนอีก ทราบว่าเดินหกล้มเลือดออก น่าเสียดายนะคะ พี่เค้าเป็นคนร่าเริงแจ่มใส มีบุคลิกดี เป็นผู้ใหญ่ หนูได้ร้องเพลงคาราโอเกะบ้านพี่เค้าด้วย

เมื่อถึงเวลาเที่ยง ก็ไปรับประทานอาหารกลางวันกันท ร้านเยี่ยม เยี่ยมสมชื่อจริง ๆ ค่ะ กล่าวคือ อาหารของเค้าเนี่ยเหลือสาธยาย ไม่ว่าจะยำหรืออะไรก็ตามแต่ อร่อยอย่างบอกไม่ถูก เป็นที่ลือกันทั่วชะอวดแล้วละค่ะว่า หากใครยังไม่ได้มาทานอาหารร้านเยี่ยม ก็แปลว่ายังมาไม่ถึงชะอวด

ขากลับคุณป้าให้ของขวัญแก่หนูและน้อง คือ เงิน 20 ดอลล่าร์ และช็อกโกแลต 4 กล่อง ตอนเย็นไปงานศพพ่อของพี่สะใภ้ที่อำเภอปากพนัง ขากลับเมื่อไปถึงหนำ รีบชงมิ้ลค์โกแลตดื่ม อร่อยมาก หวานกำลังดี ตอนเช้ากินอีกรอบ หนูชงเอง หวานมาก ๆ ๆ ๆ มากเกินไป แต่ดื่มครั้งแรกน้องชง เลยกำลังดี

แล้ววันอาทิตย์ก็เดินทางกลับสงขลากันตอนสนธยา มาถึงก็หนึ่งทุ่มกว่า ๆ มีความสุขจริง ๆ ไปเที่ยวเนี่ย
หนูพิมพ์มาเมาท์เท่านี้นะคะ โอ๊ยโหย หูโทรศัพท์ร้อนแล้ว อ้อ บอกอะไรอย่างนึง คิดถึงป้าซ่า ลุง yyswim ทุกท่านที่บ้านรังนก ลุงแอ้ด และแฟนคลับทุกคนนะคะ คิดถึงจริงๆ ขอบอก
แอ๊ะ ๆ ๆ บาย จุ๊บ

Create Date : 03 ธันวาคม 2550
Last Update : 3 ธันวาคม 2550 6:08:57 น.		16 comments
Counter : 1003 Pageviews.
Share Tweet