วันนี้เป็นวันแรกที่เรามีไฟฟ้าไช้ หลังจากที่มืดมิดมา 5 วัน 4 คืนเต็มๆ
จากการที่พายุพัดสงขลา ทำให้ไฟฟ้าดับมาตั้งแต่วันนั้น

หลังจากที่ไฟฟ้าดับเมื่อพายุเริ่มเข้ามาเวลา 3 ทุ่ม 28 นาที สงขลาก็มืดมิด
มีแต่แสงจากฟ้าแลบ แปลบปลาบขณะที่กำลังมีพายุรุนแรง
ที่ทำให้พอมองเห็นอะไรอยู่บ้าง แต่แม้จะเพียงแสงจากฟ้าแลบ อย่างเดียว
ท้องฟ้าก็สว่างมากพอที่จะเห็นความรุนแรงของลม ที่พัดด้วยความเร็วมหาศาล
ผสมกับฝนที่ตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา และ ฟ้าร้องคำรามอยู่ตลอดเวลา

ผมเองพักอยู่บ้านพักที่เป็นตึก เป็นบ้านพักของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลสงขลา
อยู่บนชั้นที่ 3 รอบๆบ้านเรานั้น มีธรรมชาติสวยงาม
เพราะมีต้นไม้ใหญ่อยู่โดยทั่วไป บางต้นมีอายุ เป็นร้อยปี
อยู่ใกล้กับแหลมสมิหลา และเขาตังกวน
เมื่ออยู่บนตึกนี้ สามารถมองเห้น เกาะหนู เกาะแมวอยู่ไกลออกไปในทะเลได้รางๆ
แต่ในวันที่แสงแดดสดใส เราก็จะเห็นเกาะทั้งสอง บนน้ำทะเลสีครามได้อย่างสบาย สวยงามมากๆ

ในเย็นวันที่ 1 พฤศจิกายน นั้น เราได้รับทราบจากข่าว จากทางโทรทัศน์ว่า
จะมีพายุ เข้ามาจากทางอ่าวไทย โดยจุดที่จะขึ้นฝั่งนั้น อยู่ที่สงขลา
พวกเราเองเมื่อได้ฟังข่าว ก็ไม่ค่อยจะตื่นเต้นเท่าไรนัก
เพราะสงขลา ยังไม่เคยเจอกับพายุรุนแรงเลย มีแต่ฝนที่ตกจนไม่ลืมหูลืมตา
น้ำท่วมสักพักหนึ่งก็แห้งหาย เพราะเราอยู่ติดกับทะเล
แต่เราก็ไม่ประมาท เพียงแต่ปิดประตูหน้าต่างให้มิดชิดกันเท่านั้น
แล้วก็เข้านอนกันแต่หัวค่ำ คิดว่าพอตื่นเช้ามา ก็คงไม่มีอะไรมากเหมือนที่ผ่านมา

คืนวันนั้น ลูกๆ คือ น้องโรส และน้องริน เข้านอนแต่หัวค่ำ
เพราะช่วง 2-3 วันนี้ ฝนตกหนัก และตอนเช้าก็ต้องไปโรงเรียนอีก
ส่วนแฟน คือคุณดวงตาก็ต้องไปทำงานแต่เช้า ก็เข้านอนด้วย
ส่วนผมเอง ยังไม่ง่วงเลยนั่งดูพยากรณ์อากาศ ที่บอกว่าพายุจะพัดเข้าสงขลา
เวลาประมาณ 3 ทุ่ม จนพอใกล้ๆ 3 ทุ่มฝนเริ่มตกหนักมากขึ้น
ลมก็เริ่มแรงมากขึ้นเรื่อยๆ สักครู่หนึ่งไฟฟ้าก็ดับๆ ติดๆ สักพักหนึ่งก็ดับอย่างถาวร
ผมเองนั่งอยู่ในความมืดสักพัก ก็เดินออกมาดูข้างนอกผ่านหน้าต่างกระจก
เห็นท้องฟ้าสว่างด้วยแสงจากฟ้าแลบ อยู่ตลอดเวลา

ตอนนั้น ดูนาฬิกา เวลา 3 ทุ่ม ครึ่ง ก็เริ่มมีลมแรงขึ้นมามากเรื่อยๆ เสียงผ้าเต้นท์
ที่กั้นแรงลมกระทบกับหน้าต่างดังมากอยู่ตลอดเวลา
จนแฟนตื่นได้ยินเสียงก็มายืนดูด้วยกัน

ข้างนอกนั้น ได้ยินเสียงลอดเข้ามาในบ้าน เป็นเสียงครืนๆ
พอฟ้าแลบก็เห็นต้นไม้โอนเอน เอียงไปมาอย่างน่ากลัวมาก
สักครู่หนึ่งหลังคาบ้านผมก็มีน้ำรั่วลงมา ผมบอกแฟนว่า หลังคาคงจะโดนลมพัดหายไปแล้ว จึงเคลื่อนย้ายสิ่งของต่างๆ ที่ตั้งอยู่บนพื้น มาตั้งไว้บนที่สูง
เพราะตอนนี้ พื้นห้องมีแต่น้ำ

เมื่อมองออกไปข้างนอกกลัวอย่างบอกไม่ถูก
เพราะมันเหมือนกับเรากำลังอยู่ในอ่างยักษ์ ที่มีลม และน้ำหมุนเวียนอยู่ตลอดเวลา
ต้นไม้ที่หน้าบ้านอายุ 100 กว่าปี ก็ถูกลมพัดมาปะทะบ้าน เสียงดังปังๆ ไม่ขาดสาย
สักครู่หนึ่งผ้าเต้นท์ ที่หน้าต่างก็ถูกลมพัดขาดกายไป เหลือแต่กระจกเท่านั้น
ที่กั้นลมอยู่ มองออกไปข้างนอก ลมก็ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ
ต้นไม้หลายสิบต้นที่เห็นอยู่ ตอนนี้ ไม่เห็นแล้ว เห็นแต่กระเบื้อง สังกะสี
กิ่งไม้ที่หัก หลังคาที่ปลิวว่อนตามแรงลม
ภายในบ้านเอง เราก็ต้องหาผ้ามาวับน้ำ จนไม่เหลือผ้าแห้งอีก

ลมพัดอยู่อย่างนั้น เป็นเวลา 2 ชั่วโมง แล้วจึงค่อยซาลง
และหยุด เวลา เกือบห้าทุ่มตรง
เวลา 2 ชั่วโมงในความมืดนั้น นั้น คือเวลาที่ ลูกๆ กลัวกันอย่างมาก
และไม่เคยพบ เห็นกันมาก่อนเลยในชีวิต
หลังจากนั้น เมื่อเห็นว่า คงจะไม่มีลมมาอีก จึงค่อยหาที่แห้ง
พอที่จะนอนพักเอาแรง เพื่อจะมาดูความเสียหายในวันรุ่งขึ้น
เพราะในความมืด เราทำอะไรไม่ได้เลย

ภาพความเสียหายต่างๆ ในเช้าวันที่ 2 พ.ย โดยน้องริน เอากล้องไปเก็บภาพเอาไว้

ทวีศักดิ์ ถาวรรัตน์ บันทึก



































น้องริน อ่านหนังสือกับแสงเทียน

Create Date : 05 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2553 22:54:42 น.		4 comments
Counter : 1389 Pageviews.
Share Tweet