สวัสดีค่ะ
เพื่อนๆ ชาวดอกกุหลาบบลายน์เกอลล์ทุก ๆ ท่าน
วันนี้ หนูมีเรื่องจะมาเล่าให้ทุก ๆ ท่านได้ฟังกันค่ะ

ก่อนอื่นหนูขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ที่แฟนคลับหลายท่านยังจำวันเกิดหนูได้
ทราบข่าวจากคุณพ่อว่า มีแฟนคลับหลายท่านอวยพรวันเกิดมาด้วย
แทงคิ้วนะคะ เอ๊ย ไม่ใช่ แตงกิ้วนะคะ
แหม จะไปแทงคิ้วใครก็ไม่รู้ เราเนี่ย

สมาชิกบล็อกท่านใดยังไม่ทราบรายละเอียดของคำว่า
“หอพัก” ที่หนูพักอาศัยที่หาดใหญ่ กรุณาอ่านนะคะ
เพราะ อาจารย์พี่เลี้ยงของหนูแนะนำว่า
บางท่านอาจจะยังไม่ทราบ น่าจะแนะนำด้วย

จริงๆแล้ว เป็นหอพักของโรงเรียนการศึกษาคนตาบอด
ชื่อ โรงเรียนการศึกษาคนตาบอด ธรรมสากลหาดใหญ่ค่ะ
ไม่ใช่หอเดี่ยว ๆ ( แหม ถ้าเป็นหอเดี่ยว ๆ ก็ดีเหมือนกันนะคะ
มีอิสระดี แต่ไม่เป็นไรจะเป็นหอแบบไหนก็ช่าง
ความ สุข ความทุกข์ นั้นอยู่ที่ใจ แม่เคยสอนไว้อย่างนี้ค่ะ

เอาละค่ะ มาเล่าเรื่องกันเลยดีกว่า
หนูและนักเรียนเรียนร่วมอีกหลายคนที่หอได้น้องบั๊ดดี้
ซึ่งเป็นน้องเตรียมความพร้อม
( นักเรียนเรียนร่วม หมายถึงนักเรียนที่ออกไปเรียนกับเด็กปกติ
อย่างเช่นหนู ส่วนน้องเตรียมความพร้อม คือ
น้องที่ยังเรียนอักษรเบรลล์อยู่ที่โรงเรียนการศึกษาคนตาบอด
จนกว่าจะสามารถ ออกไปใช้ชีวิต เรียนร่วมกับเด็กปกติ
ในโรงเรียนปกตินะคะ )

เอาละค่ะ หนูมีน้องบั๊ดดี้ชื่อ น้องซีน

หน้าที่ของพี่เรียนร่วมที่ต้องปฏิบัติต่อน้องบั๊ดดี้ คือ
อาบน้ำตอนตื่นเช้า ๆ แต่งตัวให้
แต่โชคดีค่ะ น้องซีนทำเองได้ทุกอย่าง
เพราะเธออายุ 11 ปีกว่า ๆ หรือ 12 ก็ไม่รู้
เธอไม่ได้พิการซ้ำซ้อน( พิการซ้ำซ้อน หมายถึงพิการ
มากกว่า 1 ความพิการขึ้นไป เช่นหูหนวก และตาบอดด้วย เป็นต้น)
แต่พวกเพื่อน ๆ ที่ได้น้องพิการซ้ำซ้อนก็ดีไปอย่าง คือ ได้เรียนรู้ค่ะ

หนูตื่นตอนตีห้า มาหาน้องซีนที่อีกห้องหนึ่ง
เพราะห้องเรียนร่วมและเตรียมความพร้อมนอนคนละห้องกัน
ต่างคนต่างมีตะกร้าของใช้อาบน้ำส่วนตัว เป็นของตนเอง
เข้าไปอาบน้ำด้วยกัน เสร็จพร้อมกัน ก็เลยไวหน่อย

ที่โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย
เมื่อเพื่อน ๆ ทราบว่าเป็นวันคล้ายวันเกิดหนู
ต่างก็เข้ามาอวยพรวันเกิด ซื้อเค้ก 1 กล่องเล็ก ๆ ให้หนู
ร้องเพลง Happy birthday สนุกสนานมาก ๆ
หนูก็นั่งยิ้ม ขอบคุณเพื่อน ๆ
เพื่อนผู้ชายที่แสนดีก็พาไปทานอาหารกลางวันที่โรงอาหาร
โหย!! หายากนะคะ เพื่อนดี ๆ แบบนี้

เมื่อไม่เข้าใจตรงไหนของภาษาฝรั่งเศส
หนูก็จะถามเพื่อน เพื่อนก็อธิบายให้ฟัง
หนูมีประสบการณ์จากโรงเรียนต่าง ๆ มา 5 โรงแล้ว
ที่นี่คือแห่งที่ 6 แต่ละที่หนูจะจดจำแต่สิ่งดี ๆ นะคะ

ขอขอบพระคุณลุงสิน ที่เอาหนังสือ ชีวจิต
ไปให้ป้าดวงอ่านอัดเสียงลงแผ่นซีดี หนูได้ฟังแล้ว
แหม! ป้าดวงเสียงเพราะมาก ๆ แต่ บางตอนเนี่ยมัน
เอ่อ! มันเศร้าจริงๆค่ะ

หนูก็ขอขอบคุณพี่ต๋อย พี่เก๋ ลุงสมควร พี่ใหญ่ ลุงสิน และป้าดวงรวมถึงแฟนคลับทุกคน
ที่ซื้อหาหนังสือชีวจิตมาอ่านนะคะ
แต่หนูก็ยังเป็นโรสที่เหี่ยวบ้าง แย้มบานบ้าง แล้วแต่ฤดูกาลค่ะ
ถ้าไม่หมั่นรดน้ำให้ตัวเอง ก็จะเหี่ยวแห้งไปโดยปริยาย

บ๊ายบาย จุ๊บ ๆ เดี๋ยวต้องขอตัวไปนอนก่อน
พรุ่งนี้ต้องรีบกลับหอ รีบมาก สี่โมงเย็น แฮ่ ๆ ๆ

ป.ล. ใครอยากได้เบอร์โทรศัพท์มือถือหนู
กรุณาเม็มไว้ด้วยนะคะ
086-9638683 ค่ะ พ่อเพิ่งให้ใช้ เมื่อต้องธุระจำเป็น

โทรมาคุยได้ เฉพาะตอนเที่ยงนะคะ
เพราะ หนูจะเปิดเครื่องตอนไม่มีเรียน
ส่วนตอนอยู่หอหนูโทร. ตู้ค่ะ เพราะ เดี๋ยวครูจะริบ
ที่มูลนิธิ ไม่อณุญาตให้ นำโทรศัพท์มือถือไปใช้
แต่มีโทรศัพท์ สาธารณะหลายเครื่องให้ใช้แทน

โรงเรียนสอนคนตาบอด ธรรมสากลหาดใหญ่


น้องโรสนอนอยู่ ชั้นที่3


ที่นั่งพักผ่อนในโรงเรียน




ด้วยแรงแห่งรัก ( 1 ) บททดสอบจากโชคชะตา
ด้วยแรงแห่งรัก ( จบ )ก้าวสู่ชัยชนะด้วยความเพียร
ภาพถ่าย เบื้องหลังสารคดี บันทึกหัวใจแกร่ง ในชีวจิต
บทความ ช่วยให้ผู้อื่นมองเห็นโลกกว้างขึ้น ในหนังสือ ชีวิตจริง
ประวัติโรส

Create Date : 03 มิถุนายน 2551
Last Update : 9 มิถุนายน 2551 21:03:39 น.		10 comments
Counter : 1775 Pageviews.
Share Tweet