เพลงศึกอยุธยา (๓๗)
เป็นคราพระยาพิษณุโลก
รับข่าวโศกมารดาท่านอาสัญ
ให้พระยาพลเทพผู้เพื่อนกัน
ทูลลาพลันเพื่อการศพมารดา
ส่วนการกองทัพนั้นก่อนผันผละ
สั่งหลวงมหาดไทย,หลวงโกษา
และเจ้าหลวงจเรเทพเสนา
คุมโยธาพิษณุโลกแทน
นับจากท้าวสองแควแกลาล่วง
ทางนี้หลวงโกษาก็เหลือแสน
กระทำการลบหลู่เหมือนดูแคลน
ลอบเข้าแดนทัณฑสถานวัง
ช่วยเอาเจ้าฟ้าจิตรซึ่งติดโทษ
พาแล่นโลดหลบหนีจากที่ขัง
เร้นเล็ดลอดสำเร็จเสด็จยัง
เข้าที่ตั้งทัพทุ่งภูเขาทอง
แล้วเลิกทัพกลับพิษณุโลก
วิปโยคอยุธยาหมอง
เสียกำลังหวังพึ่งไปหนึ่งกอง
พลทั้งผองเสียซ้ำกำลังใจ
กล่าวถึงกองกำลังที่ตั้งรับ
ฝ่ายกองทัพเราทางเมืองข้างใต้
ถูกอังวะฉกาจฉกรรจ์ไกร
ยกเอากองเรือใหญ่รุกไล่ยับ
แหลกทั้งบางบำหรุลุบางกุ้ง
หม่องกระทุ้งกระแทกจนแตกดับ
นครศรีธรรมราชมลายลับ
ละลายทัพกลับถิ่นทักษิณทิศ
แล้วทัพเรือพม่าก็พาพล
รุกเข้าธนบุรีตีติดติด
พระยารัตนาหนีสุดชีวิต
ด้วยกลัวฤทธิ์อ้ายเมคะระโป
เห็นพม่าเหมือนเห็นมันเป็นเสือ
เสียศักดิ์เชื้ออยุธยาน่าโมโห
ทัพเมืองราชสีมาเลยพาโล
ยกทัพโร่กลับราชสีมา
ครั้นคิดครุ่นขุ่นเคืองหัวเมืองใหญ่
ทิ้งเราไปสิ้นแล้วเพื่อนแคล้วข้า
ขุมกำลังรบหลักทรงศักดา
เหลืออยุธยาเพียงลำพัง
ครานั้นมีพ่อค้าการพาณิชย์
ชาติอังกฤษเดินเรือมาเกื้อหวัง
อยากได้หน้าค้าขายกับฝ่ายวัง
เอาปืนตั้งใส่ลำกำปั่นไป
มันชื่ออ้ายอลันขันอาสา
ล่องธาราถึงตรอกบางกอกใหญ่
พม่าเห็นกำปั่นก็ลั่นไก
ปืนจากป้อมวิไชยประสิทธิ์ปึง
ยิงประเดประดังเรืออังกฤษ
ขยาดฤทธิ์ปืนใหญ่เข้าไม่ถึง
อลันหันเรือผละแล่นตะบึง
เบนหัวบึ่งปุบปับหนีกลับกรุง
อ้ายเมคะระโปยกโยธา
ติดตามมาทันควันหมายมั่นมุ่ง
เข้าแขวงนนท์เนียนัวกันนังนุง
วางท่อนซุงทำเลวัดเขมา
ตรงตลาดแก้วเอาลงเสาฝัง
สองฟากฝั่งตั้งค่ายทั้งซ้ายขวา
สกัดเรือขึ้นลงตามคงคา
เจ้าพระยาสาครจรจรัล
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
