เพลงศึกอยุธยา (๓๘)
ข้างฝ่ายอ้ายอังกฤษคิดสู้ต่อ
กราบทูลขอดินหูกำมะถัน
กับปืนใหญ่หวังจะรบประจัญ
องค์ราชันทรงใคร่ครวญไตร่ตรอง
เห็นอลันมั่นคงประสงค์รบ
พระทรงภพจึงทรงประสงค์สนอง
อังกฤษได้ปืนใหญ่ดั่งใจปอง
ก็ลอยล่องเหหันกำปั่นพลัน
ถึงนนทบุรีก็รี่หา
ค่ายพระยายมราชตลาดขวัญ
ขอเรือยาวเรือกราบมาช่วยกัน
รบรามัญพม่าให้ปราชัย
ข้างฝ่ายพลพม่าที่คลาคล่ำ
ได้รับคำสั่งเตือนเตรียมเคลื่อนไหว
ตีพระยายมราชเชื้อชาติไทย
ที่กรุงไกรให้อารักขานนท์
ล่วงเวลาราตรีฟ้าสีมืด
น้ำค้างชืดชุ่มเย็นหนาวเส้นขน
กลางลำเจ้าพระยามหาชล
นั้นไพร่พลเรือยาวพวกชาวไทย
ค่อยค่อยพายลากลำเรือสลุบ
อย่างเงียบงุบงิบเสียงสำเนียงไข
ตรงค่ายพม่าแล้วมิร่ำไร
จุดปืนไฟรายแคมสองข้างเรือ
ประเคนส่งลงค่ายทั้งซ้ายขวา
ค่ายพม่าครั่นครืนถูกปืนเถือ
พลพม่ากระเด็นตายเป็นเบือ
เสียเลือดเนื้ออังวะและทวาย
เรือสลุบกำปั่นสนั่นปืน
ยิงทั้งคืนระดมถล่มค่าย
พอใกล้แจ้งแสงสางสว่างพราย
ก็ยักย้ายนาวาคืนมานนท์
ครั้นค่ำลงก็ลากสลุบล่อง
พม่าต้องปืนดับให้สับสน
ตั้งกระสับกระส่ายในค่ายตน
เรือล่องหนเทียวมาสี่ราตรี
ถึงคืนห้าอ้ายเมคะระโป
เกิดมโนให้พลแตกร่นหนี
พวกอังกฤษและไทยเห็นได้ที
พาเรือรี่เทียบยังฝั่งธารา
เฮโลเข้าค่ายฮือเที่ยวรื้อค้น
หยิบฉวยขนข้าวของหม่องพม่า
เมคะระโปยกพลวกมา
ตะลุยฆ่าฟันทั้งฝรั่งไทย
ถูกฟันแหลกแตกตื่นหนีคืนเรือ
พวกชาติเชื้ออังกฤษจิตหวั่นไหว
แล่นสลุบกำปั่นชักผันใบ
ล่องหนีไปบางกอกออกทะเล
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
