เพลงศึกอยุธยา (๒๓)
ถึงพื้นล่างโผร่างซบร่างชู้
น้ำตาพรูสะอื้นด้วยฝืนหัก
พี่หายหน้านานเนิ่นเหลือเกินนัก
ไม่ตระหนักว่าใครคนไหนคอย
ข่าวคราวก็ไม่ส่งเหมือนจงใจ
จะแกล้งให้ข้าเฝ้าอยู่เหงาหงอย
เหมือนสายลมพรมพลิ้วไร้ริ้วรอย
วันคืนคล้อยคลาเคลื่อนเข้าเดือนปลาย
พี่หนีพรากจากบางรู้บ้างไหม
เหมือนดวงใจทั้งดวงข้าร่วงหาย
ไปไม่รู้ไม่เห็นว่าเป็นตาย
ช่างใจร้ายเหลือที่นะพี่ช้าง
ช้างโอบนางแพรแอบอิงแนบอก
ตระกองกกสวมกอดตลอดร่าง
กล่าวเล้าโลมโฉมแม่เพลาะแพรบาง
พี่ใช่หมางใช่เมินแม่มิ่งมิตร
คะนึงถึงแพรแถบนี้แทบบ้า
อยากลอบมาหาน้องก็ข้องจิต
นายพันแคล้วเขาไล่ล่าใกล้ชิด
พี่ครุ่นคิดขัดสนด้วยจนใจ
นี่เพราะรักแผลงฤทธิ์แทบจิตขาด
จนมิอาจฝืนข่มอารมณ์ไหว
จนลืมกลัวเกรงกริ่งต่อสิ่งใด
ยอมเสี่ยงภัยเพียงเพื่อพบพักตร์แพร
จบร่ำร่ายอ้ายช้างรั้งนางอุ้ม
เข้าใต้ซุ้มไผ่วางนางบนแคร่
ที่กอไผ่กุกกุกอ้ายตุ๊กแก
มันชะแง้แลบทอัศจรรย์
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
