เพลงศึกอยุธยา (๖)
ส่วนกำนันนิ่มหนอใครก็รู้
ว่าติ่งหูต้องถ่วงหินหน่วงหนัก
ลูกสะกิดนิดหน่อยพลอยพยัก
ก็ทึกทักที่เห็นว่าเป็นจริง
จึงขึงขังขึ้นคำวางอำนาจ
ว่าช่างชาติชั่วร้ายทั้งชายหญิง
มาดึงมือยื้อยุดเข้าฉุดชิง
ไม่เกรงกริ่งในกฎอัยการ
อ้ายช้างมึงลักชู้สู่เมียเขา
กูจะเอาเรื่องมึงไปถึงศาล
ไหนคนไหนใครเห็นเป็นพยาน
พวกชาวบ้านมุงดูก็โห่ดัง
ข้างฝีพายชะล่าเริ่มขัดใจ
โดยเฉพาะอ้ายไวกับอ้ายหวัง
เสียงอ้ายไวกล่าวกู่ข้าสู้ฟัง
ชักชิงชังเรื่องนี้แล้วสินาย
ไม่รู้สิ่งจริงเท็จพูดเอ็ดอำ
เป็นผู้นำชุมชนคนทั้งหลาย
กลับมาให้ลูกตนสนตะพาย
มาขยายขี้เท่อ เชอะ..กำนัน
เคืองหูแท้แลขวับโดยฉับไว
หน่วงทรวงในฉิวฉุนขึ้นหุนหัน
โทสะฟู่ดั่งไฟยั้งไม่ทัน
เหวี่ยงตะพดตะบันหัวอ้ายไว
นายท้ายเรือชะล่าผวาตัว
ถูกฟาดหัวล้มคว้างร่างไถล
อ้ายหวังร้องอึงมี่นี่อะไร
ดีดแข้งใส่ก้านคอพ่อกำนัน
ก็บังเกิดการกลุ้มตะลุมบอน
มือเท้าว่อนเอาวาจ้าละหวั่น
สะอึกเข้าเข่าฉะศอกตะบัน
ไทยมุงกันแต่แรกก็แตกฮือ
อ้ายช้างรางขุนแผนก็แผลงเดช
ทั่ววิเศษไชยชาญเขารู้ชื่อ
เพียงนี้หนอจะมาคณามือ
ผลก็คือพวกคลองขนากยับ
การต่อตีปี้ป่นเกิดผลร้าย
เกินคาดหมายกำนันชีวันดับ
นอนเกร็งร่างคางงอลำคอพับ
ไม่ขยับเขยิบเขยื้อนกาย
ที่เหลือนอนแผ่หงายพะเงิบพะงาบ
บ้างนอนทาบทับสอดร่างกอดก่าย
กลิ่นเลือดคาวคลุ้งคละฟุ้งกระจาย
เป็นหรือตายนั้นหนอพอพอกัน
ฝ่ายฝีพายเล่าผลหลายคนเจ็บ
พุงอ้ายนกถูกเหน็บด้วยมีดสั้น
ไหล่อ้ายลือแดงฉานถูกขวานฟัน
อ้ายไวนั้นหัวโนเท่ามะนาว
การก่อกรรมทำร้ายคนฝ่ายเมือง
นั้นเป็นเรื่องต้องลือกันอื้อฉาว
ไปทุกย่านบ้านเมืองในเรื่องราว
ต้องถึงคราวเคราะห์เผ่นไปเป็นโจร
เมื่อชีวิตบิดเบี้ยวเพียงเสี้ยวจิต
แม้ไม่ผิดก็ตกเคราะห์ผกโผน
เมื่อดวงดับอับโชคชีพโยกโยน
จำต้องโดนข้อหาอาญาเมือง
โทษถึงถูกประหารผลาญชีวิต
ต้องถูกติดตามล้างอย่างต่อเนื่อง
ถูกอาญาล่าไล่ไปเนืองเนือง
ไม่พ้นเครื่องผูกพันธนาการ
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
