เพลงศึกอยุธยา (๔๓)
เห็นอ้ายช้างฉงน..นายผลไข
หลวงพิชัยอาสาใช่ช้าชั่ว
เรื่องรบราฆ่าฟันไม่หวั่นกลัว
รู้กันทั่วโขลนวังจึงยังเกรง
เป็นทแกล้วแถวหน้าพระยาตาก
คนล้นหลากล้วนรู้รบสู้เก่ง
เคยลุยรบพม่าแลตะเลง
ซ้ำโฉงเฉงเลื่องลือฝีมือมวย
อ้ายช้างพยักหน้าศรัทธาจิต
หนึ่งชีวิตที่ท่านทำทานช่วย
มองอ้ายหนุ่มนอนหายใจระรวย
คงมอดม้วยยับย่อยหากปล่อยทิ้ง
เข้าอุ้มรั้งร่างพราวเลือดคาวเข้ม
ตามตัวเต็มด้วยแผลนอนแน่นิ่ง
แบกนำสู่สำนักที่พักพิง
พวกผู้หญิงวิ่งมาพยาบาล
แลพลางบ้างก็ว่าไม่น่ารอด
เลือดแฟดฟอดหลายแห่งสีแดงฉาน
นายผลตามหมอมาดูอาการ
ยาสมานแผลกายโปะป้ายทา
พ่อหมอเฒ่าบอกถกบัวบกใบ
ที่เจ็บในช้ำหนักช่วยรักษา
พวกเอ็งตั้งเตาไฟต้มใส่กา
มันฟื้นมาจัดสรรให้มันกิน
ส่วนแผลนอกพอกไว้ด้วยไพลฝน
กระเทียมปนมะขามป้อมขมิ้น
ให้คอยดูวิถีแห่งชีวิน
หากลมรินตลอดจะรอดตาย
หากว่าลมปราณหยุดสะดุดยั้ง
ดวงชีวังคงละชีพสลาย
โถ..ถูกตะพดถั่งน่วมทั้งกาย
ไม่วางวายตายห่านับว่าบุญ
เออ..ไปทำไรกันให้มันหมาง
อีพวกนางมีเขี้ยวจึงเฉียวฉุน
พวกนี้ในอุรามันทารุณ
บังสุกุลผ้าตายแล้วหลายคน
จ่าก้อนเงินเหี้ยมนักเหมือนยักษี
มันทุบตีเขาตายมาหลายหน
ใช้อำนาจโขลนหลวงข่มปวงชน
จบพร่ำบ่นหมอยาก็ลาไป
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
