เพลงศึกอยุธยา (๙๔)
กลางเดือนแปดแดดรอนรอนอ่อนแสง
สูรย์อ่อนแรงพาโลกนี้โศกศัลย์
พออาภาลาร้างจากกลางวัน
เพ็ญก็พลันเจิดจ้ารับราตรี
ข้างขึ้นสิบห้าค่ำยามย่ำทุ่ม
อ้ายช้างกุมมือเมียเดินวิถี
ตรงไปวัดฉัททันต์ในทันที
เพื่อฟังถ้อยวลีบรรเลงกลอน
ค่ำคืนนี้มีคนล้นขนัด
แน่นลานวัดหนาตากว่าคราก่อน
คอยฟังคำทำนายพระนคร
อกสะท้อนในคำกลอนทำนาย
จะร้อนอกสมณาประชาราษฎร์
จะเกิดเข็ญเป็นอุบาทว์นั้นมากหลาย
จะรบราฆ่าฟันกันวุ่นวาย
ฝูงคนจะล้มตายลงเป็นเบือ
ทางน้ำก็จะแห้งเป็นทางบก
เวียงวังจะรกเป็นป่าเสือ
แต่สิงห์สาระสัตว์เนื้อเบื้อ
นั้นจะหลงเหลือในแผ่นดิน
ทั้งฝูงคนสารพัดสัตว์ทั้งหลาย
จะสาบสูญล้มตายเสียหมดสิ้น
ด้วยพระกาลจะมาผลาญแผ่นดิน
จะสูญสิ้นการณรงค์สงคราม
กรุงศรีอยุธยาจะสูญแล้ว
จะลับรัศมีแก้วเจ้าทั้งสาม
ไปจนคำรบปีเดือนคืนยาม
จะสิ้นนามศักราชห้าพัน
ควายเฒ่า
หมายเหตุ ในวงเล็บ .....
จากเพลงยาวพยากรณ์กรุงศรีอยุธยา