เพลงศึกอยุธยา (๔๖)
พี่ช่วยนำกำไลนี้ไปบ้าง
นะพี่ช้างพี่อย่าทำหน้าเลี่ยน
รับปากข้าก่อนพี่อย่าตีเนียน
นางเด็กเพียรเวียนขอเฝ้าง้องอน
ดูสิออเซาะเสียงไม่เดียงสา
เห็นดวงตาใสใสแล้วใจอ่อน
รับคำกำไลว่าจะพาจร
เถิดไปนอนเถิดหนาเอ็งอย่ารั้น
ท่าทีอีกำไลดีใจเหลือ
ยิ้มแก้มเรื่อเริงร่าทำท่าฝัน
พรุ่งนี้นะพี่ช้างตอนกลางวัน
ไปด้วยกันดูเขาเล่นเป่าแคน
พอกำไลไปพลันช้างหวั่นไหว
นึกสงสัยสับสนใจตนแสน
ในสัตย์ซื่อถือรักเป็นหลักแกน
ใครจะแทนแพรได้เป็นไม่มี
แต่กานดาหน้าใสกำไลเล่า
หัวใจเราแกว่งแกว่งอยากแบ่งที่
คิดทบทวนหัวท้ายอยู่หลายที
เกิดบัดสีใจสุดจึงหยุดคิด
มองดูคนเจ็บร่างเบื้องข้างหน้า
เวทนาหนักหน่วงในดวงจิต
แค่ทาสไพร่ธานีหนอชีวิต
เขาลิขิตขีดคั่นต่ำชั้นชน
ถูกถุยถ่มข่มเหงคะเนงร้าย
เหล่าเจ้านายเขี่ยออกนอกถนน
เกิดทั้งทีมีกรรมน้อมจำนน
เกิดเป็นคนไยคล้ายดั่งควายวัว
ไม่เป็นนายเป็นเจ้าเหมือนเขาบ้าง
จึงอยู่อย่างสลดถูกกดหัว
ใคร่ครุ่นคิดเป็นอิสระตัว
ก็หมองมัวมืดมนไร้หนทาง
จนเสียงไก่กระชั้นขับขันขาน
อีกไม่นานดอกหนารุ่งฟ้าสาง
ความมืดแห่งราตรีจะสีจาง
แต่หม่นหมางที่มียังสีเดิม
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
