เพลงศึกอยุธยา (๓๙)
ข้างไทยก็จ้ำเรือขึ้นเหนือมา
แจ้งพระยายมราชให้รู้เล่ห์
ว่าเมคะระโปมันโฉเก
ความซวนเซเกิดกับกองทัพไทย
ต่างเสียขวัญหวั่นหวาดประสาทเสีย
กะปลกเปลี้ยทั้งทัพเหมือนจับไข้
รวบรวมคนโดยพลันแล้วครรไล
หนีเข้ามาอยู่ในพระนคร
ทิ้งแห่งหนนนทบุรีร้าง
คิดแล้วช่างกระไรหัวใจถอน
อันการขลาดราชดัสกร
โทษถึงค้อนทุบโขลกกะโหลกพัง
ยามนี้มีขุนนางใครบ้างล่ะ
เห็นแต่พระยาตากพอฝากฝัง
แคล้วเอ๋ยคิดแล้วให้เจ็บใจจัง
ขุนนางวังไม่เห็นจะเป็นการ
กูใคร่จะอาสาก็ขัดสน
กูฝ่ายพลเรือนใช่ทหาร
อยู่แผนกอาญานั้นมานาน
เก่งแต่งานศาลอรรถคดี
เรื่องพิชัยสงครามอย่าถามกู
มึงสิรู้หลากล้วนและถ้วนถี่
ลองอาสารบสู้เขาดูซี
ปะโชคมีเลื่อนขั้นชั้นพระยา
นายหมื่นทรงคายกากชานหมากถ่ม
หยิบเมี่ยงอมอีกคำหวานฉ่ำซ่า
ฟังเรื่องที่เกลอกันจำนรรจา
เมี่ยงโอชาอร่อยพาลกร่อยรส
จึงว่าอ้ายเพื่อนยากอย่าถากไถ
กูนี้ไม่เคยกลัวจนหัวหด
การรบรันนั้นเอยไม่เคยงด
ตำแหน่งยศหมื่นไซร้จึงได้มา
ด้วยการรบลุยรกตีชกต่อย
ไม่ได้คอยขันแข่งเลียแข้งขา
ไม่เหมือนพวกขุนนางทางพารา
เอาแต่ญาติกามาเป็นโต
ความรู้ความสามารถก็ไม่มี
เป็นพวกดีแต่เปลือกเสือกยโส
ตำแหน่งถูกผูกขาดญาติโก
เล่นเฮโลรายเรียงล้นเวียงวัง
นายออกพระเห็นพ้องสนองคำ
เกิดระกำย่ำแย่มาแต่หลัง
รัชกาลก่อนกรุงนั้นนุงนัง
ชิงบัลลังก์รบรันฆ่ากันตาย
คนดีดีปี้ป่นกันล้นหลาม
คนมีความสามารถก็ขาดหาย
เหลือแต่พวกบัดซบประจบนาย
น่าเสียดายคนที่มากฝีมือ
ผู้ที่มีอำนาจราชกิจ
ทุจริตพร่ำเพรื่อใครเชื่อถือ
หลายคนตรึกปรึกษาข้อหารือ
ยื่นหนังสือลาออกราชการ
ความขุกเข็ญเห็นอยู่ทุกหมู่เหล่า
ฝ่ายในเขาผูกขาดอำนาจศาล
แสวงหาสินทรัพย์รับประทาน
ทั้งไพร่บ้านไพร่เมืองขุ่นเคืองใจ
นี่เป็นสาเหตุหลักที่ผลักห่าง
หัวเมืองต่างต่างเสื่อมความเลื่อมใส
การกำกับอับปางจากข้างใน
ระบบไพร่ให้ผลเตรียมพลพัง
ทะเบียนหางว่าวนั้นหลายบัญชี
จำหน่ายหนีขีดฆ่าเต็มหน้าหลัง
บ้างติดต่อมูลนายแอบจ่ายตังค์
ฉ้อราษฎร์บังหลวงบานทั่วบ้านเมือง
ไพร่จึงหลีกเลี่ยงเร้นการเกณฑ์พล
หลายตำบลหลายบางกระด้างกระเดื่อง
เกิดกบฏอดสูอยู่เนืองเนือง
มึงรู้เรื่องทั้งหลายดีอ้ายแคล้ว
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
