Group Blog All Blog
|
ลาววนซ้าย : วังเวียง - หลวงพระบาง เส้นทางสาย(เกือบ)มรณา  12th Oct 2018 เอ็นทรี่นี้คงได้ลาวังเวียงอย่างเป็นทางการสักที.. เพราะเช้านั้นหลังอ้อยอิ่งที่ทุ่งนาจนได้เวลาข้าวเช้า เป้ขึ้นหลังและเช็คเอ้าท์ลาที่พักที่วังเวียงกันแล้ว เรือมาส่งเราข้ามฟากเพื่อรอรถตู้ไปหลวงพระบางที่เราจองไว้ตั้งแต่วันแรกที่ถึงวังเวียงกันแล้วนั้น ราคาที่จองตอนนั้นคนละ 80,000 กีบ (เก่งมะต่อได้จากแสนกีบ อิ อิ) รถออก 9 โมงเช้าแต่นัดเราที่แรกไว้ตอน 8.30 ดีไปล้านแปดเพราะได้ล๊อกที่นั่งสุดวีไอพีไว้ 3 ทีรวดเลย ^^ กันเมารถก็ว่ากันไป หมาตัวมอมตามเราข้ามฟากมาด้วยค่ะ น้องคนขับเรือบอกมันมาพร้อมเรา และกลับพร้อมเรา อ้าวไม่ใช่หมาของที่พักเหรอ "เปล่า.. ไม่ใช่เลย" เอ่อดีเนาะ เช็คอินพร้อมกัน และเช็คเอาท์พร้อมเรา 555
 ปล. รอบนี้เราก็แวะที่เวียงธาราเหมือนกันนะ ผิดแต่รอบนี้ เจ้าของไม่อนุญาติให้เข้าไปแล้วสงวนไว้ให้แค่แขกที่เข้าพักเท่านั้น ได้แต่เก็บรูปตรงล๊อบบี้และกลับ ดีนะติดกล้องมาตั้งรูปนึง . . . ວັງວຽງรถตู้มารอเราก่อนเวลาเสียอีกค่ะ เราข้ามฟากมาก็รอเขาตรงจุดนั้น สรุปรอกันไปมาคนละฟากถนนโดยไม่รู้จักกัน จนคนขับตัดสินใจมาถามว่าที่จองไว้จะไปหลวงพระบางใช่ไหม การสนทนาระหว่างเราก็เริ่มต้นขึ้น ณ ที่นั่น  เขาบอกเดี่ยวไปรับฝรั่งอีกทีหนึ่ง หน้าวัดที่เราเคยมาเดินหลงตอนที่เยือนวังเวียงรอบแรก.. รอไปเกือบชั่วโมงเพราะนัดฝรั่งไว้ 9.30 รถมาเร็วเลยได้รอตามเวลานั่นแหล่ะ เอ่อนี่ตรูผิดเหรอ??? เพื่อไม่ให้เสียเที่ยว ครึ่งชั่วโมงเราก็เที่ยวได้.. นอกจากการเดินลัดเลาะตามตรอกเล็ก ๆ แถวนั้นแล้ว เราเข้าวัดไปดูบรรยากาศวัดลาวรอบ ๆ ดู    ........ ฝรั่งจากเกสต์เฮาส์พร้อม รถเลื่อนไปรับคนอีกสี่ห้าคนที่ท่ารถวังเวียงอีกที สรุปกว่าจะได้ออกจากวังเวียงก็ 9.45 นี่ ๆ เวลาหลับก็มาพอดีไหม ?? ในรถมีทั้งคนลาว ไทยอย่างเรา ยิว และฝรั่งหัวทองค่ะ เต็มรถพอดีที่นั่งเลย  รถออกจากวังเวียงภาพภูเขาหินปูนสูง ๆ ยังไม่ลาห่างจากวิวสองข้างทางไปไหน ที่ได้เพิ่มมามากกว่านั้นคือ นา และนาขั้นบันไดค่ะ เป็นแรงบันดาลใจว่า "นี่ ๆ ถ้าหากมีวังเวียงรอบหน้า ขอแว๊นซ์ ๆ ออกมาทางนี้บ้างนะ คือนาขั้นบันไดสวยมาก !! " แต่ภาพจากมือถือตอนรถวิ่งก็จะประมาณนี้อ่ะ มองด้วยตาสวยกว่ามาก    รูปนี้ห่างจากวังเวียงราว 30 กม. เริ่มขึ้นเขาสูง และชันแล้วค่ะ เรื่องเริ่มตรงจุดนี้ ! จุดที่เราเข้าใจว่าถนนที่วิ่งตรงจากวังเวียงไปสู่หลวงพระบางมีสองสาย เจ้าถิ่นเรียกสายเก่า และสายใหม่ พี่ผู้ชายคนขับรถบอกว่าเราจะวิ่งทางสายใหม่ใช้เวลาไม่น่าจะเกิดบ่ายสองก็ถึงหลวงพระบาง แกการันตีว่าทางสายใหม่นี้เร็ว และวิ่งสบาย ๆ เพราะทางกว้าง ถนนก็ราดยางตลอดสาย ณ เวลาที่ถามตอนนั้น 10 โมงเศษ ๆ เราก็หวังใจะว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงเองก็ถึงละ คือเตรียมตัวหลับเอาแรงเที่ยวต่อ ด้วยความว่ากำลังจะหลับแล้วมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น บวกกับการชะลอรถฟังเขาพูดกันจับใจความว่าต้องพักรถและรอเขาเคลียร์ถนน พี่คนขับก็เลยพาแวะข้างทางให้กินข้าว และรอเขาเคลียร์ถนนเพราะหวังใจว่าอีกสักพักคงเคลียร์ได้ เราเลยได้วิวสวย ๆ กลางหน้าติดกล้องมาตามประสาคนเมื่อยไม่อยากนั่งหลังนั่งรถมานานร่วมชั่วโมงกว่า ๆ ซึ่ง ณ เวลานั้น อย่าถามว่า ที่ไหนของลาว เพราะเราไม่รู้จริง ๆ     เดินเล่นแถวนั้น มันก็จะได้วิวประมาณนี้     ......... ร่วมชั่วโมงผ่านไปหลังจากทุกคนกินข้าวเที่ยงเสร็จ คนขับเรียกให้ขึ้นรถและขอให้ จขบ.ช่วยแปลให้ฝรั่งรู้เรื่องการเปลี่ยนแผนการเดินทาง ใช่ค่ะ จากเส้นทางสายใหม่ที่ปลอดภัย ถนนกว้าง และสั้นกว่า เราต้องเปลี่ยนไปใช้เส้นทางสายเก่า.. ที่ตรงกันข้ามกับทุกอย่างที่บอกไป และต้องใช้เวลาเพิ่มอีก 7 ชั่วโมงในการเดินทาง ณ ตอนนั้นเที่ยงเกือบบ่ายโมง แพลนจากถึงหลวงพระบางตอนบ่ายสอง เป็นสองทุ่มเป็นอย่างเร็ว !!! แผนนี้ทำให้ใครหลายคนอยากลงรถกลางทางกันเลยทีเดียว แต่สำหรับเราแล้ว เราเลือกที่จะไปให้ถึงหลวงพระบางวันนี้ แม้จะต้องถึงกลางคืนก็ตาม  เราได้เหตุผลของการเปลี่ยนเส้นทางดังรูป คือรถบรรทุกเบรกกระทันหันและล้อล๊อคขวางทางอยู่อยางนั้น ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ ณ เวลานั้นเรานึกถึงประเทศไทยและอะไร ๆ ที่จะแก้สถานการณ์ให้คลี่คลาย แต่นี่ ประเทศลาว.. ทางเขา สูงชัน และขาดแคลนอะไร ๆ ที่เรานึกถึง (ภาพจากโทรศัพท์ชายยิวที่เสิร์ทหาข่าวร้อนในลาวได้ ณ เวลานั้น ส่วนสัญญาณของเรา เจ๊งตั้งแต่ไม่ขึ้นเขาละค่ะ)  เราวกกลับทางเดิมที่ถนน ห่างไกล และหลุดออกจากคำว่า "ปลอดภัย" และ "สะดวกสบาย" ไปไกล จขบ.เพียงแค่แปลกใจว่าทำไมเพื่อนร่วมทางอีกสองคนเขาหลับได้ ณ จังหวะที่เพื่อนหลับกันนั้น.. เราช๊อกกับเหตุการณ์ที่ รถคนนึงเหวี่ยงมาและรถเราก็ต้องหลบ เกือบตกเขา ทำเอานอนไม่ได้ หลับไม่ลง "กลัว" ผ่านไปหลายชั่วโมงที่เราผ่านทางที่แคบ ชัน ลูกรัง และบางที่น้ำตกจากเขาข้างทางไหลผ่านถนนยิ่งทำให้ถนนลึกจนรถแทบวิ่งไม่ได้นั้น จังหวะที่คนขับเริ่มหัวเสีย เพราะรถหลายคันก็เลี่ยงมาใช้เส้นทางอย่างที่ว่า ร่วมถึงรถพ่วง รถโดยสาร และรถส่วนตัว รถยิ่งติดเป็นบางจุด มีจุดหนึ่งที่จขบ.เข้าใจคำว่า "เสี้ยววินาที" ที่อาจพลิกชีวิตได้ จุดที่เป็นเขาสูงสักที่ทางสายเก่านั้น โค้งหักศอก ชัน และรถ 6 ล้ออยู่ข้างหน้า คนขับของเราเริ่มหัวร้อนและจะแซงเพราะมั่นใจว่าไม่มีรถสวนมา จังหวะนั้นแหล่ะที่แซงไปครึ่งคันและรถพ่วงสองตอน พุ่งมาจากไหนไม่รู้ลงเขาที่โค้งหักศอกมา เสี้ยววิที่ต่างฝ่ายต่างเบรกหัวทิ่มทั้งสามคัน เสี้ยววิที่อีกนิดเดียวจะประสานงาตรงโค้งนั้น ไม่มีถ้อยคำ ไม่มีเสียงใด ๆ แต่ร่างกายเราแต่ละคนสั่นสะท้าน เพราะเป็นเสี้ยววิแห่งความเป็น และความตาย สำหรับ จขบ.แล้ว ขอบคุณพระเจ้าที่เสี้ยววินั้น เหมือนมีมือใครสักคนกันการชน การปะทะ และต่างฝ่ายต่างเบรกแล้วเลี้ยวเข้าที่ของใครของมัน.. เราตื่นตลอดทางเพราะภาพเหตุการณ์นั้นติดตาจนถึงครึ่งทางของ 7 ชั่วโมงที่จุดพักกลางทาง ยังคงขอบคุณ.. ที่ตาตัวเองได้เห็นเส้นทางที่เพิ่งผ่านมา  สามชั่วโมงกว่า ๆ เราวิ่งได้แค่นี้เอง   เป็นยิ้ม.. ที่เต็มใจยิ้มที่ยังหายใจ   ....... จากจุดแวะพักข้างทาง เรานั่งรถกันต่อด้วยความหวังว่าอีกสามชั่วโมงก็ถึง ราวสามโมงกว่า ๆ ที่ขับผ่านเขาสูงชันร้อยลูก ผ่านหมู่บ้านชาวเขาของลาวก็หลายที่ เราเจอเด็ก ๆ เลิกเรียนกันค่ะ "มหาศาล" คนบนโลกนี้มหาศาลจริง ๆ   ขับมาเกือบชั่วโมงจากจุดแวะข้างทางที่จอดรถต้องหยุดอีกครั้ง เพราะเขาสั่งให้หยุด ชายคนยิวเริ่มหัวเสียอย่างเห็นได้ชัด หลายคนบนรถแตกเสียงกัน ยิ่งไปกว่านั้น เรากรูกันลงรถเพราะรถต้องจอด 1 ชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ รถติดยาวหลายกิโลบนเขา ทำให้เราลงไปถามเหตุการณ์ว่าเพราะอะไร ฝรั่งหลายคนเดินไปหาสาเหตุด้านบน หลายคนเริ่มมองหาห้องน้ำที่ไม่มี รวมถึงจขบ.ด้วย มันส์ดีเนาะวันนี้ เริ่มเพลีย สักพักฝรั่งกลับมา พี่คนขับก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เพราะการ erosion ของหน้าดินที่ปิดถนนอีก 1 กม.ด้านบน ทำให้เขาปิดถนนและเราต้องรอไปยาว ๆ ๆ  จากสี่โมงเป็น ห้าโมงกว่า ๆ ที่รถเริ่มขยับ เพราะฝรั่งที่ออกไอเดียให้พี่คนขับรถขยับแซงหน้าไปเลย ไม่งั้นรถไม่ได้ออกแน่ เพราะเขาเปิดถนนแค่เลนส์เดียวให้วิ่งข้างหน้าก็จะมา ข้างหลังก็จะเบียดขึ้นมาอีก และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ถ้ารอคิวคงอีกนาน พี่คนขับก็หัวเสียเล็กน้อยแต่ก็ต้องยอมตามเสียงข้างมากบนรถ แกขับปาดไปหลายคันจนเราผ่านจุดเกิดเหตุแบบเบียด ๆ ข้างนึงเขา ข้างนึงผา    หกโมงกว่าแล้วก็ยังไร้วี่แววเขตหลวงพระบาง . . . ຫຼວງພຣະບາງทุ่มกว่าที่ขนส่งของหลวงพระบางไม่วายงานเข้า เราต้องการความมั่นใจว่าจะได้กลับไทยตามแผนแน่เลยซื้อตั๋วล่วงหน้าไว้เลย ณ เวลานั้น จากที่แพลนจะกลับทางน่าน จนท.บอกไม่มีรถวิ่ง มีวิ่งทางเชียงใหม่เราก็ตัดสินใจเลือกที่จะกลับทางเชียงใหม่ แต่ต้องเร่งวันกลับขึ้นมาอีกวัน จากที่จะค้างหลวงพระบางสองคืน ได้เปลี่ยนแผนค้างแค่คืนเดียว เพราะรถออกวันอาทิตย์กลางคืน ถึงจันทร์บ่าย ที่ล๊อกอย่างนั้นเพราะมีงานรีวิวรอที่พัทยาวันอังคาร ให้มันได้อย่างนี้สิ   ได้ตั๋วรถเป็นอันชัวร์ว่าเตรียมการกลับไทยไว้พร้อมละ เราเกาะรถตุ๊ก ๆ เข้าที่พักกันค่ะ สามคนตก 15,000 ร้อยห้าสิบบาทแบบเหมา ๆ เราจองลานคำเกสต์เฮาส์ไว้ค่ะ เป็นทีแรกที่หมดแรงเก็บรูปห้องพักไว้ทำรีวิว !!! เหนื่อย และหิว เราได้ยกเลิกทางเกสต์เฮาส์และจ่ายค่าที่พักเพียง 1 คืน ซึงเขาก็ใจดีไม่คิดค่าเสียหายใด ๆ เพียงแต่บอกให้เราไปยกเลิกอีกคืนนึงกับ Booking ก็เท่านั้น  ออกเดินเท้าหาข้าวกินที่ตลาดมืดในเมืองหลวงพระบางกันค่ะ นำทีมโดยกระเทย คืออะไรจะเกิดเมิงรับไปก่อนนะ ท่ามกลางความมืด เพื่อนบอก "เอ่อ เต็มจาย"  เดินผ่านพิพิธภัณฑ์ และเข้าซอยนั่นแหล่ะ สุดซอยเราเจอตลาดกลางคืนกันค่ะ แรงไม่เหลือถ่ายรูปแล้ว      เราตามหาซอย indigo จนเจอ และข้าวเย็นของเราก็เสร็จสรรพที่ซอยนั้น เวลาเกือบ 3 ทุ่ม   ชีวิตก็แค่นี้ หิวก็กิน เหนื่อยก็พัก แต่คืนที่เหน็ดเหนื่อยนั้น จขบ.ยอมรับว่า นอนไม่หลับเพราะเหตุการณ์วินาทีชีวิตติดตา จนสาง.. ได้หลับแค่ชั่วโมงเดียว ..... ไว้มาเที่ยวหลวงพระบางกันต่อบล๊อกหน้านะคะ รู้ว่ารูปบล๊อกนี้ไม่สวยหรอกค่ะ สถานการณ์ไม่น่าล้วงกล้องเท่าไหร่นัก แต่ก็.. โฟโต้บล๊อกนะคะ ^^ 
ถ้าเขาไม่เข้ามาถามนี่อาจรอกันอีกนานเลยครับ ดีที่เข้ามาถามกัน
บางครั้งเรื่องไม่คาดฝันก็ทำให้เราได้พบสิ่งใหม่ๆ ได้เหมือนกัน ทั้งที่ไม่ได้อยากจะพักแต่ก็ต้องพัก มันก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ บางครั้งเราก็ต้องปรับแผน จากที่เล่ามาถ้าคนขับไม่ชำนาญอาจแย่ได้เลยนะครับ เพื่อนร่วมทางน่าจะเหนื่อยล้าจากการเดินทางเลยหลับได้ แต่ได้เจอแบบที่คุณโมเจอ (เจอก่อนที่เขาจะหลับ) ผมเชื่อว่าเป็นใครก็หลับตาไม่ลงหรอก ดูแล้วเหน็ดเหนื่อยกับการเดินทางจริงๆ ครับ ทำให้เราต้องเปลี่ยนแผนด้วย โดย: คุณต่อ (toor36
  ) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:17:28:46 น.รถติดแบบนี้ เข้าใจเลยค่ะ คนปวดท้องสุดจะอึดอัดและทรมาน
กระวนกระวาย ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ  โดย: โอน่าจอมซ่าส์
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:21:00:22 น.โหวตครับแม่โม
บล็อกนี้อ่านแล้วตื่นเต้นตามไปด้วย นอกจากจะเสียเวลาไป 7 ชั่วโมง ระหว่างทางก็มีเรื่องให้ลุ้น ให้หวาดเสียวจากการขับรถอีก เป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่ามากครับ พี่ก๋าว่ามันให้อะไรเราได้เยอะมากเลยนะครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:22:01:34 น.เป็นทริปที่ไม่ค่อยบันเทิงเท่าไหร่นะคะ
สาหัสกับการเดินทาง อ่านไปลุ้นไปพลอยใจหายใจคว่ำไปด้วย ดีใจที่กลับมาโดยปลอดภัยนะคะ  โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:22:20:34 น.จากบล็อก
อยากเลือกตัวละครบ้างใช่มั้ย เดี๋ยวผมส่งหลังไมค์ไปให้เลือกครับ  โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:6:45:33 น.วิวจากล็อบบี้เวียงธารางามมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
โห เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นกับเราสองรอบในชีวิตค่ะ ตอนไปเที่ยวกับญาติรอบหนึ่ง ตอนขับรถเองรอบหนึ่ง จำความรู้สึกตอนนั้นได้เหมือนกัน บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog mariabamboo Photo Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:9:04:28 น.บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต สาวไกด์ใจซื่อ Review Travel Blog ดู Blog บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Review Food Blog ดู Blog ก้นกะลา Music Blog ดู Blog อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog JinnyTent Home & Garden Blog ดู Blog mariabamboo Photo Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น อ้าวมีเบียร์ลาวด้วย ครูเกศแอบจิบไปนิดนึงค่ะคุณโม รสชาตไม่เลวเลย โดย: เกศสุริยง
 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:9:55:16 น.วิวสวยจังค่ะ
น่าไปเที่ยว แต่อ่านแล้วต้องลุ้นระทึกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น่ากลัวมากเลยอะ ดีที่ปลอดภัยผ่านเหตุการณ์นั้นมาได้นะคะ ถ้าเป็นรุ้งก็ผวาหลับตาไม่ลงเช่นกัน  โดย: เรียวรุ้ง
 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:15:47:54 น.ตื่นเต้น ขนลุกขนชัน วินาทีเฉียดตาย!!
นึกภาพออก แม่โมเล่าได้เห็นภาพชัดเจนมาก ขวัญเอ๊ยขวัญมาเน้อ เป็นปี้ท่าจะสวดมนต์สุดตาง คอตั้ง ตาตั้ง มือไม้สั่นหมดเน้อ ถนนกะบะดีอยู่แล้ว ทำเวลาแซงแห๋ม แซงทางตรงยังดี นี่แซงทางโค้ง อก ๆ กล้าขนาด ปี้นึกภาพเส้นทางออก เพราะตอนไปหลวงพระบาง ก่อนั่งรถตู้จากวังเวียงไปหลวงพระบาง เจ็บก้น นั่งหัวสั่นหัวคลอนตลอดทาง แคบ โค้ง สูง ชัด อันตราย คิดว่าคงเป็นเส้นทางเก่า ที่แม่โมเล่ามาตอนนี้ เพราะไปมาหลายปี๋แล้ว แต่ขากลับ ปี้นั่งเครื่องมาลงที่เชียงใหม่แทนเจ้า ขำประโยคสุดท้าย เกือบจะโหวตทราเวลแล้วหนา 5555 เพราะเป็นการเดินทางที่โหด มันส์ แต่ไม่ฮามาก ระทึกขวัญสุด ๆ เลยอ่ะ ภาพภูเขาและทุ่งนาที่วังเวียง งามขนาด วังเวียงกะยังคงความเป็นกุ้ยหลินเมืองลาวได้อย่างดี เป็นเสน่ห์ของวังเวียงเลยเนอะ ส่วนหลวงพระบางก็มีเสน่ห์แบบเมืองมรดกโลก ที่มีอารามบ้านช่อง สถาปัตยกรรมเก่า ๆ วัดเชียงทอง ตลาดมืด พระธาตุพูสี และวังเก่า ใส่บาตรข้าวเหนียวตอนเช้า เป็นภาพที่่น่าดูและน่าทำขนาด อยากจะไปแอ่วแห๋มเจ้า แต่เห็นแม่โมเล่าการเดินทางจากวังเวียงไปหลวงพระบาง เส้นทางนี้ คงคิดหนัก 555 โดย: JinnyTent
 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:20:14:31 น.ขอบคุณที่ส่งข่าวงานแคคตัสนะเจ้า
ได้ยินมาเหมือนกั๋นเจ้าแต่เหมือนจะเลื่่อนงานเข้ามาหรือจะใดเนี่ย แม่โมลองติดตามแห๋มกำเน้อเจ้า เผื่อได้ไปช็อปอยู่ โดย: JinnyTent
วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:20:15:16 น.ตื่นเต้นกับเส้นทางและเหตุการณ์ระหว่างทางค่ะแม่โม
แต่ก็ผ่านมาด้วยความปลอดภัยนะคะ นาขั้นบันไดและวิวทุ่งนาสวยมาก เป็นธรรมชาติมาก ขอบคุณแม่โมสำหรับรูปสวยๆและประสบการณ์การเดินทางค่ะ  โดย: Sweet_pills
 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:0:23:12 น.บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต โอน่าจอมซ่าส์ Hobby Blog ดู Blog คนบ้านป่า Diarist ดู Blog Kavanich96 Funniest Blog ดู Blog haiku Book Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog mariabamboo Photo Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น แวะมาทักทายกันค่ะคุณโม โดย: ล้งเล้งลัลล้า
 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:20:33:54 น.เลื่อนอ่านไป ก็ลุ้นระทึกไปด้วยค่ะ
แต่ทุกอย่างก็ผ่านมาด้วยดี พระคุ้มครองค่ะ โดย: Sai Eeuu
 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:17:57:29 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับแม่โม
หนังสือเล่มนี้ออกมาสองเล่มแล้ว อ่านสนุกครับ ได้แง่คิดที่ดีเลย  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:7:47:01 น.mariabamboo Photo Blog ดู Blog
ขอบคุณที่พาไปเที่ยวนะคะแม่โม  โดย: หอมกร
 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:8:55:58 น.บ้านเมืองลาวยังเป็นธรรมชาติอยู่มากเลยนะครับ นึกถึงบ้านเราสมัยก่อน อยากให้เป็นแบบนี้ 55
โดย: The Kop Civil
 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:9:37:51 น.ตามมาชมหลวงพระบางค่า ยังไม่เคยไปเลย
โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน
 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:23:09:24 น.อ่านจบก็เหนื่อยไปด้วยเลย
แล้วตกลงว่า ภาพไม่สวย แต่ก็.. โฟโต้บล๊อกนะคะ ^^ ได้ๆ ตามนั้นเลยค่ะ ลูก  โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า
 ) วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2562 เวลา:18:40:55 น. |
mariabamboo
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 62 คน [?] 日々の時間を大切に。 วันเริ่มเขียนบล๊อก 15 มีนาคม 2553 มองโลกผ่านเลนส์ด้วยตาข้างขวา รักการเดินทาง รักการบันทึก 2012 ชมเชย บ้านหมอนอุ่น 2015 เงินรางวัล 20,000 ฿ "เที่ยวไปทั่วฯ" 2015 ชมเชย Parenting Blog Award#11 2016 อันดับ 2 Best Parenting Blog Award#12 2016 อันดับ 3 Best Photo Blog Award#12 2017 อันดับ 3 Best Photo Blog Award#13 2018 อันดับ 2 ฺBest Photo Blog Award#14 2019 อันดับ 2 Best Photo Blog Award#15 2020 อันดับ 3 Best Photo Blog Award#16 2021 อันดับ 2 Best Photo Blog Award#17 2022 อันดับ 2 Best Photo Blog Award#18 2023 อันดับ 1 Best Photo Blog Award#19 Friends Blog
Link |
||||||||||||||||
ที่เคยไป แทบจะนอนบนรถ นานมาก..
ที่หลวงพระบางผมแวะกินอาหาร นั่่งฟังนักท่องเที่ยวคุยกัน
เลยถาม ว่า คนเจียงใหม่แม่นก็... ปรากฏว่า ใช่ ต่างดีใจ
กันครับแม่โม