7th July 2017




เดิมทริปนี้ต้องเป็นทริป เมาหัวทิ่ม ที่วังเวียงสิ แต่ดันได้เปลี่ยนสายเฉย.... เพราะเปลี่ยนคนไปด้วย เพื่อนคนแรกที่รีเควซขอให้จัดทริปแบ็คแพ็คมันดันเปลี่ยนใจ ไม่ไปกระทันหันในวันที่บุ๊คทุกอย่างแล้วที่วังเวียง ห่าเหว... เดียวดายมากถึงขั้นต้องชวนนักวิชาการที่ทำงานไปด้วย เราจองตั๋วไว้ตั้งแต่มีนา เชียงใหม่ - อุดร ไปกลับ สามพันนิด ๆ พร้อมบุ๊คที่พักริมน้ำซองบรรยากาศเริ่ด ๆ ไว้แล้ว ไม่ไปไม่ได้ แม้ว่าก่อนหน้านั้นจะยกเลิกทีพักที่อ้างไปแล้ว แต่ก็กลับมาบุ๊คใหม่ได้ทัน 3 สัปดาห์ก่อนเดินทางและห้องที่ยกเลิก ไม่มีใครเอาจนเรากลับไปบุ๊คอีกรอบนี่สินะ ของที่เป็นของเรายังไงก็เป็นของเราวันยังค่ำ ++

ວັງວຽງ  เป็นเมืองท่องเที่ยวในแขวงเวียงจันทน์ ประเทศลาว ห่างจากเวียงจันทน์ ประมาณ 160 กิโลเมตร สภาพทางภูมิศาสตร์เป็นที่ราบระหว่างภูเขาหินปูน ป่าไม้สมบูรณ์ ได้ฉายาว่า เมืองกุ้ยหลินแห่งเมืองลาว  วิกิพีเดีย ส่วนตัวแล้ว วังเวียง เป็นเมืองน่ารัก เวลาเดินช้า เนิบนาบเหมือนน้ำซองที่ไหลเอื่อย ผู้คนที่นี่ต่างพึ่งพาอาศัยธรรมชาติ ทุกอย่างสวยงาม ขุนเขา สายน้ำ สายหมอก แม้ว่าการเดินทางมาที่นี่จะไม่ค่อยสะดวกสบายนัก ซึ่งดูเหมือนจะลำบาก แต่ก็ไม่ลำบากขนาดนั้น หรือถ้าจะให้สบายก็เรียกอย่างนั้นก็ไม่ได้ แต่ก็ไม่ยากเกินไปถ้าใจจะมา... วิถีชีวิต และวัฒนธรรมที่พึ่งอิงธรรมชาติอย่างนี้ อยากให้คงอยู่ตลอดไป แต่.. หลายสิ่งเหมือนกำลังจะถูกทำลายโดยนักท่องเที่ยว และผู้ไปเยือน จขบ.เห็นขยะมากมาย ไหลไปพร้อม ๆ กับสายน้ำซอง รีสอร์ทและที่พักหลาย ๆ หลังที่กำลังรุกล้ำพื้นที่ธรรมชาติสีเขียว ๆ วัฒนธรรมอันงดงามที่เติบโตมาช้านานกำลังไหลต้านกระแสของโลกที่แปรเปลี่ยนไป อยากให้คงเดิมไว้นาน ๆ นะ "วังเวียง" - mariabamboo

"
"
"

ວັງວຽງ

7 กค. ที่ยังเป็นวันทำงานอยู่เลย กุลีกุจอกลับบ้านหลังเลิกงาน เปลี่ยนชุดทำงานแบบขอไปสวยเอาข้างหน้าละกันนะ.. เพราะจะตกเครื่องเอา  เกาะนกลำเล็กไปถึงอุดร นับเป็นครั้งแรกที่นั่งเครื่องบินใบพัดลำเล็กอย่างนี้ในประเทศ แต่ก็น่าภูมิใจที่แม้จะลำเล็ก นกก็ไม่ทำขายหน้า นิ่มมากนะ นิ่มกว่าลำเล็กที่นิวฯ ซะอีก หรือเป็นเพราะสภาพอากาศที่บินวันนั้นมันไม่เท่าเขาก็เป็นได้...

2 เที่ยวบินต่อวัน ไฟล์ทเราได้เวลาสามโมงกว่า ๆ ใช้วิธีเช็คอินออนไลน์ เพราะดูแล้วไม่น่าจะทัน ใช้เวลาบินราว 1 ชั่วโมงก็ถึงสนามบินนานาชาติอุดร เราต้องแข่งกับเวลานิดนึงเพราะอย่างที่บอกว่า เราพับแพลนการเที่ยววังเวียงไว้ก่อนเดินทาง 3 4 อาทิตย์ แล้วกลับมาฮึดว่า ไปก็ไปอีกไม่กี่วันก่อนเดินทาง ทำให้การจองรถไดเรคจากอุดรไปวังเวียงพลอยชะลอล่าช้าไปด้วย ช้าจนถึงขั้นที่ว่า อีกสามวันจะเดินทางถึงโทรไปจองตั๋วออนไลน์ ตายใจที่ว่ายังทัน แต่ไม่ทัน ทำให้แพลนการเดินทางหลังจากเครื่องถึงอุดรเปลี่ยนไป เรื่องวุ่นมาก จากเดิมกะนอนอุดร แล้วนั่งรถ 8:30 ของอีกวันนึงไปวังเวียง เปลี่ยนเป็นนั่งรถตู้จากสนามบินไปด่านหนองคาย ใช้เวลาอีก 1 ชั่วโมง ซึ่งเครื่องแลนด์ที่อุดรก็ปาไปแล้ว 4 ครึ่งเกือบ 5 แล้วขึ้นรถตู้ที่จ่ายไป 200 ต่อคน ถึงด่านหนองคาย... ทำเรื่องขาออกผ่านด่านไทย เกาะบัสอีก 20 บาทเพื่อข้ามสะพาน เพื่อไปยังด่านลาว - เวียงจันทน์ เสียอีก 55 บาททำเรื่องขาเข้าลาว.... เสียเวลาไปมาก แต่ขอบคุณพระเจ้ารู้ไหม.. บนรถที่เรากำลังรุงรังกันอยู่นั้น เจอพี่ชายไทยน้ำใจงาม 2 คน ซึ่งแม้จะไม่รู้จักเลย แต่เขาก็ให้ความช่วยเหลือ ให้คำแนะนำ แม้แต่ชื่อเราก็ยังไม่ได้ถาม เพราะแข่งกะเวลา  น้ำใจเขางามถึงขึ้นพาผ่านด่านลาว แล้วส่งขึ้นบัสท้องถิ่นเพื่อนั่งไปตลาดเช้าของเวียงจันทน์ ที่เล่า ๆ มา เรานั่งรถไป 3 ต่อแล้วนะ... ยัง ๆ ๆ ไม่จบ !!!

ไทย - ลาว แค่น้ำโขงกั้น

ปล. ด่านหนองค่ายปิด 21:30 นะคะ

ด้วยความ.... ที่นั่งแล้วคันปากบนบัสท้องถิ่น... ทำให้รู้จักพี่สาวลาวคนนึง เขาเป็นลูกครึ่งไทยเวียงจันทน์ แต่พูดไทยชัดมาก ถามว่าจะไปไหน .. เราตอบไปวังเวียง แต่คงได้นอนเวียงจันทน์ก่อนคืนนึง เขาแนะนำทำไมไม่นั่งรถไปวังเวียงเลยล่ะ ... เพราะยังมีรถไปวังเวียงนะ... แกบอก ตอนนั้นราว 6 โมงเศษ  มีอาการงง นิดนึง เพราะทำการบ้านมาส่วนใหญ่คนไทยจะค้างที่เวียงจันทน์คืนนึงแถว ๆ ตลาดเช้าเพื่อต่อรถไปวังเวียงในวันรุ่งขึ้น ....

จากคำแนะนำของแก เลยเก็บเอาคิด หลังรถจอดที่ตลาดเช้าแล้ว... เราถามคนแถวนั้นว่า...คิวรถไปวังเวียงวันรุ่งขึ้นอยู่ไหน เขาบอกว่า รถไปวังเวียงไม่มีขึ้นที่นี่แล้ว เปลี่ยนสถานที่ขึ้นได้ สาม สี่ เดือนแล้ว เขาแยกสายใต้ สายเหนือได้สักพัก บอกงั้น...

เอ้า... แล้วการบ้านที่ตรูทำมา... พัง ++ ต่อหน้าเฉย ไม่เป็นไรเนาะ.. คุยกัน หาที่พักก่อนเริ่มค่ำแล้ว เดี่ยว..จะไม่ปลอดภัยกะคนหน้าตาดีอย่างเรา ๆ ่5555 เดินข้ามที่ทางม้าลายอันน่างง ๆ ตรงหลาย ๆ แยก ข้ามแบบเบลอ ๆ ซ้ายหรือขวาดีเนาะ เลือกเลี้ยวขวา... เพราะเห็นสามล้อกะป้อจอดอยู่แล้วนั้น... เจอคุณน้าสามล้อเลยถามหาที่พัก ถามไปถามมา ถามหาคิวรถวังเวียงว่าอยุ่ที่ไหน แกอธิบายเป็นฉาก ๆ น้าคนนี้ชื่อ คำหล้า... อายุก็ 50 กว่า ๆ แล้ว ตกลงใจขึ้นรถแก แกเรียก 400 บาทไทย เราต่อได้ 300 ขึ้นรถไปกะแก บอกแกจอดหาข้าวกิน หาซิมใช้ แกก็ทำตามที่บอกทุกอย่าง

ซึ่งไม่เบา.. ลมตีหน้าตลอดทาง 

จอดรถแถวตลาดกลางคืน หาข้าว แต่หาซิมใช้ไม่ได้ รู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออกเล่นเน็ตไม่ได้...

อาหารที่ทำเอาคิดว่ายังอยู่ที่ไทย... ตัวอักษรที่ยืนยันว่าถึงลาวละนะ

.

.

.

ວັງວຽງ

นั่งรถกะป้อสามล้อของน้าคำหล้ามาถึงสถานีสายเหนือ เพื่อไปหาที่พักหวังต่อรถไปวังเวียงอีกรุ่ง... แต่ด้วยความเดินเข้าผิดประตูคิดว่าเป็นประตูที่พัก เข้าไปเป็นประตูขายตั๋วรถไปวังเวียง เลยถาม พนง.ขายตั๋วว่า... ยังพอไปได้อยู่ไหมวังเวียงน่ะ เขาบอกมีรถเยอะเลย แต่เป็นรถนอนไปเชียงขวาง กับหลวงพระบางนะ แต่ผ่านวังเวียงจะไปไหม... เราเซอร์ไพรส์กันนิด ๆ ไม่คิดว่าจะมีวิธีนี้ด้วยเหรอ..คือเป็นคนซื่อ ๆ ไง เขาบอกไปวังเวียงก็จะไปวังเวียง แต่ดันมีออฟชั่นเพิ่มอย่างนี้เราก็เลือกเลย เพราะอยากถึงปลายทางเร็ว ๆ

2 ทุ่มเศษ บนรถนอน.. เขาเก็บเรา 250 บาทเราจ่ายเงินไทย เพราะยังไม่มีเวลาแลกเงิน  บอกถึงวังเวียงแล้วเรียกด้วยนะ เพราะใช้เวลา 4 ชั่วโมง บนรถนอน... เป็นรถต่อที่ 5 ของเราแล้ว.. ได้มีเวลาหายอกหายใจ ทานข้าวเย็นที่ไม่ค่อยจะกินเพราะเกรงเรื่องห้องน้ำ.. แรก ๆ ที่ขึ้นรถนอน.. พนง. ยื่นถุงพลาสติกสีเหลืองให้ บอกให้ถอดรองเท้า แล้วเอารองเท้าใส่เข้าไปหิ้วถุงไปด้วย เตียงใครเตียงมัน จขบ. กะพี่สาวนอนเบียดกันดีกว่าที่ชั้นสองเพราะชั้นล่างคนแน่นแล้ว บนบัสนอน.. เจอน้องจุ้น มณีวงศ์ กรุ้มกริ่มเพราะเบียร์ลาว กับน้ำขาวมาด้วย... ตานี่หวานเยิ้ม...  เลยได้เพื่อนร่วมทางเพิ่มอีก 1 หนุ่ม ได้ทีขอน้องชายใส่ซิม M phone ที่แวะซื้อรายทางมาได้ และลงทะเบียนให้ เขาใจดีมากช่วยเต็มที่ และลงทะเบียนซิมลาวให้เราเลย ถ้าไม่ได้จุ้นพี่ก็แย่เหมือนกันคับ "ขอบใจ๋หลาย"

ด้วยความดื่มจัด... นอนไม่ได้เพราะปวดฉี่.. เล่นไม่กินข้าวแต่จัดยอดข้าวก็เป็นเรื่องอย่างนี้ จำได้ว่าอั้นฉี่ข้ามเขาไปหลายลูก นอนไม่หลับ... ลุกไปคุยกับคนขับเฉย.. คุยได้ศัพท์ว่าขับมา 10 กว่าปีแล้ว เพลงที่เขาฟัง ๆ กันเพลงไทยส่วนใหญ่เนาะ อริสมันต์อะไรงี้ ตั๊กแตนก็มีนะ.. ฟังไปแล้วก็อ้อนขอให้จอด 555 ถึงกลางทางเขาจอดให้ที่แขวงไหน เริ่มไม่รู้แล้วเพราะมืดมาก ๆ ฝนตกหนักด้วยคืนนั้น ... ฝนที่ลาวคงเม็ดเท่าไข่ไก่ หนักมากกกกก !!!

จอดกลางทางยังงี้... เห็นห้องน้ำเหมือนเห็นสวรรค์ เอาน่ะ 2000 กีบก็ยอมจ่ายฮ่าบ    ขึ้นรถได้หลับเป็นตาย 5 ทุ่มแล้วนี่เนาะฝนก็บรรยากาศน่านอนมาก...
ถึงวังเวียงละปลุกป้าด้วยนะ... คร่อก !!

.

.

.

ວັງວຽງ

ผ่าน 4 ชั่วโมง ร่วม 5 ชั่วโมงได้ เที่ยงคืนเศษ ๆ เกือบตีหนึ่ง คนขับรถเรียกเราตื่น บอกวังเวียงเด้อ !! เราสองกุลีกุจอตาตื่นเก็บของอย่างเร็วลงบัส บ๊ายบ่ายด้วยนะ ขอบคุณมาก ...

แล้วก็หันมองหน้ากัน... เพราะฝนตกหนัก ไม่มีที่ซุกหัวนอน... ตรูจะหาที่พักที่ไหน เริ่มจากจุดนี้ได้ยังไง ละอยู่จุดไหนของวังเวียงเนี่ย... มืดมาก.. เอาผ้าใบคลุ้มเป้.. เริ่มหาร่มดีนะที่พกมา เพราะดันลืมเสื้อกันฝน...

 สักพักคนขับรถสามล้อแถวนั้นมาจอด บอกจะพาไปจำปาลาวที่คนไทยพักกัน.. เราก็ไปนะ แต่จำปาลาวปิดแล้ว... มันตีหนึ่งละนี่เนาะ เราจ่ายให้รถต่อที่ 6 ของเรา 120 บาทไทย ทำให้คิดถึงรถที่บ้าน ...

แล้วเดินหาที่พักกลางสายฝนแถวนั้น เจอ Mountain View Resort ที่ว่าง 1 ห้อง แค่คืนนั้นคืนเดียว มันว่างรอเราไง ตกลงราคา 1000 บาทพร้อมอาหารเช้า เราไม่เลือกแล้วเพราะเหนื่อย... อาบน้ำสระผม สลบ....

ตีห้า... ตาตื่นเพราะวงจรชีวิตมนุษย์เงินเดือน  เพราะเสียงตามสายของวัดด้วย ...วันเข้าพรรษาที่ชาวลาวตื่นไปทำบุญกันแม้ฝนจะตกหนักยังงั้น เมืองที่หลับ ๆ ก็ตื่นไปวัดกัน... ส่วนจขบ. ก็ตื่นกะเขานะ ... ตาตื่นเพราะวิว... แล้วหลับต่อไม่ได้อีกเลย นี่สินะ... ที่รอคอยมาตลอด... ขุนเขา สายหมอก ขาดแต่สายน้ำ ณ เวลานั้นยังไม่ได้เห็นกะตาตัวเอง ตัวติดอยู่ในที่พัก แต่ใจเตลิดไปข้างนอกนานแล้วรู้ไหม

ด้วยหลับต่อไม่ได้เลยควักเศษเงินทอนตลอดคืนก่อนมาดู  นี่เรารวยขนาดนี้เลยเหรอ... จนป่านนี้ยัง  งง การจ่ายเงินกีบอยู่เลย อะไรมันจะมหาศาลขนาดนั้นเนาะ จำนวนน่ะ 5555

พร่ำคนเดียวว่า... ฝนจะตกมาไรมากมาย... อยากทัวร์รอบเมืองแล้ว... แต่สายนั้นดูท่าแล้ว ฝนไม่หยุดให้เราหรอก.. ได้แต่ปลอบตัวเองว่า... ไปกินข้าวดีกว่า ทางออกที่ดีที่สุด 555