1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28
แอ่วเชียงใหม่...กันเจ้า 2
สวัสดีค่ะ ตอนนี้ขออยู่ในหมวด แอ่วเชียงใหม่กันต่อนะคะ ก่อนที่จะพาไปที่อื่นๆ ที่จะพาไปวันนี้ต้องบอกว่าเป็นครั้งแรกทั้งของแม่บุญและเพื่อนๆ ค่ะ ก่อนกลับเมืองไทยทำการบ้านเยอะพอสมควรว่าจะไปไหนบ้าง จดรายละเอียดของสถานที่ต่างๆ เอาไว้แล้วก็พาเพื่อนๆ กับมิเชลไปดูด้วยตา ส่วนที่พักนั้นเล่า เลือกโรงแรมขนาดเล็กที่แต่ก่อนเรียกว่า เกสท์เฮ้าท์ ตอนนี้เรียกอะไรไม่รู้แล้ว ที่พักตั้งอยู่ใกล้ๆ โรงเรียนอนุบาล ทางเข้าแคบ ที่จอดรถลำบากค่ะสำหรับคนที่นำรถมาเอง ส่วนเราพอรถจอดส่งก็ขับกลับเลยเพราะเป็นรถเช่า แต่เป็นการเช่าระยะยาว อิ อิ หลายวันเลยแหละ ที่พักที่เลือก ชื่อ บ้านเฮือนเพ็ญ ตอนนี้ได้ข่าวว่ากิจการดีจนต้องขยายเพิ่มอีกแห่ง แถมมีร้านอาหารพื้นเมืองขึ้นชื่อของจังหวัดเชียงใหม่อีกด้วย ใครผ่านไปมาอย่าลืมแวะลองชิมนะคะ แม่บุญไม่มีเอี่ยวใดๆ ทั้งสิ้น แค่ชอบที่พักและการบริการของพนักงานเลยเอามาบอกต่อเท่านั้นเองค่ะ ที่พักตั้งแต่การเริ่มต้นทัวร์จนจบทริป เพื่อนๆ บอกว่า เลือกได้ดีสมราคา สะอาด เท่านี้ก็ปลื้มแล้วค่ะ อ้อ..ที่พักที่ลาว ด้วยนะ กว่าจะเลือกโรงแรมได้อย่างที่ตั้งใจ เล่นเอาหอบขึ้นคอ เพราะต้องเปรียบเทียบกับที่อื่นๆ ดูข้อดี ข้อเสีย ราคา ความสะอาด ดูความคิดเห็นของคนอื่นๆ ประกอบการตัดสินใจด้วย นานค่ะ...กว่าจะเสร็จ The Giant Chiangmai มาเริ่มทัวร์กันเลยเนาะ แห่งแรก อันนี้เป็นทางกลับจากเชียงราย ระหว่างทางมีสถานที่น่าสนใจคือ ร้านกาแฟบนต้นไม้ชื่อ The Giant Chiang Mai ตอนที่เปิดอ่านเจอนั้นเมื่อหลายปีมาแล้วคงเป็นช่วงที่เขาพึ่งเปิดได้ไม่นาน เพราะตอนนี้เห็นว่ามีห้องพัก และเพิ่มพื้นที่รอบๆ ขึ้นอีก คณะเรามี ๗ คน รวมคนขับเป็น ๘ คน ทางที่จะไปร้านกาแฟแห่งนี้ลำบากลำบนพอสมควร เพราะทางแคบ ชันมาก และไม่ใช่ทางเรียบๆ เรียกว่านั่งกันแบบไม่ติดเบาะ แม่บุญแอบหลับตาหลายครั้งตอนไต่ขึ้นเขา เพราะมองลงมาถ้าตก..คงไม่เหลือหลอก ตอนลงก็เหมือนกัน งานนี้ได้นิมนต์พระหลายองค์ทีเดียว พอขึ้นไปถึง โอ้โห..สนุกละสิได้ไต่กระไดลิง เพื่อนสาวน้อยอีกคนอายุ ๖๐ กว่า ขอรอไม่อาจเดินข้ามได้เพราะขาสั้นกลัวสะพานลิงจะขาด ตกลงเรา ๗ คนเลยข้ามไปชิมกาแฟเสียหน่อย สนุกนะ...เดินกระดานไม้สั่นไปสั่นมาตามแรงเดิน แม่บุญชอบค่ะ ให้เดินไปเดินกลับทั้งวันก็ได้ จำได้ว่าตอนขึ้นภูกระดึงเมื่อปลายปี ๒๕๒๙ ค่ะ เขียนไม่ผิดหรอก ตอนนั้นกำลังเรียนมหาลัย ไปกันกับเพื่อนๆ คิดว่าสาวอ่อนแอแบบแม่บุญคงไปไม่รอดตอนขึ้นเขาที่ทางชันๆ เพราะต้องปีนเถาวัลย์ขึ้นและลง สมัยนั้นไม่ได้ขึ้นสบายเหมือนตอนนี้ค่ะ ที่ไหนได้ ผิดคาด แม่บุญกลับชอบโหนเถาวัลย์มาก สงสัยชาติก่อนเคยเกิดเป็นลิง อะไรที่โหนๆ นะชอบ บริเวณที่เขาทำเป็นร้านขายกาแฟ ยอดเยี่ยมมาก วิวสวย เก้าอี้ไม้เข้ากับบรรยากาศ ทั้งไทยทั้งเทศพากันรัวกดชัตเตอร์ไม่นับ พอดีมีที่สำหรับเราๆ เลยได้นั่งจิบกาแฟอร่อยๆ เข้ากับบรรยากาศ ราคากาแฟก็พอๆ กับที่ขายกันตามร้าน แต่ทำไมกาแฟที่นี่มันอร่อยมากกว่าที่อื่น คงจะเป็นเพราะสถานที่นั่นเอง ดื่มเสร็จก็ได้เวลากลับทางเดิม ก่อนกลับขอเข้าห้องน้ำก่อนกลัวฉี่ราดตอนขาลง ทีแบบนี้ละกลัว..เซ็งไหม? ผาช่อ วนอุทยานแม่วาง วันต่อมา เรามีโปรแกรมไปเที่ยว ผาช่อ...ที่วนอุทยานแม่วาง กันค่ะ ข้อมูลจากอินเทอร์เน็ตกล่าวอธิบายไว้ว่า ....ผาช่อ ตั้งอยู่ใน อำเภอดอยหล่อ ในความดูแลของอุทยานแห่งชาติแม่วาง เป็นปรากฏการณ์ตามธรรมชาติที่เกิดจากการกัดเซาะของ ลมฝนจนทำให้แผ่นดินที่เชื่อกันว่าเมื่อหลายร้อยปี หรือพันปีก่อนบริเวณแห่งนี้เคยเป็นทางเดินของแม่น้ำปิง ซึ่งสังเกตได้จากก้อน กรวดหินกลมมนกระจัดกระจายอยู่ในเนื้อดินจำนวนมาก จนกระทั่งแม่น้ำปิงได้เปลี่ยนสายย้ายทิศไหลผ่านไปที่อื่น บริเวณนี้ได้ถูก ยกตัวเป็น เนินเขาสูงตะกอนแม่น้ำปิงก่อตัวทับถมกันเป็นชั้นๆ ผ่านกลายเวลาและถูกกัดเซาะจนกลายเป็นหน้าผาและเสาดินที่มีรูปร่าง แปลกตาคล้าย กับที่แพะเมืองผีในจังหวัดแพร่ หรือละลุในจังหวัด สระแก้ว มีลักษณะที่เตี้ยกว่า ซึ่งต่างกับ ผาช่อ ซึ่งมีลักษณะ เป็นกำแพงและเสาหิน ขนาดใหญ่ลวดลายแปลกตา มีขนาดสูงใหญ่ราว 30 เมตร เป็นบริเวณกว้างนับร้อยเมตร และยังพบรังผึ้ง ขนาดใหญ่อยู่ตามหน้าผา จำนวนมากสร้างความตื่นตาตื่นใจแก่ผู้ที่เข้าไปเที่ยวชม ด้วยลักษณะทางธรรมชาติที่แปลกตาคล้ายกับแกรนด์แคนยอน จึงทำให้ ผาช่อ ได้รับสมญานามว่า แกรนด์แคนยอนเมืองไทย สำหรับการเดินทางไปเที่ยวชมผาช่อเมื่อถึงลานจอดรถต้องเดินเท้าไปอีกประมาณ 500 เมตร ผ่านเส้นทางศึกษาธรรมชาติมีทั้งเดินตาม ลำธารน้ำแห้ง และเดินขึ้นดอยไปยังผาช่อ การมาเที่ยวควรเตรียมน้ำดื่มไปให้พร้อม รวมถึง เสื้อผ้า รองเท้าที่เหมาะสม เพราะทางเดิน เป็นดิน อากาศค่อนข้างร้อน ระยะเวลาที่เหมาะจะมาเที่ยวชม คือ ช่วงเช้าซึ่งท้องฟ้าที่อยู่ด้านหลัง ประติมากรรมจะเป็นสีฟ้าในช่วงนี้จะ ไม่ย้อนแสง และอีกช่วงคือบ่ายแก่ๆซึ่งจะได้ความรู้สึกของแสงสีทองมากระทบประติมากรรมดินแต่จะย้อนแสงเพราะพระอาทิตย์จะตก ตรงฝั่งนั้นผาช่อสามารถไปเที่ยวแบบไปเช้าเย็นกลับ ไม่มีที่พักค้างแรมหรือสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ หากเดินทางจากตัวเมืองเชียงใหม่ เส้นทางที่สะดวกที่สุดคือ จากในเมืองเข้าอำเภอสันป่าตอง เข้าสู่อำเภอดอยหล่อ จากนั้นจะเห็นป้าย ข้างทางเขียนว่า แหล่งท่องเที่ยวผาช่อ ให้ขับไปตามเส้นทางนั้น เส้นทางเข้าผาช่อช่วงสุดท้าย ประมาณ 7 กม. เป็นเส้นทางดินลูกรัง ถนนไม่ค่อยดีต้องขับด้วยความระมัดระวัง แต่รถทุกชนิดเข้าถึง หากมาทางอำเภอฮอดจะถึงอำเภอจอมทองก่อน จากนั้นเข้าสู่อำเภอ ดอยหล่อจะเห็นป้ายเขียนว่าผาช่ออยู่ในระหว่างเส้นทาง ผาช่อไม่ได้ตั้งอยู่ตรงที่ทำการอุทยานตามที่เข้าใจกัน แต่เป็นแหล่ง ท่องเที่ยวที่อยู่รอบนอกเขตอุทยาน.......ข้อมูลที่หาจากอินเทอร์เน็ตบอกมาอย่างนี้ค่ะ คณะเราไปถึงประมาณ ๑๐ โมงเช้า ยังไม่มีใครไปเลยเพราะไม่มีรถจอดสักคัน เลยได้เดินชมเป็นคณะแรกกระมัง ระยะทางที่เดินไปไกลพอสมควร อากาศร้อนได้ใจขนาดว่ายังเช้า เสื้อแม่บุญชุ่มไปด้วยเหงื่อ เพื่อนๆ ก็เช่นกัน พวกเราเดินตามทางเล็ก ที่เป็นเหมือนทางเดินของสายน้ำปิงอย่างที่เขาว่า เดินเรียงหนึ่ง ช่วงขึ้นเขาแม่บุญเดินรั้งท้ายเพื่อนเพราะปวดหัวเข่าต้องค่อยๆ ขึ้น กว่าจะถึงหอบเลยทีเดียว เมื่อไปถึงก็ไม่ผิดหวังเพราะ แกรนแคนยอนไทยสวยงามแปลกตา แม้ว่าจะไม่กว้างใหญ่เท่าที่อเมริกา แต่ก็นับว่าไม่เลวเลย เพื่อนๆ ชอบกันมาก เราไม่ค่อยเห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติ จะเห็นก็แต่คณะคนไทยที่ตามมาติดๆ อาจจะเป็นเพราะการจะมาที่นี่ต้องเช่ารถมา นักท่องเที่ยวต่างชาติเลยไม่มาก หากไม่มากับทัวร์ที่เขาจัดเที่ยวเป็นวันๆ จะมาเองก็คงลำบาก จากนั้นก็เดินทางกลับค่ะ เพื่อนๆ เรียกร้องเพราะอยากกระโดดลงสระว่ายน้ำ ด้วยอากาศอันร้อนระอุ จบแล้วค่ะ คราวหน้าเจอกันที่อื่นค่ะ ปล. ขอลาพักยาวถึงปลายเดือน มีนาคม เพราะมีทริปกับเพื่อนๆ กลุ่มเดียวกันนี้อีกค่ะ เดือนหน้า เราจะเดินทางไปศรีลังกากัน แม่บุญคงจะมีเรื่องเล่ามากมายอีกตามเคย อีกอย่างระยะเวลานานครึ่งเดือนกับทริปศรีลังกาค่ะ
Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2560
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2560 0:45:34 น.
30 comments
Counter : 4131 Pageviews.
ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณคนผ่านทางมาเจอ , คุณไวน์กับสายน้ำ , คุณmambymam , คุณmoresaw , คุณสายหมอกและก้อนเมฆ , คุณtuk-tuk@korat , คุณlife for eat and travel , คุณรัชต์สารินท์ , คุณMitsubachi , คุณภาวิดา คนบ้านป่า , คุณSweet_pills , คุณClose To Heaven , คุณสาวไกด์ใจซื่อ , คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน , คุณnewyorknurse , คุณร่มไม้เย็น , คุณpantawan , คุณQuel
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:6:21:59 น.
โดย: mambymam วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:8:09:08 น.
โดย: moresaw วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:8:28:59 น.
โดย: กขค IP: 192.95.30.51 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:13:34:33 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:15:52:42 น.
โดย: ไอฟายน้อย (Ces ) วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:19:42:29 น.
โดย: Kavanich96 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:2:59:47 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:6:45:21 น.
โดย: Mitsubachi วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:16:55:19 น.
โดย: เรียวรุ้ง วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:12:02:45 น.
โดย: sitta navi วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2560 เวลา:19:42:13 น.
โดย: Mitsubachi วันที่: 2 มีนาคม 2560 เวลา:12:44:46 น.
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 5 มีนาคม 2560 เวลา:9:35:13 น.
โดย: mambymam วันที่: 6 มีนาคม 2560 เวลา:11:15:41 น.
โดย: pantawan วันที่: 15 มีนาคม 2560 เวลา:23:16:08 น.
โดย: ชมพร วันที่: 16 มีนาคม 2560 เวลา:11:22:26 น.
โดย: Quel วันที่: 20 มีนาคม 2560 เวลา:5:48:03 น.
Location :
กรุงเทพฯ Belgium
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 87 คน [? ]
แม่บุญ..เป็นหญิงไทยอายุเลยวัยรุ่นไปไกล จับพลัดจับพลูได้สามีเป็นฝรั่งแล้วก็หอบผ้าตามกันไปอยู่เมืองนอกเมืองนา พอได้เวลาหยุดงานก็กระเตงกันไปเที่ยวตามประสาตายาย ไม่มีลูกกวนตัวกวนใจ แม่บุญนั้นชอบเขียน ชอบเล่า ชอบถ่ายรูป เป็นที่สุด จะเก็บไว้คนเดียวก็กระไรอยู่ เอามาแบ่งบันกันให้ลูก ๆ หลาน ๆ ได้อ่าน ได้ดูกันดีกว่า ส่วนฝีมือด้านอื่น ๆ นั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง เช่น ทำอาหาร ก็เอามาแบ่งปันกันอีกนั่นแหละ ค่อย ๆ รู้จักกันไป รู้จักกันแล้วก็อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ ปล....รูปภาพต่าง ๆ หากต้องการนำไปใช้ช่วยบอกที่มาที่ไปด้วยนะคะ เป็นการให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ซึ่งสังคมไทยเราค่อนข้างมองข้ามในเรื่องนี้ค่ะ
แวะมาเที่ยวเชียงใหม่ด้วยคะ
โหวตให้เลยคะ