คราวนี้จัดกระเป๋าไปเที่ยวเชียงคานกัน

ทริปนี้เกิดขึ้นตอนแม่บุญกลับไปเยี่ยมครอบครัวที่เมืองไทยเมื่อต้นปีที่ผ่านมา พี่สาวที่อยู่สวิสฯ เธอกลับไปไล่ ๆ กัน หลาน ๆที่โตจนหมาเลียตูดไม่ถึง แถมมีเหลนตัวน้อยออกมาให้เลี้ยงอีก...ลงมติ..ตามใจกรู...ว่า อยากไปเที่ยวเชียงคาน ไปเองมันแพง..หลานบอก ไปกับน้า ๆ..ไปกี่วัน ๆตังค์อยู่ครบ แถมอยู่ดี กินดี มีที่ไหน ?? งานนี้เลยจัดให้ตามขอครอบครัวเรา...ปกติมีแปดคนพี่น้อง พี่สาวมีลูกชาย ๒ คน เมีย ๒ คน เหลน ๓ คนรวมกับน้า ๆ เช่ารถตู้เต็มหนึ่งคันรถพอดี

บ้านเกิดแม่บุญอยู่อุดรฯเราเลยเริ่มต้นกันที่อุดรฯ นั่นแหละออกเดินทางกันแต่เช้าเพราะต้องไปธุระที่อื่นก่อนจากนั้นก็ตรงดิ่งไปเชียงคานเลยทันที ห้องหับจองไว้ตั้งแต่เมื่อคืนทางอินเทอร์เน็ตเพราะเห็นว่ากำลังมาแรงแซง..ปาย...

กลัวไม่มีที่จะนอน ที่ไหนได้พอไปถึงห้องพักเพียบ เพราะอยู่ในช่วงวันทำงาน ไม่ใช่วันหยุดแถมราคาต่อรองได้อีกต่างหาก เอาไว้คราวหน้าจะไปเดินเลือกที่พักเอาดาบหน้าดีกว่า

ห้องพักของพี่สาวได้เกือบริมโขง เดินข้ามถนนไปหน่อยเดียวบ้านโบราณแต่เอามาปรับปรุง อาบน้ำทาแป้ง ทาสีใหม่ พื้นขัดเสียมันวับแมลงวันลื่นหกล้มไปหลายตัวเพราะพื้นบ้านมันลื่น เวลาเดินต้องระวังใครที่ใส่ถุงเท้า..เดินขึ้นไปดูที่ห้อง ๆ ไม่ใหญ่มากแต่สะดวกสะบาย อากาศถ่ายเทดี แถมมีระเบียงบนบ้านกว้างใหญ่ ให้นั่งเล่น นอนเล่นยามบ่ายงานนี้พี่สาวกับสามีชอบ แต่...อยากได้ริมโขง..เอาน่าคราวหน้าค่อยไปนอนใหม่ติดริมโขง

ส่วนแม่บุญกับพี่สาวอีกคน พร้อมหลาน และเหลนไปนอนบ้านพักแบบสองห้อง พักได้สิบคน เตียงคนละเตียง ห้องน้ำใหญ่ มีตู้เย็นกาแฟวางไว้ให้ ห้องหับใหม่ทีเดียว ที่พักที่ว่าอยู่ห่างออกไป เดินแค่ไม่ถึงสิบนาทีเขามีจักรยานไว้ให้แขกไปถีบเที่ยวชมเมืองอีกด้วย แม่บุญเลยเป็นผู้นำพาทั้งพี่และหลานทั้งหมด ถีบจักรยานกันเป็นขบวนพาเรด..

แม่บุญเห็นบ้านพักมากมายริมโขง ร้านขายของที่ระลึกร้านขายอาหาร...ทั้งนี้ มีร้านคนพื้นที่อยู่บางส่วน อีกส่วน...เหมียนเดิม คน กทม.ทั้งน้านนน ไปหากิน ไปเปิดร้านเฉพาะศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ คล้าย ๆ ที่อัมพวาแต่ก่อนมีแต่คนอิสานอพยพเข้ากรุงฯ ไปหางานทำ ตอนนี้คนกรุงฯ กลับทำตรงกันข้ามไปหากินแดนอิสานกันทั้งนั้น ...ไม่ปล่อยให้ชาวบ้านเขาหากินกันบ้างเนาะ ?? จะได้ไม่ต้องไปแย่งที่ทำกินแถวเมืองหลวงอย่างแต่ก่อน ...

บ่ายคล้อยที่ร้านค้าเริ่มคึกคัก มีร้านขายของมากมายตั้งเรียงรายตามถนนสายปรารถนา...หากอยากซื้อ ..ติด ๆ กัน มีร้านขายอาหารไทยตกแต่งแบบเก่า..ริมโขง บรรยากาศสุดบรรยาย นี่ถ้ามีแฟน..มีกิ๊ก มาร่วมกินข้าวเหนียวจิ้มแจ่ว กับไก่ย่าง ส้มตำ มันคงเข้ากับบรรยากาศพิลึก ...

เดินไปถ่ายภาพไป น้ำลายหกไป กับอาหารปิ้ง ๆ ย่าง ๆข้าวจี่..ชุบไข่ สีเหลืองสวยกำลังระอุไปด้วยไอแห่งความร้อนจากเตาถ่านในใจหวนคิดไปเมื่อตอนเป็นเด็ก หน้าหนาว...ตอนพลบค่ำ พ่อจะก่อกองไฟข้าง ๆแท้งค์เก็บน้ำฝน แม่บุญกับพี่ ๆ นั่งล้อมวงผิงไฟ เพราะความหนาวเสื้อแขนยาวผ้าสำลีแสนอุ่นของแม่ที่ซื้อมาให้ใส่กันหนาว ข้าวเหนียวในกระติ๊บ..ถูกนำมาปั้นเป็นก้อน แล้วกดให้แบน เสียบด้วยไม้ไผ่ แม่จะลงมือย่างพลิกไปพลิกมาพอข้าวเหนียวเริ่มร้อน แม่จะใช้ช้อนตักไข่เป็ดที่ตีจนแตก ราดลงบนข้าวแล้วนำไปย่างอีกครั้ง คราวนี้กลิ่นหอมอบอวลของไข่ ผสมกลิ่นถ่านไม้ ...แม่บุญเดินเร็ว ๆ จะไปกินข้าวกันแล้ว อ้าวเหรอ...กำลังฝันว่าจะได้กิน..ดีจัง

ร้านที่เลือก ถูกจับจองแทบไม่มีที่ให้นั่งนึกว่าเขาเล่นเก้าอี้ดนตรี นี่ถ้าเป็นวันหยุดคงต้องหาเก้าอื้ หาโต๊ะมาส่วนตัวท่าจะดีแล้วขอลดราคาอาหาร อิ อิ หากเขายอม ...เราได้ที่นั่งหน้าร้านติดถนนไม่ติดริมโขงสักที ..อาหารมากมายถูกลำเลียงมาอย่างละสองชุด เสียงคุยหายไปชั่วคราวต่างคนต่างตั้งหน้าตั้งตาจัดการกับอาหารตรงหน้า ความสุขของคนเรามันจะมีสักกี่อย่างได้กินดี อยู่ดี ขับถ่ายดี ไม่มีโรคภัย แค่นี้ก็สุขโขสโมสรเกินบรรยาย ...

หลังจ่ายเงิน..กระเป๋าพี่สาว..อ้าวนึกว่าแม่บุญ...ไม่ใช่จ้า ให้เกียรติพี่ไง ผู้อาวุโสกว่า จ่ายไป จากนั้นก็เดินดูข้าวของสีสันของแสงไฟยามค่ำ บวกกับหน้าตาที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของผู้มาเยือนและเจ้าของบ้าน เสียงต่อรองราคาเสื้อผ้า ของที่ระลึกดังมาแว่ว ๆ จริงสินะที่ไหนจะสุขเหมือนบ้านเรา บรรยากาศแบบนี้ ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันคิดแล้วไม่อยากกลับเบลเยียมเลย

จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับที่พัก ห้องใครห้องมันอาบน้ำเสร็จแม่บุญขอนอนก่อน พรุ่งนี้จะรีบตื่นไปถ่ายภาพพระอาทิตย์ยามรุ่งอรุณ

ตื่นเช้าแม่บุญกับคณะเติมพลังกันด้วยข้าวต้มฝีมือเจ้าของบ้าน ดูเหมือนจะมีแต่คณะเราที่มาพัก เลยไม่มีคนอื่นมาแย่งตบท้ายด้วยกาแฟ แล้วก็มีแรงเดินไปถ่ายภาพยามรุ่งอรุณงานนี้ต้องใส่บาตร..ข้าวเหนียว บรรยากาศน้อง ๆ หลวงพระบางเลยทีเดียว ผู้เฒ่าผู้แก่มานั่งรอตักบาตร

แม่บุญขอถ่ายภาพซึ่งก็ได้รับความร่วมมืออย่างเต็มอกเต็มใจ...เพราะ...แม่บุญบอกท่านว่าให้ยกกระติ๊บข้าวอธิฐาน ขอให้ท่านทั้งหลายพบแต่ความสุข ความเจริญในชีวตมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงและ...ขอให้มั่งมีเงินทองไหลมา ๆ พุดเป็นภาษาอิสาน...ผู้เฒ่าผู้แก่ท่านถามว่า...มาจากบ้านได๋อินาง เจ้าคือ เว้าม่วนแท้ ?? เห็นไหม ?? มันอยู่ที่ลมปาก...ว่าแล้วก็ลงมือถ่ายภาพบรรยากาศ

ไปดูหมอกพรุ่งนี้นะ วันนี้ยาวแล้ว....

.

Create Date : 20 พฤษภาคม 2555
Last Update : 23 พฤษภาคม 2555 3:35:57 น.		17 comments
Counter : 1996 Pageviews.
Share Tweet