Bloggang.com : Aneem - 19>>>หัวใจไกลคานทอง (เขมปัณณ์)

Group Blog

กุมภาพันธ์ 2556

6 กุมภาพันธ์ 2556

19>>>หัวใจไกลคานทอง (เขมปัณณ์)

All Blog

19>>>หัวใจไกลคานทอง (เขมปัณณ์)

หัวใจไกลคานทอง...เขมปัณณ์...ซื้อมาเพราะชื่อเรื่องเลยค่ะ เห็นแล้วรู้สึก...แหม...เข้าใจตั้งชื่อเนอะ...เป็นเรื่องของพราวพุธ สาวอวบ วัยเบญจเพสแห่งบ้านพรหมพยากรณ์ ที่ดวงชะตาพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก ปีชง...ต้องแก้ชงด้วยการหาคู่แท้มาแต่งงาน และรีบปั๊มลูกแบบหัวปีท้ายปี
บ้านนี้มีด้วยกันห้าพี่น้อง สองคนแรกเป็นฝาแฝดวัยสี่สิบกว่า...โสดทั้งคู่...คนต่อมาเป็นสาวหวาน วัยสามสิบนิดๆ...โสดอีกเหมือนกัน...และคนที่สี่คือพราวพุธ นางเอกของเรื่อง...ซึ่งก็ยังโสดอยู่...และสุดท้ายน้องคนเล็กของบ้านที่ตอนเกิดเป็นชายแต่พอโตมา...เป็นสาวซะงั้น...บ้านพรหมพยากรณ์...ชื่อก็บอกอยู่แล้วเนอะว่าถนัดทางด้านไหน...ซึ่งพี่ๆทั้งสามคนต่างก็มีความสามารถพิเศษทั้งนั้น...ยกเว้นนางเอก Smiley

จู่ๆวันหนึ่ง พี่สาวคนที่สามก็ดันเกิดบุพนิมิตขึ้นมาว่า น้องสาวกำลังเคราะห์หนัก หนทางแก้คือการมีคู่...นางเอกของเราก็หนักใจสิคะ...จะไปหาจากไหนกันเนื้อคู่เนี่ย?...แต่จู่ๆ...รถไฟก็วิ่งเข้ามาชนกันตั้งสามขบวน (อ่านถึงตอนนี้แล้วแอบอิจฉานางเอกนิดๆ555)
ไม่ว่าจะเป็นท่านประธานรูปหล่อที่เข้ามารับตำแหน่ง...คนนี้เป็นชายในฝันของนางเอก...
อีกคนเป็นหนุ่มหน้าเข้มที่เข้ามาได้จังหวะนางเอกกำลังเดือดร้อนทุกที...เรียกว่าเป็นเทพเจ้าแห่งความโชคดีก็ว่าได้...
และคนสุดท้ายมาเฟียขนมหวานข้างบ้าน...ที่รู้จักและเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่เด็ก...
นางเอกนิสัยแสบมาก...เพราะโดนตามใจมาตั้งแต่เด็ก...แต่เป็นคนจิตใจดี รักเพื่อน...แถม...บางทียังสับสนในตัวเองนิดๆ...อ่านไปอ่านมา...ไม่นิดล่ะ...เป็นมากซะด้วย

...ในงานปาร์ตี้สละโสดของเพื่อนรัก...นางเอกรั่วเต็มที่...กระโดดขึ้นบนเวทีเซิ้งท่าปลาโลมา... Smiley

"เฮียขา...ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้าให้หนูที หนูทำหล่น อุ๊ย หนูทำหล่นจ้า..."
"พราว! กลับบ้าน"
"เย้ เย้ เย้...ใครจ๊ะ พ่อหนุ่ม พลังม้าคนนี้"...พอเห็นว่าเป็นพระเอก ก็..."ชิ้วๆ ไป ไป๊ หานม หาขนมที่บ้านให้ลูกกินก่อนนะ พี่จ๋า"
"อย่าทะลึ่งนะ บอกให้กลับบ้าน"
"อุ๊ยตาย คุณผู้ชายขา หนูเจ็บ!"
"กลับบ้าน!"
ฉากต่อไป...เืพื่อนนางเอกเข้ามาทัก แต่โดนพระเอกสวนกลับ...เอ่อ...แค่ดุ ที่ปล่อยให้นางเอกเมา แค่น๊านนนนนน พอเข้าไปรวบรัด...เอ๊ย...รวบตัว นางเอกก็ต้องสะบัดสะบิ้งดีดดิ้นบ้าง...บอกให้รู้ว่าชั้นไม่เต็มใจนะยะ
"อีพี่ดรณ์ ปล่อยเขานะ"
"เฮ้ย บ้าอะไรขึ้นมา อยู่นิ่งๆ"...."โอ๊ย ยัยอ้วน!"
"อีพี่ดรณ์ ฉันไมได้อ้วนนะ อีบ้าๆ"....เรื่องรูปร่าง...แตะไม่ได้เด็ดขาด นางเอกเลยเหวี่ยงพระเอกซะกระเด็น Smiley

แรงเยอะจริงแม่คุณ...ดิ้นจนกระโปรงขาด อายคนทั้งงาน...ร้อนถึงพระเอกต้องทำหน้าที่พระเอกอุ้มนางเอกออกจากงาน...พระเอกแข็งแรงมากๆเลย ชอบๆๆๆ
"ยัยอ้วน ขืนโวยวายอีก พี่จะปล่อยให้เต้นจ้ำบ๊ะโชว์คนทั้งงานเลย...อยากระบำหน้าท้องอวดชาวบ้านเขาหรือไง ฮึ"...พระเอกก็ปากร้ายพอกัน...เฮ้อ...ดูจากบทสนทนาน่าจะเดาออกกันนะคะว่าพระเอกคือใครในสามคนนั้น...อิอิ

พระเอกนี่กวนได้โล่ห์จริงๆ...เริ่มสงสารนางเอกตะหงิดๆ...ขนาดกับน้องชายนางเอกก็ไม่เว้น...ย้ำค่ะย้ำ...ว่าน้องชาย... Smiley

"ป๋าดรณ์ขา..."
"What!?"
"...ป๋าอยู่ที่งานเลี้ยงของคุณชัยหรือเปล่าจ๊ะ"
"อื้อฮึ แล้วมีอะไร"
"โป๊ะเช้ะค่า...คืองี้นะ ป๋าตั้งใจฟังให้ดี หนูทองมีเรื่องสำคัญมากๆ"
"ทอง! เวลาพูดกับป๋าไม่ต้อง แอ๊บ ได้มั้ย คันหูพิกล"
"ก็หนูทองกำลังจะโตนี่คะ เสียงแตกสาวก็อย่างเนี่ยล่ะ"
"อย่าล้อเล่น มีอะไรรีบพูดมา...อย่าบอกนะว่า ไปตีหัวลูกชายใครสลบ แล้วกำลังจะลากเข้าบ้าน! เฮ้อ ตระกูลนี้ สงสัยอยากได้ลูกเขยจนตัวสั่น"...ปากร้ายสุดๆ...

หรือแม้แต่ตอนที่รถน้องชายนางเอกเสีย...ย้ำค่ะย้ำ...ว่าน้องชาย...เลยติดรถพระเอกมารับพี่สาวแทน...
"เดี๋ยวทองไปหาพี่พราวก่อนนะ ป๋าจัดการหนูหวานหวานให้ดีล่ะ ถ้าทองลงมารถยังไม่ติดละก็ ป๋าได้เจอพายุหมูสลาตันจากพี่พราวแหงๆ"
"มีราชรถมารับขนาดนี้ ยังจะบ่นอีก หวานหวานก็เป็นอย่างนี้ประจำ สาววัยทองเอาใจยากกันทุกคน ทองก็รู้..."
"นี่ป๋าพูดถึงคน หรือว่ารถมิทราบ!"
"อ้าว...ก็เห็นๆกันอยู่ พูดถึงรถสิคุณทองเอก...รีบไปลากพี่สาวเราลงมาเร็วๆเลย ป๋าพร้อมแล้ว จะพาซิ่งให้ถึงบ้านภายในอึดใจเดียว"
"จะพาซิ่ง หรือคลานกลับบ้านกันแน่ ป๋า ดูสภาพหวานหวานแล้ว ท่าจะมิรอดมากกว่า!"...ปากร้ายพอกัน...
"ซิ่งสิจ๊ะหนูทอง ไป ไป๊ ป๋าหิวข้าวจะแย่แล้ว วันนี้พี่พบบอกจะเลี้ยงข้าวเย็นด้วยลาภปากแท้ ป๋าไม่อยกกพลาดโอกาสดีๆ ได้นั่งบนโต๊ะมีสาวๆ้ล้อมหน้าล้อมหลัง สุขใจใครจะเหมือน"
"แหม ใครว่าจะเลี้ยงยะ ป๋านั่นแหละขอไปกินเอง...อยากไปเอาหน้าคุณพี่ๆ ก็ว่ามา มีแผนในใจใช่ไหม รู้ทันหรอกน่า..."
"โธ่เอ๋ย...เด็กน้อย ป๋าดรณ์คนซื่อจะมีแผนอะไร้"
"ฮึ! อาการเหมือนไปกินของผิดสำแดงมานี่ไง ดูไม่น่าไว้วางใจที่สุด"
"พิโธ่ พิธัง หนูทองน้อยๆ...มองป๋าในแง่ร้ายไปได้...นับวันชักจะเอาใหญ่ ปล่อยให้อยู่ใกล้พี่พราวมากๆไม่ได้แล้วมั้ง ถอดนิสัยกันมาเปี๊ยบ ดีนะที่ตัวไม่เท่ากัน ไม่อย่างนั้นป๋าคงปีนเข้าห้องผิดสักวัน ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ..."....แอบคิดว่า...เ่ปลี่ยนตัวนางเอกเลยดีไหม...เข้ากันดีเกิ๊นนนน Smiley

"พูดให้มันดีๆนะป๋า หุ่นทองบอบบางขนาดนี้..."
"จ้ะ...โชคดี ป๋าชอบแบบเต็มไม้เต็มมือ"
"บ้า! พูดจาทะลึ่งทะเล้นแบบนี้ เดี๋ยวจะฟ้องคุณหนึ่ง คุณจันทร์ให้จัดการเลย"...มีงอนเล็กๆ ตามมาด้วย...555
"ทองเอก...น้อยๆหน่อยสิ หนุ่มๆมองตาเป็นมันแล้ว...ป๋าหวงนะจ๊ะ"...แหม...ยิ่งอ่านยิ่งคิด...ว่าใ้ห้คุณน้องทองเอกเป็นนางเอกซะเลย...คงจะแซ่บกว่านี้...

อ่านจบ...ชอบในระดับหนึ่งค่ะ...อ่านสนุกๆ กับการต่อปากต่อคำของตัวละครนี่ล่ะค่ะ...แต่...เนื้อเรื่องเหมือนจะขาดๆเกินๆยังไงพิกล คือ...บางฉากก็ห้วนๆสั้นๆ จริงๆแล้วอธิบายเพิ่มอีกนิดก็จะทำให้อ่านสนุกมากขึ้น...บางฉากก็ยาวยืดเยื้อเกินไป...ตอนจบ...สั้นมากค่ะ...สั้น...จนอ่านแล้วร้อง เฮ้ย...มันมาไกลขนาดนี้ได้ยังไง...เหมือนดูหนังไปถึงค่อนเรื่อง แบบว่าอีกฉากสองฉากก็จบได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วล่ะ...แต่ดันถูกสั่งตัดจบปุ๊บอ่ะค่ะ...อารมณ์นั้นเลย...เกือบจะเต็มอิ่มแระ...แต่...อ้าว...เรื่องราวระหว่างทางหายไป...เลยทำให้สนุกเล็กๆแค่นั้นเองค่ะ...

...พรหมไม่ได้ลิขิตชีวิตมนุษย์...กรรม...ต่างหากที่เป็นตัวกำหนดความสุข หรือทุกข์ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนมาจากการกระทำของเราทั้งสิ้น...

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 1 มกราคม 2557 20:02:18 น.
Counter : 830 Pageviews.

5 comments

คารมที่ยกมา ทำเอาหลุดหัวเราะ ฮาดีค่ะ

แต่ตอนท้าย ๆ ....ทำให้ลังเลนะคะ ชั่งใจก่อนดีกว่า เคลียร์กองดองหมดค่อยคิดใหม่

โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:21:21:01 น.

ประโยคที่ยกมาฮาดีค่ะ แต่.. ขอคิดก่อนนะคะ เหมือนคุณ ~:พุดน้ำบุศย์:~ ดองไว้เยอะเกินอะค่ะ

โดย: หวานเย็นผสมโซดา

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:23:13:07 น.

คุณพุดน้ำบุศย์ คุณหวานเย็นฯ...กำลังเคลียร์ของเก่าพร้อมๆกับซื้อของใหม่มาดองเพิ่มค่ะ เลยกลายเป็นว่าตอนนี้เคลียร์เก่าไปหนึ่งซื้อใหม่มาสอง...ไม่รู้ชาตินี้จะอ่านหมดหรือป่าว