Group Blog All Blog
|
17-18>>>ร้ายชิงรัก(ภาคินัย)>>>ชอลิ้วเฮียง ตอน กลิ่นหอมกลางธารเลือด(โกวเล้ง)  ...ชอลิ้วเฮียง...ตอน กลิ่นหอมกลางธารเลือด...โกวเล้ง เขียน...น.นพรัตน์ เรียบเรียง อ่านนิยายไทยบ้าง ฝรั่งบ้าง ตอนนี้เปลี่ยนมาทางจีนแล้วกันนะคะ เรื่องนี้เป็นการอ่านครั้งที่สองค่ะ เพราะเคยอ่านแล้วเมื่อหลายปีก่อน (ตอนนั้นยืมเค้าอ่าน) และเป็นเล่มแรกที่อ่านนิยายจีน...ยกเว้นสามก๊ก...พี่เค้าบอกว่าถ้าอ่านเรื่องนี้ผ่าน เรื่องต่อๆไปก็จะสนุกไปกับมันเอง...แล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เรื่องนี้อ่านผ่านและชอบด้วย 555 เลยได้หยิบยืมเรื่องอื่นๆมาอ่านเรื่อยๆ ไม่ว่าจะภูผามหานทีและจอมคนแผ่นดินเดือด...คนเขียนคนละคนกะเรื่องนี้เน้อ... มาเข้าเรื่องกันดีกว่าค่ะ...เรื่องนี้เป็นเรื่องของจอมโจรเจ้าสำราญ เหยียบแสงจันทร์ทิ้งความหอม...เห็นหน้าปกเขียนว่าเป็นเล่มหนึ่งก็ไม่ต้องตกใจ...มันเป็นตอนๆที่อ่านแยกกันได้ แต่ถ้าอ่านต่อเนื่องก็จะสนุก  ชอลิ้วเฮียง...อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนคุณชายรูปงาม เจ้าสำราญ แต่ฉลาดเฉลียวและมีฝีมือดี สาวๆตรึมค่ะ ในเรื่องจะเกี่ยวข้องกับหญิงสาวตลอดเลย...คนมีเสน่ห์นี่เนอะ...ที่ได้ชื่อว่าเป็นจอมโจร เพราะชอลิ้วเฮียงจะโขมยของมีค่าจากบรรดาเศรษฐีไปขายแล้วนำเงินไปช่วยเหลือคนอื่น เวลาจะขโมยก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวโดยการส่งจดหมายที่มีกลิ่นหอมไปแจ้งเจ้าของทรัพย์ก่อน...เหมือนจะให้รู้ตัว...แต่...สุดท้ายก็โดนขโมยของจนสำเร็จไปได้ง่ายๆ  เรื่องนี้เริ่มขึ้นเมื่อจู่ๆก็มีศพลอยตามน้ำมาถึงเรือโดยสารของชอลิ้วเฮียง ถึงห้าศพ...แต่ละศพ...อึ๋ยยยย  ก็เริ่มวิเคราะห์กันแล้วว่าต้นสายปลายเหตุเกิดจากเรื่องใด เพราะดูแล้วแต่ละศพล้วนเป็นผู้มีวิชาแก่กล้าทั้งนั้น...และเรื่องก็เกิดขึ้นมีมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งจากวังน้ำทิพย์ มากล่าวหาว่าชอลิ้วเฮียงขโมยน้ำทิพย์ (มันคือยาพิษร้ายแรง) แล้วมาฆ่าคน...ซึ่งทางเดียวที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองได้ คือ...ต้องสืบหาความจริงเท่านั้น...และจากประสบการณ์ที่ผ่านมาจากการอ่านแนวสืบสวนแบบนี้...คนที่ไม่น่าสงสัยทีุ่สุดคือคนที่น่าสงสัยที่สุด... อ่านแล้ว...ชอบค่ะ เป็นแนวสืบสวนแบบโบราณของจีน ซึ่งก็ถือว่าสนุก ชอบตัวละครอย่างชอลิ้วเฮียงที่ดูง่ายๆสบายๆเจ้าสำราญไปวันๆ แต่...ฉลาดล้ำและฝีมือดี ส่วนสาวๆในเรื่องก็น่ารักและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวทั้งนั้น...ตอนนี้ฉบับพิมพ์ใหม่ เพิ่งออกมาให้เห็น 2 เล่ม (ทั้งหมดมี 7 เล่ม) เล่มที่สองกำลังรอให้อ่านอยู่ค่ะ   ...ร้ายชิงรัก...ภาคินัย...ติดใจเล็กๆจากซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ...พอเห็นแนวนี้อีกเล่มของภาคินัยก็อดที่จะหยิบกลับมาไม่ได้...แต่...อีกแนวขอบายค่ะ...สยองเกิ๊นนน เรื่องนี้เห็นว่ารีไรท์มาจากรักหมดใจคุณนายนิวยอร์ก...ดูจากชื่อเรื่องแล้ว ชื่อแบบเดิมดูจะมองเห็นภาพได้มากกว่าชื่อใหม่นะคะนางเอกของเรื่องคือยิปโซ นางแบบสาวอิมพอร์ตมาจากนิวยอร์ก...ใช้ของแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า...แอบมึนเล็กๆกับบรรดาแบรนด์ทั้งหลายที่ผู้เขียนใส่เข้าไปเวลาบรรยายการแต่งตัวของนางเอก...แบบว่า...หนูก็ใช้ของประตูน้ำบ้าง ตลาดนัดบ้าง...เลยไม่ค่อยรู้จักเท่าไหร่ แฮ่... แต่จู่ๆสาวไฮโซสวยเริ่ดก็ตกอับ เพราะโดนข้อหามือที่สาม ทำให้นางเอกเดซี่กับคู่หมั้นต้องเลิกรากัน แถมยังมีการตบตี ทะเลาะ ด่าทอกัน...เอ่อ...ตรงนี้ขอบอกว่านางแรงทั้งคู่ค่ะ...ทำให้โดนแอนตี้ ไม่มีงานและเงินก็ค่อยๆร่อยหรอลงไปเรื่อยๆ พระเอกกระบี่...ชายหนุ่มผู้ใช้ชีวิตเรียบง่าย เป็นพ่อค้าขายของมือสองที่ตลาดหลังการบินไทย ใช้ชีิวิตอยู่กับแฟนสาวที่ใฝ่ฝันจะเป็นดารา...และเมื่อวันหนึ่ง ได้เป็นสมใจ...ก็ทิ้งพระเอกของเราไปอย่างไม่ใยดี... ทั้งสองคนที่กำลังเจอมรสุมชีวิต...มาใช้ชีิวิตอยู่ด้วยกัน...กระบี่ก็ค่อยๆสอนยิปโซให้รู้จักใจเย็น รู้จักค่าของเงินมากขึ้น รู้จักใช้ชีิวิตใหุ้คุ้มค่ามากขึ้น...แต่...อะไรที่ยอมนางเอกได้พระเอกของเราเค้าก็ยอมนะคะ  "เป็นไงอาหารญี่ปุ่นของผม น่ากินใช่ไหมล่ะ กินเลยสิ ไม่ต้องเกรงใจ ผมเป็นลูกผู้ชาย สัญญาว่าจะเลี้ยงก็ต้องเลี้ยง" "ฉันก็นึกว่าจะพาไปกินซูชิ เทมปุระ ปลาดิบ หม้อไฟอะไรแบบนั้น" "โห...ผมจะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงคุณ แค่นี้ผมก็แทบจะอดตายอยู่แล้ว" พอพระเอกยื่นตะเกียบให้นางเอกก็ดันใช้ไม่เป็นอีก... "ใช้ยังไง ฉันใช้ไม่เป็น เขาไม่มีช้อนส้อมให้เหรอ" "อะไรกัน นี่คุณไปอยู่ไหนมาเนี่ยคุณยิปโซ" "ทำไม? คนใช้ตะเกียบไม่เป็นมันผิดตรงไหนไม่ทราบ" "พูดแค่นี้ก็ต้องโมโห มานี่ๆเดี๋ยวผมสอน ใช้ไม่ยากหรอกน่า"....."ตามใจ ผมจะบอกให้ ไม่มีบะหมี่ร้านไหนเขามีช้อนส้อมให้คุณหรอก ไม่อยากกินก็ช่วยไม่ได้นะ ขอบอกว่าเจ้านี้เด็ดสุด เส้นเค้าเหนียวนุ่ม หมูแดงหวานลิ้น กินได้แบบแทบไม่ต้องเติมเครื่องปรุงเลย"......แหม....บรรยายซะคนอ่านก็อยากกินบ้าง...ไรบ้าง... "โอเคๆ สอนใช้ตะเกียบหน่อยสิ"......แล้วฉากต่อมาก็เป็นการสอนการใช้ตะเกียบ ซึ่ง...ไม่ประสบผลสำเร็จ... "โอ๊ย...ทำไมมันยากแบบนี้นะ ไม่กงไม่กินมันแล้ว" "อ้าปากสิ...เดี๋ยวผมป้อนให้ก็ได้"....น่าร๊ากกกก...  หลังจากที่นางเอกของเราเริ่มตั้งหลักได้...ก็คิดจะหวนกลับคืนสู่วงการอีกครั้ง...ด้วยการเปิดตัวแฟนหนุ่มที่คบหากันมานาน...เพื่อที่จะกลบข่าวมือที่สามขึ้น...และสุดท้ายหวยก็มาออกที่กระบี่พระเอกของเราอีกเช่นเคย...กระบี่ต้องปลอมตัวเป็นหนุ่มไฮโซ มีการศึกษา จบนอก...และยิปโซก็ได้กลับมาแสดงละครอีกครั้งพ่วงด้วยพระเอกคนใหม่ของวงการคือกระบี่แฟนหนุ่มปลอมๆ...แถมยังต้องมาปะทะกับคู่ปรับเก่าอย่างเดซี่อีก...งานนี้พระเอกเลยเหนื่อยหนักเป็นสองเท่า เพราะต้องคอยระวังไม่ให้ความลับแตกไม่พอ ยังต้องคอยระวังไม่ให้ยิปโซก่อเรื่องวุ่นวายเพิ่มอีก... "เป็นอะไรเนี่ยคุณยิปโซ...ทำไมเครียดขนาดนั้น?" "เซ็ง! ทำไมฉันไม่เคยเอาชนะยัยเดซี่นั่นได้สักที มันมีดีอะไรนักหนานะ" "เค้าไม่ได้มีอะไรดีกว่าคุณหรอกคุณยิปโซ ความสวยความสามารถก็พอกัน"......"...แต่ผมไม่เชื่อหรอกว่าคุณไม่เคยชนะเค้า คุณชนะเค้ามาตลอด เพราะคุณเป็นคนที่ีมีจิตใจที่ดี จิตใจที่อยู่ตรงนี้ แม้ไม่มีใครเห็นหรือไม่มีใคร แต่ผมรู้...ผมเห็น" "จริงเหรอ?" "ผมเชื่อว่าความดีของคุณมันจะทำให้คุณชนะเค้าได้ เพียงแค่คุณต้องรู้จักเรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ต่อไปนี้ผมจะไม่ห้ามคุณตบตีกับคุณเดซี่หรอก ผมจะอยู่เฉยๆ รอวันที่คุณได้เรียนรู้เองว่าการที่คุณเอามือสะอาดของคุณไปแปดเปื้อนกับสิ่งที่ไม่น่าสัมผัส แล้วเอามาจับหน้าของตัวเองให้เชิดขึ้นอย่างผู้ชนะนั้น ไม่ใช่สิ่งที่น่าทำ เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะมือของคุณเปื้อนสิ่งสกปรกแล้ว เมื่อคุณเอามาจับหน้าตัวเอง สิ่งสกปรกนั้นย่ิอมติดที่หน้าของคุณด้วย เข้าใจผมไหม?"....โห...สอนได้ลึกซึ้งเห็นภาพมาก... เรื่องราวทำท่าว่าจะไปได้ดี...แต่...คนเขียนคงกลัวว่าเดซี่ร้ายคนเดียวคงไม่พอ...เลยให้แฟนเก่าของพระเอกกลับมาอีก...เรื่องเลยยุ่งขึ้นมาเมื่อเดซี่รู้ความจริงว่าพระเอกนางเอกไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ...ก็เลยวางแผนทำร้ายนางเอกอีก...ร้ายจริงๆ...แต่อ่านแล้วก็นึกสงสารเดซี่เหมือนกันที่แค้นยิปโซขนาดนี้เพราะเคยโดนดูถูกมาก่อน...เมื่อก่อนยิปโซก็ร้าย...กว่าเรื่องจะจบได้ นางร้ายอย่างเดซี่ก็ต้องตายอย่างอนาถ...T^T อ่านจบ...ชอบค่ะ อ่านเพลินรวดเดียวจบเล่ม...แม้จะงงๆกับชื่อแบรนด์ต่างๆไปบ้าง ฮา...แต่ทำให้เห็นภาพนางเอกได้ชัดเจนเลยค่ะว่าไฮโซหรูเิริดอลังการดาวล้านดวงขนาดไหน...นางร้ายอย่างเดซี่ก็หรูไม่แพ้กัน แม้จะมาด้วยวิธีทางลัดก็ตาม...ส่วนนางร้ายอีกคนก็แบบเป็นคนทะเยอทะยาน อยากดัง อยากหรู...แ่ต่รสนิยมไม่ให้...พระเอกติดดินมากๆ ใส่เสื้อตราห่านคู่ ขับกระบะเก่าๆที่เดี๋ยวติดเดี๋ยวดับ...แต่จิตใจดี หนักแน่น...ชอบการสอนตัวละครในเรื่อง คือ...ไม่ได้ห้ามใช้ของแบรนด์เนม...แต่ให้ดูว่าตัวเองมีกำลังพอที่จะซื้อไหม...และไม่ทำให้ใครเดือดร้อน...ก็ไม่มีใครว่า...ชอบฉากที่ยิปโซตัดใจเอาของแบรนด์เนมของตัวเองไปขายมือสองที่ตลาดนัด...แบบ...คนมันชอบ ตัดใจไม่ลงอ่ะนะ... 
ตอนชื่อเก่า นึกว่าเป็นแนวต๊อง ๆ เลยไม่อ่าน ----สนุกหรือเนี่ย ไว้หาบ้าง
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~
 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:9:13:59 น.เคยอ่าน 'รักหมดใจคุณนายนิวยอร์ก' ค่ะ ตอนนั้นยังใช้นามปากกาว่า 'อชิค' อยู่ อ่านแล้วรู้สึกว่าสนุก อยากอ่าน 'ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ' ขึ้นมาทันที แต่จดแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้อ่าน กระทั่งปัจจุบันเปลี่ยนปกใหม่และทำให้รู้ว่าคือนักเขียนเดียวกันกับนามปากกา 'ภาคินัย' ความรู้สึกอยากอ่านลดลงเพราะเรื่องบางเรื่องเกี่ยวกับมารยาทน่ะค่ะ เสียความรู้สึกไปแล้ว ความอยากอ่านเลยน้อยลงจนแทบไม่เหลือ หากทำใจได้คงได้หยิบผลงานมาอ่านอีกครั้งค่ะ แต่คงนานนนนนน
 โดย: หวานเย็นผสมโซดา
วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:20:35:43 น.มรรยาทอย่างไรเหรอครับ หนังสือหมดสัญญากับทางสำนักพิมพ์แล้วครับ ที่ต้องเปลี่ยนนามปากกาเพราะใช้ในการทำบทละครเสนอช่องครับ ชื่อเก่าเคยมีเครดิตรอยู่แล้วทางค่ายจึงอยากให้เปลี่ยนครับ การที่เอาผลงานมาพิมพ์ใหม่ผมไม่ทราบว่าเสียมรรยาทตรงไหนเหรอครับ เราได้แจ้งในคำนอของทุกเรื่องและได้แจ้งทางสำนักพิมพ์เก่าเรียบร้อยแล้ว
โดย: ภาคินัย IP: 171.97.170.14 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:0:31:10 น.
แต่มาอ่านอีกที คุณหวานเย็นฯอาจมีความไม่ชอบส่วนตัวในตัวผม ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ต้องขออภัยด้วยครับ แต่คงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ถึงอย่างไรก็ขอบคุณสำหรับคำติชมนะครับ
โดย: ภาคินัย IP: 171.97.170.14 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:0:57:13 น.
|
Aneem
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?] ปีนี้+++ตั้งเป้าไว้ว่าจะพยายามซื้อหนังสือให้น้อยลง...แต่จะอ่านของเก่าที่ดองอยู่ให้มากขึ้น...จำทำได้มั้ยนะ!!! Friends Blog
Link |
||||||||||||
...ก้าวแล้วล้มไปข้างหน้า ดีกว่ายืนเต๊ะท่าอยู่กับที่...
