Bloggang.com : กิ่งฟ้า : เรื่องเล่าของฉัน 2

เรื่องเล่าของฉัน 2

เมื่อวานตอนเย็นฉันไปเวียนเทียนที่วัดพระธาตุมาแล้ว เอาบุญกุศลที่ได้รับมาฝากทุกท่านด้วยนะคะ

ครั้งแรกตั้งใจจะไปคนเดียว แต่รู้สึกเดียวดายมากเลยและกลับกลางคืนด้วย จึงโทร.ไปชวนเพื่อนรุ่นพี่ที่ขายของในตลาดไปเป็นเพื่อน ความจริงฉันนัดเพื่อนที่บ้านเค้าอยู่ใกล้กับวัดไว้แล้ว แต่เวลาขับรถกลับก็กลัวจึงหาเพื่อนไป เราไปถึงประมาณ ทุ่มสี่สิบนาที เกือบ สองทุ่มแล้ว ระยะทางประมาณ 7 กม.

ไปถึง เห็นองค์พระธาตุตั้งสูงสง่าสวยงามมากยิ่งเวลากลางคืนสีแสงล้อแสงไฟดูสวยมาก พระกำลังเดินนำรอบฐานพระธาตุพอดี ฉันรีบจุดเทียนแล้วเดินตามไปสมทบทันที คนมาเวียนเทียนบางตาไปหน่อยวันนี้ อาจจะเป็นเพราะวันนี้ไม่มีทัวร์มาลงตอนเย็น

เราค่อยเดินช้าๆตามพระท่านที่เดินนำหน้าไปประมาณ ยี่สิบกว่ารูป รวมทั้งพระบวชใหม่ด้วย พอครบสามรอบแล้ว เราก็ไปนั่งกราบองค์พระธาตุ ฉันอธิษฐานขอพรพระในใจ ขอให้ความรักของฉันสมปรารถนาอย่าได้พบกับความเสียใจอีกเลย ฉันพยายามไม่นึกถึงเขา พอนึกถึงทีไรน้ำตาจะรื้นออกมาทุกที

พอกราบองค์พระธาตุเสร็จแล้ว เพื่อนพาฉันไปนั่งในศาลาหลังใหญ่ ที่ผู้คนในชุดขาวนั่งอยู่มากมายทั้งหญิงและชาย ฉันเห็นบางคนเค้ามากันเป็นคู่แล้วก็นึกสะเทือนใจ ถ้าเขายังอยู่ เขาคงจะแทนที่เพื่อนรุ่นพี่คนนี้ ฉันคงมีความสุขมากว่านี้

ฉันรีบสลัดความคิดนี้ไปทันที ไม่อยากคิดอีกแล้วเพราะคงจะไม่มีวันนี้อีกแล้วพยายามลืมไม่คิดถึงแต่ก็ยังค้างคาใจเจ็บอยู่ตลอด สักวันบาดแผลแห้งแล้วมันคงชาชินไปเอง..

ในศาลานั้น จะมีพระประธานองค์ใหญ่สวยงามมากตั้งเด่นเป็นสง่าแวดล้อมด้วยองค์พระปฎิมาองค์เล็กๆรายล้อมเต็มไปหมด ด้านหน้าองค์พระประธาน พระภิกษุที่เดินนำเวียนเทียนท่านนั่งเรียงแถวเป็นระเบียบอยู่เต็มไปหมด

ด้านหลังเป็นพวกเราชาวพุทธที่ไปเวียนเทียนสวมชุดขาวเป็นส่วนมากนั่งเต็มไปหมด ฉันกับเพื่อนเข้าไปนั่งสมทบ สักพักพระท่านก็จะนำสวด ฉันขนลุกซู่ไปหมด ท่านสวดพร้อมกันด้วยสำเนียงที่ฉันไม่เคยได้ยิน เสียงเพราะมากเหมือนพระร้องเพลงประสานเสียงเลย

พระท่านสวดอยู่พักใหญ่ฉันนั่งพนมมืออยู่สักพัก พระท่านก็ให้ว่าตาม เสร็จแล้วท่านก็ให้นั่งสมาธิกล่าวคำพุทธเวลาหายใจเข้า โธ เวลาหายใจออก ท่านจะบอกให้นั่งหลังตรง ขัดสมาธิขาขวาทับขาซ้าย และมือขวาหงายวางซ้อนทับมือซ้าย และตั้งสติหายใจเข้าพุทธ ออกโธ เป็นเวลา 15 นาที

แล้วพระท่านก็ให้สวดมนต์ต่อแล้วนั่งสมาธิต่ออีก 15 นาที คราวนี้ให้นึกคำว่า ธรรมโม แล้วพระก็จะนำสวดอีก และให้นั่งอีก 15 นาที กล่าวคำว่า สังโฆ จากนั้นพระจะนำสวดมนต์อีก

จากนั้นท่านก็จะกล่าวนำแผ่เมตตาเป็นเสร็จพิธี ฉันรู้สึกประทับใจมาก หากใครที่ได้ไปเวียนเทียนในคืนวันเข้าพรรษาแล้วจะรู้ว่า ความรู้สึกปลื้มปิติ เป็นอย่างไร ทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินไปด้วยความศักดิ์สิทธ์ จนฉันลืมความรู้สึกเสียใจของตัวเองไปหมด รู้แต่ว่า คนอิ่มบุญเป็นอย่างนี้นี่เอง มันรู้สึกสบายใจอย่างไรบอกไม่ถูกเลย เพราะทุกที ฉันจะไปวัดใกล้ๆบ้านเท่านั้นซึ่งไม่ได้มีพิธีมากแบบนี้

แต่มาวันนี้ฉันไม่รู้คิดอย่างไรอยากมาเวียนเทียนองค์พระธาตุและก็ได้มาสมใจและได้เข้าร่วมพิธีที่ศักดิ์สิทธ์จริง ๆ รู้สึกดีใจมาก พี่น้อยเพื่อนรุ่นพี่ที่ชวนไปเป็นเพื่อนก็ชอบมาก เพื่อนฉันบอกทุกวันพระ ที่วัดจะมีสวดและนั่งสมาธิอย่างนี้ทุกครั้ง ฉันจึงคิดว่าฉันจะหาเวลาไปอีกให้ได้ ขอน้อมนำบุญกุศลเผื่อแผ่ทุกท่านที่เข้ามาอ่านด้วยค่ะ

ฉันกลับถึงบ้านเป็นเวลา สามทุ่มครื่งพอดี ก็ไม่ดึกเท่าไหร่ ก็มาเข้าเน็ตอีกอ่านกระทู้ของหลายๆท่าน กว่าจะเข้านอน ตี1แล้วค่ะ สวัสดีค่ะ แล้วมาติดตามอ่านอีกนะคะ ยังไม่ได้เล่าเรื่องหลวงตาเลยค่ะ

Create Date : 27 กรกฎาคม 2553

Last Update : 18 มีนาคม 2555 13:32:34 น.

2 comments

Counter : 1776 Pageviews.

อาจารย์มีครอบครัวที่น่ารัก มีทางสายสงบ ให้ได้ไปปฏิบัติธรรม
ยังมีเพื่อนในโลกไซเบอร์อีกด้วย ผมยังมีไม่เท่าอาจารย์เลยครับ
ปกติผมก็ชอบไปเที่ยววัดนะครับ ผมชอบไปวัดทางอยุธยา

คือสมัยก่อนตอนที่ผม ยังไม่มีลูก ผมกับแฟนชอบที่เที่ยววัดกันมากเลย
พอเลิกกันไปแล้วก็ยังชวนกันไปบ้าง ไปพร้อมกันสามคนพ่อแม่ลูกเลย
ใครเห็นก็นึกว่าอบอุ่นกันจังเลย.. แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่

ไปกันมาทีนึ่ง กลับมาแทนที่จะอิ่มบุญ กลับเครียดกว่าเก่าอีกครับ
เพราะกลายเป็นว่าไปรับรู้เรื่องราวต่างๆนาๆ ของเธอเพิ่มขึ้น
ชีวิตมันก็เป็นเสียอย่างนี้

เรื่องกลายเป็นว่า เป็นความหลังฝังใจของผมว่า เวลาไปวัดทีไร
มันจะมีสองความรู้สึก ปลาบปลื้มอิ่มบุญ อิ่มอกอิ่มใจ
กับความเศร้าๆ ในเรื่องราวของชีวิตเราเอง โดยเฉพาะถ้าไปอยุธยาทีไร
จิตใจมันจะแปรปรวนสุดขีด ทำใจไม่ได้สักทีครับ.. เฮ้อ

โดย: ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน IP: 116.58.231.242 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:17:25:07 น.

ขอบคุณคุณต๋องนะคะ ที่ตามเข้ามาอ่านจริงๆ ชีวิตของคนเราเหมือนกับบทละครนะคะ บทบาทของตุณต๋องตอนนี้
อาจจะสูญเสียเธอไป ความรู้สึกนี้ยังคงติดตามคุณต๋องอยู่
เราคงต้องทำใจยอมรับกับความรู้สึกนี้นะคะ คุณต๋องคงเป็นมากยิ่งกว่ากิ่งเพราะคุณเป็นครอบครัวเดียวกันแต่เหตุผลอะไรก็ตามที่ทำให้คุณต้องจากกันย่อมเกิดความเสียใจ เจ็บ ปวดเป็นธรรมดา แต่คุณต๋องเก่งมากนะคะที่ประคองตัวเองและอยู่กับลูกมาได้อย่างเข้มแข็ง กิ่งนับถือจริงๆ เวลาเท่านั้นนะคะที่จะรักษาใจของเราได้ สักวันหนึ่งคุณต๋องคงจะพบกับความสุขที่แท้จริงค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:04:25 น.