๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 40 .....๐๐ บทที่ 40 บุรุษพยาบาลเข็นรถผ่านเคาน์เตอร์พยาบาล..ไม่มีใครสงสัยไม่มีใครอยากรู้ว่าผมจะไปไหน อาจชินกับพฤติกรรมประหลาดๆ ของนายเด่นหล้าแล้วก็ได้ “??” ไอ้หนุ่มพยาบาลทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถามเมื่อเข็นรถถึงหน้าลิฟต์ “ห้องดับจิต” มาขนาดนี้แล้ว ไม่มีการพูดพล่ามทำเพลง เมื่อออกจากลิฟต์ผมพยายามจดจำหนทางเพราะคงต้องมาอีกตามลำพัง “หยุดหน่อยครับ” ผมแวะดูภาพกายภาพของมนุษย์ที่ติดแสดงไว้บนผนังโถงทางเดิน สังเกตตำแหน่งเส้นโลหิตทั่วร่างกาย โดยเฉพาะเส้นเลือดใหญ่..วกวนสับสน ผมจะจำได้และรู้ทิศทางที่เลือดจะเข้าสู่หัวใจได้ไหมนี่.. ส่วนมากมีแต่เส้นเลือดดำที่วิ่งเข้าสู่หัวใจ เลือดแดงวิ่งจากหัวใจไปเลี้ยงส่วนต่างๆ ของร่ายกาย แต่มีเส้นเลือดแดงเส้นหนึ่งที่วิ่งเข้าสู่หัวใจ มันมาจากปอดซึ่งฟอกเลือดดำให้กลายเป็นแดงส่งกลับมา..ผมจะให้เลือดของผมเข้าสู่หัวใจคุณเด่นเพื่อช่วยกระตุ้นการทำงาน แต่ผมจะหาเจ้าเส้นเลือดนี้ได้อย่างไร มันอยู่ลึกไม่ได้อยู่ตื้นๆ ตามผิวหนัง..เฮ้อ! แผนที่คิดไว้จะสำเร็จหรือ “ทำไมล่ะครับ?” ผมถามขึ้นเมื่อบุรุษพยาบาลหยุดรถนิ่งหน้าห้องดับจิต “แน่ใจนะครับว่ามาเยี่ยมญาติ” ไอ้หนุ่มหน้าไม่ค่อยดี “แน่ใจครับ เข้าไปสิ” “ถึงผมจะเป็นบุรุษพยาบาลแต่ก็ไม่คุ้นกับห้องนี้..” จำใจเข็นเข้าไป “มีอะไรให้ช่วยครับ?” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเข้ามาถาม “คนไข้ต้องการมาเยี่ยมญาติ” ตอบออกไปแล้วไอ้หนุ่มก็ยังงง “คุณเด่นเก้าครับ ผมมาเยี่ยมคุณเด่นเก้า..จำได้ลิ้นชักนี้ครับ” ผมหมุนล้อเข้าไปหาลิ้นชักสแตนเลสช่องที่หมายตาตั้งแต่เข้ามา “เดี๋ยว! เดี๋ยวครับคุณ” เจ้าหน้าที่รีบเดินตาม ก้มดูป้ายชื่อหน้าลิ้นชัก “ใช่ไหมครับ เด่นเก้า พี่ชายผมเองครับ” “ชะ..ใช่ครับ” จ้องหน้าผม “แน่ใจนะครับว่าคุณต้องการดูศพคุณเด่นเก้า” พูดอะไรน่าเกลียด..ศพ!.. “ผมคือน้องชาย อยากพบพี่ชาย ผมไม่กลัวครับ” “งั้นเชิญครับ” เจ้าหน้าที่ค่อยๆ ดึงลิ้นชัก ไอเย็นคลุ้งออกมา “ขอผมอยู่ตามลำพัง” ผมเหลียวหาคนช่วยพยุง..โน่น..ไอ้หนุ่มพยาบาลยืนอยู่หน้าประตูห้องไม่ขยับเขยื้อน..ผมเหนี่ยวขอบลิ้นชักยืนขึ้นประจันหน้ากับคุณเด่น..จะทำอย่างไรต่อไปดี “ผมไปคอยอยู่ด้านโน้นนะครับ” เป็นเพราะมองหน้าคุณเด่นสลับกับมองหน้าผม เจ้าหน้าที่จึงชักอาการไม่ค่อยดี คุณเด่นนอนนิ่งเหมือนคนนอนหลับทั่วไป ดูขาวนวลกว่าเคย ผมยังเป็นผม คิ้วยังเป็นคิ้ว ขนตาพริ้มไม่รู้ไม่ชี้กับสภาวะของร่าง ผมฝืนความกลัวลูบแก้มคุณเด่น..ผมจะต้องคลุกคลีกับร่างคุณเด่นมากกว่านี้..นี่คือบทแรกสำหรับการทดสอบ ตรงไหนนะที่ผมจะแทงเข็มลงไปเพื่อให้เลือด ผมคลำทั่วใบหน้า คาง กราม เลยมาถึงลำคอ..จริงสิ จากรูปภาพ ผมจำได้ว่ามีเส้นเลือดแดงใหญ่เส้นหนึ่งอยู่ข้างลำคอต่ำกว่าใบหูลงมาหน่อย ถึงแม้จะไม่ใช่ทางวิ่งเข้าสู่หัวใจแต่อยู่ใกล้และสะดวกที่ผมจะทำงาน เส้นเลือดนี้อาจวิ่งไปหล่อเลี้ยงสมอง ดีเหมือนกัน สมองคุณเด่นจะได้เริ่มทำงาน บางทีอาจเป็นผลดีก็ได้ เหลียวดูเห็นเจ้าหน้าที่ยืนคุยกัน ผมหยิบตุ๊กตาวูดูทั้งสองตัววางในลิ้นชักข้างคุณเด่น ล้วงมือเข้าไปหยิบกระบอกสลิ้งค์ออกมาจากโปงเสื้อ เลือดยังอุ่นเพราะกกอยู่กับตัวผม..ผมกดลงบนลำคอตำแหน่งที่จะแทงเข็ม เนื้อคุณเด่นแข็งไม่ใช่เล่น ผมคลึงตรงนั้นหวังให้อ่อนตัวลงบ้าง แต่กลายเป็นนิ้วผมที่เริ่มชาเพราะความเย็นจัดจากร่างคุณเด่น “ยังไงก็ยังไงวะ..”ผมพึมพำ “พี่เด่นช่วยตัวเองด้วยแล้วกันนะ ผมพยายามเต็มที่แล้ว” ผมปักเข็มลงบนลำคอคุณเด่น..มันไม่เข้า! ผมพยายามดันเข้าไปก็ไม่ได้ผล..ไม่รู้แล้ว ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว ต้องเดินหน้าอย่างที่คิดไว้ ผมดันสลิ้งลงไป ค่อยๆ กดก้านสูบ เลือดเริ่มซึมเข้าไปในผิวเนื้อ แต่เนื้อแข็งมาก ผมกดกระบอกสลิ้งค์ลงไปอีกเพื่อให้เข็มเข้าใกล้บริเวณเส้นเลือดใหญ่ซึ่งอยู่ลึกลงไป..ผมกดสุดแรง “เป๊าะ!” เข็มหักกระเด็น นิ้วหัวแม่มือที่อยู่บนแป้นก้านสูบกดลงอย่างไม่ได้ตั้งใจ เลือดที่อยู่ในกระบอกพุ่งกระจาย! เลือดผมเลอะทั่วลำคอ ใบหน้า ช่วงไหล่และอกของคุณเด่น..ผมจะทำอย่างไรดี ความแตกแน่ๆ ทำอย่างไรดี! ไอ้เด่นคิดสิ คุณเด่นช่วยผมคิดสิ!...พลันความคิดหนึ่งแวบออกมา ผมหยิบพี่วูดูทั้งสองออกจากลิ้นชัก ทันใดนั้นเลือดที่เลอะนองอยู่ค่อยๆ เลือนหายไป หายไปจนหมดสิ้น “ขอบใจนะบ๊วย” เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกรักน้องชายคนนี้ “เยี่ยมเสร็จแล้วหรือครับ?” เจ้าหน้าที่ห้องดับจิตเดินเข้ามาเพราะเห็นผมถอยห่างจากลิ้นชัก “ขอบอกลาก่อนครับ” ผมชะโงกกลับเข้าไปในลิ้นชักอีกครั้ง นึกสงสารคุณเด่นที่ผมไม่สามารถช่วยอะไรได้ ใบหน้าที่หลับพริ้มนั้นมันคือใบหน้าของผมชัดๆ ผมเคยภูมิใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเอง คุณเด่นที่นอนอยู่ตรงนี้ก็เช่นเดียวกัน.. “คุณเด่นอย่าเพิ่งตายเลยนะ พี่เด่นอย่างเพิ่งจากผมไปไหนนะ..ผมรักพี่เด่นครับ” อดใจไม่ได้ที่จะสัมผัสร่างที่เย็นชืดนั้น.. “เอ๊ะ!” ผมประหลาดใจที่เห็นผิวเนื้อตรงที่ผมพยายามแทงเข็มลงไปเป็นสีชมพูจางๆ “ปิดลิ้นชักนะครับ” เจ้าหน้าที่ดันลิ้นชักเข้าที่เดิม ผมจะทำอย่างไรต่อไปดี!... ผมนอนคิดตลอดคืน...หรือผมจะปล่อยเรื่องทั้งหลายให้ยุติลงแค่นี้ ไหนๆคุณเด่นก็เป็นไปแล้ว ซ้ำหมดพลังหายไปอย่างนี้ ควรที่จะปล่อยให้คุณเด่นไปตามกรรมดีไหม ผมก็ดำเนินชีวิตตามปกติธรรมดาต่อไป เงินทองของคุณเด่นผมจะนำมาจัดการเรื่องส่วนตัวของคุณเด่นให้ลุล่วงไป ทำบุญทำทานอุทิศส่วนกุศลให้ทั้งคุณเด่น พ่อ แม่และบ๊วย ผลบุญจะได้นำพวกเขาไปสู่สุคติ ไปผุดไปเกิดตามกระแสกรรมของแต่ละคน แต่..ร่างที่นอนอยู่ในลิ้นชักนั้นคือผม ผมจะทำลายร่างนั้นได้ลงเชียวหรือ..ธรรมดาแห่งวัฏสงสาร..ธรรมดาย่อมเป็นอย่างนั้น...แล้วรอยสีชมพูจางๆ ที่เกิดขึ้นล่ะคืออะไร หมายความว่าอะไร..โอ๊ย! ผมจะทำอย่างไรดี! ใครก็ได้..ใครก็ได้ช่วยผมที!!...   Create Date : 07 ตุลาคม 2551 10 comments Last Update : 8 ตุลาคม 2551 7:54:52 น. Counter : 701 Pageviews. Share Tweet

คุณน้ำค้างครับ... ช่วยนายเด่นด้วยครับ... ดีน ครับ.....   โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 7 ตุลาคม 2551 10:44:13 น.

พี่แซนด์ครับ... ช่วยพี่น้องสามหนุ่มสามมุมด้วยครับ... ดีน ครับ.....   โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 7 ตุลาคม 2551 10:45:47 น.

คุณรัลดาครับ... ช่วยคิดทีครับ..ทำไงดี... ดีน ครับ.....   โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 7 ตุลาคม 2551 10:47:02 น.

ป้าลีครับ... คุณ 2in1 ครับ... หายไปไหนครับ... ช่วยนายเด่นคิดหน่อยสิครับ... ดีน ครับ.....   โดย: ดาเรน (ดาเรน ) 7 ตุลาคม 2551 10:48:42 น.

คุณดีนค่ะ มะได้หายไปไหนค่ะ ยังอยู่อ่านทุกรอบเลยค่ะ อยากช่วยเด่นจังเลยค่ะ.. ช่วยด้วย!!!!! ก่อนช่อยเด่น ช่วยประคอง 2in1 ก่อนนะค้า   โดย: 2in1 IP: 124.121.150.205 7 ตุลาคม 2551 15:04:31 น.

อ้าวววว... คุณ 2in1 อยู่ที่รัฐสภาหรือทำเนียบกันแน่ครับ!!... ผมจะเข้าไปช่วยทันมะนี่!!... ดีน ครับ.....   โดย: ดาเรน IP: 124.121.172.60 7 ตุลาคม 2551 16:27:42 น.

คุณดีนละก้อ ไม่เห็นยากเลย วันพรุ่งนี้ก็ให้คุณเด่นฟื้นขึ้นมาสิ ได้เลือดไปนิดนึงแล้วนี่ ฟื้นแล้วก็มาอยู่กะน้องเด่นซะก็สิ้นเรื่อง น้องเด่นก็เลี้ยงพี่เด่นกะน้องบ๊วยด้วยเลือดตัวเองไปเรื่อยๆ นะๆ จะได้มั้ยอ้ะ   โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.40.179 7 ตุลาคม 2551 18:04:58 น.

คุณน้ำค้างก้อ... รักคุณเด่นเก้าซะจนลืมนึกถึงนายเด่นเลย... ขืนทำอย่างนั้น ไม่กี่วันเด่นหล้าก็ม่องเท่งซีครับ... ผลิตเลือดไม่ทันแน่..เอ..หรือจะให้คุณเด่นมาเจาะจากคอคุณน้ำค้าง... ดีม๊ะ..ดีม๊ะ... ดีน ครับ.....   โดย: ดาเรน IP: 124.121.172.60 7 ตุลาคม 2551 18:34:22 น.

อ้อ! ลืมไป... ถ้าตกลง..นัดวัน..เวลาได้เลยนะคร๊าฟ... Deen.....   โดย: ดาเรน IP: 124.121.172.60 7 ตุลาคม 2551 18:36:56 น.

เจ้าบ๊วยน้อยน่ารักมากๆเลยนะที่มาช่วยพี่ชาย (ใครบอกหละกั๊บ ที่แท้ผมมาจ๊วบๆๆเลือดเท่านั้น อิอิอิ) อยากให้พี่เด่นฟื้น แต่ถ้าฟื้นคืนมาจะเป็นมนุษย์ปกติหรือว่าครึ่งซอมบี้?? ถ้าเป็นอย่างหลัง น่าสงสารมากๆเลย ทั้งพี่เด่นที่ต้องทนทุกข์ทรมานกับสภาพ และน้องเด่นที่ต้องเที่ยวตะลอนๆหาเลือดไปให้พี่ดื่มอีก ฮ่า ........ คิดเป็นตุเป็นตะไปได้อีกแล้วพี่ ......... ขึ้นอยู่กับท่านผู้ประพันธ์แล้วหละค่ะ ว่าให้ให้หักมุมหรือเอียงกะเท่เร่กี่องศา เพราะคนอ่านเค้าลุ้นตามทุกตอนอยู่แล้วจ้า ^ . ^   โดย: sandhurst IP: 58.136.60.31 8 ตุลาคม 2551 12:33:11 น.