|
|
๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 11 .....๐๐
บทที่ 11
เมื่อกลับถึงร้าน เราสามคนช่วยกันเก็บมดออกจากตัวเด็กๆ แคนดี้อุ่นนมสด ปั้นสำลีเป็นแท่งแข็งขนาดปลายก้อยชุบนมให้เจ้าหนู พวกเขาส่ายหัวตามหากลิ่นจากสำลี เราป้อนแทบไม่ทัน
พาไปฝากเลี้ยงที่ร้านสัตวแพทย์ดีกว่ามั้ย ดูสิยังไม่ลืมตาเลย ขืนเราเลี้ยงเองก็ตายหมดหรอก แก้วใช้ผ้าเช็ดมือผืนสะอาดชุบน้ำอุ่นบีบจนหมาดเช็ดตามตัว ขนที่ลีบค่อยฟูขึ้น
เหม็นเหมือนกันนะแก ผมเขี่ยนิ้วแถวกกหูนุ่มนิ่ม
เหมือนแกต่างหากไม่ใช่เหมือนกัน ดี้ค่อนกลับ มือยังสาละวนป้อนนม
ไปเหอะ คงหายหิวแล้วพาไปหาหมอดีกว่าเดี๋ยวก็จะถึงเวลาไปวัด แก้วเดินไปทางพวงหรีดที่ยังทำไม่เสร็จ แกไปกันสองคนนะ ชั้นจะทำหรีดต่อ"
เค้าไม่เลี้ยงให้ว่ะ! กระปุกเนยปุดๆ
ไมล่ะ? แก้วเริ่มเก็บกวาดร้าน
หมาจรจัดไม่มีภูมิคุ้มกัน อาจจะแพร่โรคให้หมาที่เค้าอนุบาลอยู่ในร้าน..มันก็จริงนะ ผมวางลังเจ้าหนูบนเคาน์เตอร์ แต่เค้าก็แนะนำวิธีเลี้ยงให้เหมือนกัน
แน่ละซี เขาจะขายขวดนมให้แกไงล่ะ ดี้หน้างอ ดูดุ๊ จะซื้อขวดนมเจ็ดขวด ยังกับไอ้ตัวจ้อยถือเองได้งั้นละ ฮึ! ติดฮึจากผมละซี
เออๆ..ก็ลืมคิดไปอะดิ แค่ซื้อสองขวดเอง ทำบ่น หน้าอ้อน
นมผงอีก นมแพะกระป๋องอีก..ดีนะชั้นห้ามไว้ไม่งั้นคงซื้อกระดูกยางมาให้ลูกๆ แทะเล่น..ไอ้พ่อหมา! พอต้องควักกระเป๋าบ้างทำบ่นเชียว เวลาช่วยนวดแป้งล่ะไม่คิดถึง ฮึ! (บ้างดิ)
เดี๋ยวขายรูปได้ใช้เงินคืนก็ได้ ทำงอนทีเล่นทีจริง
เฮ้ย! นั่นมันเงินกงสีนะแก..ต้องหักจากเงินปันผลแต่ละเดือนต่างหาก เอาเข้าไป ยายเบค่อนเค็ม
เตรียมตัวไปวัดกันเถอะ รถแกกะรถชั้นนะจะได้แยกย้ายกันกลับบ้านเลย..เด่นไม่ได้ไปอีกตามเคย แก้วขนหรีดไปใส่รถ
ไม่มีใครอยู่ช่วยชั้นเลี้ยงเด็กหรอกหรือ? อาบน้ำ ป้อนนม ทำตู้อบ เงียบ!ไม่มีใครอาสา เรามันไอ้เด่น ไม่ใช่คุณเด่นนะ ชะโงกไปจุ๊บเหนือลังเจ้าหนู
เฮ้ย! มันคนละเรื่อง อย่าเอามาเปรียบกัน อีกอย่างชั้นว่าแกทำได้อยู่แล้ว ดี้พูดไปซ่อมสวยไป
ในที่สุดไอ้เด่นใจดำก็ต้องอยู่เฝ้าร้านกับลูกๆ ทั้งเจ็ดตัว...ขั้นแรกผมชงนมผงกับน้ำร้อนจัดแล้วนำนมแพะกระป๋องแช่เย็นเทผสมลงไปได้นมอุ่นกำลังดี ถ่ายลงขวดนม อุ้มเจ้าหนูขึ้นมาป้อนทีละตัว กว่าจะอิ่มครบทุกตัวพ่อหมาก็หิวข้าวพอดี
หลังจากจัดการตัวเองเสร็จ (กินข้าว!) ผมตัดฝาลังด้านหนึ่งออก นำโคมไฟดวงเล็กบนโต๊ะทำงานส่องเข้าไปในลัง ไม่ชิดมากนัก..ต้มน้ำอุ่น (มากไปมั้ย?) นำเจ้าหนูอาบน้ำทีละตัว ใช้แชมพูที่ซื้อมาเมื่อเย็น..อาบเร็วๆ กลัวมันจะเป็นอะไรไป เช็ดตัวให้แห้ง นำเข้าไปอบในลังอย่างเดิม..พูดเหมือนจะรวดเร็วแต่ทำจริงๆ ไม่อ่ะ คิดดู เงอะๆ ง๊ะๆ ตั้งเจ็ดตัว..แล้วมันก็หลับปุ๋ยหอมกรุ่นทั้งลัง
เหลียวมองนอกร้าน..อ้าว! มืดตึ๊ดตื๋อตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เกือบสามทุ่มแล้ว ผมปิดไฟหมดทั้งร้านนอกจากไฟบ้านเด็กๆ..ทันทีที่ไฟดับ เงาตะคุ่มปรากฏขึ้นทันทีที่ประตูกระจก ผมขนลุกชัน!..ปรื๋อออออ เงาผู้หญิง.....
ก๊อกๆๆ สติกลับคืน..ได้ยินเสียงเคาะกะโหลก..เอ้ย!ประตู
ลืมอะไรหรือ? โดยไม่รอคำตอบ ชั้นเห็นผีผู้หญิงยืนที่ประตูเมื่อกี้ละแก
ผีบ้าผีบออะไร ชั้นยืนดูแกอยู่ตั้งนานแล้ว พอปิดไฟหันมาเท่านั้นทำหน้าเหมือนโดนผีหลอกงั้น เรายังหัวเราะขำแกเลยไม่ได้ยินหรือ?
เรา? สังหรณ์ใจ
ชั้นพาใครคนหนึ่งมาช่วยแกเลี้ยงลูก ตู้อบขนมเลื่อนออกจากประตู
ผมเองครับ ได้ข่าวเรื่องลูกของสวย อยากเห็นและอยากมาช่วย คุณเด่นโผล่ออกมาจากหลังดี้
ชั้นไปก่อนนะ มืดมากแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้ามาทำอาหารให้กิน..ไปนะคะคุณเด่น หายแว้บไปเฉยๆ ผีเนยเขียว ทิ้งให้ผมอึ้งกิมกี่อยู่คนเดียว
เพิ่มเป็นแปด อะไรทำให้ผมพึมพำออกไป
คุณ เ ด่ น น น น ลากเสียงยาว ผมไม่ใช่ลูกหมานะ ยิ้มอารมณ์ดี ทำไมทำหน้างั้นครับ? คุณเด่นหันไปมองตามที่ผมกำลังตัวแข็งจ้องอยู่..ที่ประตู!
ดะ ดี้ ยัง ไม่ ไป อีกหรอ? ผมฝืนถามออกไป
รถออกไปแล้วนะ คุณเด่นหันกลับมา ทำไมหรือ?
ปะ ป่าว ผมจะบอกอย่างไรว่ามีใครคนหนึ่งที่ประตู ผมเห็นเพียงคนเดียว!
คืนนี้ก็ยังไม่มีใครมางานแม่ผม.. เฮ้ย! ทำไมต้องพูดตอนนี้ พรุ่งนี้คงต้องเก็บไว้ก่อนสักห้าสิบหรือร้อยวันค่อยเผา เออ พูดเข้า พูดเข้า
คร๊าบบบ ไม่สังเกตบ้างหรือไงว่าเสียงสั่น
ผิดหวังครับ เหงาๆ ด้วย..ขอพักเป็นเพื่อนสักคืน ไม่รบกวนอะไรหรอก มองไปรอบๆ คุณเด่นยังไม่เปิดไฟ
อ้อ ครับ ไฟสว่างพรึบ (ผมเปิด) เงาที่ประตูหายไป
เอ่อ... เคอะเขิน
ครับ เอ่อ... แปะเอี่ย!
ไหนดูสิครับ เจ้าตัวเล็กเจ็ดตัว เพิ่งนึกได้ ชะโงกดูในลังกระดาษ อื้อ..น่ารักจัง แอ๊บแบ้วอะดิ
ผมชงนมให้เค้ากินดีกว่า แอ๊บแบ้วเหมือนกัน เริ่มวิธีกรรมอย่างเมื่อหัวค่ำ แต่คราวนี้ใช้เครื่องทุ่นแรง เทนมใส่สองขวด
อยากช่วยไม่ใช่หรือ? ยืนขวดนมให้คุณเด่น
มันหลับอยู่ ทำไมต้องกระซิบ
ลูกหมาทำอะไรไม่เป็นหรอกครับนอกจากกินและนอน ผมช้อนเจ้าหัวน้ำตาลมีแด่นหัวใจขาวที่หน้าแง ค่อยแหย่จุกนมเข้าปาก เห็นไหมดูดโดยอัตโนมัติ
ผมลองมั่ง คุณเด่นเก้ๆ กังๆหยิบเจ้าตัวดำปลอดขึ้นมา ทำอย่างที่ผมทำ อึ๊ยย..มันดูดแล้ว มากไปมากไป
ผมป้อนสี่ตัว คุณเด่นสามตัว...ทันทีที่วางเจ้าน้ำตาลล้วนตัวสุดท้ายลงเจ้าแด่นหัวใจก็แหวะออกมา..ทุกตัวแหวะตาม เลอะไปหมดทั้งลัง..เฮ้อ! สงสัยสองเด่นมัวเขินกันเอง ป้อนเอาป้อนเอา ลูกหมามันไม่รู้จักว่าจะอิ่มตอนไหนดี..กำ กำ กำ กำ กำ กำ กำ เจ็ดกำ
เช็ดตัวกันละซิครับ ไม่กล้าอาบน้ำให้อีก เดี๋ยวพอดีปอดบวมตาย...กว่าจะเปลี่ยนผ้ารองให้ใหม่ กว่าจะทำให้มันหยุดร้องงี๊ดๆ และหลับได้ก็ค่อนคืน
คุณเด่นขึ้นไปห้องผมถูกนะครับ สวิชไฟอยู่ขอบประตูด้านในห้องคงหาไม่ยาก ตามสบายทุกอย่างนึกว่าบ้านตัวเองแล้วกันครับ ผมไม่ไปช่วยนะต้องดูเด็กๆ ข้ออ้าง
ได้ครับ คุณเด่นขึ้นบันไดอย่างว่าง่าย..จ๋อยจัง!
คุณเด่นครับ.. ผมผงกตัวขึ้นจากฟุบหลับข้างลังเจ้าหนู คุณเด่นคาดผ้าเช็ดตัวผืนเล็กยืนอยู่ตรงหน้า มีหยดน้ำเกาะตามตัวและเส้นผม
อะไรครับ! ผมตกใจรีบตรงไปกดปิดสวิชไฟ ภาพที่เห็นมันไม่เรียบร้อย ประตูเลื่อนเหล็กไม่ได้ปิด กระจกใสทั้งร้าน
ผมหาชุดนอนไม่เจอ นึกว่าเรื่องอะไร
หึ หึ ผมไม่ใส่อะไรนอนครับ ยิ้มให้กวนๆ ทดสอบความเก๋า
ก็ไม่บอกซะก่อน คุณเด่นยิ้มกวนกลับไม่เบา
ทำไงดีเจ้าหนู? ฮะฮะ ชะโงกถามเจ้าหนูที่กำลังหลับปุ๋ย
ก้อด้ า ย... คุณเด่นหันกลับเดินขึ้นบันได..ดึงผ้าเช็ดตัวออกพาดบ่าหน้าตาเฉย.....
| Create Date : 26 กรกฎาคม 2551 |
| Last Update : 3 สิงหาคม 2551 9:17:32 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1130 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: น้ำค้าง IP: 202.41.167.246 วันที่: 28 กรกฎาคม 2551 เวลา:8:36:35 น. |
|
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 28 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:56:08 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 58.10.131.123 วันที่: 31 กรกฎาคม 2551 เวลา:14:50:11 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ชอบเรื่องนี้มากๆ นายเด่นน่ารักมากเลย แต่ชีวิตน่าสงสารจังหวังว่าคงจะสบายขึ้นนะเรียนจบมีงานทำแล้วนี่