|
|
๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 55 .....๐๐
บทที่ 55
ผมและคุณเด่นเป็นอิสระได้ชั่วครู่ผมก็ได้รับกระแสบางอย่างจากพี่ตุ๊กตา...เจ้ามือเจ็ดของผมกำลังแล่นเข้าเวิ้งโรงแรมที่เราเพิ่งหนีจากไป ทันทีที่จอดเทียบบันไดมันก็กลายเป็นพอร์ชหรูคันนั้น
เค้าจะเอายังไงกันนี่? คุณเด่นสุดหล่ออยู่ในชุดกางเกงยีนและบู๊ทสีแดงองุ่น
ผมก็ชักงงกับเจตนาของพี่ตุ๊กตา ของผมไม่ใช่สูทดำแต่เป็นแจ๊กเก็ตหนังสีดำกับทีเชิ้ตลายดำขาว
ถ้าผมจะดื้ออีก? คุณเด่นหันมาขอความเห็น
เรื่องมันก็จะไม่จบเสียที..ไม่ยากเย็นอะไรนักหนาถ้าเราจะเข้าไป พี่ตุ๊กตาอาจจะเตรียมอะไรสนุกๆ ไว้ก็ได้ ผมให้กำลังใจ
เตรียมไว้ให้เด่นน่ะใช่ แต่คงไม่ได้เตรียมให้ผม คุณเด่นทาบแผงอกแนบพวงมาลัยรถ เชยคางกับส่วนโค้งด้านบน เมื่อก่อนนี้เมื่อยังไม่มีเด่นพี่ตุ๊กตาดีกับผมมาก เอาใจใส่ช่วยเหลือและให้เกียรติผมอย่างที่กำลังปฏิบัติกับเด่นขณะนี้..แต่ทำไมจู่ๆ ก็หมดเยื่อใยจากผม..จะว่าไปบัวที่อัฟริกาก็มีใยเหมือนที่เมืองไทยนี่นา
แหมๆๆๆ คุณเด่น.. ผมนึกขำและสงสารกับคำรำพึงรำพันของพี่ชาย
เด่นพอจะหยั่งรู้ใจพี่ตุ๊กตาบ้างไหม?
พี่ตุ๊กตาไม่มีหัวใจครับ มีแต่สมองและโปรแกรมที่ตั้งไว้โดยบรรพบุรุษของเขาและโลผู้เป็นเทพเจ้าของเหล่าโซบ๊อป..คุณเด่นน่าจะรู้ดีกว่าผม ผมปราดเปรื่องเรื่องพ่อมดหมอผีขึ้นมาซะงั้น
เนี่ยนะ! คนไม่ค่อยรู้ดี..อะไรอีกว่ามา คุณเด่นหันมายิ้มเศร้าๆ ยิ้มที่ทำให้ผมใจอ่อนและเทคะแนนความสงสารให้
คุณเด่นก็รู้ว่าตำแหน่งโซบ๊อปมีอำนาจและยิ่งใหญ่เพียงไร คนที่จะเป็นโซบ๊อปต้องเข้มแข็งสมบูรณ์ปกติในระดับหนึ่ง..โอเค คุณเด่นและผมไม่ได้อยากจะเป็นโซบ๊อป แต่เราถูกเลือกและได้รับความไว้วางใจจากโซบ๊อปคนก่อน เขาคงเห็นอะไรดีๆ บางอย่างของเราเขาจึงเลือก สมัยก่อนเน้นความเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวและค่อนข้างดุร้าย แต่ยุคสมัยเปลี่ยนไป คนเรามีความเมตตาเห็นอกเห็นใจมีเหตุผลมากกว่าเก่า
เรื่องนี้ผมรู้ดี..เข้าเรื่องที่ผมอยากรู้สิครับ คุณเด่นวางแขนลงบนไหล่ผม
ก็เรื่องนี้แหละครับ!.. คุณเด่นช่วยให้ผมพูดอะไรๆ ได้ง่ายขึ้น
เรื่องอะไร? เด่นยังไมได้บอกอะไรสักอย่าง..ขี้โกง! คุณเด่นเหนี่ยวต้นคอโยกไหล่ผมเบาๆ
ความรู้สึกของคุณเด่นที่มีกับผม!.. ผมเอี้ยวตัวจับแขนคุณเด่นออกจากไหล่กุมไว้ มองเข้าไปในดวงตาที่ปรากฏแววฉงนฉงาย เข้าใจไหมครับ?
มัน..มันเป็นความรู้สึกส่วนตัว.. คุณเด่นเสียงอ่อย
ใช่ครับความรู้สึกส่วนตัวที่ไม่มีใครบังคับใจใครได้ แต่สำหรับผู้นำระดับโซบ๊อปไม่ควรจะมีความรู้สึกนี้ครับ
แล้วทำไม..
ทำไมเมื่อก่อนพี่ตุ๊กตาไม่อ้างเหตุผลข้อนี้ติติงคุณเด่นใช่ไหมครับ? ผมชักแก่กล้ารู้ใจคุณเด่นโดยไม่ต้องรวบรวมพลังจิตเช่นเคย อย่างที่บอกแล้วว่ายุคสมัยเปลี่ยนไป พี่ตุ๊กตาเข้าใจในข้อนี้ พี่เค้าเห็นคุณเด่นเป็นคนดีมีความสามารถคนหนึ่งจึงไม่ยุ่งเกี่ยวกับการชอบหรือไม่ชอบอะไรของคุณเด่น อีกอย่างพี่ตุ๊กตาก็ไม่เคยเห็นคุณเด่นทำรุ่มร่ามหรือแสดงความรู้สึกอะไรกับใคร..จนเมื่อมาพบผม
ก็ผมรักน้องชายของผม..ผิดหรือ? คุณเด่นอ้างเหตุผลที่เป็นไปได้
แต่การกระทำที่แสดงออกมาพักนี้มันไม่ใช่ มันเริ่มเขวไปอีกทาง..คุณเด่นและผมรู้อยู่แก่ใจ พี่ตุ๊กตาก็รู้เช่นกัน ผมเผลอแย้มความรู้สึกออกมา
งั้นจัดการผมให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไปสิ! คุณเด่นงอน น้อยใจ
พี่ตุ๊กตาไม่ใจร้ายอย่างนั้นตราบใดที่คุณเด่นไม่ยุ่งเกี่ยว ไม่ชักนำให้ผมไปเป็นอย่างคุณเด่น ยิ่งพูดผมก็ยิ่งตรงขึ้นทุกที..สงสารใจคุณเด่น ถ้าเราอยู่กันอย่างพี่น้อง
เด่นก็รู้ว่าผมทำไม่ได้ และจะไม่ทำ คุณเด่นดึงแขนผมเข้าไปกอด
ทีผมยังทำได้.. ผมหลบตาซ่อนความในใจ
เด่น!..เด่น!.. คุณเด่นโถมเข้ากอดผม หายใจถี่อกสะท้าน
ไฟสว่างพรึบขึ้นทั้งรถ..ผมกับคุณเด่นถูกแยกออกจากกันมายืนข้างรถและเดินเข้าในโรงแรมอย่างไม่เต็มใจ ขามันก้าวเดินไปเอง
คุณเด่นทำเฉยๆ ไว้ครับ พี่ตุ๊กตาแค่ป้องกันว่าที่โซบ๊อปของเขาเท่านั้นไม่ได้อยากทำร้ายใคร โดยเฉพาะคนที่เขาเคยหมายมั่นยกย่อง ผมหวังว่าพี่ชายของผมคงเข้าใจ เราจะหาทางแก้ไขเรื่องนี้กันทีหลังนะครับ
ฮึ!..ผมคงตายเสียก่อน อ้าวๆๆ คุณเด่นลืมตัวอีกแล้ว!...
| Create Date : 10 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 10 ธันวาคม 2551 15:35:49 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 782 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดาเรน (ดาเรน  ) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:14:22:24 น. |
|
|
|
| โดย: ดาเรน (ดาเรน ) วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:14:26:02 น. |
|
|
|
| โดย: น้ำค้าง IP: 124.120.38.254 วันที่: 10 ธันวาคม 2551 เวลา:21:54:24 น. |
|
|
|
| โดย: ป้าลี IP: 58.147.47.171 วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:6:58:11 น. |
|
|
|
| โดย: sandhurst IP: 58.10.131.85 วันที่: 11 ธันวาคม 2551 เวลา:15:27:33 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
พอจะรู้แล้วใช่ไหมครับว่าพี่ตุ๊กตาหมั่นไส้คุณเด่นเรื่องอะไร
คอยเอาใจช่วยนะครับ...
ดีน ครับ.....