Group Blog
 
 
กรกฏาคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
18 กรกฏาคม 2551
 
All Blogs
 
๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 6 .....๐๐



บทที่ 6



เช้านี้ผมเปิดร้านอย่างเกียจคร้าน มันเป็นวันอาทิตย์ที่เหงาหงอย
ธรรมดาวันนี้บางทีหุ้นส่วนสองคนก็ไม่มาทำงานเหลือผมเฝ้าร้านคนเดียว แต่อาทิตย์นี้คงต้องมาเพราะมีงานออเดอร์..หรีดเก้าพวงนั้นไง

“กรุ้งกริ้ง” ลูกกระพรวนประตูร้านดัง ผมหันไปดู

“สวัสดีครับ ร้านเปิดหรือยัง?” ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา

“เพิ่งเปิดครับ ช่างยังไม่มาเลยครับ” ผมกลัวจะต้องสั่นเป็นเจ้าเข้าอย่างเมื่อวานอีก

“ผมมาหากาแฟกับอาหารเช้าน่ะครับ ทราบว่าที่นี่มีบริการ” ยิ้มชอบกล

“อ้อ!ใช่ครับ..เรามีแต่ขนมไม่มีอาหารหลัก” รีบเสียบปลั๊กหม้อกาแฟ ใส่ขนมเข้าตู้อุ่น

“ว้า! ผมตั้งใจมาเชียว” ทิ้งตัวลงนั่ง

“ถ้าคุณต้องการอาหารเบาผมพอหาให้ได้ครับ ขนมปังไข่ดาวเบค่อน” นายเด่นอาสาอะไรออกไป..ทำไม! ชั้นสงสัยนายนะ!

“นั่นละครับที่ผมต้องการ ไม่มากกว่านั้น ขอบคุณมากครับ” ยิ้มเก๋อีกละ..เหมือนเคยเห็นที่ไหน...

“สักครู่ครับ..เชิญชมสินค้าอื่นฆ่าเวลาก่อน ผลงานของผม ดอกไม้สวยๆ ก็มี” ผมหยิบไข่ เบค่อนและขนมปังจากตู้เย็น ทั้งหมดคืออาหารที่ทำกินเองแทบทุกเช้าจึงเผลอออกปากเสนอไปโดยอัตโนมัติ..ฮึ! เลิกสงสัยผมยังล่ะคู้ณ..อ้าวสงสัยว่าทำไมชอบ ฮึ อีก..ไม่รู้แล้ววุ้ย!

“เรียบร้อยแล้วครับ” จัดจานไข่ดาวเบค่อนลงถาด เนย ขนมปัง แค็ชช็อพ น้ำตาลก้อน กาแฟเหยือกเล็กพร้อมถ้วย..นึกอะไรขึ้นมาได้ ตรงไปที่ตู้ดอกไม้..มากไป มากไปนายเด่น..ชะงักกลับไปยกถาดเสริฟให้ลูกค้าหนุ่ม

“ผมขอไข่อีกฟองนั่นครับ” ชะโงกหน้าไปที่กระทะแบนบนเตาหลังเคาน์เตอร์

“ของผม!” อ้าว! ไหงพูดงั้นล่ะพ่อค้า “เอ่อ..ครับ” กลับตัวทัน ตักไข่ใส่จานไปเสริฟอีกรอบ..กินจุเหมือนกันนะนาย

“กินเหมือนผมเลย” เสียงอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ผมกำลังหันหลังทอดไข่อีกใบ “ไปนั่งกินด้วยกันซิครับ เป็นเพื่อนผม” เอ๊ะ!ยังไง.. คิดมากน่านายเด่น

“อย่าดีกว่าครับ คุณเป็นลูกค้า” จิ้มไข่วางบนเบค่อน บนขนมปัง ราดแค็ชช็อพ ปิดด้วยขนมปังอีกแผ่น ส่งเข้าปากงับ “โอ๊ย!...” ร้อนอ่ะ! รีบเอาออกแทบไม่ทัน คายที่อยู่ในปากหล่นลงพื้น

“ฮะ ฮะ คุณนี่ตลกดี ฮะฮะฮะ...” เสียงหัวเราะอยู่เหนือผมที่ก้มลงทำความสะอาดพื้น


“ป้าป!” ฝ่ามือหนึ่งฟาดบนสะบักหลังลูกค้าหนุ่มที่ชะโงกก้มดูพื้นหลังเคาน์เตอร์ “เฮ้ย!วันนี้หล่อเชียว ไม่เคยเห็นเสื้อตัวนี้ซื้อใหม่หรอ?”

“เอ่อ..ครับ” หนุ่มหันกลับไปทางเจ้าของฝ่ามือพิฆาต ไอ้แคนดี้!.. ผมยืนขึ้นพอดี

“อ้าว! คุณเด่น..ไอ้เด่น” แคนดี้หน้าจ๋อย สับสน

“คุณดี้เรียกผมไอ้เด่น?” สีหน้างงๆ

“ขอโทษค่ะคุณเด่น ไม่ได้หมายความอย่างนั้น” แทบจะก้มลงไหว้ละซี “คือ..ไอ้คนสกปรกที่ยืนหลังเคาน์เตอร์มันชื่อเด่นเหมือนกันค่ะ” เมื่อกี้ยังว่าหล่อแหม็บๆ เพื่อนนะเพื่อน!

“อ๋อ! เรื่องเป็นอย่างนี้เอง” นายเด่นค่อยยิ้มออก “ผมผ่านมาทางนี้พอดีเลยแวะเข้ามาหาอาหารเช้า” เมื่อวานก็ผ่านมาพอดี! สงสัยบ้านอยู่หลังถัดไปแหงๆ

“เชิญตามสบายค่ะ..ขอโทษอีกทีที่ฟาดคุณซะเต็มแรง นึกว่าไอ้..เอ๊ยนายเด่น” ไม่ต้องเลย..ใครๆ เขารู้หมดแล้วว่าแกเป็นไง ยัยกระปุกเนยเอ้ย!



“ว่าก็ว่านะ...” เสียงกระซิบกระซาบผิดปกติแว่วมา ผมกำลังเขียนป้ายหรีด

“จะนินทาอะไรชั้นอีกล่ะ?” พูดเสียงดังๆ

“เขียนเสร็จยังล่ะ มาช่วยกันนินทาแกหน่อย” เสียงพายค้างคืนตอบ

“เออๆ เสร็จพอดี” ผมตวัดไม้โท หล้า ป้ายสุดท้าย

“เดี๋ยวค่อยขลิบขอบป้ายติดไม้ แกมาช่วยพวกชั้นก่อน..เร็วเข้าเด่น!”

“จริงอย่างดี้ว่านะเด่น คุณเด่นเค้ามีบางอย่างคล้ายแก ยิ่งเวลายิ้ม ของแกเลยละ..เพียงแต่ว่าแกหล่อกว่าว่ะ” แก้วไม่ค่อยพูดมากวันนี้ออกปาก

“ชั้นก็ว่าเคยเห็นยิ้มอย่างนี้ที่ไหน ที่แท้เห็นอยู่ทุกวันยังจำไม่ได้” ผมเพิ่งนึกได้

“ชั้นว่ามันบังเอิญมากไป พวกแกว่ามั้ย?” แคนดี้เอาจริง

“แล้วไง!..เทวดาแปลงร่าง หรือวิญญาณขี้เล่นปรากฏขึ้นหลอกล้อพวกเรา?” ผมพูดเรื่อยเปื่อยเพราะออกจะรำคาญเพื่อนรวมกิจการทั้งสองและนายเด่นเทวดาหลงสวรรค์รูปหล่อซะละ ฮึ!..(อีกละ)

“แกก็...”

“ดอกไม้ต่อได้เยอะแล้วนี่นา..ที่แท้หลอกให้มาฟังนินทาใกล้ๆ ไปทำงานของชั้นดีกว่า” ผมหันหลังกลับ

“เดี๋ยวปั๊ดดดด...” ดี้คว้าข้อมือดึงกลับแทบหงายหลัง “มาช่วยกันก่อน”

“ยายชมพู่เอา‘เดี๋ยวปั๊ดดด’มาแพร่จนติดเชื้อหมดทุกคนแล้วดิ” ผมเสหาเรื่องไปถึงคุณชมพู่ นั่งลงช่วยต่อดอกไม้

“น่านๆ เด็กดีนะ จุ๊ๆๆๆ เดี๋ยวให้หนมกินนะ จุ๊ๆๆๆๆ” แคนดี้ทำตลกร้ายใส่

“เฮ้ย! ชั้นไม่ใช่หมานะแก” เสียงเอาเรื่องแต่ยิ้ม

“ไอ้สวย..” แหย่ผม

“สวย”
ผมเถียง

“ไอ้สวย”

“สวย! เรียกสวยเฉยๆไม่ได้รึไง ทำไมต้องมีไอ้”

“พอๆๆๆ” แก้วปราม “ เดี๋ยวหรีดเสร็จไม่ทันนะ รับเงินเขามาหมดแล้วด้วย..ถามหน่อยเหอะเด่น ทำไมแกชอบสวย ”

“ไม่รู้สิ..” ผมยิ้มตอบ

“เผยความในใจหน่อยดิ รักแรกพบ?” ดี้ทำเสียอารมณ์อีกแระ

“บ้าหรอ!...” ผมไม่โกรธแฮะ “อาจเป็นเพราะสวยส่งสายตาไมตรีให้ทุกวันมั้ง..มีสวยเท่านั้น ชั้นไม่เคยได้รับจากใครนี่นา”

“ก็แกขลุกอยู่แต่ในร้านจะมีใครเขาสนใจแกล่ะ” สองสาวช่วยกันออกความเห็น

“ไงล่ะ? ชั้นต้องตะลอนๆไปเพื่อหาไมตรี หาตาหวานอย่างสวยหรือ..ไม่เอาดีกว่า” มันเป็นความรู้สึกเชยๆ

“โอ๊ย! ขี้เกียจเถียงกับแก เชิญมีแฟนเป็นหมาไปเถอะ..” เป็นครั้งแรกที่ดี้จนแต้ม


“เออ ชั้นก็ว่างั้น.. มีแฟนเป็นหมา ฮะ ฮะ ฮะ...” ภาพของสวยและคุณเด่นสลับกันไปมาในสมอง!.....





Create Date : 18 กรกฎาคม 2551
Last Update : 18 กรกฎาคม 2551 12:06:29 น. 3 comments
Counter : 1001 Pageviews.

 


โดย: yosita_yoyo วันที่: 18 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:06:51 น.  

 
ดีจ้า หนูน้อย yosita_yoyo ...

มาได้ไงล่ะครับ...

คอมเมนท์แรกของ ปริศนามาตา...

นี่ละ ฟามสุขในวันศุกร์ที่หนูมอบให้ปู่..เจงๆ...

ขอแถมเสาร์อาทิตย์อีกด้วยนะจ้ะ...

ปู่ดีนจ้า.....


โดย: ดาเรน IP: 124.121.177.246 วันที่: 18 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:01:29 น.  

 
เด่นชักแปลกๆ

สวยหายไหไหน? 3 วันแล้วมั๊ง ไม่ได้เจอหน้าเลย


โดย: sandhurst IP: 58.10.131.123 วันที่: 31 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:49:31 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดาเรน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add ดาเรน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.