" November's Tears " ( บทที่ 32 )

บทที่ 32







ความรัก การคลั่งไคล้ในคนรัก..สำหรับราชศักดิ์เกษม ไม่ถึงกับตัดนิ้วหรือเฉือนใบหูตัวเองส่งไปให้..เพียงถ้อยคำเพ้อพร่ำเท่านั้นที่เขาส่งไป


เช่นเดียวกับ ดรรชนีไฉไล และ วินเซนท์ แวนโก๊ะ ชายราชศักดิ์เกษมไม่ได้รับความรักลับคืนมา..เขาไม่ถึงกับวิกลจริตในทันที..มีแต่นิยายเท่านั้นที่ใครบางคนสะดุดกับอารมณ์บางอย่างแล้วเป็นบ้าชั่วพริบตา

ราชศักดิ์เกษมเสียใจมากคืนที่ได้คุย ได้รู้ความจริงจากใครบางคนในเฟส แต่ไม่ถึงกับบ้า..หลังจากสงบสติอารมณ์ ถูกบังคับ บีบคั้นจากท่านอนุชาและพวกพ้องในวันต่อๆ มา..เขาเริ่มพร่ำเพ้อ..อาจเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่ถูกฉีดแทบทุกวัน..อาจเพราะวิบากกรรมที่เกิดกับพ่อแม่ของเขา

ราชศักดิ์เกษมยังเขียนหนังสือเป็นตัว พิมพ์ได้ตามปกติ..วันๆ ถ้าไม่ถูกใช้งาน ที่ประจำของเขาคือหน้าคอมพ์

...............


“หายไปไหนเเล้วคับ ไม่ยากคุยกับผมเเล้วหรือไงคับ Y_Y “

ประโยคที่อนุชิตส่งถึงราชศักดิ์เกษมบ่อยๆ ทำให้เขาเข้าข้างตัวเองว่าอนุชิตมีใจให้เช่นเดียวกัน..จนป่านนี้ไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วใจของอนุชิตเป็นอย่างไรแน่


1 มกราคม

Tee

“ผมกลับบ้านแล้วครับ..เมื่อคืนไปงานเต้นรำมา ไปกับครอบครัว..งานเชยๆ แต่ก็สนุกดี พอคลายเครียดจากคิดถึงอนุชิต..อ้อ!..เต้นกับแม่หญิงทั้งน้านครับ..คิดถึงอนุชิตมากครับ..รักมากด้วย..อย่างลืมนะครับ..ตี๋น้อย.."


3 มกราคม

Tee

“อยากจะหึง..แต่..รู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้น..ได้แต่ช้ำใจไปวันๆ..ตี๋น้อย..”

(นี้คงเนื่องจากเห็นอนุชิตเพิ่มหนุ่มหล่อเป็นเพื่อนใหม่แทบทุกวัน)

Anuchit

“หึงใครอะคับ คนในเฟสหรอคับ”

Tee

“อนุชิตโพสท์ไว้..คนที่รักเราๆ กลับไม่สนใจเขา คนที่เรารักก็กลับไม่สนใจเรา”

“นี้อนุชิตประกาศออกมาดังๆ ว่า ไม่สนใจผม..ผมคงต้องพิจารณาตัวเองใหม่แล้วครับ..”

Anuchit

“ขอโทดคับผมเขียนเพื่อประชดใครบ้างคน”

Tee

“ครับ”

Anuchit

“แล้วตอนนี้ตี๋อยู่ไหน ทำอะไรอะคับ”

Tee

“อยู่บ้านแล้วครับ..แม่ขอร้องให้กลับมาทำบุญปีใหม่..พ่อ+ผู้ใหญ่เริ่มกลัวใจผม..ตามใจจะทำอะไรก็ได้..”

“พ่อมีโครงการจะให้ผมไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส..พ่อมีญาติอยู่ที่นั่น..เรื่องมีลูกมีเมียพักไว้ก่อน..ไม่รู้พ่อ+ผู้ใหญ่มีแผนอะไรเตรียมไว้หรือเปล่า..ไม่รู้ผมจะไปดีไหม?..ตี๋น้อย.."

Anuchit

“อยากไปไหมล่ะคับ”

Tee

“ไม่อยากห่างใครบางคน”

Tee..ระยะห่างจากข้อความข้างบนหกชั่วโมง

“ผมก็นะ..ได้แค่นี้จริงๆ..คุยได้..แต่พอพูดถึงความรู้สึก..อนุชิตก็หายไป..ไม่เป็นไรคับ..ไปทำงานแล้วคับ..ตี๋น้อย..”


4 มกราคม

Tee

“อยากไปเมาที่ไหนสักแห่ง!!”

Anuchit

“กินสิคับ กินด้วยนะ”


5 มกราคม

Tee

“อีกหน่อยมาอยู่เมืองไทย..กินเหล้ากับอนุชิตบ่อยๆ..พออนุชิตเมาผมก็ปล้ำ..ดีไหมครับ..555..ล้อเล่น..แต่ปล้ำจริงๆ ครับ..ตี๋น้อยหน้ามืด 555++”

Anuchit

“อะนะกลัวๆ กลัวไม่เมา”


6 มกราคม

Anuchit

“อรุณสวัสดิ์คับแบบว่าเพิ่งตื่น อิอิ ชีวิตแบบว่าไร้สาระมากๆ จบแล้วงานไม่คิดจะหาทำมัวแต่พร้ำเพ้อไปวันๆ แล้วตี๋ตอนนี้ทำงานที่เดิมป่าวคับ”

Tee

“อีกสองวันแต่งงานหรือครับ..(เห็นการ์ดเชิญแล้ว)..ระวังผมจะไปยืนหน้าโบสถ์..ร้อง.."ข้าพเข้าขอคัดค้าน"..ตี๋อาภัพรัก..”

“ไม่ได้ทำงานแล้วครับ..กำลังเรียนภาษาให้รู้จริงทั้งฝรั่งเศสและอังกฤษ..พ่อจะเปิดกิจการนำเที่ยว..เน้นที่ชาวฝรั่งเศส..ว่าจะไปเปิดบูทที่โน่นเพื่อหาลูกค้า..ไม่รู้ผมจะโดนอีกหรือเปล่าหลังจากอิดออดเรื่องเรียนต่อ..ยินดีด้วยนะครับสำหรับวันอาทิตย์นี้..อยากมาถ่ายรูปด้วยจัง..คงได้นะ..ครับ..”


7 มกราคม

Anuchit

“มาได้หรอคับ”

Tee

“มาได้ครับ..แต่ผมรู้ตัวดีว่าขอบเขตของผมอยู่แค่ไหน..ถ้ามากกว่านี้อนุชิตคงลำบากใจ..อยากมาอยู่ใกล้ๆ โดยเฉพาะเวลาสำคัญของอนุชิต..แต่ถ้ามาแล้วทำให้หลายคนปั่นป่วน ก็ขอชื่นใจอยู่เงียบๆ อย่างนี้แล้วกันครับ..”

Anuchit

“ปัญหาไม่มีหรอกคับ แต่มันไกลและไม่คุ้มที่จะมาหรอกคับไม่อยากให้ลำบากอะคับ”

Tee

“พรุ่งนี้คือวันดีของอนุชิต..ผมไม่อยากเขียนอะไรให้อนุชิตเครียด..หรือผมหลงตัวคิดไปเองว่าอนุชิตจะเครียด..เรื่องแฟนของอนุชิตผมไม่พูดถึงนะครับ..อย่างไรเขาก็คือแฟนของอนุชิต..”

“บางเวลาผมโพสท์อะไรอนุชิตไม่สนใจ..ช่างเถอะ (ผมคิด) แต่เวลาเดียวกันนาทีเดียวกันผมเห็นอนุชิตกดชอบใจกับโพสท์ของเพื่อนบางคน (55..กดให้เขาบ่อยด้วยสิครับ) ผมจึงเพิ่งรู้ตัวว่าผมไม่ได้มีความหมายกับอนุชิตเท่าไหร่..แค่เพื่อนคนหนึ่ง..ไม่ใช่เพื่อนพิเศษด้วยสิ..เสียใจเหมือนกันที่ไปรู้ไปเห็นเข้า..ก็ยุ่งเอง..จึงเจ็บเอง..”

“ถามจริง..เคยเห็นผมเป็นตัวตลกที่เข้ามายุ่งกับชีวิตของอนุชิตไหมครับ?..”

Anuchit

“บอกหน่อยคับว่าเพื่อนคนไหนที่ผมกดถูกใจบ่อย ตอบจริง ผมไม่เคยเห็นใครเป็นตัวตลกโดยเฉพาะตี๋ เรื่องความรักไม่ใช่เรื่องตลกเเละมาเหยียบย่ำแต่ต้องอยู่ในความถูกต้องเท่านั้นเองคับ หากผมผิดที่เฉยชากับตี๋ผมขอโทดด้วยนะคับ เป็นเพราะ ณ ตอนนี้ผมรักใครคนหนึ่งจนแทบถอนตัวไม่ขึ้น ตี๋อาจจะเห็นโพสของผมในเฟสที่เพ้อต่างๆ นาๆ จนบ้างครั้งมันน่าสมเพช ผมก็สมเพชตัวเองเหมือนกันที่ต้องมาเป็นแบบนั้น”

“เเละตี๋ก็เหมือนกระจกสะท้อนตัวของผมเลย เเละผมยังไม่มั่นใจในตัวเองจึงไม่อยากให้ความหวังอะไรใครกลัวทำบาปไม่รู้ตัว ยังไงทุกวันนี้ก็ไม่เคยเห็นตี๋เป็นตัวตลกนะคับ ขอบคุณที่รักกันนะคับ”

Tee

“ตอบให้ผมสบายใจหน่อยคับ..คนที่อนุชิตรักจนถอนตัวไม่ขึ้นคือแฟนเก่าใช่ไหมคับ..หรือคืนคนใหม่ที่เพิ่งรัก..ตอบด้วยคับ..เดี๋ยวผมนอนไม่หลับ..”

Anuchit

“แฟนเก่า”

Tee

“โอ้พระเจ้า..โล่งอก..ผมสบายใจแล้วครับ..ขอบคุณมากครับ..ไม่งอแงแล้วครับ..555..”



ทั้งๆ ที่เขียนตอบสอดคล้องเหมือนจะได้เรื่อง..แต่ความจริงแต่ละข้อความห่างกันหลายชั่วโมง บางทีเกือบข้ามวัน

การ์ดแต่งงานที่ตี๋เอ่ยหมายถึงการ์ดเชิญร่วมงานรับปริญญาบัตรของแฟนอนุชิตและอนุชิตและเพื่อนๆ ของเขา

ขอย้ำอีกครั้งว่า..ข้อความที่ตี๋และอนุชิตเขียนคุยกันนี้เกิดขึ้นหลังจากที่ราชศักดิ์เกษมถูกจับมาจากหินกำพอง..เขาคุยเป็นเรื่องเป็นราวเหมือนไม่ได้มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นในชีวิต..ขณะนั้นเขารู้แล้วด้วยว่าพ่อแม่รวมทั้งอึ่งน้อยถูกพาไปสัมมนาที่ไหนสักแห่ง (สัมมนา..คล้ายการกระทำที่เรียกว่า “ถูกอุ้ม” ของบ้านเรา)

อาจเพราะความสะเทือนใจกระมังที่ทำให้ราชศักดิ์เกษมเหมือนไม่รู้ไม่ชี้กับโลกภายนอก..อยู่ในโลกส่วนตัวของเขากับคนรัก..อนุชิต..ไม่ใช่สิ..คนที่เขาหลงรักต่างหาก


ราชศักดิ์เกษมสร้างชีวิตใหม่ให้ตัวเอง..พ่อแม่ใหม่..การดำเนินชีวิตใหม่..แต่..บนความช้ำใจเดิมๆ..อนุชิต

 

Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2555		3 comments
Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2555 13:13:47 น.
Counter : 1870 Pageviews.
Share Tweet