๐๐..... ปริศนามาตา บทที่ 5 .....๐๐

บทที่ 5



คุณเด่นเป็นคนเหนือเช่นเดียวกับผม สาวสวยที่เขาเป็นเจ้าภาพคือแม่ของเขาเอง

“จะไปรู้หรือเห็นสวยออกอย่างนั้น ที่แท้รูปแม่เขาตอนสาวๆน่ะเอง” แคนดี้แก้ข้อหาโก๊ะ

“ไม่ได้แปลกแค่ชื่อเหมือนกับเด่นนะ แต่แปลกเชิงบวกที่เขาสั่งพวงหรีดเพิ่มอีกทุกวันจนกว่าญาติของเขาจะมาร่วมงาน” ดอกไม้เตรียมตัดก้านตัวเองให้ผมต่อใส่ถุงน้ำ

“แม่ตาย ทำไมไม่พาไปที่บ้านเกิด ญาติๆ ก็อยู่ทางนั้นหมด”

“เธอเริ่มสนิทกับเขา ทำไมไม่ถามดูล่ะ? ญาติและสามีก็แปลกไม่มางานสักคน ลูกชายอีกคนก็ไม่มาไม่ใช่หรือดี้” แก้วเทน้ำใส่กะละมังตรงหน้าผม

“อือ..หรือคนตายทำอะไรไม่ดีไว้จึงไม่มีใครอยากมาร่วมงาน..เฮ้ย! ไม่พูดละ นินทาคนตายนี่หว่า เขาอุตส่าห์หางานมาให้ทะลึ่งวิจารณ์เขาอีกแน่ะ..เด่นนี่นิสัยไม่ดีเลย” เบเกอรี่ป้ายเนยที่แก้มผม

“เฮ้ย! ดูมัน! ไม่มีอารมณ์เลยว่ะ”

“นี่แน่ะ!” ดอกแก้วฉีดน้ำป๊อกกี้ใส่หน้าผม

“ดูมัน!” แคนดี้จูงมือผมไปหน้าเตาอบ “เปิดให้หน่อย หยิบถาดพายกับคุกกี้ออกมาเรียงให้เรียบร้อย แล้วตามไปช่วยทำดอกไม้นะ”


“เด่นมันเป็นอะไรของมัน..” นินทาผมเบาเชียว

“คิดถึงสวยโว้ย!” ผมตะโกนออกมาดังๆ “พอใจยัง?”

“ถ้าจะบ้า!”


“ใครบ้ากันจ้ะดี้...กิ้งก่องๆ” เสียงกระดิ่งจักรยาน..จะเป็นใครไม่ได้นอกจาก แก้มแหม่ม แก้มชมพู แก้มแดง แก้มเลือด หน้าเลือด คุณชมพู่!

“ช่าย..ยังไม่ถึงสิ้นเดือน พอดีวันนี้เซ็งงาน คนฟังหายไปเล่นเกมปัญหาข้ามทวีปกับคลื่นเมกาหมด เลยตั้งแผ่น MP3 ทิ้งไว้ มาที่นี่เผื่อจะมีอะไรแก้เซ็งบ้าง” คนอะไรมีกะตังแต่ปั่นจักรยานอยู่ได้

“เด่น หยิบถาดพายมาให้หน่อย” ดี้แก้ผ้าเอาหน้าซุก

“มีแต่พายปลาทู..เอาปะครับคุณชมพู่” มีที่ไหน..ผมแกล้ง

“เดี๋ยวปั๊ดดดดเหนี่ยวเลยนิ! ชั้นอยากได้อย่างอื่นมากกว่าย่ะ” ลงจากจักรยานเธอคลี่ผ้าคาดเอวออกเป็นกระโปรงตัวงาม..เออช่างคิดเน๊อะ

“อยากได้นายเด่นมั้ง?” เอาอย่างนั้นเลยรึเพื่อนดี้!

“แหวะ!” ดีเจ้ดึงริมฝีปากล่างผมยืดออกแล้วปล่อยเด้งกลับที่เดิมซะงั้น..เฮ้อ! สักวันไอ้เด่นจะปฏิวัติ! จับปล้ำให้หมดทุกคน +*&)%*^#^@)~X<

“ทำได้แน่หรือ?” เฮ้! อ่านใจผมได้ด้วยแฮะ

“อ่า..จะให้ผมปล้ำอะหรอ?”

“เฮ้ย!” สามเสียงประสานขึ้นพร้อมกัน

“ป้าด!” ไม่ใช่ปั๊ดดดดเหนี่ยวแล้ว..มาจริงๆ เบิ๊ดกะโหลกผมลงไปนอน (สำออย)

“สวย สวย สวย” ผมแกล้งคราง

“เด่นเค้าเพ้อหาแฟนเหรอ?” ชมพู่พาซื่อ

“มันหลงรักหมา ไอ้สวยเป็นหมาแถวนี้ ไม่เห็นหน้าสองวันจะลงแดงตาย” หัวเราะเยาะผมกันลั่นร้าน..เออ..เอาเข้าไป



ผมนอนมองดวงจันทร์ขึ้น ๑๐ ค่ำเดือน ๘ อย่างเหงาๆ อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันอาสาฬหบูชาและเข้าพรรษา..อาจจะเพราะผมอยู่กับวัดจึงรู้ดี แต่ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง...

คุณชมพู่ได้ค่าเช่าตึกไปสองเดือนจากเงินค่าพวงหรีดที่คุณเด่นสั่งเพิ่มสามสิบหกพวง คุณเด่นเลื่อนงานศพแม่ไปอีกสี่วันเพื่อรอญาติมาร่วมงาน คุณเด่นช่วยชีวิตพวกเราแท้ๆ เพราะยายชมพู่ลั่นวาจาว่าจะริบเงินมัดจำหกเดือนที่วางไว้หากเราค้างค่าเช่าเกินสามเดือน..ก็น่าเห็นใจเธอ..น่าปั๊ดดดกลับด้วยจิ


เมื่อเช้านี้ที่คุณเด่นช่วยลูกค้าคนแรกของผมให้พ้นจากการหัวใจวาย เพราะพิษความสวยของดอกไม้ช่อมาสเตอร์พีช..เขาได้รับดอกไม้ช่อนั้นตอบแทนเป็นสินน้ำใจ..แคนดี้เล่าให้ฟังว่าคุณเด่นดีใจและแปลกใจมากเพราะวันนี้ตรงกับวันเกิดเขาพอดี...

12 กรกฎาคม ของคุณเด่นช่างน่าประทับใจ แต่ 12 กรกฎา ของใครบางคนที่นอนมองดวงจันทร์อยู่นี้ช่างน่าสงสาร..ไม่มีใครรู้จักวันเกิดของผม ไม่มีใครเคยสนใจ ช่างเถอะผมชินเสียแล้ว แต่ปีนี้พิเศษทำให้ผมต้องคิดคำนึงถึงตัวเองเพราะมีใครคนหนึ่งชื่อเหมือนผม เกิดวันเดียวกับผม..คุณเด่น...

เมื่อเย็นผมไม่ได้ไปวัดตามเคย..จักรยานของเจ้าหนี้รายใหญ่เกิดโซ่ขาด ผมต้องจูงไปที่ซ่อมที่ร้าน กว่าจะเสร็จก็เลยเวลาไปวัด..อย่างนี้ยังไม่มีใครรักผมอีก


คืนนี้ดวงจันทร์สีเขียวๆ ชอบกล คงเพราะมีเมฆฝนบางๆ กระจายบดบังอยู่ อีกสี่ห้าวันจันทร์เต็มดวงคงเหลืองสวยสว่างนวลเช่นเคย..น่า นะ สักวันชีวิตผมคงจะสุข..สุกสว่างบ้างแม้จะไม่เทียมเทียบดวงจันทร์ก็เถอะ


“แปะ!” ผมสะดุ้งตื่น น้ำค้างหยดแรกหล่นลงบนเปลือกตา..ดึกมากแล้ว ผมเผลอนอนหลับตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ลุกขึ้นเปิดประตูเข้าบ้าน นึกบ้าชะโงกลงไปดูข้างล่าง..ถ้าคืนนี้มีเงาตะคุ่มนั้นอีกผมคงนอนไม่หลับแน่..แต่ไม่มีอะไร


ก่อนเปลือกตาจะปิดสนิทอีกครั้ง..ผมได้ยิน..เสียงหมาหอน..โหยหวน!...

 

Create Date : 12 กรกฎาคม 2551		1 comments
Last Update : 13 กรกฎาคม 2551 7:44:57 น.
Counter : 777 Pageviews.
Share Tweet