สองสามวันมานี่ งานเข้ามากมายจนกลับบ้านก็ไม่มีเวลามนั่งเขียนนล๊อคซักเท่าไหร่
แต่อยู่มาวันหนึ่ง เมื่อสายลมรอบหมุนตัวเปลี่ยนทิศไป ไม่รู้ด้วยสาเหตุใด ได้แต่พูดเป็นนัยให้รู้ว่าอะไรน้าทำลมจึงเปลี่ยนไปหน่อ
คำพูดไม่ได้สื่ออะไรได้ ลมมันก็ยังพัดแบบแปลก ๆ ไม่ตรงทิศตรงทางอยู่อย่างนั้น
บางทีก็อยากรู้สาเหตุนะ แต่บางจังหวะก็ไม่อยากจะรู้ เหนื่อย และท้อใจ
เหมือนคิดมากเป็นผีบ้าคนเดียว วิ่งตามลมหอบใหญ่เหมือนอย่างที่เคยทำ แต่เหนื่อยกว่าเดิม เพราะลมมันพัดไปทางนั้นที ทางนี้ที ไม่เข้าใจ
เหนื่อยจนเหงื่อตก เป็นสาย บางช่วงที่พักเหนื่อยก็คิดอยู่เหมือนกันว่า ตลอดชีวิตฉันที่ผ่านมา มีแต่วิ่งไล่จับลม มีความสุขกับมัน แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่จะมีสายลมพัดผ่านฉันให้ฉันรู้สึกเย็นสบาย โดยที่ฉันไม่ได้ขยับไปไหน แค่ยืนเฉย ๆ
ทำไมแค่เรื่องลมพัดถึงมีผลกับฉันมากขนาดนี้ มันสามารถหอบฉันให้ลุกขึ้นมาเขียนถึงมันได้
คิดดูสิความเหนื่อยทางกายยังไม่สู้ความเหนื่อยทางใจเลย
แค่ความเหนื่อยทางใจเพียงนิดเดียว มีผลได้มากขนาดนี้
วันที่: 18 มิถุนายน 2553 เวลา:12:52:53 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
