บทที่ ๔ ท่านเจ้าพระยาเสนาบดีกลาโหม ร่างสูง สง่า เส้นผมท่านหงอกเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ดูกลมกลืนไม่น่าเกลียด หนวดที่คลุมริมฝีปากข้างบนโค้งลงมาตามรูปริมฝีปาก ทำให้ดูเหมือนท่านเป็นคนดุ น่าเกรงขาม แต่น้ำเสียงของท่านที่พูดเบาๆ เรียบๆ นุ่มนวล เรียกผมให้เข้าไปหา "หนู...........เข้ามานี่" สีหน้าของท่านเฉย ใบหน้าของท่านน่าเกรมขามยิ่งนัก แต่น้ำเสียงของท่านราบเรียบไม่ดัง แต่เด็ดขาดอยู่ในที จนผมต้องก้าวขาเข้าไปหา ทั้งๆที่ใจประหวั่นพรั่นกลัวอยู่เป็นอันมาก กลัวอะไร ? ก็สง่าราศีของท่าน ภาพถ่ายของท่านถือคฑาในชุดจอมพลแห่งกองทัพบกของกรุงสยาม (ขณะนั้นประเทศไทยยังเป็นประเทศสยาม) จอมพลจะมีอยู่กี่ท่านในขณะนั้น ผมเป็นเด็กเกินไป ไม่ทราบ แต่สำหรับท่านเสนาบดีผู้นี้ ภาพถ่ายของท่านติดอยู่ที่ข้างฝา ท่านให้แม่ผมไว้เป็นที่ระลึก พร้อมด้วยลายเซ็นงดงามของท่าน แม่บอกว่า ท่านสามารถสั่งยิงเป้าใครก็ได้ ในสงคราม ท่านเป็นใหญ่ยิ่งกว่าใครๆในกองทัพ ยกเว้นในหลวงพระองค์เดียว ในหลวงรัชกาลที่ ๕ สมเด็จพระปิยะมหาราชนั้น ท่านงามสง่ากว่าใครๆทั้งสิ้น ท่านเสนาบดีกลาโหมผู้นี้ก็มีความสง่างาม ภาคภูมิสมเป็นข้าทหารของพระพุทธเจ้าหลวงยิ่งนัก เมื่อเป็นเช่นนี้จะไม่ให้เด็ก ๖-๗ ขวบ เคยอยู่แต่ในรั้วบ้าน ไม่เคยโผล่ออกไปเห็นโลกภายนอกเลย อดที่จะตกอกใจอย่างไรได้เมื่อท่านเรียกให้เข้าไปหา ด้วยลักษณะขึงขังจริงจังเช่นนั้น ใจคอมันเต้นไม่เป็นส่ำเลยทีเดียว จริงอยู่ท่านเคยมาที่บ้านนานๆครั้ง มาเยี่ยมพ่อซึ่งไม่สบาย แต่พวกเราพี่ๆน้องๆไม่เคยมีใครบังอาจออกไปรับหน้าเสนอหน้า ได้แต่แอบดูอยู่ไกลๆ ตามหลังเก้าอี้บ้าง ข้างฝา ข้างประตูบ้างตามแต่จะมีโอกาสเลือกได้ ขณะที่ผมดูอยู่ห่างๆ โดยคิดว่าท่านจะไม่เหลียวมาเห็นนั้น ท่านกำลังพรวนดินใต้ต้นแยม ซึ่งมีใบเป็นจักๆเล็กๆ ต้นไม่ใหญ่โตอะไรนัก ท่านปลูกเป็นแถวยาวบนหลังร่อง มันกำลังออกลูกเป็นสีแดงคล้ายๆดีปลีสุก มีขนนิดๆ รสเปรี้ยว ที่ผมรู้รสเพราะทหารรับใช้เคยเด็ดมาให้ลองชิม ในขณะมี่ท่านมิได้ปลูกต้นไม้ ท่านมักจะนุ่งกางเกงแพรดำ สวมเสื้อผ้าป่านบางๆ แขนเลยข้อศอกนิดหน่อย ผ่าอกตลอดแบบกุยเฮง แต่ไม่เจาะรังกระดุม ใช้กระดุมถักแบบเสื้อกุยเฮงของคนจีน มองดูไกลๆ ถ้าไม่มีใครรู้จักก็นึกว่าเป็นคนแก่ชาวสวนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง แม้แววตาของท่านมีประกายกล้า บ่งบอกความมีอำนาจ แต่ก็เต็มไปด้วยความเมตตาปรานีปนอยู่ด้วยเป็นจำนวนมาก น้ำเสียงของท่าน ช่างราบเรียบนุ่มนวลเหลือเกิน น่าเกรงขาม และน่าฟังระคนกันอย่างบอกไม่ถูก ผมก้าวเข้าไปหาท่าน ไม่ทราบด้วยอำนาจอะไร ท่านยิ้มแล้วถามว่า "ชอบกินลูกแยมนี่ไหม ?" ผมไม่ทราบว่าตัวเองตอบว่า "ครับ" หรืออะไรออกไป จำเสียงตัวเองไม่ได้และจำประโยคที่ตอบไม่ได้ เป็นความจริงมันประหม่าอะไรยังงั้นก็ไม่ทราบ ท่านกำลังนั่งยองๆอยู่ ท่านลุกขึ้นยืนจึงเห็นว่าท่านสวมรองเท้าคีบ คล้ายๆพระสวม ท่านส่งมีดตาขอ ตรงนี้ต้องอธิบายสักหน่อย เป็นมีดด้ามยาวประมาณศอกหนึ่ง ตัวมีดยาวประมาณคืบเดียว ท่านส่งมีดให้พลทหารรับใช้ ไปตัดใบตองเพสลาด คือ ไม่อ่อนไม่แก่มาครึ่งยอด ทหารรับใช้แต่งตัวกางเกงสีกากีครึ่งท่อนสวมเสื้อคอกลมผ้าดิบอย่างที่กรมทหารเขาแจกแก่ทหารทั่วไป เมื่อทหารรับใช้ส่งใบตองให้ ท่านก็ไปที่ต้นลูกแยม เก็บลูกแก่ๆสีแดงเข้มคล้ายสีเปลือกลิ้นจี่ เก็บใส่ยอดตองซึ่งท่านทำเป็นกรวย ท่านเก็บอยู่ประเดี๋ยวเดียวก็ได้ค่อนกรวยประมาณหลายสิบลูก แล้วส่งให้ผมบอกว่า "เอาไปจิ้มเกลือกับน้ำตาลกินอร่อย" ผมไหว้ท่าน และไม่ได้ตอบว่ากระไร มันพูดอะไรไม่ออกจริงๆ คิดอะไรก็ไม่ทัน พอรับห่อกรวยลูกแยม ก็รีบเดินกลับบ้าน ดีใจจนหน้าบาน เพราะได้ลูกแยมของโปรค ที่ไม่เคยคิดเคยฝันว่าจะได้แต่ พอแม่เห็นเข้า แม่ลูบอก ร้องว่า "ตายจริง ไปเก็บลูกแยมของท่านมาทำไม ?" เสียงแม่ทั้งตกใจและโกรธ ลงแบบนี่ละก้อมีหวังขาลายด้วยไม้เรียวเป็นแน่ ถ้าหากเรื่องมันเป็นไปตามที่แม่คิดว่าผมไปเก็บมาเองโดยพลการ ผมบอกแม่ว่าท่านเก็บให้ด้วยมือของท่านเอง โดยผมไม่ได้ขอหรือทำท่าว่าอยากได้ แม่คงจะทราบถึงความใจดีของท่าน จึงพยักหน้า และกำชับว่าอย่าไปยุ่งใกล้ๆสวนของท่าน หมายถึงสวนตัวอย่างเล็กๆที่ท่านออกมาปลูกต้นไม้ และไม้ดอกเล่นเป็นงานอดิเรกนั้น แม่รู้ว่าลูกของของแม่ไม่ขโมยของของใคร หรือเก็บเอาโดยไม่ได้รับอนุญาต ก็มันเรื่องอะไรต้องทำเช่นนั้น ต้นไม้ดอกไม้ในบ้านก็ถมไป โรงเรียนปิดเทอม พวกพี่ๆอยู่กันพร้อมหน้า พวกผู้ชายก็มักจะพาไปซน ความซนนั้นมีตามขนาดของอายุ คนโตๆก็ปีนต้นชมพู่ เก็บชมพู่มากินกับพริกกะเกลือบ้าง ช้อนกุ้งช้อนปลาที่ปากท่อบ้าง ปลาที่ได้ก็มักเป็นพวกปลาบู่ ปลาช่อนตัวย่อยๆ บางทีก็ไปเจอะเอาปลาไหล ทิดฟักมีวิธีดักปลาไหลที่แยบยล คือใช้ลัน เป็นกระบอกไม้ไผ่ เอาหอยโข่งต่อยเอาแต่เนื้อทำเหยื่อล่อ ปลาไหลแถบท้ายสวนตัวโตๆ มีชุกชุม ดักได้วันละ ๓-๔ ตัวเสมอ แกงปลาไหลนั้น แม่ห้ามไม่ให้กิน ว่ามันน่าเกลียดเหมือนงู พอได้ปลาไหลแล้วเขามักจะเก็บรวบรวมไว้โดยใส่โอ่งปิดฝาให้สนิท และเอามันแกงตอนวันหยุดงาน มีพ่อม้วน ทิดฟัก แบน ตาสุ่ม ใครต่อใครมาร่วมวงกินแกงปลาไหล มีเหล้าปนด้วยแกงปลาไหลนั้น เขาว่าเหยาะกัญชาลงในน้ำพริกแกงแล้วทำให้รสชาดดีขึ้น เท็จจริงยังไงไม่ทราบ ผมลองชิมแต่น้ำแกงคลุกข้าว แต่ต้องแอบกินไม่ให้แม่และย่าเห็น ถ้าเห็นถูกดุ บางทีอาจถูกเฆี่ยนเพราะแม่ไม่ชอบ ว่าเป็นสัตย์น่าเกลียดคล้ายงู แกงปลาไหลรสทั้งเผ็ดทั้งร้อน คงแก่พริก หรือร้อนผงกัญชาก็ไม่ทราบ เจ้ามือกัญชาคือตาสุ่ม เพราะแกมีไว้สูบเป็นประจำอยู่แล้ว เวลาสูบกัญชาเสร็จตาสุ่มหัวเราะเอิ้กอ้ากอารมณ์ดีนัก ใครจะว่ากล่าวยังไงไม่โกรธ แต่เวลาแกหิวกัญชา ใครยั่วไม่ได้ อารมณืเสียทุกที วิธีดักปลาไหล นอกจากใช้ลันแล้ว ตาฟักยังใช้กรงดักหนู เป็นกรงลวดแบบที่มีบันไดให้หนูไต่เข้าไปกินเหยื่อซึ่งใส่ล่อไว้ข้างใน หนูตกลงไปแล้วลิ้นกลมันปิด หนูออกไม่ได้ ปลาไหลก็เช่นเดียวกับหนู มันหาทางเข้าไปข้างในเพื่อกินเนื้อหอยโข่งที่เขาล่อไว้ แล้วเลยถูกลิ้นกลของกรงหนูปิดขังออกไม่ได้ ย่าบ่นว่ากรงดักหนูของย่าหายไปบ่อยๆ ผมรู้ว่าคนแอบหยิบไป คือทิดฟัก แต่ไม่กล้าบอก กลัวทิดฟักโกรธ แกว่าถ้าทำให้แกโกรธโดยบอกย่า แกจะไม่ยอมให้ทำข้าวตังกะทิในกะทะหุงข้าว พวกเรากลัวคำขู่ของแกเพราะอยากกินข้าวตังกะทิบ่อยๆ การกินเหล้ากินยา ต้องไปแอบทำทีปลายสวนนอก เพราะพ่อไม่อนุญาตให้มีการกินเหล้ามั่วสุมกันหลายๆคน พ่อไม่ชอบคนกินเหล้า ไม่ชอบพวกขี้เมา เพราะฉะนั้นพวก ๔-๕ คนนั้น ต้องแอบไปกินให้พ้นหูพ้นตา กินแล้วต้องทำกิริยาสงบเสนี่ยม จะเดินทำโซเซ พูดจาเอ็ดตะโรไม่ได้เป็นอันขาด แต่ขณะที่กินเหล้ากันนั้น เขาก็พูดคุยหัวเราะกันสนุก เพราะอยู่ห่งไกลไม่มีใครได้ยิน พอกลับบ้านก็สงบเรียบร้อย ไม่แสดงกิริยามึนเมาให้เห็น เพราะกลัวถูกดุ ที่ปลายสวนมีอาณาเขตติดต่อกับสวนแขก สวนแขกนั้นเป็นสวนรก หญ้าคาและต้นเลาขึ้นเป็นพงสูงท่วมศีรษะ มีเนื้อที่ประมาณ ๗-๘ ไร่ เป็นสวนของท่านเจ้าคุณใหญ่ ท่านเป็นทหาร ผมไม่ทราบนามของท่าน เพราะเขาเรียกกันว่าสวนแขก ด้วยพวกมาเช่าที่ดินเลี้ยงแพะเป็นฝูงๆ แต่เลี้ยงตอนด่านหน้าซึ่งอยู่ติดกับคลองวัดดอกไม้ แขกอยู่กันมากคน บางคนรับจ้างเฝ้ายามตามโรงงาน ตามสถานที่ราชการห้างร้านต่างๆ สมัยก่อนนั้นเขาใช้แขกเฝ้ายามแทนตำรวจ แขกบางคนก็เลยถือโอกาศตอนกลางวันไม่ได้ไปเฝ้ายามเลี้ยงแพะ ขายทั้งตัวและขายนม แต่สมัยก่อนคนกินนมแพะยังมีน้อย แขกพวกนี้ไม่ค่อยกินเส้นกับแขกหมอผัวแม่โนรี แขกหมอเลี้ยงวัวเป็นฝูง ขายนมวัวและวัวตัวผู้ ส่วนตัวเมียมักเอาไว้ทำพันธ์ขายนม ผสมลูกต่อไป แขกหมออาศัยที่ป่าช้าวัดดอกไม้อยู่ หรือจะเสียค่าเช่าให้วัดอย่างไรไม่ปรากฏ แต่วัวของแขกหมอนั้นปลูกโรงเรือนให้อยู่ติดๆกับ "สามส้าง" ที่เผาผี ใกล้ๆสามส้างเป็นที่ฝังศพ ฝังกันตื้นๆ ใส่โลงก็มี ชนิดใส่เสื่อม้วนๆแล้วฝังก็มี ที่ใส่โลงนั้นมีน้อย คงไม่ค่อยมีเงินซื้อโลงนั่นเอง ปลาไหลมันชอบกินผี นี่เป็นความจริง ในบริเวณป่าช้า มีปลาไหลชุมมาก ตัวอ้วนเหลือง เขาว่าที่ใกล้ๆหลุมฝังศพ ถ้าขุดลงไปจะพบปลาไหลจำนวนมาก เรื่องนี้ลุงรอด นายป่าช้าใหญ่เป็นผู้ล่า รับรองและสนับสนุนโดยตาปั้นหัวล้าน ผู้ช่วยนายป่าช้า สองคนนี่เป็นเกลอกับผี บอกว่าไม่เคยถูกผีหลอกเพราะผีมันกลัว ผมชอบคุยกะลุงรอดและตาปั้น บ้านตาปั้นแกอยู่หน้าบ้าน ภรรยาตาปั้นชื่อยายอิ่มมีชื่อเสียงในการทำขนมจีนน้ำยา อร่อยยิ่งนัก มีคนบอกว่าตาปั้นแอบเอาเนื้อผีผสมลงไปในน้ำยาด้วย ตาปั้นหัวเราะหึๆ บอกว่าเวลาเมียแกปรุงน้ำยาแกไม่เคยให้ตาปั้นเข้าไปใกล้ๆ หม้อน้ำยาของแกเลย ตำน้ำพริก ขูดมะพร้าว คั้นกะทิ แกทำคนเดียว ปรุงคนเดียวตลอดรายการ เวลาแม่ทำงานใหญ่ๆทำบุญ หรือไปช่วยงานก็มักเอายายอิ่มไปเป็นลูกมือ เพราะยายอิ่มนั้นอายุเกือบ ๖๐ ปีก็จริง แต่ยังแข็งแรง รูปร่างผอมเกร็ง และแต่งตัวสะอาดอยู่เสมอ ทำขนมเก่ง หยิบทองหยิบสวย ฝีมือทำกับข้าวอร่อย ขนมจีนน้ำยายายอิ่มนั้น หม้อไม่เล็กเลย แต่ขายไม่ถึงบ่ายก็หมดทุกวัน ใครๆก็ชอยรับประทานฝีมือแกทั้งนั้น แม่มีเตารีดทองเหลืองย่อยๆอยู่อันหนึ่ง สำหรับรีดใบตอง และใบบัวเวลามวนบุหรี่ วันหนึ่งแม่หยิบเตารีดออกมาเช็ดละออง ผมถามแม่ว่าจะมวนบุหรี่อีกหรือ แม่ตอบว่าจะมวนอีก ผมก็ถามว่า แม่มวนบุหรี่ให้ท่านเสนาบดีกลาโหมทำไม ในเมื่อพ่อก็ไม่สูบบุหรี่ ? แม่ยิ้มบอกว่า แต่ก่อนพ่อสูบบุหรี่กลีบบัว ซึ่งแม่มวนให้ ต่อมาเมื่อ ๒ ปีนี้ หมอห้ามสูบ เพราะหลอดลมไม่ดี สูบแล้วไอ พ่อจึงเลิกสูบชั่วคราว แต่ก็ต้อวมวนไว้รับแขก แม่สั่งว่าพรุ่งนี้อย่าไปไหน แม่จะใช้ให้รีดกลีบบัวมวนบุหรี่ ผมจะเล่าเรื่องมวนบุหรี ให้ฟังตอนต่อไป---- หมูอ้วน ชวนมาอ่าน   Create Date : 11 มีนาคม 2552 45 comments Last Update : 11 มีนาคม 2552 23:33:22 น. Counter : 3984 Pageviews. Share Tweet

เจิมหรือนี่ ถ้างั้น . ป้ากุ๊กรีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิม รีบเจิมจ้าาาาาาา   โดย: ร่มไม้เย็น 11 มีนาคม 2552 23:02:24 น.

1 วินาที ทำอะไร ได้บ้าง ? แวะมาเยี่ยมยามราตรีที่ความอบอ้าวยังมิจาง เลยโชคดีได้ตัดริบบิ้น หมูอ้วนชวนอ่านขยันพิมพ์ดีจัง นับถือ นับถือ นับถือ ถือโอกาสส่งเข้านอนนะคะ หลับสบาย ฝันดีค่ะ คมคำ : ถอยหนึ่งก้าว . เห็นทะเลกว้างขึ้น   โดย: ร่มไม้เย็น 11 มีนาคม 2552 23:05:56 น.

ว๊า....มาไม่ทันเจิมเลย... จันทรามาเยือนเตือนว่าถึงเวลานิทราแล้วค่ะ มาส่งพี่หมูเข้านอนค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ   โดย: satineesh 11 มีนาคม 2552 23:35:59 น.

อ่านถึงตอนปลาไหลกินผี เลยรีบอ่านข้ามๆ ไปก่อน... เพราะมันดึกแล้วจ้ะ...บรื๋ออออ... อือ...เพิ่งรู้ว่าเขาใช้กรงดักหนูมาดักปลาไหลนะ แถมใช้เหยื่อเป็นหอยโข่งอีก ปลานี่ท่าทางจะไม่ค่อยเหมือนปลา กระเดียดไปทางงูมากกว่า... ลูกแยมนี่มันเป็นไง ต้นแยมเป็นต้นไม้ไทยหรือไม้ฝรั่งกันน่ะคุณหมู... ต้นไม้โบราณนี่แม่มารูนรู้จักแต่ ต้นตะขบ ต้นกะทกรก เคยกินลูกมันด้วยตอนเด็กๆ .... ขอบคุณนะคะที่แบ่งปันเรื่องดีๆ ให้อ่านกัน เดี๋ยวงานหนังสือปลายเดือนนี้จะไปหาซื้อหนังสือเรื่องนี้มาอ่านมั่ง... สุขสันต์วันพุธจ้าคุณหมู...   โดย: Devonshire 11 มีนาคม 2552 23:46:58 น.

สารภาพว่าเป็นคนชอบอ่านเรื่องราวในยุครัตนโกสินทร์ตอนต้นมากกกค่ะ รัชกาลที่4 -5ใช่มั๊ยค่ะ ชอบรูปโบราณๆอย่าง เตารีดนั่น พี่หมูแต่งเอง?วันหลังจะมาอ่านอีกค่ะ   โดย: จันทร์ไพลิน 12 มีนาคม 2552 6:35:18 น.

อ่านบล็อกพี่หมูจบ ผมแอบขำ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วไปส่งมาดามทำเอกสารเกี่ยวกับเวิร์ค เพอมิต ในอาชีพสงวนที่ห้ามคนต่างชาติทำ ในนั้นมีการทำตุ๊กตากระดาษกับการมวนบุหรี่ด้วยใบตองครับ ผมอ่านแล้วก็ขำ ฝรั่งเขาอยากจะมาแย่งเราทำเหรอ   โดย: กะว่าก๋า 12 มีนาคม 2552 8:33:35 น.

โห พี่หมูขยันพิมพ์มาก ตอนนี้อ่านแบบรีบๆก่อนนะคะ ไว้มาอ่านดีๆอีกที แต่ชีวิตเด็กบ้านสวนนี่น่าสนุกดีนะคะ บ้านย่าหนูที่อยุธยาน่ะ บ้านสวน ตอนเด็กๆ เคยไปวิ่งเล่น เก็บลูกอะไรต่อมิอะไรกินด้วย ช้อนปลาก็เคยนะ สนุกดี เตารีดแบบในรูปนี่ หนูก็เกิดทันได้เห็นที่บ้านย่าเนี่ยแหละค่ะ   โดย: nanida 12 มีนาคม 2552 13:51:49 น.

ดีจ้า พี่หมู ยาวมากจ้า ไว้จะค่อยๆทยอย อ่าน นะ ถ้าอ่านรวดเรียว อาจสิ้นชีวิตได้ ฮ่าๆๆ   โดย: ย่าชอบเล่า 12 มีนาคม 2552 19:40:46 น.

อุ๊ยเรื่องอะไรเนี่ย ไม่เคยอ่านเลย เด็กสมัยนี้ครูไม่ได้ให้อ่านแล้วมั้งพ่อหมู อยากให้ลูกอ่านคงต้องหาซื้อเอา อ่านบนจอ เดี๋ยวสายตาพัง เนอะ ส่งไปใหม่แล้วจ้ะ สี่เมกกว่าๆ เอง ถ้ายังเปิดไม่ได้บอกนะพ่อหมูเดี๋ยวส่งเป็นกระดาษเลย แต่ต้องบอกแอดเดรสใหม่ แม่มอมเข้าหลังบ้านตัวเองไม่ได้อ่ะจ้ะ   โดย: momster 12 มีนาคม 2552 20:58:40 น.

มาแว๊ววค่ะพี่หมูคนดี..วันนี้วันศุกร์...นู๋ดาวต้องรีบเคลียร์งานให้เสดแล้วเผ่นกลับบ้านน่ะค่ะ...เอิ้กๆๆๆ ตอนนี้งานเสดแล้ววว...ค่ะ.....   โดย: นู๋ดาว คนซนค่ะ (satineesh ) 13 มีนาคม 2552 11:21:08 น.

สวัสดีครับพี่หมู แวะมาตอนเที่ยงพอดีเลยครับ อิอิอิ   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 13 มีนาคม 2552 11:44:39 น.

แวะมาทักทายค่ะ เรื่องนี้คุ้น ๆ นะคะ แต่สงสัยไม่เคยอ่าน   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 13 มีนาคม 2552 13:37:58 น.

สวัสดีค่ะ คุณพ่อหมูน้อย... ปอ ป้า เอาอ้ายคุนติม มาฝากคลายร้อน..ค่ะ แต่พออ่านเรื่อง พร้อมภาพประกอบ อ่ะจึ๊ยยย... เห็นมีดตะขอแล้ว... ...ขนแขนสะแตนอัพ... แล้วยังมาเจ๊อะ คุนไหลสีทอง..อีกด้วย ตานี้ ขนหัวพอง เป็นแมวโดนผีหลอกเลย...ค่ะ ฝากอ้ายคุนติม...เลยดีฝ่า ชะแว้บบ...ไปก่อนล่ะ...อ๊ะจึ๊ยยย..   โดย: พรหมญาณี 13 มีนาคม 2552 13:47:18 น.

อ่ะเข้ามาอ่านแล้วนะค๊าพี่หมูน้อย ในที่สุดก็ได้มีเวลาเข้ามาอ่านซ้ากที ขอบอกว่า ชอบอ่านเรื่องของพี่หมูน้อยค่ะ เพราะงั้นเวลามีเวลาอ่านก็จะพลาดไม่ได้ ไว้ปิดเทอมนี้จะกลับไปอ่านย้อนหลังด้วย ชอบที่พี่หมูน้อยมีภาพประกอบด้วยค่ะ ทำให้เห็นได้รู้ไปพร้อม ๆ เลยว่ามันเป็นลักษณะยังไง มีนเคยชิมแกงปลาไหลค่ะ แค่ชิมเท่านั้นนะ ไม่กล้ากินอ่ะ เตารีดทองเหลืองสวยดีค่ะ (อยากมีเก็บไว้ซักอันจังเลยอ่ะ ชอบของเก่า) ท่านเจ้าพระยาเสนาบดีกลาโหม มีบุคลิกที่ทั้งน่าเกรงขาม ทั้งใจดี แบบนี้เค้าถึงว่ารู้หน้าไม่รู้ใจจริง ๆ ด้วยค่ะพี่หมูน้อย จะมองกันแต่ที่ภายนอกไม่ได้ เออใช่เกือบลืมเลยค่ะ มีนกะลังจะบอกว่า มีนได้รับ pc ของพี่หมูน้อยแล้วนะค๊า แต่พึ่งได้เข้ามาบอก ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ แต่มีนยังไม่มีที่อยู่ของพี่หมูน้อยเลยอ่ะ ฝากไว้ให้มีนที่หลังไมค์ด้วยนะค๊า ปิดเทอมนี้ได้ภาพสวย ๆ แล้วจะร่อนไปหาทันที จะตามอ่านตอนต่อไปนะค๊า ขอให้มีความสุขมาก ๆ น๊า สู้ ๆ   โดย: minporee 13 มีนาคม 2552 21:35:29 น.

โดย: momster 13 มีนาคม 2552 21:55:55 น.

สวัสดีวันศุกร์ค่ะคุณหมูน้อย... วันนี้แม่มารูนไปงานปิดภาคโรงเรียนลูกมาค่ะ กว่าจะเสร็จเรื่อง รับสมุดพกลูก ปาเข้าไปสองทุ่มกว่า เพิ่งถึงบ้านได้ซักพักใหญ่ๆ นี่ละค่ะ... ลูกสาวดูสมุดพกแล้วเธอหงุดหงิดมากที่ได้คะแนนวิชาภาษาอังกฤษสี่จุดหกเต็มสิบ...เธอคิดว่าเธอน่าจะได้คะแนนมากกว่านี้ และครูวิชานี้ก็เคยคิดคะแนนเธอผิดมาก่อนด้วยค่ะ... การตั้งค่าส่วนไว้แค่สิบ มันทำให้มีโอกาสกดคะแนนได้เนอะ...โรงเรียนนี้เขาทำฐานคะแนนต่ำแบบพิลึกๆ ไงไม่ทราบค่ะ ถ้าทำเต็มร้อยน่าจะเพิ่มพร็อบได้ดีกว่านี้... คุณหมูงานยุ่งหรือคะ นี่แม่มารูนก็ว่าจะสลบล่ะ วันนี้ตื่นมาตั้งแต่ตีสามครึ่ง นี่จะเที่ยงคืนละ แสดงว่าตื่นมาเกือบยี่สิบชั่วโมงโดยไม่ได้นอนเลย...เดี๋ยวจะกลายเป็นซอมบี้เดินได้... ราตรีสวัสดิ์ค่ะ...   โดย: Devonshire 13 มีนาคม 2552 23:59:22 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมู   โดย: กะว่าก๋า 14 มีนาคม 2552 8:29:47 น.

ไปถึงแล้วนะครับ อิอิอิ   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 14 มีนาคม 2552 13:08:04 น.

เตารีดทองเหลืองนั่น สมัยประถมอยู่โรงเรียนประจำ แม่บ้านเค้ายังเอาถ่านแดง ๆใส่แล้วรีดชุดนักเรียนให้อยู่เลยคะ........   โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 14 มีนาคม 2552 15:30:35 น.

ดีจ้าพี่หมู จะบอกว่าได้รับ โปสการ์ดแล้วค่ะ ขอบคุณมาก แต่ว่าคราวหน้าไม่ต้องทำส่งอีกนะ เกรงใจมาก ต้องเสียเวลามากมายเลยน้า อิอิ เอาเวลาไปพักผ่อน หรือ ให้กับครอบครัวดีกว่านะค่ะ แล้วเป็นไงบ้าง งานการ ดีขึ้นบ้างไม๊ เอาใจช่วยน้า ตอนนี้ย่าก็ กำลัง โคม่าอยู่ฮ่าๆๆ ชีวิตต้องสู้เนอะ   โดย: ย่าชอบเล่า 14 มีนาคม 2552 20:21:55 น.

เข้ามาอ่านบทความดี ๆ ค่ะพี่หมู... ความรู้ดี ๆ เพียบเลยค่ะ มีดตะขอ เตารีดแบบนี้... เป็นของหายากทั้งนั้นเลย สุขสันต์วันหยุดนะคะ   โดย: I_sabai 14 มีนาคม 2552 23:30:54 น.

สวัสดียามเที่ยงวันจ้ะคุณหมู... อ้าววันนี้มีเวลามาเข้าเน็ตยามเที่ยงได้นะเจ้าคะ... งานโฆษณามีสีสันจริงๆ ด้วยจ้ะคุณหมู จากงานการตลาดที่จริงๆ คือฝ่ายขาย แม่มารูนไม่ถนัดเลย ประเภทต้องปะทะปะหน้าผู้คนเนี่ย มาทำงานเบื้องหลังในบริษัทโฆษณาเนี่ย ถูกใจมากๆ เลย... โดยนิสัย แม่มารูนชอบคิด วิเคราะห์ข้อมูลมาแต่ไหนแต่ไร ได้มาทำงานที่ต้องขบคิดมากกว่าจ๊ะจ๋ากับผู้คน นับว่าถูกกับนิสัยอยู่ไม่น้อย... แต่แล้ว เมฆหมอกก็ค่อยๆ เข้ามาบดบัง เมื่อทำงานนี้ไปนานๆ หลายๆ ปีเข้าแล้วแม่มารูนได้พบว่า งานโฆษณาเหมือนมีมนต์ดำ ที่เราในฐานะนักคิดและยัดเยียดความคิดให้ผู้คน ได้สร้างรอยด่างและแปดเปื้อนให้สังคมอย่างมากมายและรุนแรง... ฮะฮ้า..ฟังดูน่าตระหนกและน่าสนใจแล้วใช่ไม๊ล่ะคุณหมู...ไว้แม่มารูนจะค่อยๆ เขียนไปทีละบทสองบทละกัน... เคยนึกเสียดายนะว่าถ้าแม่มารูนเก่งเลข คงเลือกเรียนวิศวะไปแล้ว เป็นคนชอบคิดเชิงระบบมากกว่าคิดแบบฝันๆ จ้ะ... อ้าว...ต้องพาเด็กไปกินข้าวเที่ยงละ...ไปก่อนละจ้ะ...   โดย: Devonshire 15 มีนาคม 2552 12:13:22 น.

สวัสดียามบ่ายครับพี่หมู   โดย: กะก๋า (กะว่าก๋า ) 15 มีนาคม 2552 15:42:51 น.

พี่หมูคะ รีบแต่ง รีบรวมเล่มเร็วๆ จันทร์ชอบ อยากอ่านแบบรวดเดียวจบเลย เป็นคนใจเย็นมากค่ะ   โดย: จันทร์ไพลิน 15 มีนาคม 2552 20:52:23 น.

จ๋ามาบอกพี่หมูว่าจะไปนอนแล้วค่ะ...ง่วงจัง....บายๆ......ราตรีสวัสดิ์นะคะ   โดย: satineesh 15 มีนาคม 2552 21:42:34 น.

สวัสดีค่ะพี่หมูน้อย เอ็มพยายามทำใจอ่านเรื่องนี้อย่างตั้งใจให้จบอยู่หลายรอบ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะติดตรงภาพปลาไหลนี่ล่ะค่ะ เห็นแล้วมันขยะแขยงหง่ะพี่หมู เหมือนงูยังไงก็ไม่ทราบ บรึ๋ยยยยย พี่หมูเป็นไงบ้างคะ ช่วงนี้งานยุ่งเหรอจ๊ะ ยังไงก็หวังว่าคงสบา่ยดีนะคะ มีความสุขมากมากในวันสีเหลืองจ้า   โดย: discipula 16 มีนาคม 2552 6:04:45 น.

จ๊ะเอ๋พี่หมูน้อย ง่ะ ปาเข้าไปบทที่สี่แล้วรึ แล้วข้าเจ้าจะตามอ่านทันไหม มาแบบผ่านๆก่อนนะคะพี่หมูน้อย เพราะอยากอ่านเม้นต์ด้วย ค่อยมาดีดีอีกที ว่าแต่หมาที่พี่หมูน้อยเอาไปฝากแต่ละตัวน่ะค่ะ น่าร้าาาาาก มากๆเลย ขอบคุณมากค่ะ อิอิอิ   โดย: หมาอ้วน ตามมาอ่าน (prunelle la belle femme ) 16 มีนาคม 2552 6:19:42 น.

สวัสดี ค๊า คุณหมู สบายดีนะคะ อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ ชีวิตคนงานก็น่ารักดี ซอมม์..อ่านแล้วอมยิ้มไปด้วย แต่..อ่านยังไม่ครบจบทุกตอยเลยค่ะ ไว้กลับมาเก็บย้อนอีกที ช่วงนี้ ซอมม์..ขอฝากรังด้วยน๊า ขอบคุณค่ะ สำหรับกำลังใจที่อบอุ่นช่วยเพิ่มเติมพลังให้ "น้องบีย์"   โดย: ซอมพอแสด 16 มีนาคม 2552 14:07:51 น.

สวัสดีวันใหม่ค่ะ วันนี้ครัวเปิดแล้วนะคะ มากับ ผัดกะเพราค่ะ   โดย: praewa cute 16 มีนาคม 2552 20:22:42 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะ และตามมาติดๆกับ ทอดมันไก่ + ต้มยำไก่กราย ขอให้อร่อยนะคะ   โดย: praewa cute 17 มีนาคม 2552 1:10:13 น.

คุณหมูน้อยเจ้าคะ... คุณหมูได้รับแท็กจากแม่มารูนแล้วจ้ะ... เชิญแวะไปที่บ้านแม่มารูนได้เลยนะคะ...ด่วนๆๆๆๆ.... ราตรีสวัสดิ์ค่ะ...   โดย: Devonshire 17 มีนาคม 2552 1:15:18 น.

อิอิ พี่หมูน้อย ได้รับแท็กต่ออย่างรวดเร็ว นอนหลับฝันดีนะค้าพี่หมู   โดย: discipula 17 มีนาคม 2552 2:38:15 น.

จ๊ะเอ๋พี่หมูน้อย เมื่อกี้เม้นต์ไปแล้ว แต่มันดันไปอยู่ในบทก่อนหน้าอ่ะค่ะ ขอสารภาพว่ายังไม่ได้อ่านอะไรดีดีเลยนะคะ ไว้เดี๋ยวมีเวลามาแบบรวดเดียวแน่นอนค่ะ แฮ่ๆ มีบล็อกเก่าๆของหลายคนให้ตาม ตาเริ่มลายมาละ   โดย: prunelle la belle femme 17 มีนาคม 2552 4:10:07 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมู นี่ถ้าพี่หมูไม่ทัก ผมก็ไม่พูดถึงแล้วนะครับเนี่ย อิอิอิ เป็นบอลอีกนัดที่ดูแล้วมีความสุขจังเลยครับพี่ 55555   โดย: กะว่าก๋า 17 มีนาคม 2552 7:39:27 น.

สุด ทาง ข้าง หน้า แม้ จะ ไกล แต่ ต้อง ไป ให้ ถึง การ์ดรับแล้วค่ะ ขอบคุณหลายๆเด้ออออออออออออออออออออออ เดี๋ยวป้าจะส่งซีดีมาให้ จะเน้นแบบภาพ ลูกจะได้ดูด้วย รักษาสุขภาพ และมีความสุขกับวันดีๆทุกทุกวันนะคะ คมคำ : เราปรับเปลี่ยนทิศทางลมไม่ได้ แต่เราปรับเปลี่ยนใบเรือได้   โดย: ร่มไม้เย็น 17 มีนาคม 2552 21:51:37 น.

พี่หมูนอนหรือยังน๊า..นู๋ดาวคนซนมาชวนไปอ่านกลอนที่เพื่อนบล็อกคุณสดายุแต่งให้ค่ะ..พร้อมฟังเพลงบรรเลงเพราะๆด้วยค่ะ... กลอนที่ได้มา..เพราะมากค่ะ..นู๋ดาวเห่อค่ะ..   โดย: นู๋ดาว หรือ ดาวจ๋า คนซนๆ ค่ะ (satineesh ) 17 มีนาคม 2552 23:42:09 น.

๐ วารผัน วันผ่าน แผ้ว............สวัสดี จันทร์เคลื่อน เดือนคล้อย มี.....สว่างแล้ว อรุณ อุ่นรับ ภูรี.....................เผยส่อง วิหค ผก เจื้อยแจ้ว.................เบิกฟ้าธาตรี ฯ อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่หมูอ้วน มีความสุขรับวันใหม่กันนะคะ   โดย: พ่อระนาด 18 มีนาคม 2552 6:32:32 น.

สวัสดีค่ะพ่อหมู ได้รับโปสการ์ดเมื่อวาน ให้เด็กจัดการให้แล้วจ้ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้คงส่งให้ได้ พ่อหมูก็หายเหมือนกันนิ เปิดร้านแล้วเหรอจ๊ะ อยู่แถวไหนน้อ มีคนยุให้แม่มอมเปิดร้านกาแฟเบเกอรี่นะ แต่เราขายของไม่เป็นเนอะ เลยพับไปก่อน ทำโรงเรียนก่อนดีกว่าเนอะ ไว้คุยกันจ้ะ   โดย: momster 18 มีนาคม 2552 7:48:57 น.

สวัสดีค่ะพี่หมู แวะมาดู คิดว่าพี่หมูอัพบลอกหนึ่งวัน(กิน)เดียวกัน แล้วซะอีก ปล. โปสการ์ดมาถึงแล้วเมื่อวานค่ะ   โดย: nanida 18 มีนาคม 2552 9:09:56 น.

พี่หมูไปไหนหนอ..นู๋มาเชิญไปอ่านกลอนที่บ้านนู๋ค่ะ.. สงสัยพี่หมูคนดีจะงานยุ่งเนาะ.. ขอจงมีแต่สุขในพุธวารดวงมานแจ่มใสไปตลอดวันค่ะ.   โดย: นู๋ดาว คนซนค่ะ (satineesh ) 18 มีนาคม 2552 10:35:50 น.

สวัสดีค่ะ คุณพ่อหมูอ้วน... ขอบคุณสำหรับโปสการ์ด..นะคะ ปอ ป้า ชอบมากหลาย... เอาปะไว้ที่พาทิชั่นหน้าโต๊ะทำงานเลย..อิ อิ และต้องขอโทษด้วยที่มารายงานตัวช้า เนื่องจากตอนนี้ปอ ป้า สุขภาพไม่ค่อยดี..ค่ะ ระยะนี้อาจจะผลุบ ๆ โผล่ ๆ หน่อย..นะคะ คุณพ่อหมูฯ กลับมาหรือยังเอ่ย...?? ถ้าไงก็อย่าลืมตามปอ ป้า ไปเที่ยวอินเดียต่อ...นะคะ ขอให้มีความสุข สนุกสนาน สำราญกาย สำราญใจ สุขภาพแข็งแรง กันทุกคน.. ทั้งครอบครัว...เลย ...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 18 มีนาคม 2552 15:08:01 น.

พี่หมู อัพเรื่องเนื้อนาบุญ ตอนจบแล้วนะคะ แวะมาบอกค่ะ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะคะ   โดย: พ่อระนาด 18 มีนาคม 2552 23:52:20 น.

ไม่มีต่อหรือค่ะ เพิ่งจะหาเจอเสียดายจัง   โดย: แอน IP: 110.168.99.213 3 กุมภาพันธ์ 2554 15:25:58 น.

อยากอ่านต่อด้วยค่ะ เสียดายจัง   โดย: เติ้ล IP: 202.90.6.36 19 เมษายน 2559 15:34:41 น.

เด็กบ้านสวน ไม่มีลิขสิทธิ์ใช่ไหมครับ   โดย: ตุ๊ครับผม IP: 139.99.104.93 23 กุมภาพันธ์ 2562 9:52:23 น.