การแต่งกาย...นอกจากจะแสดงออกถึงวัฒนธรรมแล้ว ยังถ่ายทอดกันได้ทางพันธุกรรม

ด้วยนะ...เราเพิ่งรู้

ที่ทำงานใหม่นี้อนุญาติให้ใส่กางเกงไปทำงานได้ ขอให้เป็นสีเข้ม
ความที่เรามีกางเกงสีดำอยู่ตัวนึงเป็นกางเกงเอวยางยืด ชอบใส่มากเพราะเข้าห้องน้ำ

สะดวกดี เลยมักใส่ไปทำงานบ่อย...เอิ่ม..บ่อยขนาดไหน ลองอ่านต่อไปค่ะ

-----------------------------

หลังจากตื่นนอนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จภายในครึ่งชั่วโมง หน้าตาไว้ไปแต่งบนรถเมล์ค่ะ สี่แยกนี้ลงแป้ง แยกหน้าแก้มขวา แยกต่อไปปัดขนตาซ้าย อะไรก็ว่าไป...

ทุกอย่างปกติเรียบร้อย สวยเด้งลงมาจากรถเมล์ทุกวัน... ( คิดไปเอง )ว่างั้น... ที่ดิฉันกล้าทำเยี่ยงนี้บนรถเมล์เนี่ยก็เพราะมีที่นั่งประจำค่ะ...เพราะบ้านอยู่แถวอู่รถเมล์นั่นเอง 

ตำแหน่งเก้าอี้เมียคนขับจึงตกเป็นของเดี๊ยนอย่างง่ายดาย ไม่เบาะเดี่ยวหลังคนขับ ก็นั่งเบาะด้านข้างคู่คนขับไปเลย

แต่ยังไม่ค่อยกล้ามากนะคะที่จะไปนั่งเบาะคู่ผู้โดยสารอื่นแล้วแต่งหน้า...อืม..กะดะ เอาเป็นว่าเคยนะเคย...แต่ไม่บ่อย ต้องจำเป็นจริงๆ ถึงจะมีให้เห็น ....เหอ เหอ

เพราะขั้นตอนของอิชั้นเนี่ยเริ่มตั้งแต่ลงโทนเนอร์แล้วตามด้วยมอยเจอ์กันเลย แล้วจบที่เขียนขอบตากับปัดมาสคาร่าเพราะฉะนั้นอุปกรณ์จะวุ่นวายหลายสิ่งเอเวอรี่ติง (ว่าไปนั่น!)  จึงเกรงใจผู้โดยสารนั่งข้างๆเป็นที่สุด.....

สรุปคือวันหนึ่ง หลังจากเดินลงรถเมล์มาแบบสวยๆเพื่อไปที่ทำงาน หางตาเราก็เหลือบไปเห็นว่าขากางเกงแปลกว่าที่เคย ทำไมมันดูมีพู่ๆ  อยู่ตามตะเข็บสองข้างของขา....ว่าแล้วก็ก้มลงดูกันจะๆ ไปเลย...โอ้วแม่เจ้า!! ลูกช้างจะเป็นลม....

              "ใส่กางเกงกลับด้านค่ะ!!  เอาด้านในออกมาด้านนอก..."

แล้วลงป้ายหน้าโบ๊เบ๊ด้วยอ่ะนะ....แอร้ยยยยยย...เครียด... โมโหตัวเองเป็นที่สุด!!! ...

เดินไปคิดไปขำไป...นี่ตัวเราเป็นได้ถึงขั้นนี้เลยหรือว่ะ เคยเห็นแต่คนลืมรูดซิปอ่ะ...
แล้วนี่ป้ายยี่ห้อก็คงอยู่ที่เหนือตูดกรูเป็นพยานหลักฐานที่ชัดเจนอย่างแน่นอน...

ณ ขณะนั้น จำได้ว่ารีบจ้ำพรวด...มากกกกกถึงมากที่สุดเพราะกลัวเจอคนหวังดีไง กลัวคนที่เดินมาช่วยตอกย้ำว่า คุณครับใส่กางเกงกลับด้านครับ....ถ้าเจอจริงจะรีบหันกลับไปด่า...กุรู้แล้วโว้ย นี่ก็เครียดอยู่นะ อย่ามายุ่ง (-_-'')

เคยเจอค่ะ เคยเจอครั้งนึง นุ่งกระโปรงแล้วเดินไปทำงาน  หนุ่มคนนึงปรี่มาประชิดตัวเลย เล่นเอาตกใจมากว่า อะไรเราจะเรตติ้งดีขนาดนั้น ที่ไหนได้รีบเข้ามากระซิบข้างหูแล้วจากไป ทิ้งไว้ด้วยคำพูดนุ่มๆแผ่วเบาแค่ว่า

"ซิปหลังไม่ได้รูดครับ!!"...ชะอึ๋ย! จู้ฮูกกรูเลยเรา

                   -----------------------------------------

วันนั้นคือ ต้องรีบปรี่เดินข้ามฝั่งสะพานลอยไปหน่วยงานอื่นขอเค้าเข้าห้องน้ำอย่างด่วนจี๋เลยค่ะ เพื่อล้างความอาย และกลับด้านกางเกงออกมาให้ถูกต้อง!

พอเล่าให้เพื่อนพลฟัง เพื่อนอุตส่าห์คิดแง่ดีว่าคงปิดไฟแต่งตัวเพื่อความประหยัดตามเศรษฐกิจพอเพียง ขอบคุณมากนะเพื่อน สารภาพตรงนี้ที่แรกและที่เดียว ความจริง คือ รีบไงค่ะ... คาดว่าไปหยิบมาจากที่ตากไว้หลังจากใส่ไปแล้วครั้งนึงแต่ลืมปลิ้นคืนอ่ะ ก็บอกแล้วว่าตัวนี้ชอบใส่บ่อย...แต่คงบ่อยไปนิ๊ดส์นุง...เท่านั้นเอง

                                  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

อีกวันนัดแม่กะพ่อไว้เจอกันที่เดอะมอลล์ตอนเย็น เพราะเค้าจัดงานพันธ์ไม้งาม พอเจอะหน้าแม่เท่านั้นแหละ เหตุการณ์วันก่อนตามมาหลอกหลอนเลย ก็แม่เล่นใส่เสื้อสีดำแต่กลับด้าน...เอาด้านในออกมาด้านนอกอ่ะดิ !! (T_T)

เหตุการณ์ทุกอย่างเหมือนกันกับวันนู้น ทั้งสีเสื้อผ้า และอาการ แต่เปลี่ยนจากอีลูกสาวใส่กางเกงกลับ ส่วนคุณหญิงแม่ใส่เสื้อกลับด้าน...เฮ้อ...

แล้วแม่มาเดินตั้งน้านนานก็ยังไม่ไปเปลี่ยนอีกนะ มั่นกว่าเราอีกอ่ะ ขอโบก...

เลยถามว่า "ทำไมไม่ไปเปลี่ยนล่ะ"

แม่บอก "อ้าว นี่ดูออกด้วยเหรอ นึกว่าคนเค้าคงดูไม่ออกไงเพราะเป็นเสื้อยืดสีดำ"

โห ตะเข็บออกรอบตัวหยั่งกะมีหนอนมาเกาะขนาดนั้น....ถึงคนอื่นอาจดูไม่ออก แต่แม่ก็น่าจะสังเกตจากพ่อมั่งนะ เพราะพ่ออ่ะเล่นเดินห่างไปเป็นวาเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ คงไม่ใช่ว่าอายหรอกมั้ง แค่ไม่อยากให้ใครรู้มากกว่าว่าเดินมาด้วยกัน เอิ๊กส์... ล้อเล่นนะแม่

Create Date : 07 มิถุนายน 2552
Last Update : 8 มิถุนายน 2552 22:22:50 น.		26 comments
Counter : 729 Pageviews.
Share Tweet