ยามเมื่อสายลมหนาวพัดมา 10
โชติกาขอออกไปเดินเล่นที่สวนหน้าบ้านหลังจากทานอาหารเย็นเสร็จระหว่างรอทำความสะอาดห้องพักตอนนี้ทุกคนต่างแยกย้ายขึ้นห้องของตนกันหมดแล้ว สวนหน้าบ้านเวลานี้แม้นจะเป็นยามค่ำคืนแต่แสงไฟก็สาดสว่างไปทั่วบริเวณก็งดงามไปอีกแบบแต่ความงดงาม ความสมบูรณ์ในทุกๆอย่างของที่นี่กลับทำให้ภายในใจของโชติกาหนาวเหน็บเมื่อคิดถึงความต่างที่มากมายระหว่างเธอกับพี่วาร์มร่างบางแหงนเงยมองพระจันทร์ดวงกลมโตอีกแล้วที่ความงดงามพาให้จิตใจหงอยเหงา ดื่มด่ำกับความงดงามน้ำค้างยามค่ำคืนบวกกับอากาศที่หนาวเย็นในฤดูหนาวทำให้ร่างบางต้องยกมือขึ้นกอดอกเพื่อบรรเทา อุ่ย! โชติกาใจหายเล็กๆเมื่อมีบางสิ่งมาสัมผัสที่ร่างกายเป็นผ้าคลุมไหล่สีนวล วันนี้อากาศเย็นกว่าเมื่อวานค่ะโสรยาส่งยิ้มให้เมื่อร่างบางหันมา ขอบคุณนะคะ โชติกากระชับผ้าคลุมไหล่ที่โสรยานำมาให้แนบกาย คุณแววยังไม่นอนอีกเหรอคะ พี่แววค่ะ ไม่ใช่คุณแวว โสรยาแย้งยิ้มแย้ม ค่ะ พี่แวว โชติกาเสียงอ่อยเพราะไม่คุ้นชิน ก็กำลังจะนอนพอดีมองลงมาเห็นโรส พี่เลยลงมาอยู่เป็นเพื่อนก่อน ขอบคุณนะคะ โชติกาซึ้งใจจริงใจนึกตัดพ้อคนที่พามาว่าไม่เห็นจะไยดีมาดูแลอะไรเธอเลย คุณโรสคะห้องทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วค่ะ ป้าพิศออกมาเชิญด้วยตัวเองเพราะคุณวาร์มฝากฝังไว้ว่าให้ดูคุณโรสอย่างดี ขอบใจมากนะจ๊ะ โรสเกรงใจทุกคนจังเลยร่างบางเสียงอ่อย เพราะรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ โชติกาเดินตามแม่บ้านไปที่ห้องรับรองหลังจากที่เพิ่งระดมพลเร่งทำความสะอาดกันจนเสร็จโดยมีโสรยาเดินตามมาส่ง พักผ่อนให้สบายนะโรส โสรยามีไมตรีที่ดี พรุ่งนี้อยากให้พี่แววไปด้วยจังโชติกานึกหวั่นเมื่อต้องไปทำงานกับคนใจร้ายตามลำพัง พี่ก็อยากไปจะตาย แต่พี่วาร์มหน่ะซิคะไม่ให้ไปยังไงพรุ่งนี้พี่ขอให้โรสโรสทำงานให้สนุกนะ อากาศที่เชียงใหม่ตอนนี้กำลังเย็นสบายไม่ร้อนเหมือนที่กรุงเทพฯ ทำงานกับคุณวาร์มมีสนุกด้วยเหรอคะ โชติกาพูดความในใจ พี่วาร์มค่ะ ไม่ใช่คุณวาร์ม อีกครั้งที่โสรยาแย้งในใบหน้าที่ยิ้มแย้ม โชติกายิ้มเจื่อนๆไม่เต็มใจใช้สรรพนามนี้นักเพราะว่าพี่วาร์มไม่เหมือนเดิมแล้ว และจากที่พี่สังเกตพี่วาร์มใจดีกับโรสที่สุดแล้วนะจริงๆพี่วาร์มเป็นคนใจดีมากๆแค่ติดเพอร์เฟคเรื่องงานมากไปหน่อยเท่านั้นเองโสรยาบอกเล่าความใจดีของพี่สาวคนรองได้เป็นฉากๆ โชติกาเพียงพยักหน้ารับแบบเซ็งๆ สู้ๆนะ ไม่มีอะไรหรอก ทุกอย่างจะดีกว่าที่คิดพี่ขอตัวก่อนละ โสรยาส่งยิ้มสวยปลอบใจ ขอบคุณนะคะพี่แวว คำว่าพี่แววแผ่วไปเพราะยังไม่คุ้นชินลึกๆในใจเจียมตัวที่ไม่มีสิ่งใดที่เท่าเทียมทุกคนในบ้านนี้ จ้ะฝันดีนะ อ่อ เดี๋ยวค่ะ โชติกายื่นผ้าคลุมคืนให้ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ โสรยารับคืนไปทำเพียงยิ้มสวยตอบกลับและเดินออกไป เมื่อให้หลังโสรยาไปโชติกาก็เดินเข้าห้องไปในอารมณ์สุดเซ็ง ก๊อก ก๊อก โชติการีบเดินไปเปิดประตูและก็ได้ใจหายเล็กๆกับคนตรงหน้า คุณวาร์มมีอะไรให้โรสรับใช้เหรอคะ เมื่อกี้คุยอะไรกับยัยแวว เรื่องส่วนตัวค่ะ ถ้าไม่ได้มีธุระเรื่องงานโรสขอตัวพักผ่อนก่อนค่ะร่างบางปิดการสนทนาเอาดื้อๆเอื้อมมือจะไปดึงประตูปิดแต่ก็ทำไม่ได้เพราะอีกฝ่ายยังยืนขวางอยู่ จำไว้อย่าไปหว่านเสน่ห์กับน้องสาวของฉันไม่ว่าคนไหน คุณวาร์ม! โชติกามองอีกฝ่ายด้วยสายตาตัดพ้อไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากของพี่วาร์ม ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะเพราะคนอย่างโรสเจียมตัวเองเสมอ ร่างบางตอบกลับน้ำเสียงสั่นเครือด้วยความน้อยใจ ก็ดีแล้ว เมื่อพูดจบสินีนาฏก็เดินออกไปในใจยังร้อนรุ่มกับภาพที่น้องสาวคนรองยืนคุยอยู่กับเลขาของตนที่สนามหน้าบ้านอย่างสนิทสนมแถมยังเดินมาส่งกันที่ห้องอีกด้วยโชติกาปิดประตูลงด้วยกายใจที่เหนื่อยล้าปล่อยให้น้ำในตาไหลรินออกมาเพื่อระบายความอัดอั้นรุนแรงในใจ พี่วาร์มดูถูกน้ำใจเธอ เด็กสาวมัธยมปลายตัวอวบใกล้อ้วนในวัยกำลังโตแต่ก็ไม่ถึงกับเทอะทะกลับดูจั้มมั่มมีเสน่ห์ชวนมองเด็กสาวกำลังชะเง้อไปมาจนคอแทบหักเพื่อมองหาเพื่อนของพี่สาวและเธอเห็นพี่วาร์มเดินลงมาแล้วเด็กสาวแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นรีบหันหลังให้ลุ้นอยู่ในใจว่าพี่วาร์มจะมองเห็นเธอไหมแล้วถ้าเห็น พี่วาร์มจะเดินเข้ามาหาเธอไหมและ
พี่วาร์มก็เดินเข้ามาพี่วาร์มดูดีเสมอเลย นัยน์ตาเป็นประกายสดใสอยู่ตลอดอายูมิบอกว่าตอนนี้ในมหาวิทยาลัยมีการตั้งกลุ่มแฟนคลับพี่วาร์มแล้วด้วย และเธอจะเขินที่สุดเลยเวลาที่พี่วาร์มมองมาที่เธอก็ไม่รู้ทำไมต้องเขินขนาดนั้นและก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงอยากเจอพี่วาร์มบ่อยๆ อยากไปหา อยากให้พี่วาร์มมาที่บ้านอยากๆๆ สารพัดให้ได้เจอพี่วาร์ม ในวันนั้นไม่รู้เลยว่าทำไม
สินีนาฏเดินออกมาเมื่อได้เวลาเดินทางมองคนหน้าหวานที่ยืนรออยู่ด้วยความพอใจที่โรสไม่หลงระเริงไปกับคำให้ท้ายของแม่เธอจนละเลยหน้าที่ของการเป็นเลขาหญิงสาวร่างสูงเดินไปขึ้นรถแต่ก็ต้องขัดใจเมื่อเห็นเลขาจอมดื้อรั้นเข้าไปนั่งคู่คนขับทั้งที่หล่อนก็ไม่ได้ผิดอะไรแต่ตอนนี้ใจเธอมันบอกว่าผิด มานั่งด้านหลัง โชติกาหันมองให้แน่ใจว่าต้นเสียงมาจากคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง แต่ทำไมต้องเป็นแบบนั้นเพราะตอนนี้เธอก็ไม่ได้ทำอะไรที่ผิดธรรมเนียมปฏิบัติของการเป็นเลขาเลยเมื่อคิดได้แบบนี้ร่างบางจึงนั่งนิ่งทำเป็นหูทวนลม รู้! ว่าทำแบบนี้จะยิ่งเป็นการกวนน้ำในใจของอีกฝ่ายให้ขุ่นแต่เธอไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไงนิ่ง! จนสมควรคนขับรถชักอึดอัดจะออกรถก็ไม่กล้าแถมตอนนี้ก็กลัวจนหัวหดว่าระเบิดจะลงในรถแต่เช้าก็คุณวาร์มเธอโหดจะตายไล่เลขาลงจากรถกลางไฟแดงเธอก็เคยทำมาแล้ว คุณโรสครับ คือๆ
สมควรอึกอักอยากจะช่วยเรียกสติคุณเลขาแต่ก็พูดได้ไม่เต็มปากนัก หมดแล้วซึ่งความอดทนสินีนาฏเปิดประตูรถออกมาและเดินไปเปิดประตูฝั่งคู่คนขับจัดการปลดสายเซฟตี้เบลและกระชากร่างบางออกมาก่อนจะเหวี่ยงเข้าไปที่เบาะด้านหลังก่อนจะพาตัวเองเข้าไปนั่ง ว้าย! ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อถูกเหวี่ยงจนถลาเข้าไปที่เบาะด้านหลัง จากนั้นรถคันหรูจึงค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปร่างบางดันตัวเองขึ้นมาขยับตัวไปนั่งจนชิดประตูอีกฝั่งเมินหน้าหนีมองออกไปนอนกระจกฝั่งของตัวเองเก็บซ่อนความขุ่นเคืองสินีนาฏปรายตามองด้วยความอ่อนใจที่หล่อนยังดื้อแพ่งไม่ยอมอ่อนข้อ ยังไงหล่ะคนดีของคุณแม่ดื้อรั้นไม่เกรงกลัวเธอสักนิด โชติกาหยิบมือถือขึ้นมาดูเมื่อมีสายโทรเข้า แต่เบอร์ก็ไม่คุ้นเลยเป็นเบอร์ในประเทศไทยร่างบางตัดสินใจกดรับสายเพราะคิดได้ว่าเบอร์ไหนเธอก็ไม่คุ้นทั้งนั้นแหละเพราะเธอเพิ่งมาอยู่ประเทศไทยได้ไม่นาน อ๋อ วี โชติกาพยายามพูดเบาๆเพราะไม่ได้อยู่ในพื้นที่ส่วนตัว สักสามทุ่มจะดึกไปไหม โอเคขอบใจวีมากๆนะ เพื่อพูดจบร่างบางก็วางสายและทุกอย่างก็เงียบงันดังเดิมแต่ในใจของอีกคนนี่ซิกำลังร้อนรุ่มไร้สาเหตุเมื่อนึกถึงชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นลึกลงไปอีกชั้นในความรู้สึกของสินีนาฏคือความพ่ายแพ้ในเรื่องความสำคัญ เพราะก่อนหน้านี้เคยทะนงว่าตนเป็นสำคัญที่สุดในใจของโชติกาแม้นจะนานมาแล้วกับภาพที่เด็กสาวในวัยไร้เดียงสาเดินเข้ามาบอกรักเธอ แต่เธอก็ไม่เคยลืม! สินีนาฏพอใจการทำงานของโชติกามากหากตัดเรื่องความดื้อรั้นส่วนตัวออกไป ตั้งแต่ลงจากเครื่องจนเดินทางมาถึงรีสอร์ทไม่มีอะไรที่ขาดตกบกพร่องเลยเพราะการประสานงานที่เป็นมืออาชีพโรสปิดกั้นทุกความผิดพลาดได้โชติกาเดินตรงไปที่หน้าฟร้อนเพื่อทำการเช็กอินโดยสินีนาฏเดินตามเข้ามา คุณวาร์มไปนั่งรอก่อนดีกว่าค่ะเดี๋ยวจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วโรสจะไปแจ้งโชติกาทำทุกอย่างเป็นทางการจนน่าหมันไส้ในความรู้สึกของสินีนาฏ ไม่ รีบไปจัดการให้เสร็จๆแค่เท่านั้นสาวร่างสูงก็เมินหน้าไปทางอื่นเพื่อยุติการสนทนาแต่ไม่ยุติการเดินตามเลขาคนสวยของตนเพราะยังมีบางสิ่งที่ขุ่นในใจ จากที่ได้ยินโรสคุยโทรศัพท์ในรถโรสนัดแนะผู้ชายคนนั้นมาเจอที่นี่ ฉะนั้นอย่าหวังว่าทางรักจะสดใสเธอจะขัดขวางจนถึงที่สุดเพื่อความสะใจ โชติกาเดินไปที่ฟร้อนอ่อนใจกับเจ้านายจอมเอาแต่ใจ จองไว้ในนามบริษัทศิราณุวัฒน์ค่ะโชติกาแจ้งรายละเอียดต่อพนักงานต้อนรับ จองไว้สองห้องนะคะคือห้องสูทและห้องธรรมดาเตียงคู่ พนักงานทวนรายละเอียด ค่ะ ไม่ทราบมีห้องพักว่างไหมคะ อยู่ๆก็มีเสียงหญิงสาวแทรกเข้ามาดึงความสนใจจากทุกคนตรงนั้น ห้องของทางรีสอร์ทถูกจองเต็มหมดแล้วค่ะ สักห้องก็ไม่มีเหรอคะ หญิงสาวมีน้ำเสียงท้อใจหันไปมองชายหนุ่มคนรักด้วยสายตาสุดเซ็งและเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกล ไม่มีว่างจริงๆค่ะต้องขออภัยด้วยนะคะ พนักงานต้อนรับตอบกลับด้วยความนอบน้อมแม้นจะเห็นใจมากแค่ไหนแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้จริงๆหญิงสาวตาละห้อยเสียดายที่ไม่ได้พักรีสอร์ทสวยๆจริงๆเธอกับคนรักตั้งใจขับรถเที่ยวไปเรื่อยๆพอใจตรงไหนก็จะพักตรงนั้นและเธอกับคนรักก็พอใจที่นี่แต่ก็นะ เต็ม! ศิราณุวัฒน์ขอคืนห้องเตียงคู่ค่ะ เพื่อให้หญิงชายคู่นี้เข้าพัก อยู่ๆสินีนาฏก็พูดขึ้นพนักงานต้อนรับมองโชติกาด้วยสายตาเป็นคำถามเพราะเป็นคนที่ประสานงานกันโดยตรง แล้วโรสจะพักที่ไหนหละคะ โชติกาหันมาเอาความกับบอสของตน ก็กับฉันไง สินีนาฏตอบกลับหน้าตาเฉย แต่คุณวาร์มคะ เลขาร่างบางคิดขัดแย้ง ก็จะบ้าหรือไงจะพักด้วยกันได้ยังไงเธอจะได้อึดอัดตายกันพอดี ไม่มีแต่ทำตามที่ฉันบอก ขอบคุณมากนะคะ คุณมีน้ำใจมากเลย หญิงสาวสำนึกรู้คุณจากใจส่งรอยยิ้มที่ยินดีออกไปด้วยใจที่มีความสุขต่างกับหญิงสาวอีกคนที่แทบจะเก็บซ่อนความอึดอัดใจไว้ไม่อยู่ ไม่เป็นไรค่ะขอให้มีความสุขกับการพักผ่อนที่นี่กันนะคะ สินีนาฏเป็นมิตรไม่ถือตัวกับคู่รักหนุ่มสาวก็สองคนนี้ไม่ใช่ลูกน้องของเธอ ไม่ใช่คู่แข่งทางธุรกิจ และที่นี่ก็ไม่ใช่ที่ทำงานไม่ใช่เวลางาน เธอไม่อะไรอยู่แล้ว สองสาวเดินตามบริกรขึ้นไปบนห้องพักเมื่อเดินเข้าไปภายในห้องบริกรก็จัดการอำนวยความสะดวกให้ทุกอย่างก่อนจะขอตัวออกไปเมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพังโชติกาก็หาเรื่องชิ่งทันที คุณวาร์มพักผ่อนก่อนนะคะได้เวลาอาหารเที่ยงโรสจะขึ้นมาตาม เดี๋ยวโรสขอไปดูแลความเรียบร้อยเรื่องห้องพักของหุ้นส่วนจากไต้หวันก่อนนะคะพูดจบร่างบางก็หันเดินออกไป แต่
ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นพักผ่อนอยู่ที่นี่และลงไปทานอาหารเที่ยงพร้อมกันและถ้าครั้งนี้เธอคิดขัดคำสั่งฉันหละก็
ฉันจะเอาเรื่องเธอให้ถึงที่สุดน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความแข็งกร้าวและข่มขู่ งั้นคุณก็พักผ่อนอยู่ในห้องนะคะโรสจะไปพักที่ห้องรับแขก โชติกาทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็มีเหตุให้ต้องชะงักอีกครั้ง เธอกลัวฉันเหรอ สินีนาฏพูดขึ้นมาลอยๆ หรือกลัว
จะหวั่นไหว อีกครั้งกับคำพูดลอยๆที่ไม่เกี่ยวข้องกับงานโชติกาหันมาสบนัยน์ตาไม่นึกเกรง โรสไม่ได้กลัวอะไรทั้งนั้นค่ะโรสแค่ต้องการความเป็นส่วนตัว พูดจบร่างบางก็เดินออกไปหัวใจเต้นแรงเกินจะควบคุมพี่วาร์มยิงโดนทุกเป้า บ้าจริง!! สินีนาฏมองตามร่างบางที่เดินออกไป อีกแล้วหล่อนขัดใจเธออีกแล้วไม่รู้หรือไงไม่มีใครกล้าขัดใจเธอแต่ช่างเถอะตอนนี้ปล่อยไปก่อนเธอยังมีเวลาอีกมากมายสำหรับการเอาคืนหญิงสาวร่างสูงเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงด้วยความง่วงงุนเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอสืบเนื่องมาจากเมื่อคืนมีสิ่งแปลกปลอมอยู่ในบ้านทำให้ต้องวนเวียนคิดถึงอยู่ตลอดด้วยความไม่เคยชิน
เมธินีเดินทางมาพร้อมเอเจนซี่ตื่นเต้นอยู่ลึกๆเมื่อได้รู้ว่าผู้บริหารคนหนึ่งของศิราณุวัฒน์จะเดินทางมาดูการถ่ายทำด้วยแม้จะยังไม่รู้ว่าใครแต่ในใจก็ลุ้นว่าขอให้เป็นคุณวาร์มเมื่อเข้าห้องพักนางแบบสาวรีบกดเบอร์ภายในไปที่ฟร้อนทันทีเพื่อถามถึงรายชื่อผู้เข้าพักในกลุ่มของศิราณุวัฒน์นางแบบสาวคลี่ยิ้มเมื่อได้ยินชื่อ โชติกา อากาเนะ คิมุระมั่นใจว่าต้องเป็นคนเดียวกับเลขาของคุณวาร์มแน่ๆ เพราะจากที่เห็นเลขาคุณวาร์มน่าจะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น
| Create Date : 13 มีนาคม 2557 |
| Last Update : 13 มีนาคม 2557 23:23:50 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 552 Pageviews. |
 |
|
แวะเข้ามาหาคนชื่อเหมือนกันค่ะ สวัสดีนะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
