ชมผกา
กาหลง
เต็งแต้วแก้วกาหลง
บานบุษบงส่งกลิ่นอาย
หอมอยู่ไม่รู้หาย
คล้ายกลิ่นผ้าเจ้าตราตรู
(บทเห่เรือ - เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์)
ชื่อวิทยาศาสตร์: Bauhinia acuminata Linn.
ชื่อสามัญ: กาหลง
ชื่อพื้นเมืองอื่น ๆ: กาแจ๊ะกูโด (มลายู-นราธิวาส), ส้มเสี้ยว (ภาคกลาง), เสี้ยวน้อย (เชียงใหม่), เสี้ยวดอกขาว
ลักษณะ: ไม้พุ่ม สูง 1-3 เมตร
ใบ: ใบเดี่ยวเรียงสลับ รูปไข่หรือเกือบกลม ปลายเว้าลงมาสู่เส้นกลางใบลึกเกือบครึ่งแผ่นใบ ปลายแฉกทั้งสองข้างแหลม ปลายเส้นกลางใบมีติ่งเล็กแหลม ผลัดใบในฤดูหนาวระหว่างเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนธันวาคม และจะแตกใบใหม่ราวเดือนเมษายนถึงเดือนพฤษภาคม
ดอก: ดอกออกหลังจากใบใหม่แตกออกมาแล้ว ดอกสีขาว มีลักษณะเป็นช่อดอกสั้นๆ ออกตรงข้ามกับใบที่อยู่ตอนปลายกิ่ง มี 3-10 ดอก
ฝักและเมล็ด: ฝักแบน คล้ายรูปขอบขนาน ปลายและโคนฝักสอบแหลม ปลายฝักมีติ่งแหลม ขอบฝักเป็นสันหนา มี 5-10 เมล็ด เมล็ดเล็กคล้ายรูปขอบขนาน
การดูแล: ปลูกขึ้นง่ายในดินร่วนทั่วไป ที่มีความชื้นและอุดมสมบูรณ์
การขยายพันธุ์: เพาะเมล็ดปลูก
ประโยชน์: ปลูกเป็นไม้ประดับ
เป็นดอกไม้ประจำจังหวัดสตูล
ข้อมูลจากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พัดโบก
มะลิหลวง
พุดพิชญา
| Create Date : 04 มิถุนายน 2549 |
| Last Update : 4 ตุลาคม 2549 19:12:53 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 3577 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
