+-+ OncE UPoN'-'a MaN +-+ รักนะ.. คนอ่าน เข้ามาดู.. โดนใจ ออกไป.. อย่าลืมกัน
Summary for Best of the Year 2012 ..Please CLICK!!
"Me...Myself : ขอให้รักจงเจริญ" ... เปลี่ยนตัว'คน' กับ เปลี่ยนตัว'ตน' มันแตกต่างกัน



ถ้าเกิดวันหนึ่งคุณตื่นขึ้นมา แล้วพบว่าตัวเองมานอนอยู่ในโรงพยาบาล พบว่าคุณตื่นขึ้นมาด้วยสภาพที่มึนงง ในหัวเต็มไปด้วยความว่างเปล่า และคุณก็รู้สึกว่า คุณจำเรื่องราวอะไรที่เกิดขึ้นก่อนหน้าที่คุณจะได้มาอยู่ที่นี่ ไม่ได้เลย ...คุณได้กลายเป็นคนสมองเสื่อม กลายเป็นคนที่ไม่มีชื่อ และกลายเป็นคนที่ต้องให้คนอื่น(ที่คุณไม่เคยรู้จัก)คอยมารับผิดชอบชีวิต ...คุณลืมไปหมดว่า ชีวิตที่ผ่านมา คุณเคยเป็นใคร ?

ถ้าจะให้พูดกันตามตรงแล้ว หลายๆคนคงคิดเหมือนผมว่า พลอตเรื่องของ "Me...Myself : ขอให้รักจงเจริญ" เช้ยเชย เป็นอะไรที่ทั้งเกร่อ และเว่อร์ในตัวมัน ...เป็นเหมือนกับเหล้าขวดเก่าที่เอาออกมาจากกรุ ผสมโซดาขวดแล้วขวดเล่า เป็นเหมือนเรื่องน้ำเน่าที่มีสูตรตายตัว คนดูต่างรู้ว่าสุดท้ายมันจะต้องจบอย่างไร ...พระเอก(หรือนางเอก)ต้องรู้ตัวว่าตัวเองเป็นใคร คนทั้งคู่จะต้องมีเรื่องระหองระแหงใจนิดหน่อย และสุดท้ายก็ครองรักกันโดยไม่สนเหตุผลของคนรอบข้าง



ถึงเรื่องพลอตจะดูซ้ำๆซากๆ แต่มันก็ยังยอมรับกันได้ เพียงถ้าหนังหรือละครเรื่องนั้น สามารถสื่อสารคนดูได้ถึง เป็นเรื่องเป็นราวที่ทำได้โดน ...หรือต่อให้มี บ้านทรายทอง ทำใหม่ออกมาอีกสักร้อยรอบ มันก็ยังจะดี ถ้าความเก่ายังดูเก๋า เอามาทำแล้วทำเล่า คนดูก็ยังสงสารเห็นใจในพจมาน และอยากจะมุดทีวีเข้าไปฟาดหนามทุเรียนใส่คุณหญิงแม่ คุณหญิงเล็ก ...ขอให้ทำได้อินขนาดนั้น มันก็ถือว่าน่าพอใจแล้ว

ก่อนหน้าจะมาเป็นงานหนังเรื่องแรกของเขาเรื่องนี้ ผมเองก็เคยติดตามงานละคร ฝืมือการกำกับของ พี่อ๊อฟ-พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง มาก่อน ซึ่งงานแต่ละเรื่องก็นับว่าดูสนุก ...โดยเฉพาะกับ "กุหลาบสีดำ" ที่ถือว่าเป็นละครที่เขาทำออกมาได้ลงตัวมากที่สุด อีกทั้งก็ยังเป็นละครที่ผมติดหนึบ ต้องคอยเฝ้าตามดูมันทุกตอนเลยทีเดียว (อยากจะใช้คำว่าประทับใจ เพียงแต่ตอนจบของมัน กลับทำผิดหวังสุดๆซะงั้น)



จนเมื่อเขาได้ก้าวขึ้นมาทำงานหนังเป็นหนแรกแล้ว ...สิ่งที่เคยทำไว้ก่อนหน้าจึงเหมือนว่าเป็นเครดิตดีติดตามตัว สร้างความไว้เนื้อเชื่อใจให้กับคนที่เคยเห็นฝืมือของเขา ชวนให้มอง Me...Myself ในแง่บวก ...แม้ว่านี่จะดูเป็นงานไม่ใช่แนวถนัดของพี่เขาก็ตามทีเถอะ

ด้วยความคาดหวังที่มีอยู่พอสมควร กับตัวอย่างหนังที่ตัดออกมาได้ซาบซึ้ง ... ความคิดที่ผมมีต่อ Me...Myself เมื่อออกจากโรงมาก็คือ 'ความประทับใจ' ซึ่งถึงแม้จะไม่สุดๆ แต่มันก็พอเพียงที่จะพูดว่า 'ไม่ผิดหวัง'



ฝืมือของพี่อ๊อฟในคราวนี้ มีการพัฒนาไปอีกขั้น ...หลังจากที่เราเห็นเขาเน้นลุยเน้นบู๊ ทำอะไรให้มันตื่นเต้นเข้าว่า ในงานละครกันมาแทบทุกเรื่อง การปรับตัวในหนนี้เขาทำให้เราเชื่อว่า 'เขาเป็นที่จะทำหนังรัก' แม้มันจะไม่ใช่แนวของเขา เขาก็เก่งสามารถพอที่จะทำ ...

Me...Myself มีความกลมกลืนของอารมณ์ขัน-อารมณ์ซึ้งอย่างพอดีพอดิบ ไม่เน้นอะไรให้มากเกินไป ทำสองช่วงอารมณ์ให้เป็นสัดเป็นส่วน แยกครึ่งแรกและครึ่งหลังให้มันแนบเนียนและดูต่อเนื่องไม่โดดไปโดดมาจนเสียบรรยากาศ ...ภาษาทางภาพที่หนังสื่อสาร ก็ดูสวย มีจุดแข็งที่ขับเน้นความอินออกมา ทำให้เกิดความโดนขึ้นมาในห้วงรู้สึกนั้นๆ (ยกตัวอย่าง ฉากที่กล้องแพนภาพไปยังกระเทยรอบข้างแล้วก็เลื่อนมาเจอ แทน ในวัยทารก หรือจะเป็นฉากที่ อุ้ม ฝึกเล่นสเก็ตน้ำแข็ง ตัดขัดแย้งกันกับฉาก แทน ซ้อมเต้น) ซึ่งส่วนนี้ต้องขอชมประสบการณ์ความเชี่ยวชาญของ "คุณสยมภู" ตากล้องมือวางอันดับต้นๆ ของหนังไทยด้วย



การแสดง ของ 4 ตัวละครหลัก ถือว่าสอบผ่าน ...คะแนนในเกณฑ์ดีเยี่ยมต้องเทให้ คู่พระ-นาง ที่เคมีลงตัว ในขณะที่ตัวประกอบหนุ่มน้อย และพี่ทอมตุ๊ยตุ่ย ก็แย่งซีนได้ดี (ส่วนตัวละครเพื่อนบ้าน...ไม่ใส่เข้ามา ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร)

"อนันดา เอเวอร์ริ่งแฮม" ในบท "แทน" ...เขาทำให้เราเชื่อในสิ่งที่เขาเป็น ทำให้เราได้เห็นว่าเขามีความจริงใจกับนางเอก ไม่ใช่แค่คบกันเพียงเพราะความใกล้ชิด ...ในฉากที่เอาตลกเขาเล่นได้น่ารัก ในฉากขายดรามาก็แสดงความนิ่ง เข้าถึงบทบาทอันสับสนได้เป็นอย่างดี ...ถือได้เลยว่าฝืมืองานแสดงของหนุ่มมาดเซอร์คนนี้พัฒนาอย่างก้าวกระโดด เมื่อเทียบกับ ชัตเตอร์ (ที่เรื่องนั้นยังถือว่าแข็งสำหรับผม)



"ฉายนันทน์ มโนมัยสันติภาพ" ในบท "อุ้ม" ...เธอทำให้เราเชื่อในสิ่งที่เธอจำใจต้องเจอ ทำให้เราได้เห็นว่าเธอเจ็บปวดกับความรัก(ต้องห้าม)มากแค่ไหน ...ในฉากที่เธอทำเปิ่น ทำแบ๊ว ดูขำๆน่ารักมั่กๆ ในฉากหวังกระชากน้ำตา เธอบีบอารมณ์ของคนผิดหวังได้น่าเชื่อถือ ...ถึงจะเป็นเรื่องแรก แต่การแสดงประเดิมจอของเธอ ให้ผลลัพธ์ที่น่าประทับใจ ชวนใครต่อใครต้องตกหลุมรักกันอย่างง่ายดาย ...บางคนอาจจะมองว่าเธอไม่สวยในตอนแรก แต่เธอคุณได้ดูเธอในหนัง เชื่อได้เลยว่ามุมมองคุณจะเปลี่ยนไปอย่างประกาศิตของพี่อ๊อฟ "ผมตั้งใจที่จะให้นางเอกไม่สวย เพียงแต่เมื่อคุณดูหนังจบ คุณจะเห็นว่าเธอสวย"

องค์ประกอบความเป็นหนังโดยรวม ช่วยสร้างบรรยากาศของ Me...Myself ให้คงความน่าติดตามได้มาตลอด แต่มันก็มาเสียเอาตอนท้ายๆ ไป ที่หนังต้องการเนิบ และยืดเยื้อความอินมากเกินไม่พอดีกับความพีค แม้ว่าภาพรวมของช่วงท้าย จะยังคงโดนได้อยู่ แต่การตัดต่อก็น่าจะทำให้กระชับกว่านี้ได้อีก ...ซึ่งกับการที่ปล่อยความรู้สึกดีๆให้กินเวลานานจนเกินไป ในบางครั้ง(กับหนังตอนจบสวยๆบางเรื่อง) มันก็มีสิทธิ์จะส่งผลเสียได้มากกว่าผลดี

อีกอย่างหนึ่งที่ต้องไม่ลืมยกผลประโยชน์ให้ ก็คือ สิ่งที่ Me...Myself มี และทำได้ดีที่สุด อันคือ บทหนัง จากฝีมือการคิดและเขียนของ "คงเดช จาตุรันต์รัศมี" ...เขาเข้าใจในความสับสนอย่างลึกซึ้ง เข้าถึงนิยามความรักรูปแบบใหม่ การตั้งโจทย์และตีคำตอบของเขาอยู่ในกรอบที่เป็นไปได้ ...แม้ใครบางคนจะคิดว่า "พระเอกสมองเสื่อม ยังไงก็เปลี่ยนตัวตนไม่ได้" แต่คุณคงเดชก็ให้คำโต้แย้งที่มีน้ำหนักพอจะให้คนดูรู้สึกเชื่อในสิ่งที่หนังเป็น

เท่าที่ดูหนังที่เป็นงานเขียนบทของเขามานี่คือ งานที่ดีที่สุด และผมก็ชอบมากกว่าสองโรแมนติกตั้งใจบีบ(น้ำตา) "The Letter" และ "เฉิ่ม"



ตั้งแต่ตรงนี้ SPOILER ...คนยังไม่ได้ดูหนัง อย่าเพิ่งอ่านนะครับ...

เมื่อนำแนวคิดของบทหนังมาตีความ ผมมอง ผมคิด ผมตัดสินว่า... ถึง"แทน" จะยอมเปลี่ยนตัว'ตน'เพื่อได้รักกับคนที่เข้าใจเขา แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่มีทางที่เขาจะเปลี่ยนตัว('คน')เองให้คืนกลับมาสู่ความเป็นชาย



บทของคุณคงเดช พยายามให้ภาพลักษณ์และสัญลักษณ์อะไรมากมายกับคนดู ...

ตั้งแต่การสนทนาของสองหมอ ซึ่งจากที่ได้ยินในตอนแรก มันก็แค่คำพูดภาษาการแพทย์ที่ฟังแล้วงง คิดแล้วไม่เข้าใจ แต่พอเราได้ฟังมันอีกครั้งในฉากจบมันทำให้เราคิดได้ว่า สิ่งที่คนทั้งสองสื่อสารมันมีความหมายตรงๆ กับบทสรุปของหนัง เพียงถ้าเราใส่ใจ เราก็เข้าใจในสิ่งที่หนังต้องการสื่อสารมาทั้งหมด

หรือจะเป็นภาพแฟลชแบ๊ค ย้อนความหลังของ แทน นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราเห็นว่า ความเป็นกระเทยของแทนมันเกิดขึ้นมาจากสภาวะแวดล้อมมันพาไป ...ตัวละครผู้เป็นป้าเอง ก็ไม่ได้มีตั้งใจให้เขาเป็นอย่างนี้เพียงแต่ถ้ามันจำใจต้องพาเขาเข้ามาด้วยความจำเป็น ...ที่แทนความจำเสื่อม แล้วลืมเพศของตัวเองไปนั้น มันไม่ได้หมายความว่า หนังก็โม้ไปอย่างนั้น แต่มันหมายความถึง จิตใจของแทนยังคงมีความเป็นผู้ชายอยู่ เขายังคงแอบซ่อนความแมนไว้อยู่ในนั้นลึกๆ

ความร้าวรานในใจตัวละคร "ทันย่า" ที่แทน สวมทับ ยิ่งช่วยสร้างความน่าเชื่อถือของเรื่องราว ...การที่เธอเพิ่งผิดหวังกับความรักของผู้ชายหลายใจ เพิ่งแตกสลายกับความไว้ใจที่อุตส่าห์มีให้ มันคือเหตุผลที่มีความนัยลึกๆ ชวนให้คิดถึง การอยากลืมเลือนความเป็นกระเทยในใจของเขา เขาอยากจะละทิ้งมันไปซะ เพียงแค่จะหนีความเป็นจริงที่เพิ่งโดนคนเพศเดียวกันหักอก



และเมื่อ แทน ได้รู้ความเป็นจริงว่าเขาคือใคร ...การแสดงออกของแทน ก็ทำให้เห็นเป็นภาพว่า จิตใจของเขา มีทั้งความสับสนและอยากปฏิเสธ ..."ถ้าผมเป็นกระเทยจริง ทำไมเมื่อกี้ผมรู้สึกขยะแขยงล่ะ" คือ คำพูดที่เข้าใจได้ง่ายว่าความสองจิตสองใจของเขา ได้ทำลายล้างตัวตนความเป็นชายไปแทบสิ้นแล้ว

สุดท้ายแล้ว แทน ก็ปฏิเสธว่าเขาคือใคร ...สุดท้ายแล้ว แทน ก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น แม้ความรักที่เขามีให้อุ้มอยากคงมี อยากคงอินอยู่กับมัน แต่เขาก็ต้องห้ามหักใจ ไม่อยากให้อุ้มต้องโดนต่อว่า "เป็นเมียกระเทย ไม่อายเหรอ"

ในขณะเดียวกัน อุ้ม ก็มีห้วงความคิดที่อายในตัวเองอยู่ อุ้มอายที่จะโดนต่อว่าในรักต้องห้ามของเธอ เธอสับสน เธอฟุ้งซ่าน กับสิ่งที่ใจเธอกำลังเป็น ...จนเมื่อเธอได้ฟังคำพูดของ อาเฮีย(ผู้เป็นทอม)หัวหน้าของเธอ (เขาเองก็สับสนในสิ่งที่เขาเป็นอยู่) ก็ทำให้เธอได้เห็นแสงสว่าง ทำให้เธอได้รู้ว่า แทนไม่ผิดอะไรเลยที่เป็นอย่างนี้



"ถ้าผมเป็นกระเทย น้าอุ้มจะยังรักผมมั้ยครับ" คำถามของโอม คือ ความหมายของการยืนยันว่า ต่อให้อุ้มพยายามจะปฏิเสธความจริงหนีความปวดร้าวสักเท่าไหร่ สุดท้ายแล้วอุ้มก็ไม่มีทางพ้นได้ และเธอก็ต้องยอมรับว่า แทนยังคงเป็นผู้ชายที่อุ้มรัก เป็นคนที่อุ้มตกลงปลงใจจะเป็นรักแท้ และคาดหวังให้เป็นรักสุดท้ายที่ผู้หญิงอย่างเธอตามหามานาน

ฉากจบที่ อุ้มมาหาแทน และชมแทนว่า "เต้นเก่งนะ" ทำให้เรารู้ว่า อุ้มพร้อมที่จะยอมอาย พร้อมแล้วที่จะเป็นเมียกับผู้ชายที่ถูกสังคมเรียกขานว่า กระเทย

คำถามหนึ่งคำถาม "ยังรักอยู่มั้ย" ที่อุ้มถามแทน ยิ่งทำให้เรารู้ว่า อุ้มไม่สามารถตัดใจจากคนที่ตัดสินจะรักหมดหัวใจคนนี้ไปได้ ...คำตอบที่อุ้มต้องการ ไม่มากมายอะไร แค่คำสั้นๆว่า "รักสิ" แค่นี้มันก็เป็นคำตอบที่ไม่ต้องการความเข้าใจอะไรอีก ..."แค่นี้ก็พอแล้ว" คือ สิ่งที่คนดูรู้สึกได้ถึงความบริบูรณ์สิ้นสุดกันของหนัง และชวนอยากจะโห่ร้องยินดีให้กับความรัก อย่างที่ชื่อหนังว่าไว้ว่า "ขอให้รักจงเจริญ"



"สุดท้ายแล้ว ถึงแทนจะยอมเปลี่ยนตัว'ตน' เพื่อได้รักกับคนที่เข้าใจเขา แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่มีทางที่เขาจะเปลี่ยนตัว'คน'ให้คืนกลับมาสู่ความเป็นชาย" ...ขอให้เข้าใจว่า ตัวตน กับ ตัวคน มันคนละความหมาย มันแตกต่างกัน

ตัวตน คือ สิ่งที่ใจของเขาต้องการ
ตัวคน คือ พฤติกรรมที่เขาต้องเป็น

เพียงแค่คุณสามารถแยกมันออกได้ คุณก็จะพบกับความเข้าใจในเรื่องราวทั้งหมดที่ Me...Myself ต้องการสื่อสารให้คุณประทับใจ

Me...Myself : ขอให้รักจงเจริญ ... หนังไทยดีๆ ที่อยากให้คุณได้สัมผัส ถึงมันจะไม่ใช่ที่สุด แต่นี่ก็คือหนังที่พูดคำว่า "ประทับใจ" ได้อย่างเต็มปาก ...คอหนังรัก ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง

ขอแนะนำ...ครับ

เกรด A-...



"สิ่งที่ฉันเป็น" โดย "Ebola"

เพลงร็อคโคตรโดนที่เหมือนแต่งมาเพื่อหนังเรื่องนี้โดยเฉพาะ


ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน...
1 Comment ของคุณ คือ 1 Happy ของเจ้าของบล็อก ขอบคุณมากครับ




Create Date : 29 เมษายน 2550
Last Update : 29 เมษายน 2550 0:00:19 น. 11 comments
Counter : 5190 Pageviews.

 
เขียนดี...อ่านแล้วยิ่งอยากไปดูจัง
ขอบคุณที่ลงเพลงให้ฟังจ้า


โดย: Raisin IP: 58.64.125.80 วันที่: 29 เมษายน 2550 เวลา:1:48:33 น.  

 
"สุดท้ายแล้ว ถึงแทนจะยอมเปลี่ยนตัว'ตน' เพื่อได้รักกับคนที่เข้าใจเขา แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่มีทางที่เขาจะเปลี่ยนตัว'คน'ให้คืนกลับมาสู่ความเป็นชาย"

ตัวตน คือ สิ่งที่ใจของเขาต้องการ
ตัวคน คือ พฤติกรรมที่เขาต้องเป็น

ดั๊นไม่ค่อยจะเข้าใจที่คุณพูดน่ะค่ะ..

เพราะเท่าที่ดั๊นเรียนมา ความเป็นตัวตน มันคือความเป็นตัวเขา เป็นสิ่งที่เขาเป็น มันคือตัวตนของเขา ในเรื่องนี้ ในความเข้าใจของดั๊น.. ตัวตนของแทนคือผู้ชาย จิตสำนึกของแทนคือกะเทย แต่จิตใต้สำนึกของแทนคือผู้ชาย ..
จิตใต้สำนึกส่วนมากมันจะออกมาในรูปของความฝัน ออกมาตอนที่เราไม่รู้สึกตัว.. พอแทนสูญเสียความทรงจำที่เป็นจิตสำนึกไป จิตใต้สำนึกมันจึงบอกสิ่งที่เค้าเก็บอยู่ไว้ลึกๆ นั้น..

เหมือนคุณเดินผ่านบ้านหลังหนึ่งทุกวัน มีหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ที่บ้านหลังนั้น เธออาจจะสวย น่ารัก .. แต่จิตสำนึกมันบอกว่าคุณไม่ได้คิดอะไร คุณก็แค่เดินผ่านไปผ่านมา..ไม่ได้คิดจะเข้าไปทักทายหรือเข้าไปจีบ แต่นานวันคุณเกิดฝันถึงเธอ.. เพราะนั่นคือคุณไม่ได้เก็บเธอไว้ที่ระบบจิตสำนึก คุณบอกตัวเองว่าคุณไม่ได้ชอบเธอ แต่คุณเก็บเธอไว้ที่ระบบจิตใต้สำนึก นั่นแหละ จริงๆ แล้วคุณชอบเธอเข้าไปแล้ว

แทนเก็บความเป็นผู้ชายมานานแล้ว..แล้วตอนนี้มันก็ออกมาแล้ว ตามความคิดของดั๊น เพราะฉะนั้น ตัวตนที่แท้จริงของแทนก็ควรจะเป็นผู้ชายอยู่แล้ว ดังนั้นถ้าแทนรู้ว่าตัวตนของแทนเป็นผู้ชาย แล้วทำไมแทนต้องยอมเปลี่ยน "ตัวตน" อย่างที่คุณบอก

ส่วนเปลี่ยน "ตัวคน" ให้คืนสู่ความเป็นชาย อันนี้พอเข้าใจ ถ้าคุณจะหมายถึงพฤติกรรมและการแสดงออก ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เกิด มันคงละลายยาก อย่างการจับตะเกียบ การจับตะเกียบที่ถูกต้องแบบชาวจีนหรือญี่ปุ่น ตะเกียบล่างจะถูกกดไว้ด้วยนิ้วกลาง ส่วนอันบนจะถูกควบคุมด้วยนิ้วโป้งและนิ้วชี้ เหมือนจับปากกาไม่มีผิด แต่ก็มีคนจำนวนหนึ่งที่ไม่ได้จับแบบนี้.. แล้วพอให้เค้าจับแบบวิธีที่ถูกต้อง เค้าก็คีบอาหารเข้าปากไม่ได้ แล้วก็กลับไปใช้วิธีคีบที่ไม่ค่อยจะถูกต้องนักแบบเดิม แต่มันก็คีบเข้าปากได้..

อ๋อ ดั๊นพอจะเก็ทคุณแล้น.. "ถึงแทนจะยอมเปลี่ยนตัวตน" ของคุณน่ะ คือเปลี่ยนตัวตนอย่างที่จิตสำนึกมันสั่งแต่ก่อน ให้เป็นตัวตนใหม่ที่แท้จริงที่จิตสำนึกมันเพิ่งจะมาบอกใช่มะฮะ..

ดั๊นไปดูมาแล้น.. เต็มตื้นกะหนังเรื่องนี้จริงๆ ค่ะ.. อิ่มเอมจนน้ำตารินริน..

"ถ้าผมเป็นกระเทย น้าอุ้มจะยังรักผมมั้ยครับ" คำถามของโอม ...... เป็นฉากที่ทำให้ดั๊นกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆ .. จากใจของเด็กคนหนึ่งที่รู้ว่า...น้า "รัก" ใคร และหลานก็จะยอมเป็นทุกอย่างถ้าทำแล้วน้าจะรักเหมือนรักคนนั้น..

น้ำตาร่วงกะฉากเดียวฉากนี้ แต่ก็อิ่มเอมกับทุกฉากคะ.. (จริงๆ แล้วมันจะร่วงมานานแล้วแต่กลั้นไว้ มาเจอฉากนี้ มันต้องร่วงจริงๆ แล้วล่ะค่ะ กลั้นไม่ได้แล้น)

ได้ยินเสียงแว่วๆ จากคนในโรง และจากเพื่อนๆ .. ว่า.. "ดูแล้วอยากมีผัวเป็นกะเทย.. ตอนแรกดั๊นก็คิดอย่างนั้น.. แต่คิดไปคิดมา.. ดั๊นไม่ได้อยากมีผัวเป็นกะเทย แต่ดั๊นอยากมีผัวเป็น.. อนันดา... กรี๊ดดดดดดดด หยาบคายเนาะ ..คำอาจไม่ค่อยสุภาพ แต่มันฮาดีค่ะ..


โดย: Ultramarine (heart_of_andaman ) วันที่: 29 เมษายน 2550 เวลา:1:59:06 น.  

 
เขียนวิเคราะห์ได้เจ๋งค่ะ

แต่ไม่ได้อ่าน ตรงที่เล่าเรื่องมากนัก
เพราะกะว่าจะไปดูค่ะ


โดย: โสดในซอย วันที่: 29 เมษายน 2550 เวลา:9:57:07 น.  

 
ชอบเรื่องนี้ค่ะ


โดย: ต.เต่าหลังตุง (pintakai ) วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:16:56:03 น.  

 
ไปดูแล้วค่ะ ชอบมากๆ
ชอบฉากที่ร้องคาราโอเกะ แค่ฉากนี้ก็แอบน้ำตาคลอแล้ว
ในชีวิตจริง จะมีใครมาร้องเกะแทนมั้ย(ถ้าเราม่ะกล้าร้อง)
สุดท้ายทั้งคู่ก็ร้องเกะด้วยกัน แม้จะโคตรเพี้ยนแต่ก็ร้องอย่างมีความสุขด้วยกัน

แล้วก็ฉากที่อุ้มอ่านไดอารี่ ทำไมน้ำตาไหลอาบแก้มเหมือนอุ้มเลย(เราคงอินมากไป นึกว่าตัวเองเป็นอุ้มมั้ง คริๆ)

ฉากอื่นๆที่เพื่อนๆวิเคราะห์ก็ชอบมากๆเช่นกัน แต่ม่ะพูดซ้ำแล้วค่ะ

อย่าลืมไปดูนะคะ เชียร์อย่างแรงค่ะ

ลืมไปได้ไง..ถ้าแฟนเราหุ่นแบบอนันดาก็ดีดิ
ดูแล้วยังเก็บเอาไปฝันเลย..
หิ้ววววววววววววววววววววววววววว


โดย: Me...Myself IP: 125.27.171.119 วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:19:13:16 น.  

 
ถ้าผมเป็นกระเทยจริง ทำไมเมื่อกี้ผมรู้สึกขยะแขยงล่ะ" คือ คำพูดที่เข้าใจได้ง่ายว่าความสองจิตสองใจของเขา ได้ทำลายล้างตัวตนความเป็นชายไปแทบสิ้นแล้ว
อืม...ตรงนี้ที่คุณวิจารณ์ไว้เรายังไม่ค่อยเข้าใจอ่ะค่ะ รบกวนอธิบายให้หน่อยได้มั๊ยคะ แหะๆ


โดย: B_Freedomlover IP: 210.1.15.99 วันที่: 30 เมษายน 2550 เวลา:21:10:20 น.  

 
แน่นอนครับ
ตัวตน ของคนคนหนึ่ง มันยากที่จะเปลี่ยน
บางทีมันยากเกินที่จะอธิบายได้ด้วยคำพูดนะครับ
แต่มันชัดเจนในความรู้สึกข้างในของคนคนนั้น


โดย: Commencer วันที่: 1 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:55:56 น.  

 
ขอให้รักจงเจริญ


โดย: Thus Spoke Eitthakorna วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:36:53 น.  

 
อ่านแล้วชอบจังเลย ยังไงขออนุญาติไปลงอีกเว็บนึงนะ

//www.kratookfilm.com/wb/viewtopic.php?t=15322

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ


โดย: natadee IP: 58.9.165.198 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:22:17 น.  

 
ไม่รู้ผมอ่านแล้วเข้าใจถูกเป่า ผมคิดว่า ที่สุดแล้วแทนจะไปอยู่กับอุ้มที่กทม. เราว่าเขาเลือกในลักษณะชายมากกว่า ญ นะ ที่พี่ๆได้วิเคราะห์ไว้นะ


โดย: เพิ่งดูมา IP: 58.8.9.165 วันที่: 17 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:41:39 น.  

 
เราดูแล้วเราวิเคราะห์ได้อ่ะว่า เราว่าแทนเป็นผู้ชายนะ แต่แค่มีความชอบที่ไม่เหมือนผู้ชาย(เพราะเกิดจากการอยู่ในสภาพแวดล้อมอีกแบบหนึ่งนั่นเอง)เท่านั้นเอง เช่น ผู้ชายอาจจะชอบเล่นบอล อ่านหนังสือ แต่ในขณะที่แทนชอบทำอาหาร แต่งหน้า ซึ่งไอ้ความชอบเหล่านี้นี่แหละ ที่สังคมเป็นตัวกำหนดมากกว่าว่า อันไหนเป็นของชาย ของหญิง แต่ท้ายที่สุดแล้ว มีสิ่งหนึ่งที่บ่งบอกได้ว่าแทนเป็นผู้ชายคือ แทนมีความรักให้กับผู้หญิงคนนึง เหมือนกับที่ผู้ชายคนนึงพึงมี เหมือนธรรมชาติที่สร้างมาให้ผู้หญิงกับผู้ชายคู่กันนั่นแหละ ~ ถ้าอ่านแล้วงง ก้อขอโทด้วยนะคะ พอดีไม่ค่อยได้เม้นท์อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ


โดย: raku_z IP: 125.24.9.74 วันที่: 21 สิงหาคม 2550 เวลา:16:46:39 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

OncE UPoN'-'a MaN
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




สวัสดีครับ ...บล็อคแก๊งค์

คิดไม่ออก จะพูดอะไรดี
พูดถึงประวัติตัวเอง... ก็ดูไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ
พูดถึงนิสัยตัวเอง... ก็มีทั้งดีทั้งร้ายสับเปลี่ยนหมุนเวียนไป เฉกเช่นคนธรรมดา
พูดถึงหน้าตา... ก็บ้านๆแบบพื้นๆ น้องๆ แบรด พิตต์ หลานๆ ทอม ครูซ เท่านั้นเอง (แหวะ!!!)

ตอนนี้ อาจยังคิดไม่ออก แต่ถ้าตอนไหน คุณชวนผมคุย ตอนนั้นผมก็พร้อมจะคุยกับคุณ ในทุกเรื่อง ได้ทุกแนว เพียงแต่ขอยกเว้น ...เรื่องส่วนตั้ว ส่วนตัว

ขอขอบคุณ ในมิตรภาพของทุกท่าน ความรู้จักที่คุณมีให้ผม ...ผมขอน้อมรับ ในทุกสิ่ง ที่ท่านมีต่อผม ไม่ว่าจะด้วยภาษา หรือว่าความรู้สึก

ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ...แต่ถ้านี่ยังน้อยไป ก็อย่าลืม ...เมล์ของผม แอดกันได้นะ

once_upon.a.man@hotmail.com


My @ http://twitter.com/once_upon_a_man

ขอขอบคุณ และสวัสดีครับ ...รักนะ คนอ่าน

ผลงานบทความที่อยู่ใน Blog นี้ สามารถให้คนอื่นนำไปเผยแพร่ในที่อื่นๆได้ แต่ต้องขอให้แจ้งทางเจ้าของ Blog ก่อน ว่าจะนำไปใช้เพื่อประโยชน์ในทางที่ถูก พร้อมทั้งให้เครดิตของเจ้าของผลงานตัวจริงด้วย โดยห้ามทำการดัดแปลงแก้ไข ด้วยภาษาของตัวคุณเอง เพื่อทำให้เจ้าของ Blog เสียหาย

ขอความกรุณา อย่าละเมิดสิทธิ์กันเลยครับ เพราะกว่าจะเป็น กว่าจะเกิดผลงานขึ้นมาแต่ละชิ้นได้ อาจคิดขึ้นมาได้ไม่ยาก แต่มันก็ลงมือทำไม่ง่ายเช่นเดียวกัน

ถ้าท่านผู้ใดไปพบว่า มีคนนำผลงานของเจ้าของ Blog ไปเผยแพร่ นำเสนอ ในทางที่ไม่ดีไม่ชอบ ก่อให้เกิดความเสียหายต่อตัวเจ้าของ Blog กับคนอื่นๆ หรือว่าสังคม ..ขอให้แจ้งมาทาง "หลังไมค์" ของเจ้าของ Blog เลยทันที ขอบคุณมากๆครับ

OncE UPoN'-'a MaN on Facebook
Blog ใหม่ล่าสด..สด
"VieTrio & Friends" ... เพื่อนร้อง พี่น้องเล่น เป็นเพลงเพราะเสนาะหู
"Lady Antebellum : Need You Now" ... ลูกทุ่งแบบมะกัน แต่สีสันระดับโลก
"The Social Network" ... วันนี้ คุณรู้จัก Facebook ดีพอแล้วหรือยัง?
"Harry Potter and the Deathly Hallows : Part I" ... ฉันต้องเปิด เพื่อจะปิด!
"Scrubb : Kid" ... คำตอบของเพลงอินดี้ที่ฟังง่าย อยู่ในอัลบั้มนี้แล้ว
"Due Date" ... รวมกันเราต้องอยู่ (กรุณา)อย่าทิ้งตูเป็นอันขาด!!?
"B.o.B. Presents: The Adventures of Bobby Ray" ... อาจเป็นฮิปฮอปหน้าใหม่ แต่ไม่ขอยึดติดความฮิป
"RED" ... โตอย่างสมวัย แก่อย่างมีคุณภาพ และจงระห่ำอย่างไม่เหลืออะไรจะเสีย!
"ห้องตรงข้าม หัวใจตรงกัน" ... (หนังสั้น)แบบตัวเต็ม ที่ไม่มีอะไรมากมาย แต่ก็ยังมีความจริงใจ!
"ห้องตรงข้าม หัวใจตรงกัน" ... กับตัวอย่างน้ำจิ้ม ของหนังสั้นที่คงจะมีอะไรๆอยู่ในนั้น
"อินทรีแดง" ... สมศักดิ์ศรีที่ได้กลับมา ..วีรบุรุษที่หนังไทยต้องการ!
"ชั่วฟ้าดินสลาย" ... เมื่อคำ “รัก” มีค่าเท่าคำว่า “ร้าย” คงทำลายคนทั้งหลายให้วายวอด
"Resident Evil : Afterlife" ... สงครามยังไม่จบ ยังต้องนับศพซอมบี้จนเบื่อกันไปข้าง!!
"Lula : Twist" ... เพลงฟังชวนเพลิน จากคนเพลินๆ ที่ชื่อ 'ลุลา'
"Piranha 3D" ... กัดกระจุย เลือดกระจาย สามมิติกระเจิง!!!
"CHARICE" ... เพชรน้ำงามเม็ดเล็กแห่ง ‘เอเชีย’ ที่คู่ควรกับการเจียระไนโดย ‘อเมริกา’
"กวน มึน โฮ" ... ความรัก อาจแพ้บ้างอะไรบ้าง แต่ ความ ‘เห็นแก่ตัว’ เอาชนะได้ทุกสิ่ง!
Group Blog
 
<<
เมษายน 2550
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
29 เมษายน 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add OncE UPoN'-'a MaN's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.