จาก ความเป็นเพื่อนรักของคน 3 คน ที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขอยู่ในรั้วคณะมัณฑนศิลป์ ม.ศิลปากร มาด้วยกัน ...การก้าวล้ำขึ้นมาสู่ปีที่ 5 ของ "น้ำ" , "ฟ้า" และ "พายุ" กลับเปลี่ยนแปลงความรู้สึกและสายสัมพันธ์ เพียงเพราะความรักที่มากกว่าเพื่อนซึ่งมีให้แก่กัน



พายุ หลงรัก ฟ้า มาเนิ่นนาน ..แต่เขาเลือกจะเก็บงำมันเอาไว้ ไม่ให้เธอรู้ จนมาถึงวันที่เธออาจจะมีชีวิตเหลืออยู่บนโลกได้อีกไม่นาน เขาก็หลุดปากเพื่อตอบสิ่งที่น่าสงสัยจากใจของฟ้าโดยตรง ...แล้วหลังจากนั้น สายสัมพันธ์ระหว่าง พายุ กับ ฟ้า ก็เปลี่ยนจากเพื่อน เป็นคำว่า แฟน ..เพียงเพราะ ฟ้า เชื่อมั่นว่า พายุ จะไม่มีวันทำให้เธอต้องผิดหวัง



น้ำ หลงรัก พายุ มาเนิ่นนาน ..แต่เธอเลือกจะเก็บงำมันเอาไว้ ไม่ให้เขารู้ จนมาถึงวันที่ฟ้า อาจจะมีชีวิตเหลืออยู่บนโลกได้อีกไม่นาน เธอก็ได้พบกับความอึ้ง เมื่อพายุ กลับคิดกับฟ้า เป็นมากกว่าเพื่อน ...แล้วหลังจากนั้น สายสัมพันธ์ระหว่าง น้ำ กับ พายุ ก็คือความสั่นคลอน ..ที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะต้องยอมรับให้ได้ว่า ความเป็นแค่เพื่อน สำคัญไปกว่า คบเป็นแฟน

สมการความรักของคน 2 คน อาจจะว่าดูยุ่งยากในการแก้ปัญหาให้จบแล้ว ..จนเมื่อมีคนที่ 3 เดินเข้ามาเป็นอีกหนึ่งตัวแปร คำตอบสุดท้ายที่ออกมาก็ย่อมจะมีทั้งความถูกต้อง และไม่ถูกต้องเกิดขึ้นโดยพร้อมกัน ...และไม่ว่าคำตอบนั้นจะเป็นอย่างไร สุดท้ายแล้วคนที่เจ็บ ก็คือ คนทั้ง 3 คน ที่มาร่วมทุกข์ร่วมสุขในวังวนแห่งความรักเช่นนี้

พลอตหลักๆ ของ "รัก|สาม|เศร้า" อาจจะดูเหมือนเป็นสูตรของหนังรักทั่วๆไป อีกเรื่องหนึ่งก็ย่อมได้ ..ถ้าวัดว่ามันมีความเดิมๆของต้นสายปลายเหตุในเรื่องของความรัก และเรื่องของความเป็นเพื่อนที่อยากจะพัฒนาให้เป็นมากกว่านั้น



แต่หากเมื่อลองมองพลอตอย่างนี้ในมุมที่แตกต่าง จากสายตาและด้วยฝีมือของผู้กำกับคนกล้าอันดับต้นๆของเมืองไทย อย่าง "ยุทธเลิศ สิปปภาค" แล้วละก็ ..เรื่องของสูตรก็พร้อมที่จะตกการประเมินไปทันที และย่อมจะเปลี่ยนไปมองว่ามัน มีส่วนที่ทำให้หน้าหนังดูดีไม่น้อยเลย

ซึ่งหากเพียงถ้างานในระยะหลังๆในรอบ 3-4 ปีที่ผ่านมาของพี่ต้อม (นับจาก "บุปผาราตรี 2") ไม่บั่นทอนชื่อเสียงไป ด้วยความไร้แก่นสาร และเต็มไปด้วยความตามใจตัวเอง(และนายทุน)จนเกินเลย ...เขาคนนี้ ก็คงจะเป็นผู้กำกับหนังไทยอีกคน ที่เราควรค่าแก่การไว้วางใจได้โดยตลอด

ฉะนั้นแล้วการคืนกลับมาสู่รัง GTH อีกหน ในครั้งนี้ จึงถือเป็นเรื่องที่พี่ต้อมต้องพิสูจน์ตัวเองอย่างมากมาย ...หากเขายังเลือกที่จะเดินตามใจ ไปตามหมาก(ของนายทุน) เช่นหนัง 2-3 เรื่องที่ผ่านมา หลังจากนี้ไปก็อาจจะกู่ความเป็นยุทธเลิศให้่กลับเป็นเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้อีกแล้ว (หรือถ้าจะได้..มันก็จะเป็นไปด้วยความยากที่เพิ่มพูนเท่าทวีมากขึ้นไปอีก)



ถึงแม้ในมุมมองของใครๆหลายคน อาจจะเชื่อว่า การทำหนัง รัก|สาม|เศร้า ขึ้นมาอย่างนี้ ..ก็คือ วิธีการบำบัดความแค้นในใจอย่างหนึ่ง ที่พี่ต้อม เคยมีประสบการณ์โดนโกง(ละมั้ง) เมื่อเขาได้เอาบทหนังเกี่ยวกับ กลุ่มเพื่อนรัก ที่มีเลือดกรุ๊ปโอ เหมือนกันทุกๆคน ซึ่งตั้งชื่อไว้ว่า "O-Negative" ไปเสนอให้แกรมมี่(ในสมัยที่ทำค่ายหนังแล้วยังรุ่งริ่ง มากกว่ารุ่งเรือง)ทำ หากกลับโดนปฏิเสธว่าไม่ให้เป็นผู้กำกับ แล้วเหมือนจะหยาม ด้วยการไปมอบหมายเครดิตบทหนังให้คนอื่นที่ไม่ได้มีส่วนร่วมเป็นเจ้าของแทนซะนี่

แต่ถ้านั่นมองว่าเป็นเจตนาที่ตั้งใจ(ล้อเลียน) ...และเป็นเรื่องที่พี่ต้อมคลั่งค้างมากเสียจน ต้องย้อนกลับมาเล่าอีกสักหน (ในมุมมองที่เป็นตัวของตัวเองซะที) ก็ยังต้องถือเป็นโอกาสครั้งสำคัญ ..ที่ถ้าหมายความถึง งาน(น่าจะ)ถนัดอย่างนี้ ก็ยังคงพลาดท่าอยู่ต่อไป เราก็คงไม่อาจตั้งความหวังไว้กับงานหนังคุณภาพ จากลายเซ็นของ ยุทธเลิศ คนนี้ ได้อีกแล้ว

หากโดยส่วนตัวผม ที่แม้จะไม่หวังให้ รัก|สาม|เศร้า เป็นหนังที่ควรจะดีเลิศเลออะไรมากมายแล้ว (เพราะเสียงวิจารณ์โดยรวมๆที่ออกมาให้ได้ยินได้ฟัง ก็ปรามๆให้อย่าไปต้องการอะไรให้มากนัก) ...แต่สุดท้าย ก็ยังได้พบว่า หนังรัก-ดรามา ของพี่ต้อม เรื่องนี้ ดูมันจะ...ธรรมดา มากกว่า ควรค่าแก่การประทับใจ



จากข้อคำถามที่ตั้งขึ้นมาถามใจก่อนดูว่า พี่ต้อม จะกลับมาได้หรือยัง? ...หลังจากดูหนังจนจบ แล้วไตร่ตรองนึกคิดถึงเรื่องราวบนจอทั้งหมด บทสรุปของคำถาม ที่ได้เห็นผ่านตาจาก รัก|สาม|เศร้า ก็ยังมิใช่คำตอบสุดท้ายที่พี่ต้อม จะตอบได้อย่างมั่นใจว่า ความเป็นยุทธเลิศตัวจริงเสียงจริงได้กลับมาแล้ว

ความเป็นจริงที่ รัก|สาม|เศร้า เรื่องนี้ มีก็คือ.. ช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยเรื่องของความเด็ด ความโดน ในหลายๆช่วง ชนิดที่ถ้าลองมีลูกฉลาดและ ขยันมาก ก็อาจจะคั้นหัวใจคนดูถึงตายได้

แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่ฉากแล้วฉากเล่า ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ในเวลาราวๆเกือบสองชั่วโมง ..มันกลับดูได้เพียงแค่ชิลๆ ซึ่งละลิ่วไปตามแรงลมเอื่อยๆ ที่พี่ต้อมปล่อยให้เรื่องดำเนินไปเรื่อย แบบไม่มีจุดใดที่เรียกว่า พีค ได้เต็มปากเต็มคำ



แม้หนังจะเอื้ออะไรหลายต่อหลายอย่าง ให้พี่ต้อมได้ปล่อยของ ...แกกลับเลือกที่จะออมมือ เก็บกำลัง กั้กความกล้า ทำเพียงจะจับคนดูมานั่งเก้าอี้ แต่ก็มองข้ามที่ไม่ได้ผูกชาวเราให้ต้องตรึงติดอยู่กับที่นั่งไว้ตลอดเวลา ..หากถ้าคนดูบางคน จะมีความอดทนอยู่ต่ำ ก็คงจะทำได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ให้เขาออกจากโรงไป แล้วกลับมาบ่น เสียดายตังค์ ว่ามันไม่มีอะไรมากไปกว่า เรื่องราวความรักของคน 3 คน ที่วกวนอยู่ักับที่ แทบตลอดความยาวของหนังทั้งเรื่อง

ถึงแม้จะต้องยอมรับว่าโดยภาพรวมของ รัก|สาม|เศร้า ถือเป็นการกลับมาของยุทธเลิศ ที่ควรค่าแก่การน่าจดจำ และคำว่า ดี มากไปกว่า หนัง 2-3 เรื่องหลังๆของพี่ท่าน ..เป็นหนังที่คงซึ่งลายเซ็นของ ยุทธเลิศ ไว้ได้ครบถ้วนกระบวนความ ด้วยอารมณ์หนังเรียบๆ แบบเดียวกับที่เคยคุ้นตามาจาก "กุมภาพันธ์" ..อีกทั้งมันยังเป็นหนังรัก-ดรามา ที่แวดล้อม รอบเต็มไปด้วย Feeling สมจริงอันจับต้องได้ ซึ่งมีผลทำให้คนดูเราๆไม่ห่างไกลจากเรื่องราวในหนังที่ระยะมากมายอะไรนัก

แต่หากใครได้ลอง มีความหวังจะได้ซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพรากไปกับมันแล้ว ก็เห็นคงต้องบอกว่า หนังเรื่องนี้อาจจะยังไม่ใช่คำตอบสุดท้ายสำหรับคุณๆ ..เพราะกระทั่งกับคนที่เคยมีประสบการณ์แอบรักเพื่อน (ซึ่งก็มี ผมคนหนึ่ง อยู่ในนั้น) หรือ จะเคยมีรักสามเส้า เกิดขึ้นกับตัวเอง (กรณีนี้ ไม่ใช่ผม ..และผมไม่อยากจะใช่สำหรับใครด้วย เหอๆ) ก็ยังอาจจะทำได้แค่ "อ๋อเหรอ..อืม..แค่นี้เอง"



แม้ "เป้-อารักษ์" , "ก้อย-รัชวิน" และ "พีค-ภัทรศยา" จะทำหน้าที่ของตัวเอง และร่วมกันเมคได้ดี ในเรื่องของอารมณ์ และความรู้สึกที่เป็นไปตามสถานการณ์อันต้องเผชิญของตัวละครนำทั้ง 3 ..แต่ในเมื่อตัวบทหนังของ พี่ต้อม ไม่ได้มีลูกพยายามจะช่วยส่งพลังคาแรกเตอร์อย่างที่ควรจะเป็นไปได้ จึงไม่อาจจะมีใครที่ เด่นทะลุจอกว่าใคร หรือร่วมด้วยช่วยเด่นจนกลายเป็นทีมที่ Work ถึงที่สุด ..หรือแม้กระทั่ง ผมจะเชื่อในภาพลักษณ์เซอร์ๆของ นักแสดงทั้ง 3 ว่าพวกเขาและเธอคือ เด็กมัณฑนศิลป์ ตั้งแต่ก่อนจะได้ดูหนัง แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก เพราะจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรารู้จักเขาและเธอ มันก็คือ ช่วงเวลาที่ พายุ น้ำ และฟ้า ต้องส่งโปรเจคท์ เพื่อแลกใบปริญญา ...หากนั่นจะหมายความว่า 4 ปีที่ผ่านมา ในความสัมพันธ์แบบเพื่อน มันไม่มีอะไรที่่น่าสนใจให้เราได้ดูเลย ก็เป็นข้อผิดพลาดอย่างหนึ่งที่ทำให้เราไม่อาจเชื่อ หรือผูกพันกับพวกเขาได้จนหมดใจ

ความที่บทมีเหตุมีผล ไม่มองข้ามความสมจริง และเต็มไปด้วยสัญลักษณ์ Gimmick จนถึงนัยยะ อันน่าคิดและใคร่ครวญ อาจจะดูว่าใช่ในการเป็นข้อดีประมาณหนึ่ง ..ส่วนความเรียบเรื่อย เอื่อยเฉื่อย ก็ย่อมไม่ใช่อุปสรรคใดๆที่จะขวางผมให้ห่างไกลจากความอยากติดตามตัวหนัง ...แต่เมื่อเรื่องของความรู้สึก และอารมณ์ร่วม มันเป็นไปแบบชิลๆ มากกว่าจะคั้น ขยี้ ให้อินตามๆกันไป ..ผมจึงรู้สึกกับ รัก|สาม|เศร้า ได้เพียงแค่ หนังรัก-ดรามา ธรรมดาๆอีกเรื่อง ที่จบแล้วก็เป็นอันจบกัน ไม่ติดใจอะไรทั้งสิ้น



"รัก|สาม|เศร้า" ... การกลับมาของยุทธเลิศ ใต้ชายคา GTH อาจจะถือเป็นเรื่องที่ดีในความคาดหวังตอนแรก.. แต่ถ้าลองมาพิสูจน์กันที่ตัวหนัง ก็ยังเป็นงานที่ไม่เข้ากลุ่มมาตรฐาน สำหรับผู้กำกับฝีมือจัด(ว่า)จ้านที่ผมเคยคุ้นคนนี้ ...ถึงอยากจะูดูเอาชิลๆแล้ว ก็ย่อมนับเป็นเรื่องที่ดี ไม่ถึงกับเลวร้ายอะไรเลยก็ตาม ..แต่ในท้ายที่สุดก็อาจจะเห็นเป็นงานของยุทธเลิศอีกเรื่อง ที่ยังห่างไกลจาก......................ความเยี่ยม

เกรด B ... {}

"สามารถติดตามบทสรุป การให้คะแนน และบทวิจารณ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้เพิ่มเติม หรือบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ พร้อมความเห็นของเพื่อนร่วมบล็อคที่รักการดูหนังได้ที่ //vreview.yarisme.com พร้อมลุ้นรับบัตร Major M Cash มูลค่า 500 บาท จำนวน 8 ใบ ทุกเดือน"

---

ส่วนที่เป็นฟอนท์สี เขียว-แดง เพิ่มเข้ามา... ซึ่งที่เน้นนั้นจะเป็นที่ผมพูดถึง ส่วน ดูดี(เขียว)-ดูด้อย(แดง) ของหนังแต่ละเรื่องครับ ...สำหรับบางคนที่ยังไม่ได้ดูหนัง แล้วอยากจะรู้ว่าหนังมีอะไรดีอะไรด้อยบ้าง ก็อ่านเอาจากที่ผมทำไฮไลท์ไว้ก็ได้เลยครับ ตามแต่สะดวกละกัน

ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน...
1 Comment ของคุณ คือ 1 Happy ของเจ้าของบล็อก ขอบคุณมากครับ

Create Date : 23 มิถุนายน 2551
Last Update : 23 มิถุนายน 2551 3:39:52 น.		7 comments
Counter : 2478 Pageviews.
Share Tweet