Bloggang.com : OncE UPoN'-'a MaN : "Snakes on a Plane" ... กองทัพงูเหล่านั้น ฉันเห็นมันอยู่บนเครื่องบิน!!!

"Snakes on a Plane" ... กองทัพงูเหล่านั้น ฉันเห็นมันอยู่บนเครื่องบิน!!!

ณ สนามบินแห่งหนึ่ง เวลาดึกๆ นาย B กำลังรอเที่ยวบินเรดอายของเขาด้วยใจระทึก ส่วนนาย A ที่มานั่งรอเป็นเพื่อน เกิดเหงาปากจึงอยากคุยถึงเรื่องหนังที่เขาเพิ่งไปดูมาแก้เก้อซะเลย

A: นี่นาย เรามีเรื่องสนุกๆ มาเล่าให้ฟัง อยากฟังมั้ย ?
B: อะไรเนี่ย นั่งเงียบมาเป็นชั่วโมง เพิ่งจะมาพูดเอาตอนนี้
A: จะฟังหรือไม่ฟัง
B: เออ อยากฟังสิว่ามา เร็วๆนะ เดี๋ยวได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว
A: เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า ชายหนุ่มสุดซ่าส์คนหนึ่ง กำลังขับมอเตอร์ไซค์ชมบรรยากาศบนเกาะด้วยอารมณ์สบายๆอยู่ แต่ก็ดันไปบังเอิญเจอะกับภาพที่ชวนให้คอขาดบาดตายขึ้นมาซะอย่างงั้น หลังจากเหตุการณ์นั้นเป็นต้นมา ชีวิตของเขาก็ไร้ซึ่งความสุขสงบสบายๆในฉับพลัน เขาต้องหนีตายจากการตามล่าของมาเฟียตัวเอ้ ประวัติร้ายโชกโชน ซึ่งไม่ต้องการให้พยานตัวอันตราย รอดตัวไปปากโป้งบอกใครว่า เขาเป็นคนทำเหตุการณ์นี้
B: ปัดโธ่ เล่าทำไมเนี่ย ไม่เห็นจะมีอะไรเลย พลอตหนังง่ายๆอย่างนี้ หนังเกรดบีเขาทำกัน
A: เออ ถ้าอย่างนั้นนายลองเดาดูมั้ย ว่าต่อไปเรื่องราวจะเป็นอย่างไร
B: แน่นอนอยู่แล้ว ที่มาเฟียคนนั้นย่อมต้องทำทุกวิถีทางที่เป็นไปได้ ในการปิดปากชายหนุ่มคนนั้น
A: แล้ววิธีไหนกันล่ะ ที่มาเฟียจะทำเพื่อฆ่าชายหนุ่มคนนี้
B: (ทำการคิด ใช้หมอง นั่งมาธิ ติ๊กต๊อกๆๆ ปิ๊ง!!!)...เออ ใช้งูเป็นไง เอางูไปปล่อยบนเครื่องบินสิ อย่างไงมันต้องได้ผล ถ้าไอ้หมอนี่มัน Die Hard ก็ช่างมัน เพราะสุดท้ายยังไงเครื่องบินก็ต้องร่วงตกพื้นอยู่ดี

A: เอ๊ย เดี๋ยวก่อน ฉันยังไม่ทันเล่าเลยนะ ว่าชายหนุ่มคนนี้จะต้องขึ้นเครื่องบินเพื่อไปให้ปากคำกับอัยการ ในเรื่องที่มาเฟียคนนี้มันทำเอาไว้...
B: เฮ้ย จริงงะ นี่ฉันแค่เดานะ ฉันก็แค่กำลังนึกถึงเที่ยวบินที่ฉันกำลังจะไปแค่นั้นเอง แล้วเมื่อกี้จู่ๆฉันก็เผลอไปเห็นแอร์ฯคนหนึ่งสวยสะท้านใจงูบนหัวฉันว่ะ
A: แหม นายนี่มัน อัจฉริยะข้ามคืนจริงๆ
B: หุหุ อย่าให้ฉันไปเล่นรายการนั้นนะ เพราะ บัตรเครดิตเงินล้านนั้นต้องเป็นของฉันชัวร์
A: พอๆ (ไม่น่าชงให้มันตบตัวเองเลย) ฟังฉันต่อ เรื่องนี้มันมีความโชคดีอยู่หน่อยว่ะ ตรงที่คนคุมตัวไอ้ชายหนุ่มคนนั้น เป็นพี่เอฟบีไอหน้ามืด แซมมวล แอล. แจ๊คสัน ซะนี่
B: แล้วไงล่ะ
A: ก็พี่คนนี้ เขาเป็นฮีโร่นี่ เก่งกาจสุดๆ แบบว่าไม่รักตัวกลัวตาย ขอแค่เพียงได้ทำภารกิจให้จบๆไปซะเขาก็พอใจแล้ว
B: อย่าชักช้าได้ไหม อีกสิบนาทีเขาจะเรียกขึ้นเครื่องแล้ว

A: ครับ เพื่อน... ก็อย่างที่นายว่าแหละ มาเฟียนั่นมันส่งงูมาลอบปล่อยในเที่ยวบินรอบดึกที่มีไอ้หนุ่มโดยสารมาด้วย แล้วอะไรๆมันก็ต้องเกิดขึ้น กัปตันยันคนโดยสารต่างก็เดือดร้อนอลหม่านโดยถ้วนหน้า หนีตายจากการไล่ล่าของกองทัพงูนับหลายร้อยที่หวังจะทำลายเครื่องบินลำนี้ให้จบชีวิตก่อนที่จะทันส่งไอ้หนุ่มไปถึงศาลเพื่อว่าความให้กับอัยการในตอนเช้า
B: ต่อจากนั้น มันก็เป็นช่วงเวลาในการฆ่า ฆ่า ฆ่า และฆ่าแบบแหวะๆใช่ไหม
A: ใช่ว่ะ แต่มันก็มี...
B: มันก็แค่เป็นหนังสยองขวัญเกรดบีเท่านั้น เดิมๆ งั้นๆ จะหวังอะไรมากไปกว่านี้อีกเนี่ย
A: เฮ้ย! ฟังให้จบก่อนสิ ถึงมันจะฆ่า ฆ่า ฆ่า และฆ่า แต่มันก็ดูสนุกนะเว้ย ไม่ได้ล้อเล่นจริงๆ
B: ฉันไม่เชื่อว่ะ
A: ไม่นั้นก็อ่านบทรีวิวข้างล่างนี้ดู แล้วนายจะรู้ว่าฉันพูดจริงหรือไม่จริง...

Snakes on a Plane... หนังแอ๊คชั่น ทริลเลอร์ สยองขวัญ ที่กลายเป็นปรากฏการณ์แบบปากต่อปากถึงความน่าดูในโลกของอินเตอร์เน็ต (แต่ก็น่าแปลกใจที่ทำไมฉายจริงถึงได้แป้กสนั่นซะอย่างงั้น) กับหนังที่มีพลอตเรื่องถูกเขียนออกมาแบบเดิมๆ ไม่มีอะไรให้รู้สึกแปลกใหม่บ้างเลย และชื่อหนังที่ตั้งได้เชยแสนเชย งูบนเครื่องบิน ตรงตัวตรงประเด็นเล่นง่ายๆ ...เป็นเพียงสองอย่างที่ทั้งหมดทั้งมวลของหนังเกรด B เรื่องนี้มีอยู่ ดูไปๆก็ไม่มีความน่าสนใจอะไรพาลไปคิดถึงความน่าผิดหวัง (ตามแบบฉบับหนังสยองแหวะๆตามท้องตลาด) ยังรู้สึกได้เลยด้วยซ้ำ แต่มันก็ยังดันทุรังทำให้ผมเกิดอาการอยากดูอย่างแรงได้ซะอย่างงั้นเลย

ที่อยากดู ก็เพราะอยากดูความซ้ำซากของมันนี่แหละ จะพลอตหรือจะชื่อก็ได้ใจผมไปตั้งแต่เผลอตัวไปรู้จักหนังเรื่องนี้แล้ว... ยิ่งไปกว่านั้น หนังเรื่องนี้ต้องถือว่าเป็นความโชคดีเล็กน้อยที่ได้ผู้กำกับที่เชี่ยวชาญในการทำหนังแนวนี้ อย่าง เดวิด อาร์ เอลลิส มาลงมือปู้ยี่ปู้ยำช่วยส่งเสริมราศีความน่าดูอย่างเปล่งประกาย ชวนล่อให้ผมต้องเสียตังค์ในท้ายที่สุด

แล้วผู้กำกับ เอลลิส คนนี้ คือใครกัน... หนึ่ง เขาคือ ผู้กำกับ Final Destination 2 ที่ได้ชื่อว่าดีที่สุดในตระกูลหนังโกงความตายชุดนี้ (ผมยังไม่ได้ดูครับ) และ สอง เขาคือ ผู้กำกับ Cellular หนังระทึกขวัญแนวซ้ำซากที่ทำออกมาได้มันส์ถึงใจพระเดชพระคุณคนดูอย่างสุดๆ ถือเป็นหนังแอ๊คชั่นที่ผมกล้านำเสนอให้คนที่อยากจะดูหนังบันเทิงเต็มขั้น (โนสาระ โนซีเรียส) ต้องไปหาเช่ามาดู แล้วจะรู้ว่าความซ้ำซากของมัน ก็มีอะไรๆให้น่าติดตามอย่างไม่ยอมละสายตาเลยทีเดียว...

สองข้อนี้ คงจะพอยืนยันได้ว่า การเข้ามานั่งแท่นสิงสถิตเป็นกัปตันบนเครื่องบินมัจจุราชลำนี้ ต้องเป็นเขาเท่านั้นที่จะได้อภิสิทธิ์ไป

แม้จะได้ผู้กำกับที่ผมเชื่อใจมาลงเครื่องลำเดียวกันกับกองทัพงูแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้ตั้งความคาดหวังอะไรกับหนังเรื่องนี้เลย แค่ต้องการให้มันทำหน้าที่เป็นสื่อบันเทิงผ่อนคลายประสาทไปเท่านั้นเอง...

แล้วผมก็ได้ในสิ่งที่ผมต้องการ กับความบันเทิงไซส์ยักษ์ที่บรรทุกมาเต็มลำเครื่องบิน ทะยานสู่ฟากฟ้าแห่งความสนุก... หนังใช้เวลา 100 นาทีหมดไปกับ ความไม่มีแก่นสารของเนื้อเรื่อง ที่กะจะร่ายไปเรื่อยๆ โดยไม่สนว่าคนดูจะยึดติดกับเหตุกับผลที่คนดูอยากจะรู้ หนังไม่คิดจะเสียเวลาเพื่อทำการปูเรื่องให้ยาวนานนัก (ใช้เวลา 10 กว่านาทีแรก เพียงเพื่อต้องการเปิดให้คนดูรู้ว่ามันได้เกิดอะไรขึ้น ก่อนที่งูจะได้ไปอยู่บนเครื่อง และเล่าความไปถึงลักษณะเอกลักษณ์ตัวละครผู้โดยสารแต่ละคนที่มีส่วนสำคัญต่อการเดินเรื่องของหนัง) ...หนังกระหายอย่างสุดๆ ที่จะนำ
เสนออสูรตัวร้ายที่ถูกกำหนดชะตาให้มาทำการกระชากลมหายใจของคนดูอย่างเต็มที่ หวังผลจะทำลายขวัญของชาวเราให้กระเจิดกระเจิง

ด้วยจังหวะการเล่นกับคนดูที่ลงตัวของ ผกก.เอลลิส บวกกับเทคนิคทางด้านภาพ ในการถ่ายทำที่ใช้ภาพได้กดดันและการตัดต่อฉับไวที่ช่วยเร้าอารมณ์จนถึงขีดสุด SOAP เล่นให้คนดูรู้สึก'อิน'แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ทั้งรู้ก็รู้แล้วว่าหนังกะจะใช้มุขกระตุกตกใจในฉากนี้แน่ๆ แต่ทำไมหนอทำไมสติสตังที่ตั้งแน่วเอาไว้กับหายไปทุกทีที่มันโฉบมาละลาบละล้วงผู้โดยสารเสียตลอด ผมยอมสารภาพว่าผมสะดุ้งอย่างสุดตัวเลยทีเดียว นั่งกระตุกบนเก้าอี้อย่างสนุกสนาน ดูไปตั้งสองรอบ ขอบอกเลยว่า รอบสองยังคงกระตุกในฉากเดิมๆได้ครบถ้วนไม่ขาดตก การรู้จังหวะจากรอบแรกไม่ได้ช่วยลดความระทึกของหนังในรอบนี้เลย เคยรู้สึกในรอบแรกอย่างไร รอบสองเป็นอย่างนั้นเหมือนเดิมทุกประการ

และที่เกินคาดอยู่นิดนึงก็ตรงที่ส่วนของบทหนัง ...ซึ่งการที่ผู้เขียนบทใส่ใจในส่วนนี้ด้วยนั้น มันก็ช่วยให้หนังเรื่องนี้พาลสนุกมากขึ้นไปอีก

ช่วงก่อนขึ้นเครื่อง ผมนึกตำหนิที่หนังตัดรายละเอียดออกไปอย่างมักง่าย ก็อย่างที่ผมว่าหนังเลือกจะตะลุยแหลกเพื่อหวังไปสู่ช่วงเวลาของความระทึกให้เร็วที่สุด แต่เรื่องที่เป็นต้นเหตุมันควรจะมีความน่าเชื่อถือ ความหนักแน่นในผลของตัวละครให้มากกว่านี้สักหน่อย (บทจะให้มาเฟียคนนี้มีตายมทูตเดธโน้ต ก็สามารถรู้ได้ว่าไอ้หมอนี่ที่มาแอบดูข้านั้นเป็นใครกันซะอย่างงั้น) ...แต่พอถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้ว ผมก็คิดตำหนิความอ่อนแอของบทหนังไม่ได้เลย เพราะผมเชื่อในการกระทำของตัวละคร ผมเชื่อในการหนีตายอย่างไม่คิดชีวิตของพวกเขาเหล่านี้ และผมเชื่อใน
ความรู้สึกที่ตัวละครมีให้ต่อกันในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ ...บทหนังทำให้ทุกอย่างที่เราเห็นนั้นดูเสมือนจริง โดยไม่ต้องไปคิดถึงเหตุผลความเป็นไปได้อะไรเลย

อีกสาเหตุที่ชอบบทหนังของมัน ก็ตรงที่ นี่เป็นบทที่ไม่ได้คิดจะดูถูกคนดู ...เราทุกคนต่างรู้ดีว่าจุดจบของมันจะเป็นเช่นไร (แน่นอนที่พระเอกจะต้องสำเร็จภารกิจส่งพยานในครั้งนี้) แต่บทหนังก็ไม่ทำตัวเองให้ไร้คุณค่า ด้วยการเลือกจะทำลายตัวละครตามใจฉันมากกว่าการทำลายตรงตามสคริปต์ของหนังสยองทั่วไป ...มันสนุกตรงที่ เราคนดูไม่สามารถคาดเดาได้ว่าชะตากรรมของตัวละครจะเป็นอย่างไร คนไหนอยู่ คนไหนม่อง คนไหนไปก่อน คนไหนไปช้า ...เราไม่สามารถคาดเดาภาพต่อไปของตัวละครแต่ละตัวได้ (กรณีนี้ขอยกเว้น พระเอกกับพระรอง ที่สุดท้ายยังไงก็ต้องรอดตายไปด้วยกัน) บทหนังเสนอขายตัวละครประกอบเดินเรื่องเอาไว้เกินสิบ ดีไม่ดีปะปนกัน บางคนที่สมควรตายไปก็สะใจคนดูดี แต่พอคนบางคนที่น่าจะรอด สุดท้ายบทก็เลือกจะทำร้ายจิตใจคนดูด้วยการจบชีวิตเธอซะงั้น ...เจอมุขอย่างนี้เข้าไปแล้ว คนดูอย่างเราๆเลยไม่กล้าคิดหยิบจับตัวละครได้อย่างมั่นใจว่าเขาหรือเธอจะยังอยู่ไปถึงจุดจบหรือไม่ ...เพราะความไม่แน่นอนอาจเกิดขึ้นได้ทุกวินาทีที่หนังเดินไป (ก็ฟันธงว่าไม่ตาย แต่ไม่วายที่มุขสุดท้ายหนังเลือกจะเล่นกับพระรอง ให้แอบมีอะไรรู้สึกใจหายได้เหมือนกัน)

แม้ว่าหนังต้องการจะตึงให้คนดูให้ติดอยู่กับเก้าอี้ด้วยความระทึกสยองกันลูกเดียว แต่ก็ยังดีที่ในบางเวลา ความตึงเครียดของ SOAP ถูกผ่อนลงได้โดยอัตโนมัติด้วยการแอบคอมเมดี้สักเล็กน้อย ...บทหนังเลือกเวลาที่จะสอดใส่มุขตลกลงไปได้อย่างลงตัว เล่นกันไปได้อย่างขำเนียนๆ... ผมชอบประโยคคำพูดที่เหมือนโดนยัดเยียดของพระเอก "ฉันจะไม่ทนอยู่กับงูบ้าบนเครื่องบินบ้านี้อีกแล้ว" ซึ่งน้าแซมมวลแกใส่อารมณ์พูดออกมาได้อย่างอดกลั้นจริงจัง ทั้งๆที่ผู้พูดตั้งใจจะไม่ขำ แต่คนฟังสิอดไม่ขำเลยไม่ได้จริงๆ แค่นั้นไม่พออีกหนึ่งวลีทอง "เพลย์สเตชั่นจงเจริญ!" ของน้าแกก็ยังโดนด้วยเช่นกัน) ...แถมหนังเรื่องนี้ก็ยังตั้งใจจะมีตลกร้ายในหลายๆฉาก ที่เหมือนพยายามจะล้อเลียนหนังสยองขวัญตลาดๆทั้งหลายแหล่อีกด้วย

ตลกไม่พอ หนังเรื่องนี้ยังแอบขอซึ้งอีกต่างหาก มันดีตรงที่ฉากเหล่านี้ถูกใส่เข้ามาโดยไม่ได้ต้องการจงใจหรือจับใส่ให้ยัดเยียด เพราะคนดูเองก็รู้สึกร่วมในชะตากรรมของตัวละครอยู่แล้ว พอบทจะขอให้ซึม คนดูก็เลยเต็มใจจะซึมเป็นการตอบแทน

ไม่ว่าจะเล่นหนังแนวไหน บทอะไร นิสัยใจคอตัวละครเป็นอย่างไร ...ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นปัญหาระคายผิว ของนักแสดงฝีมือเจ๋งอย่าง "แซมมวล แอล แจ๊คสัน" แม้แต่น้อย ...ใน SOAP เขาคือสีสันที่ทำให้การดำเนินเดินไปของหนังทุกก้าวน่าติดตาม ถ้าจะบอกว่านี่เป็นหนังที่กำเนิดเกิดมาเพื่อให้เขาได้เล่นโดยเฉพาะก็คงไม่ผิด ตัวละคร "เนวิลล์ ฟลินน์" คือ ตัวตนด้านขบขันของแจ๊คสันซึ่งเราเคยเห็นมาแล้วในหนังหลายต่อหลายเรื่อง แต่ เนวิลล์ ฟลินน์ ก็คือ ตัวละครที่ไม่เหมือนกับบทบาทอื่นๆของ แจ๊คสัน ตรงที่เขาทำหน้าที่เป็นฮีโร่ ผู้ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์ไหนๆ เขาก็พร้อมรับมือได้เสมอ ...แจ๊คสัน ทำให้เราเชื่อว่าเขากำลังเป็นเนวิลล์ ฟลินน์ที่เราเห็นบนจอ

ส่วนตัวละครอื่นๆ ก็นับว่าทำหน้าที่ได้ดีไปตามๆกัน (แอบให้คะแนนชอบเป็นพิเศษให้กับความสวยของสามสาว สองแอร์ หนึ่งผู้โดยสารที่หิวหมามาด้วย

) จะยกเว้นก็แต่พระรองผู้เป็นจุดเริ่มต้นของหนังทั้งเรื่อง ที่เล่นได้แข็งโป๊กมาตรฐานไม้ฝาเชอร่าเลยทีเดียว (ก็ยังดีที่เหมือนหนังจะรู้ตัว เขาคนนี้เลยออกมาปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนเพียงแค่เล็กๆน้อยๆ)

Snakes on a Plane ... หนังบันเทิงเต็มสตรีม สนุกสุดใจ หาไม่มีความน่าเบื่อ 100 นาทีในโรงหนังถือว่าคุ้มเกินคุ้มกับการได้เห็นงูนานาสายพันธุ์ออกมาฟาดฟันมนุษย์นานารูปแบบ ... เคยอคติกับหนังงู มามากขนาดไหน สุดท้ายก็ต้องลิ้นจุกคอ เพราะดันมาชอบหนังงู เรื่องนี้ซะอย่างงั้น

A: ว่าไง มีอะไรจะเถียงอีกไหมครับ เพื่อน
B: โอเคๆ ฉันไปแล้วนะ
A: โชคดีเว้ย แล้วเจอกัน ...เฮ้ยๆๆๆๆ นั่นนายจะไปไหน ประตูทางเข้าอยู่ตรงโน้น
B: ก็ไปขึ้นเครื่องที่โรงหนังสิ ไม่ต้องงง ไม่ต้องพูดอะไรเลย รีบบึ่งรถไปส่งฉันตอนนี้เลย ฉันอยากจะดู Snakes on a Plane ใจจะขาดแล้วเฟ้ย!

ขอแนะนำ...ครับ

ดู{ดี} วิธ มายเซลฟ์ :
1. งานกำกับของ เดวิด อาร์ เอลลิส ...ชื่อนี้ที่ผมกล้าไว้ใจ หนังเรื่องต่อๆไปคงไม่แย่ไปกว่านี้
2. บทหนังที่ไร้เหตุไร้ผล แต่หนักแน่นซึ่งอารมณ์และความน่าเชื่อถือ
3. การกำกับภาพ การตัดต่อ อุดมความระทึกไว้เต็มอัตรา
4. แซมมวล แอล แจ๊คสัน ...หนังเรื่องนี้เกิดมาเพื่อนักแสดงคนนี้

ดู{ด้อย} วิธ มายเซลฟ์ :
1. การปูเรื่องอย่างบกพร่อง มักง่าย

เกรด A-