ถ้ามองเอาจากหน้าหนังอย่างเดียว ก็คงคิดว่า "Horton Hears a Who!" เป็นเพียงการ์ตูนอนิเมชั่นอีกเรื่อง ที่ทำออกมาเพื่อหวังจะขายหน้า ชวนชักให้เหล่าบรรดาเด็กๆวัยใส เข้ามาเชยชมสนุกสนานไปกับพลพรรคคาแรกเตอร์ที่วาดออกมาให้มีสีสัน เป็นเช่นลูกกวาดหลากสีที่น่ารับประทาน

หากแต่นั่น ก็กลายเป็นเรื่องที่ไม่จริงไปเสียทั้งหมดนัก ...เพราะสิ่งที่ ฮอร์ตัน มีมากไปกว่าการเป็นหนังอนิเมชั่นสดใส ก็คือ การมีบางสิ่งที่สามารถเชื้อเชิญให้ เราๆท่านๆผู้ใหญ่ น่าจะเต็มใจไปสนุกควบคู่กับลูกๆหลานๆโดยพร้อมเพรียง ถึงจะมีห้วงตะขิดตะขวงใจ ว่าภาพตรงหน้า มันคือเรื่องที่ไม่ใช่แนวเรา ...หากแต่สิ่งที่เข้าทาง ก็แอบสอดแทรกเข้ามาได้อย่างเข้ารูป เข้ารอย และเข้าท่า

แม้เงื่อนไขของการเป็นหนังเรต G ในที่นี้ อาจจะเป็นตัวกำหนดให้ ฮอร์ตัน ไม่สามารถทำอะไรให้รุนแรง เกินสมองและใจจะรับรู้แก่น้องๆเด็กๆตัวกระจ้อยที่ยังอ่อนไหว ...หากแต่ เนื้อเรื่องโดยแท้จริงของ ฮอร์ตัน แล้ว มันก็คือหนังการ์ตูนที่มีมุมมองซ่อนเร้น จิกกัดสังคมปัจจุบันได้อย่างแสบสันต์ คันๆยิกๆ ...ช่างคิดช่างเขียนให้สะกิดใจวัยใหญ่ได้อย่างเผ็ดจี๊ดจัดจ้าน



"Horton Hears a Who!" ...นำเอาเรื่องราวที่มีต้นกำเนิดมาจากนิยายเด็กของ Dr. Seuss (ก่อนหน้าก็เคยมี The Grinch และ Cat in the Hat ฉายโรงเป็นหนังคนจริงนำร่อง) มาสร้างเป็นหนังการ์ตูนหนแรก ...ว่าด้วย เรื่องของช้างน้อยตัวจ้อย นาม "ฮอร์ตัน" ที่แสนจะรักชีวิตอันสดใสเริงร่าในป่าใหญ่ ...มันถือเป็น ผู้นำ(ที่ไม่มีใครตาม)ในป่า 'นูล' ที่เลือกจะปล่อยตัวปล่อยใจให้ลอยตามลมไป มากกว่าจะมัวแต่มาคิดถึงพะวงเรื่องกฎ ระเบียบการที่ถูกจัดตั้งขึ้น ภายใต้การดูแลของ แม่จิงโจ้สาวหัวกร้าว ที่จะไม่ยอมให้สังคมของเธอต้องมาแปดเปื้อนด้วยเรื่องที่เธอเรียก มันว่า 'ความเพ้อเจ้อ'



ในขณะเดียวกันที่ ฮอร์ตัน กำลังถูกแม่จิงโจ้จับตามองแทบทุกฝีก้าว ...เวลานั้นก็พอดีลงเอย กับการมีละอองเกสรดอกไม้อันกระจิ๊ด ลอยตามลมผ่านมา และเรื่องเหมือนจะเพ้อเจ้อ ก็เกิดเมื่อ ฮอร์ตัน ดันได้ยินเสียงแว่วเบาหวิวดังมาจากละอองจิ๋วนั่นซะอย่างงั้น

เมื่อ ฮอร์ตัน ได้ซักถามถึงสิ่งที่อยู่่ในละอองแห่งนั้น ...มันก็ได้พบว่า ในสิ่งเล็กๆที่มองด้วยตาเปล่าเกือบไม่เห็น ก็ยังมีกลุ่มสิ่งมีชีวิตอีกหลายร้อยหลายพัน อาศัยอยู่ ณ พื้นที่อันกว้างใหญ่ที่เรียกว่า โลกของชาว 'Who'



"นายกเทศมนตรีแห่ง Whoville" อาจจะถือคือ ผู้เดียวที่มีบรรดาศักดิ์เป็นผู้นำสูงสุดแห่งโลกชาวฮูแห่งนี้ ...แต่ถึงกระนั้นแล้ว ท่านนายกฯก็ยังมีศักดิ์ศรีเป็นเพียงเสียงเล็กเสียงน้อยในที่แห่งนี้ เมื่อนำไปเปรียบชั้นกับเหล่าบรรดาผู้อาวุโสในสภา ที่คอยทำเต๊ะแต่นั่งอยู่บนบัลลังก์ และตั้งตนเป็นใหญ่ ชอบชี้ทางให้ฮูวิลล์เดินตามน้ำ ไปยังทางที่พวกเขาต้องการเท่านั้น ...อีกทั้งยังไม่สน เสียงห้ามปรามของ นายกฯ ที่พยายามพร่ำบอกว่า โลกของ ฮู จะใกล้กำลังถึงคราวแหลกสลาย หากถ้าละอองดอกไม้ในกำ(งวง)ของ ฮอร์ตัน ถูกหลุดหายไปอยู่ในมือที่(ชาวฮู)มองไม่เห็นในบัดดล

ภารกิจของ ฮอร์ตัน ที่มีต่อชาวฮู ...จึงเป็นเรื่องที่ต้องหาทางหลีกหนีให้พ้น จากการจ้องทำลายของแม่จิงโจ้ ที่เชื่อว่าเขากำลังเพ้อเจ้อ กับ เสียงที่ไม่้ได้ยิน

ส่วนภารกิจของ นายกเทศมนตรี ที่มีต่อชาวฮู ...ก็คือ การนำพาให้ชาวบ้านทุกคนพ้นจากภยันตราย และเป็นตัวแทนที่คอยมอบกำลังใจให้ ฮอร์ตัน ตั้งหน้าสู้กับเหตุการณ์ที่เกิดบนโลกใบใหญ่กว่า ที่เขาไม่มีวันจะได้มองเห็น



ถ้าอ่านเรื่องย่อมาถึงตรงนี้ แบบไม่นึกถึงภาพสิงสาราสัตว์ และคนจิ๋ว ...คงยากจะมองเห็นว่านี่มันเป็นหนังการ์ตูนสักเรื่องหนึ่ง เพราะ ประเด็นแต่ละอย่าง มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องแวะหากับคำว่า "การเมือง" แทบทั้งนั้นเลย ...แต่ถ้าทำเป็นหนังคนจริงสักเรื่องแล้ว ก็คงไม่วายจะเต็มไปด้วย ความรุนแรง ชนิดที่เด็กๆวัยใสคงหลีกเลี่ยง

หลังจาก 2 ภาค Ice Age (ที่กำลังจะมีภาคสาม ตามออกมาในปีหน้า พร้อมกับไดโนเสาร์หลงยุค) และ 1 Robots ... บลูสกาย สตูดิโอ ก็กลับมาพร้อมกับ Horton ที่พิถีพิถันมากกว่าเก่า เอาให้ยิ่งทัดเทียมใกล้เคียงฝีมือกับ งานจากค่ายพิกซาร์ เข้าไปทุกขณะ ที่นอกจากจะเด่นเรื่องของภาพไม่อาจพอ ...ก็ยังเติมแต่งเรื่องของเรื่องให้มีความเจ๋งแอบแฝงได้อย่างลงตัว พ่วงเข้าไปด้วย



ถ้ามองว่า ฮอร์ตัน เป็นหนังสำหรับเด็ก ..ก็นับว่า เรื่องนี้เป็นหนังที่ทำหน้าที่่สร้างความน่ารักได้อย่างสดใส และซื่อตรง ...บรรดาเหล่าคาแรกเตอร์สีลูกกวาด คือ สีสันสวยสดที่ส่งเสริมความสนุก อันมาพร้อมกับความตลกเฮฮา ที่นำเอาภาษาพูดและภาษากาย มาผนวกใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพกับเทคนิค 3D ที่นับวันก็ยิ่งล้ำความคล้ายจริงเข้าไปเรื่อยๆ



ในขณะเดียวกันที่เด็กกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับสิ่งที่ได้เห็นบนจอ ...ผู้ใหญ่อย่างเราๆ กลับเป็นผู้ที่ได้อะไรมากกว่าความสุข อันเป็นเรื่องที่อาจเกินความคาดหมายแต่แรกที่คิดถึงหนังการ์ตูนเรื่องนี้

ฉะนั้นแล้ว เรื่องของความสนุก(ที่เราอาจจะได้รับมา ไม่มากก็น้อย เช่นเดียวกันกับเด็ก) ได้กลับกลายเป็นประเด็นรองไปเลย ...เมื่อเราดันล่วงรู้ถึงความที่หนังเรื่องนี้ต้องการสื่อความคิดอันแท้จริง ถึงประเด็นการเมือง ของสังคมในวันนี้ ...อาจแม้ว่ามันจะถูกนำปรับประยุกต์ มาเล่นล่อหยอกเย้า ในมุมเฟคๆ ซึ่งแต่งขึ้นเพื่อก่อความบันเทิงเป็นสำคัญก็ตามทีเถอะ



เครดิตสำคัญที่ต้องขอให้ความชื่นชมเป็นลำดับแรก ก็คงไม่พ้น "ดร.ซุส" เจ้าของบทประพันธ์ฉบับนิยาย ที่สามารถแสดงความอัจฉริยะเหนือกาลเวลา ..คิดและแต่งเอาเรื่องการเมือง ไปผสมโรงกับหนังสือเด็กอ่านได้อย่างไม่น่าเชื่อ ว่ามันจะลงตัว ...แล้วยังมีส่วนใหญ่ๆส่งผลมาถึงตัวหนัง ที่ยิ่งทำได้น่าประทับใจ เมื่อมันมาอยู่ในมือและมันสมองของทีมงานที่ดัดเอาความอัจฉริยะแต่หนหลัง มาแปลงเป็นการ์ตูนอนิเมชั่นซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยความน่ารักจากองค์ประกอบที่เกิดเป็นภาพและเสียง ทั้งยังเลือกจะมาในช่วงเวลาที่ถูกจังหวะเป็นอย่างยิ่งด้วยอีกต่างหาก



ถึงแม้พลอตที่พูดถึง สิ่งมีชีวิต 2 สายพันธุ์ที่แตกต่างช่วยเหลือพึ่งพิงกัน มันอาจจะเพิ่งเป็นประเด็นที่หลักแหลมของหนึ่งในหนังพิกซาร์เข้าข่ายคลาสสิคอย่าง "Ratatouille" มาแหม่บๆก็จริง ...แต่ในมุมที่แตกต่างของ ฮอร์ตัน ก็ยังนำเอาความเก่า มาทำให้สด ผ่านการแปรรูปที่เน้นภาพลักษณ์ของการเป็นหนังตลก(ร้าย) ที่ก่อเกิดผลลัพธ์อันโดนใจ และให้สาร(แอบเร้น)ที่ต้องการสื่อได้อย่างแจ่มชัด

ผมสปอยล์พูดได้เลย ณ ตรงนี้ ว่า Horton Hears a Who! ยังคงเป็นเหมือนการ์ตูนทั่วๆไป ที่เลือกจะจบเรื่องราวทุกอย่างด้วยความ Happy Ending และลงเอยด้วยความสุขที่เน้นความงดงามเข้าว่าเหมือนเคยๆ ..แต่กระนั้น ฮอร์ตัน ก็มีสิ่งอื่นที่สำคัญยิ่งกว่าการสร้างภาพความ Happy อันงามงด ...มันคือ การต่อยอดความคิด ที่ทำให้เราได้ย้อนมาดูตัวเรา ย้อนมามองสังคม และคิดไปถึงโลกทั้งใบที่อยู่ใต้เท้าของเรา



"สิ่งมีชีวิตไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ ถึงอย่างไรก็ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตด้วยกันทั้งนั้น" ...ประโยคคำพูดอันเป็นปณิธานของเจ้า ฮอร์ตัน ...แค่ประโยคนี้ เพียงประโยคเดียวเท่านั้นเอง ที่ถือเป็นที่สุดของการสื่อสารที่ Horton Hears a Who! ต้องการบอกให้เราๆได้รู้ ...ไม่ว่าเราจะได้รับรู้สิ่งละอันพันละน้อยที่หนังแอบซ่อนไว้มากมายกว่านั้น ก็ยังไม่สำคัญเท่า คุณค่าที่ก่อเกิดมาจากเนื้อหาของประโยคอันจริงใจ ที่ถูกผ่านจากปากคาแรกเตอร์ที่มีความจริงจังกับการกระทำที่ต้องการเปลี่ยนแปลงโลกใบหนึ่ง ซึ่งอาจจะเล็กนิดเดียวสำหรับคนอื่น แต่มันก็ยิ่งใหญ่มากสำหรับเขา

สมมติว่า..ถ้าหากเราต้องเลือกสักทาง ระหว่างการลอยไปตามน้ำ แต่พบอุปสรรคจากโขดหิน กับ การลอยไปตามลม ที่ไม่อาจจะมีอะไรมาขวางกั้น ...เป็นคุณ คุณจะเลือกอะไร?



ถ้าคุณเป็น "ฮอร์ตัน" ...คุณจะเลือกอะไร? ระหว่างการลอยไปตามน้ำ เชื่อตามลมปากและทิฐิของแม่จิงโจ้ กับ การลอยไปตามลม เชื่อใจตัวเองที่จะเอาชนะทุกอุปสรรค



ถ้าคุณเป็น "นายกฯ ฮูวิลล์" ...คุณจะเลือกอะไร? ระหว่างการลอยไปตามน้ำ เชื่อคำตัดสินและความประมาทของสภาสูง กับการลอยไปตามลม เชื่อใจตัวเองที่จะปลุกระดมให้ทุกคนมาเชื่อในตัวเขาเอง

แม้การลอย ตามน้ำ-ตามลม จะยังไม่ใช่เรื่องที่สำคัญที่สุดที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างในตอนสุดท้าย ...แต่ทว่ามันก็คือ อีกหนึ่งตัวแปรจำเป็น ที่อาจส่งผลให้เรื่องราวทุกอย่างสามารถจบลงได้ทั้งในทางที่ดี หรือจะเป็นทางร้าย ได้เหมือนๆกัน... ฉะนั้นแล้ว ไม่ว่าเราจะเป็น ฮอร์ตัน หรือ นายกฯ ฮูวิลล์ ...คำตอบสุดท้ายที่เราต้องตอบ มันก็ต้องขึ้นอยู่กับ ความเชื่อมั่นที่เราจะมีต่อตัวเอง เป็นสำคัญ ...และผมก็เชื่อมั่นว่า คำถามนี้คงหาคำตอบได้ไม่ยากเกินไป สำหรับทุกๆคนที่อยากจะเป็นส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้

แม้ส่วนตัวจะแอบเทใจ เตรียมมอบออสการ์หนังการ์ตูนปีหน้าให้กับ Wall-E ไปแล้ว ...แต่สำหรับ ฮอร์ตัน ในสายตาผม ก็ยังถือเป็นคู่แข่ง(น่าจะ)ดูสมน้ำสมเนื้อที่จะให้ประมาทก็คงไม่ได้เลยทีเดียว



"Horton Hears a Who!" ...ก่อนจะได้ชมหุ่นยนต์แอ๊บแบ๊วในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ...นี่คือ อนิเมชั่นเรียกน้ำย่อย(คำโตๆ ก้อนหญ่ายๆ) ที่ไม่อยากให้ทุกคนพลาดจะไปดูไปสนุกกันทั้งครอบครัว ...ผมขอเป็นคนหนึ่งที่สวมหัวช้างน้อยร่วมเชียร์ ด้วยความสมัครใจ และให้คำยืนยันว่า คุ้มค่าที่ได้ดู แน่นอน แปร๋นนนนน!!!

ขอแนะนำเป็นอย่างยิ่ง...ครับ

เกรด A ... {}

"สามารถติดตามบทสรุป การให้คะแนน และบทวิจารณ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้เพิ่มเติม หรือบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ พร้อมความเห็นของเพื่อนร่วมบล็อคที่รักการดูหนังได้ที่ //vreview.yarisme.com พร้อมลุ้นรับบัตร Major M Cash มูลค่า 500 บาท จำนวน 8 ใบ ทุกเดือน"

---

ส่วนที่เป็นฟอนท์สี เขียว-แดง เพิ่มเข้ามา... ซึ่งที่เน้นนั้นจะเป็นที่ผมพูดถึง ส่วน ดูดี(เขียว)-ดูด้อย(แดง) ของหนังแต่ละเรื่องครับ ...สำหรับบางคนที่ยังไม่ได้ดูหนัง แล้วอยากจะรู้ว่าหนังมีอะไรดีอะไรด้อยบ้าง ก็อ่านเอาจากที่ผมทำไฮไลท์ไว้ก็ได้เลยครับ ตามแต่สะดวกละกัน

ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน...
1 Comment ของคุณ คือ 1 Happy ของเจ้าของบล็อก ขอบคุณมากครับ

Create Date : 03 พฤษภาคม 2551
Last Update : 3 พฤษภาคม 2551 9:32:58 น.		4 comments
Counter : 9210 Pageviews.
Share Tweet