ยามเมื่อสายลมหนาวพัดมา 12
โชติกายืนรอเจ้านายของตนอยู่ข้างรถพร้อมคนขับ ที่จัดการเช่าไว้กับทางรีสอร์ทเพราะสถานที่ถ่ายทำอยู่ห่างออกไปจากรีสอร์ท20 กิโลเมตรสินีนาฏเดินไปที่รถฝั่งคนขับที่มีคนขับยืนรออยู่
ฉันจะขับไปเอง คนขับรถหันมองโชติกาเพราะหล่อนเป็นคนติดต่อ คุณวาร์มจะขับไปเองเหรอคะ หรือเธอจะขับหละ สินีนาฏย้อนถาม โชติกาเมินหน้าหนีเก็บซ่อนอารมณ์ขุ่นเคืองหล่อนเพียงพยักหน้าน้อยๆกับคนขับรถ จากนั้นสองสาวก็เข้าไปนั่งในรถ และรถก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปอีกแล้วที่เราต้องอยู่ด้วยกันตามลำพังเธอไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยให้ตายซิ ศึกษาแผนที่ก่อนไหมค่ะ โชติกาทำหน้าที่ ไม่ต้อง! เพียงเท่านั้นการสนทนาก็หยุดลงแต่ก็ทำให้โชติกาเบาใจได้ว่าบอสของตนรู้ทาง แต่ทำไมระยะและเวลาในการเดินทางดูยาวนานผิดปกติเพราะจากที่เธอสอบถามทีมงานมันใช้เวลาในการเดินทางไม่เกินครึ่งชั่วโมงเองแต่นี่ขับรถก็ออกจะเร็วจนน่ากลัวแต่จะเป็นชั่วโมงแล้วทำไมยังไม่ถึง คือ
เรามาถูกทางแน่ๆใช่ไหมคะ โชติกาถามเสียงอ่อยเพราะไม่รู้ว่าบอส อยู่ในอารมณ์ไหน อื่อ แต่เราขับออกมาตั้งนานแล้วทำไมถึงยังไม่ถึงสักทีคะ ใกล้จะถึงละ อ่อ โชติกาทิ้งตัวพิงพนักด้วยความเบาใจและสุนทรีไปกับวิวทิวทัศน์ข้างทางความเย็นของเครื่องปรับอากาศในรถบวกกับความสุนทรีในหัวใจที่ได้เห็นสิ่งสวยงามมาตลอดข้างทางทำให้คนที่แทบจะไม่ได้นอนทั้งคืนหลับใหลลงไปโดยไม่รู้ตัว โลเกชั่นในการถ่ายทำเป็นเนินสูงที่รายล้อมไปด้วยดอกหญ้าสีขาวโพลนเต็มท้องทุ่งเมธินีอยู่ในชุดผ้าชีฟรองสีขาวอมชมพูฟูฟ่อง กับหมวกปีกบานสีดำสนิทใบใหญ่ร่างบางเดินไปเรื่อยสีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและความรู้สึกที่เป็นอิสระเพื่อให้ตากล้องชักภาพในมุมต่างๆแม้ในใจจะพะวงคิดถึงบอสใหญ่ของศิราณุวัฒน์แต่ก็ยังสามารถทำหน้าที่ของตนเองได้อย่างสมบูรณ์ โอเครับ เดี๋ยวเราจะย้ายไปถ่ายกันต่อตรงริมผา ด่วนๆนะครับทุกคนเดี๋ยวแสงหมด เมื่อได้ยินคำสั่งทุกคนก็จัดการโยกย้ายข้าวของในความรับผิดชอบของตนไปยังอีกที่ส่วนนางแบบก็ได้รับการดูอย่างดีจากทีมงานมืออาชีพ ไหนว่าผู้บริหารของศิราณุวัฒน์จะมาดูการถ่ายทำด้วยไงคะ เมธินีถามออกไปเมื่อเดินไปใกล้กับอดิพัทรตัวแทนของศิราณุวัฒน์ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ แค่เท่านั้นชายหนุ่มก็ยิ้มสำทับและเดินออกไปพูดมากไปก็ไม่ใช่เรื่องดีและเรื่องที่คุณนางแบบถามก็ไม่ได้เกี่ยวข้องหรือมีความสำคัญอะไรกับงานนี้คุณวาร์มจะมาหรือไม่มางานก็ต้องดำเนินต่อไปตามแผนที่วางไว้อยู่แล้วหรือจะพูดกันตรงๆก็ได้ว่าคุณวาร์มไม่ได้อยู่ในแผนของงานนี้ โรส
โรส ร่างบางปรือตาขึ้นมองใจหายเมื่อมีสติรูตัวว่าตนเผลอหลับไป ขอโทษค่ะ โรสเผลอหลับ ลงไปกันได้ละ โชติกาสดชื่นขึ้นมาในบัดดลเมื่อเห็นทิวทัศน์ตรงหน้า ว้าว
สวยมากๆเลย ร่างบางพูดออกมาเป็นภาษาญี่ปุ่นเพราะหาคำที่สื่อถึงความรู้สึกได้มากกว่าเบื้องหน้าเป็นทิวเขารายล้อมไปรอบตัว ในบริเวณเป็นที่สวนสวยจากแมกไม้หลากหลายพันธุ์ กุหลาบ ซุ้มเบื้องหน้าถูกโอบล้อมไปด้วยกุหลาบหลากสีผสมผสานเป็นความงดงามดั่งอยู่ในความฝัน ทำไมกุหลาบมีดอกเยอะแบบนี้คะ และก็มีกลิ่นหอมมากเลยค่ะ กุหลาบมอญ เป็นไม้พุ่มออกดอกเป็นช่อมีสีหลากหลาย ที่นี่ยังมีอีกหลายกุหลาบเลยแหละไว้จะพาเดินดู พูดจบร่างสูงก็เดินเข้าบ้านไปโชติกามองตามแม้ใจจะยังตื่นเต้นกับของสวยงามแต่ก็รู้สึกได้ถึงความไม่ปกติร่างบางติหันมองไปโดยรอบเพื่อมองหาทีมงานแต่ก็ไม่เห็นมีรถของทีมงานไม่มี และก็ต้องใจหายเมื่อยกข้อมือขึ้นมาดูเวลาก็เห็นว่าเป็นเวลาสี่โมงเย็น นี่เธอนั่งรถมาสามชั่วโมงเลยเหรอ โชติกาเดินหน้าตาตื่นตามบอสเข้าไปภายในบ้าน เธอต้องการคำอธิบายว่าทำไมมันผิดแผนไปมากขนาดนี้ ว้าว
อีกครั้งที่ร่างบางต้องตื่นเต้นกับสิ่งแปลกใหม่ที่สวยหรูและลงตัวบ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวแต่ก็โออ่าและกว้างขวาง ตัวบ้านทำด้วยไม้โอ๊คทั้งหลังข้าวของและเฟอร์นิเจอร์เกือบทุกชิ้นจะเป็นไม้ที่คงสีเนื้อไม้เอาไว้ให้ดูเป็นธรรมชาติเมื่อเดินออกไปจนทะลุอีกฝั่งจึงจะเห็นว่าตัวบ้านตั้งอยู่บนเนินสูงแม้จะกำลังตื่นเต้นแต่เรื่องงานต้องสำคัญมากกว่า มีอะไรให้ป้านวลรับใช้หรือเปล่าคะ โชติกาหันมองไปยังต้นเสียงเห็นหญิงวัยกลางคนยืนยิ้มอยู่ด้วยความเป็นมิตร คือ หนูกำลังตามหาเจ้านายค่ะป้าเห็นไหมคะเป็นผู้หญิงสูงๆสวยๆ โชติกาขอความช่วยเหลือ อ๋อคุณวาร์ม เธอเข้าห้องไปแล้วค่ะ ห้องไหนคะ ห้องคุณวาร์มอยู่ทางปีกซ้ายด้านนี้ค่ะ โชติกามองตามมือที่ป้าชี้ไปก่อนจะรีบจ้ำอ้าวออกไปเมื่อถึงหน้าห้องก็เคาะประตูเป็นมารยาทแต่ก็ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับออกมาจึงถือวิสะเปิดเข้าไปภายในห้องมีไฟสีส้มเปิดไว้บางจุดทำให้มองเห็นว่าอะไรเป็นอะไรร่างบางเดินผ่านทุกอย่างเข้าไปในห้องห้องหนึ่งที่เดาว่าบอสน่าจะอยู่ในนั้นและก็จริงๆด้วยแต่อะไรทำไมพี่วาร์มถึงนอนยาวเหยียดแบบนี้อีกแล้วนี่เรามาทำงานกันนะ คุณวาร์มคะ ร่างบางเดินไปเรียกใกล้ๆ แล้วอะไรทำไมยังนิ่ง เธอต้องการคำอธิบายนะ คุณวาร์มคะ นี่เรามาทำงานกันนะคะทำไมคุณถึงมานอนขี้เกียจแบบนี้ เกินจะทนโชติกายื่นมือไปแตะที่แขนแต่ก็ต้องใจหาย ก็พี่วาร์มตัวร้อนจี๋เลย คุณตัวร้อนมากเลย โชติกานั่งลงข้างๆยื่นมือไปแตะที่หน้าผากและลำคอไม่ว่าจะแตะไปตรงไหนก็ร้อน อื่อ สินีนาฏชักรำคาญที่มีอะไรยุกยิกบนตัวตน คุณตัวร้อนมากเลย เดี๋ยวโรสออกไปหายามาให้นะคะ ไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไร ร่างบางรีบเดินตัวปลิวออกไปทันที ป้านวลคะ ป้านวล เสียงจากหญิงสาวลูกครึ่งทำให้ป้านวลรีบเดินออกมาจากในครัว มีอะไรจ๊ะหนู คือเจ้านายของโรสเขาไม่สบายหน่ะค่ะโรสอยากได้ยาแก้ไข้กับผ้าชุบน้ำเย็นค่ะ อ๋อคุณวาร์มเธอเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ขึ้นมาบนภูแหละค่ะ เป็นเพราะอากาศเปลี่ยน ร่างกายยังปรับตัวไม่ได้ยังไงหนูโรสก็ทานยาดักไว้ด้วยนะจ๊ะเดี๋ยวป้าไปหยิบให้ แล้วป้านวลก็เดินหายเข้าไปภายในบ้านที่มีห้องสลับซับซ้อนในความรู้สึกของผู้มาใหม่ที่ยังไม่คุ้นชินเพียงอึดใจป้านวลก็เดินออกมาพร้อมถาดที่มีอุปกรณ์ต่างๆสำหรับดูแลคนป่วย ฝากหนูโรสดูแลคุณวาร์มด้วยนะจ๊ะ ป้าเข้าครัวไปทำกับข้าวก่อน เสื้อผ้าสำหรับผลัดเปลี่ยนอุปกรณ์กันหนาวอยู่ในตู้นะจ๊ะที่นี่ตั้งแต่หัวค่ำจนถึงสายอากาศจะเย็นจัดมาก โชติการับถาดไปถือสมองครุ่นคิดติดค้างอยู่หลายเรื่อง ดีจังค่ะมีพร้อมทุกอย่างเลย ร่างบางแนบเนียน เธอต้องการคำตอบบางอย่าง คุณวาร์มเธอโทรมาบอกป้าตั้งแต่ตอนเที่ยงละจ้ะว่าจะขึ้นมา หึ นั่นไง! แล้วทีมถ่ายทำโฆษณาเขาอยู่ตรงไหนกันเหรอคะป้า โชติกาแนบเนียนต่อ หือ โฆษณาอะไรกันจ๊ะที่นี่เป็นบ้านพักตากอากาศของครอบครัวศิราณุวัฒน์ เป็นสถานที่ส่วนบุคคลไม่มีใครเข้ามาทำอะไรหรอกจ้ะ ร่างบางเม้มปากแน่นเมื่อได้ยินสิ่งที่ป้านวลพูด ขอบคุณค่ะป้าโรสขอตัวไปดูแลคุณวาร์มก่อนนะคะ พูดจบร่างบางก็หมุนตัวเดินออกไปในใจขุ่นข้อง พี่วาร์มทำอะไรแบบนี้ทำไมเมื่อเข้าไปในห้องร่างบางจัดการวางถาดไว้บนโต๊ะข้างเตียงหยิบผ้าออกมาซับหน้าให้แต่ก็หนักมือจนคนป่วยโอดโอย โอ้ย! ทำเบาๆหน่อยซิ คุณวาร์มพาโรสมาที่นี่ทำไมคะ แล้วทำไมเราไม่ไปหาทีมงานและคุณวาร์มต้องมาดูแลผู้ร่วมทุนลืมไปหรือไงคะ โชติกาลืมตัวมีน้ำเสียงไม่พอใจออกไป แล้วเธอหละมีหน้าที่อะไร สินีนาฏถามกลับ ก็มีหน้าที่เลขาไงคะ ใช่ เธอแค่ทำหน้าที่ของเธอให้ดีก็พอ งั้นถ้าการมาที่นี่ไม่เกี่ยวกับงานโรสก็ขอตัวนะ โชติกานำผ้าไปวางลงในถาดก่อนจะลุกขึ้น จะไปไหน ข้อมือบางถูกคนป่วยจับไว้ โรสจะกลับรีสอร์ท กลับไปทำไม จะกลับไปทำไมมันก็เรื่องส่วนตัวของโรสปล่อยโรสเดี๋ยวนี้นะคะ ถ้าคิดจะไปนัดพบกับผู้ชายที่นั่น ก็เสียใจด้วยนะ คุณหมายความว่ายังไง ก็หมายความว่าที่นี่ห่างจากรีสอร์ท 250 กิโลและไม่มีรถประจำทางไง คุณตั้งใจแกล้งโรส โชติกาจ้องคนป่วยตาเขม็ง สำคัญตัวเองมากไปหรือเปล่า ฉันก็แค่อยากจะมาพักผ่อน แล้วคุณพาโรสมาด้วยทำไม ร่างบางยังไม่ยอมความง่ายๆ ก็เธอเป็นเลขาฉัน สินีนาฏให้เหตุผลหน้ามึนได้หน้าตาเฉยมากโชติการู้ดีว่าเมื่อถามไถ่เอาความต่อไปคำตอบก็จะเหมือนหมุนวนอยู่ในอ่าง ร่างบางทำใจข่มใจก่อนจะหันเดินออกไปแต่
ว้าย!โชติกาถลามาอยู่บนตัวของคนป่วยจอมเอาแต่ใจ ปล่อยโรสนะคะคุณวาร์ม เธอจะไปไหน เรื่องของโรส เรื่องของเธอเป็นเรื่องของฉันเพราะอายูมิฝากฉันให้ดูแลเธอ โรสโตแล้วไม่ต้องให้ใครมาดูแล ร่างบางดิ้นรนไม่เลิกจนคนป่วยรำคาญจึงพลิกตัวขึ้นไปทาบทับหวังตัดกำลัง ว้าย! ร่างบางหน้าตาตื่นกับการกระทำของคนเอาแต่ใจ พี่วาร์ม ร่างบางเสียงสั่นในตาตื่นดั่งเป็นลูกกวางน้อยพบเจอราชสีห์ เตือนหลายทีแล้วใช่ไหมว่าอย่าขัดใจฉัน คุณวาร์ม ปล่ะ ปล่อยโรสนะคะ เลิกขัดใจฉันซิ แล้วจะปล่อย โรสไม่ได้ขัดใจแต่คุณวาร์มต่างหากที่เอาแต่ใจ โชติกาหลบตาเสียงอ่อยเพราะรู้ว่าตนพูดในสิ่งที่คงจะขัดใจอีกฝ่ายอีก กล้าดียังไงถึงมาว่าฉัน ลืมไปหรือไงว่าฉันเป็นเจ้านายเธอ สินีนาฏทำเป็นเสียงเข้มหวังขู่ให้อีกฝ่ายเกรงกลัว โรสไม่ลืมหรอกค่ะว่าคุณวาร์มเป็นเจ้านาย เป็นคนมีอำนาจ เป็นคนรวยและโรสก็เป็นแค่เลขา เป็นแค่เด็ก คนเอาแต่ใจใจหายเมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูดในน้ำเสียงสั่นเครือแต่เพราะความเอาแต่ใจจึงไม่คิดจะปลอบโยนและปรับแก้ความเข้าใจที่ผิดๆของเด็กน้อยแต่ถ้าต้องแก้ล่ะเธอจะแก้ตรงไหน โรสพูดอะไรผิด แต่ก็ไม่รู้แหละว่าผิดตรงไหนแต่ใจเธอบอกว่าผิดก็ต้องผิด ก๊อกก๊อก ก๊อก คุณวาร์ม หนูโรส อาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ สองสาวหันมองที่ประตู เดี๋ยวฉันออกไป สินีนาฏพูดตอบไปก่อนจะกลับมาสนใจลูกกวางน้อยที่กำลังขุ่นข้องและน้อยใจตนอยู่ ปล่อยโรสได้แล้วค่ะ อาหารเสร็จแล้ว โชติกาใช้เหตุผลเพื่อให้ตนเองหลุดพ้น แต่ฉันยังปวดหัวอยู่เลย ก็ออกไปทานข้าวไงคะ จะได้ทานยา ก็บอกแล้วไง ว่าแค่กอดเธอก็หายแล้ว แต่ตอนนั้นตัวคุณไม่ร้อนนะคะ จะร้อนหรือไม่ร้อนมันก็เหมือนกันแหละ คนป่วยพลิกตัวลงไปอยู่ด้านล่างและกระชับกอดอีกฝ่ายหน้าตาเฉยปิดเปลือกตาลงเพื่อยุติการสนทนาอีกฝ่ายก็จนใจใจร้ายไม่พอที่จะไม่ช่วยเหลือจึงทำเพียงซบหน้าลงไปบนตัวคนป่วยปิดเปลือกตาลงด้วยความเหนื่อยใจ
| Create Date : 21 มีนาคม 2557 |
| Last Update : 21 มีนาคม 2557 11:27:00 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 651 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
