bloggang.com mainmenu search
:: แสงลอดเมฆ ตอนที่ 3 ::


:: แสงลอดเมฆ ตอนที่ 3 ::


ภาพและคำ : กะว่าก๋า











13.

หยดน้ำในสระซึ่งกำลังแห้งเหือด
กล่าวกับชาวสวนว่า

“ช่วยวิดน้ำในสระนี้ ราดรดไปยังผืนดินอันแห้งผากด้วยเถิด”

ชาวสวนตอบกลับไปว่า

“การทำเช่นนั้น อาจเป็นการปลิดชีวิตตัวเจ้าเองนะ”

หยดน้ำตอบว่า

“ความตายของข้าฯ
จะทำให้เมฆฝนบนฟ้าโศกเศร้าจนมิอาจกลั้นน้ำตา
เมื่อฟ้าหลั่งน้ำตาลงมา
น้ำในสระจะกลับมาเติมเต็มอีกครั้ง”














14.

เมื่อความตายเดินทางมาใกล้
การต่อรองอย่างอึงคะนึงก็เริ่มขึ้น

“ถ้าพอจะมีเวลา ฉันจะ....”

“หากฉันยังพอมีโอกาส ฉันอยากจะ...”

แต่ความตาย คือ เจ้าหนี้ที่ใจเด็ด
มันไม่เคยผ่อนผันเวลาในการใช้หนี้ให้กับใครเลย
ไม่เคยเลยจริงๆ













15.

ในป่าดึกดำบรรพ์
เสียงเพลงโบราณดังแว่วมา
แม้มิรู้จักชื่อเพลง
แต่ถ้อยทำนองกลับคุ้นชินยิ่งนัก
เช่นเดียวกับหลายสิ่งหลายอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ที่เราทำตามๆกันไปด้วยความเคยชิน
โดยมิได้ทำตามเสียงเพรียกแห่งหัวใจ













16.

เมื่อเธอรักตัวเองไม่เป็น
เธอจึงรักคนอื่นไม่เป็น

ความรักที่เธอมองหา
จึงเป็นความรักที่เธออยากมองเห็น

เธอสร้างคนรักขึ้นมาในแบบที่เธออยากให้เป็น
จากนั้นก็เรียกร้องและคาดหวัง

นั่นย่อมไม่ใช่คนรัก
นั่นย่อมมิใช่ความรัก

หากแต่เป็นเพียง “ภาพลวงตาแห่งความรัก”
ที่เธอเพียรสร้างขึ้นมาในความรู้สึกเท่านั้นเอง














17.

เมื่อมีความไม่สมบูรณ์แบบ
จึงได้รู้ว่า “ความรักที่สมบูรณ์แบบ” นั้นไม่มีอยู่จริง
แต่เราสามารถรักในความไม่สมบูรณ์แบบนั้นอย่างสมบูรณ์แบบได้
















18.

สุดทางของความรัก
ไม่ใช่ความเหินห่าง
แต่คือความอ้างว้างหมางเมิน
เช่นในขณะที่เรานั่งหรือนอนอยู่ข้างเคียงใครคนนั้น
แต่กลับไม่ทำให้รู้สึก
ถึงการมีอยู่ของใครอีกคน
































Create Date :17 พฤษภาคม 2557 Last Update :17 พฤษภาคม 2557 5:35:10 น. Counter : 1643 Pageviews. Comments :31